|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 402/2007)
30 Ιουνίου, 2009
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΑ ΒΑΝΕΖΗ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ,
Καθ' ων η Αίτηση
_________________________
Μαρίκα Καλλιγέρου (κα), για την Αιτήτρια.
Δένα Εργατούδη-Δημοσθένους (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
_________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Η αιτήτρια, με την παρούσα προσφυγή, ισχυρίζεται ότι είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα η απόφαση των καθ' ων η αίτηση, με την οποία αίτημά της για αναπροσαρμογή του μισθού της απορρίφθηκε από το Διευθυντή του Τμήματος Δημοσίας Διοικήσεως και Προσωπικού, (ο «Διευθυντής»).
Σύμφωνα με τα γεγονότα, η αιτήτρια, η οποία την 1/11/1998 προσλήφθηκε στο Επιστημονικό Τεχνικό Επιμελητήριο Κύπρου - (το «Ε.Τ.Ε.Κ.») - επί δοκιμασία, ως Γραφέας και μονιμοποιήθηκε στην ίδια θέση την 1/11/2000, υπέβαλε, στις 29/10/2001, αίτηση για διορισμό της στη θέση Βοηθού Γραμματειακού Λειτουργού, Γενικό Γραμματειακό Προσωπικό. Η εν λόγω θέση είναι θέση πρώτου διορισμού. Στην αιτήτρια προσφέρθηκε από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, (η «Ε.Δ.Υ.»), στις 5/10/2005, γραπτή προσφορά διορισμού της στην πιο πάνω θέση, την οποία αυτή αποδέχθηκε με επιστολή της ημερομηνίας 14/10/2005. Την ίδια ημερομηνία, η αιτήτρια, με επιστολή της προς το Ε.Τ.Ε.Κ., υπέβαλε παραίτηση από τη θέση την οποία κατείχε, η οποία και έγινε δεκτή από 1/11/2005. Η Ε.Δ.Υ., στις 31/10/2005, με επιστολή της προς την αιτήτρια, καθόριζε την ισχύ του διορισμού της στη θέση Βοηθού Γραμματειακού Λειτουργού την 1/12/2005. Ο διορισμός της δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 18/11/2005.
Η αιτήτρια, πολύ αργότερα, και συγκεκριμένα στις 30/11/2006, με επιστολή της προς το Διευθυντή, ζήτησε όπως τοποθετηθεί στην ανάλογη μισθολογική κλίμακα, στην οποία βρισκόταν όταν αποχώρησε από το Ε.Τ.Ε.Κ. Βάσισε το αίτημά της στην Εγκύκλιο Αρ. 1091 της Υπηρεσίας Δημοσίας Διοικήσεως και Προσωπικού, ημερομηνίας 13/10/1995, σύμφωνα με την οποία η επιφύλαξη του Κ. 7 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Απολαβές, Επιδόματα και άλλα Οικονομικά Ωφελήματα των Δημόσιων Υπαλλήλων) Κανονισμών του 1995, (Κ.Δ.Π. 175/95), (οι «Κανονισμοί»), τύγχανε εφαρμογής και σε υπαλλήλους που διορίζονταν στη Δημόσια Υπηρεσία από άλλη θέση σε ημικρατικό οργανισμό ή οργανισμό δημοσίου δικαίου, όπως η περίπτωσή της.
Το αίτημά της εξετάστηκε και απορρίφθηκε με επιστολή, ημερομηνίας 2/1/2007, το περιεχόμενο της οποίας έχει ως εξής:-
«Μισθοδοτική τοποθέτηση των υπαλλήλων των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου οι οποίοι διορίζονται στη Δημόσια Υπηρεσία
Έχω οδηγίες να αναφερθώ στη σχετική με το πιο πάνω θέμα επιστολή σας ημερ. 30.11.2006 και να σας πληροφορήσω τα ακόλουθα.
2. Με βάση τον Κανονισμό 7 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Απολαβές, Επιδόματα και άλλα Οικονομικά Ωφελήματα των Δημοσίων Υπαλλήλων) Κανονισμών (ΚΔΠ 175/95), πρόσωπο που δεν απασχολείται στη δημόσια υπηρεσία, όπως στην περίπτωσή σας, και διορίζεται σε δημόσια θέση τοποθετείται στην αρχική βαθμίδα της κλίμακας της θέσης στην οποία διορίζεται.
3. Σύμφωνα με επιφύλαξη του πιο πάνω Κανονισμού, ο Υπουργός Οικονομικών μπορεί, με βάση ειδικά κριτήρια που καθορίζονται από το Υπουργικό Συμβούλιο, να εγκρίνει την τοποθέτηση του υπαλλήλου σε ψηλότερο σημείο από την αρχική βαθμίδα της κλίμακας της θέσης. Στα πλαίσια αυτά το Υπουργικό Συμβούλιο, με την Απόφασή του με αρ. 43.054 και ημερ. 14.9.1995, η οποία γνωστοποιήθηκε με την Εγκύκλιο του Υπουργείου Οικονομικών με αρ. 1091 και ημερ. 13.10.1995, ενέκρινε τη μισθοδοτική τοποθέτηση των υπαλλήλων των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή άλλων οργανισμών δημοσίου δικαίου χωρίς νομική προσωπικότητα που αναφέρονται στο άρθρο 122 του Συντάγματος, τα οποία διορίζονται σε δημόσιες θέσεις κατ' αναλογία των όσων ισχύουν στην περίπτωση των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων που διορίζονται σε άλλες δημόσιες θέσεις.
4. Λαμβανομένου υπόψη ότι η πιο πάνω ρύθμιση τυγχάνει εφαρμογής μόνο στην περίπτωση που δεν υπάρχει διακοπή μεταξύ της απασχόλησης στο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και στη δημόσια υπηρεσία, ενώ στην περίπτωσή σας υπήρξε τέτοια διακοπή, αφού απασχολείστο στη θέση Γραφέα στο ΕΤΕΚ μέχρι τις 31.10.2005 και διοριστήκατε στη δημόσια υπηρεσία από 1.12.2005, η εν λόγω προϋπηρεσία σας δεν μπορεί να αναγνωριστεί για σκοπούς μισθοδοτικής τοποθέτησής σας στη θέση Βοηθού Γραμματειακού Λειτουργού.
(Κλεοπάτρα Χαραλάμπους)
για Διευθυντή
Τμήματος Δημόσιας Διοικήσεως
και Προσωπικού»
Για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, η αιτήτρια επικαλείται διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων και αναρμοδιότητα του οργάνου που την εξέδωσε. Αρμόδιο όργανο, ισχυρίζεται, σύμφωνα με την επιφύλαξη του Κ.7 των Κανονισμών, αλλά και την Εγκύκλιο Αρ. 1091, είναι ο Υπουργός Οικονομικών. Η προσβαλλόμενη απόφαση υπογράφεται από λειτουργό για λογαριασμό του Διευθυντή, χωρίς οποιοδήποτε στοιχείο, από το οποίο να προκύπτει εάν υπήρχε γι' αυτό σχετική εξουσιοδότηση. Ούτε στο φάκελο αλλά ούτε και οι καθ' ων η αίτηση έχουν παρουσιάσει ο,τιδήποτε, από το οποίο να προκύπτει ότι η απόφαση λήφθηκε από το αρμόδιο όργανο, δηλαδή τον Υπουργό Οικονομικών, ή κατ' εξουσιοδότησή του.
Οι καθ' ων η αίτηση, κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, βεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε γραπτή εκχώρηση από τον Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος και συμφώνησαν ότι είναι το κατά νόμο αρμόδιο όργανο.
Ο Κ. 7 των Κανονισμών προβλέπει ότι:-
«7. - (1) Τηρουμένων των διατάξεων του οικείου Σχεδίου Υπηρεσίας, πρόσωπο που δεν απασχολείται στη δημόσια υπηρεσία και διορίζεται σε δημόσια θέση που βρίσκεται πάνω σε μισθοδοτική κλίμακα τοποθετείται στην αρχική βαθμίδα της κλίμακας της θέσης στην οποία διορίζεται:
Νοείται ότι ο Υπουργός Οικονομικών μπορεί, με βάση τα προσόντα και την πείρα του προσώπου που διορίζεται και με βάση ειδικά κριτήρια που θα καθοριστούν από το Υπουργικό Συμβούλιο, να εγκρίνει την τοποθέτηση τούτου σε ψηλότερο σημείο από την αρχική βαθμίδα της κλίμακας της θέσης.»
Προκύπτει, από τα γεγονότα, ότι το Υπουργικό Συμβούλιο, με την απόφασή του Αρ. 43.054, ημερομηνίας 14/9/1995, η οποία γνωστοποιήθηκε στους καθ' ων η αίτηση με την Εγκύκλιο του Υπουργείου Οικονομικών με Αρ. 1091, ημερομηνίας 13/10/1995, εξουσιοδότησε τον Υπουργό Οικονομικών:-
(α) να εγκρίνει τη μισθοδοτική τοποθέτηση των υπαλλήλων των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή άλλων οργανισμών δημοσίου δικαίου χωρίς νομική προσωπικότητα, που αναφέρονται στο ΄Αρθρο 122 του Συντάγματος, καθώς και εκείνων των αρχών τοπικής διοικήσεως, οι οποίοι διορίζονται σε δημόσιες θέσεις, κατ' αναλογία των όσων ισχύουν στην περίπτωση των μόνιμων υπαλλήλων που διορίζονται σε άλλες δημόσιες θέσεις· και
(β) Να αίρει, στα πλαίσια της άσκησης της εξουσίας του αυτής, μισθοδοτικές ανωμαλίες και να ρυθμίζει προβλήματα που είναι δυνατό να προκύψουν από την εφαρμογή της πιο πάνω ρύθμισης.
Είναι πρόδηλο, από τα πιο πάνω, ότι η εξουσία για έγκριση ή μη αιτήματος ως αυτό της αιτήτριας ανήκει στον Υπουργό Οικονομικών και δεν έχει παρουσιαστεί ο,τιδήποτε, από το οποίο να προκύπτει ότι έχει γίνει εκχώρηση της εξουσίας του, σύμφωνα με τον περί Εκχωρήσεως της ενασκήσεως των Εξουσιών των Απορρεουσών εκ τινος Νόμου, Νόμο του 1962, (Ν. 23/1962). Στην Κούτσιου ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 987, αναφέρονται σχετικά τα εξής:- (σελ. 994-995)
«΄Εχει νομολογηθεί ότι τα διοικητικά όργανα πρέπει να τηρούν έγγραφες καταχωρίσεις (written records) των αποφάσεων τους. Αυτό επιβάλλεται από τις αρχές της χρηστής διοίκησης (Georghiades v. Republic (1966) 3 C.L.R. 252, 283, Medcon Construction and Others v. Republic (1968) 3 C.L.R. 535, 543, Kyprianou and Others (No. 2) v. Republic (1975) 3 C.L.R. 187).
Στην απουσία έγγραφης καταχώρισης που να επιβεβαιώνει ότι η απόφαση για τη μετάθεση έχει ληφθεί από το όργανο στο οποίο ο Νόμος έχει εναποθέσει την σχετική αρμοδιότητα θεωρούμε ότι το τεκμήριο της κανονικότητας των διοικητικών πράξεων δεν διαθέτει την εμβέλεια να ενδύει με τον μανδύα της νομιμότητας τα όσα χρειάζονται να συντελεσθούν για να διενεργηθεί νόμιμα μια μετάθεση - καταγράφονται στις παραγ. (1) - (3), πιο πάνω. Αντίθετη προσέγγιση θα ισοδυναμούσε με καταστρατήγηση των αρχών της χρηστής διοίκησης οι οποίες υπαγορεύουν την τήρηση εγγράφων καταχωρίσεων το δε τεκμήριο της κανονικότητας θα προσέφερε ασυλία σε πράξεις αναρμοδίων οργάνων με τη δικαιολογία ότι είχαν ενεργήσει ύστερα από οδηγίες των αρμοδίων οργάνων.
Διαπιστώνουμε, επομένως, ότι η πρόταση για μετάθεση έχει γίνει από αναρμόδιο όργανο.»
Ανάλογα ισχύουν και στην παρούσα περίπτωση. Η έλλειψη αρμοδιότητας στο όργανο που έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση οδηγεί σε επιτυχία του πιο πάνω λόγου ακυρότητας και καθιστά αχρείαστη την εξέταση του λόγου ακυρότητας που προβάλλεται σε σχέση με την ουσία της υπόθεσης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, με €1.300,00 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ της αιτήτριας.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΧΤΘ, ΜΠ