ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

                                                (Υπόθεση Αρ. 2344/2006)

 

2 Ιουνίου, 2009

 

[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΣΥΜΕΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΣΥΜΕΩΝ,

Αιτητής,

ν.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

1.    ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,

2.    ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,

Καθ΄ων  η Αίτηση.

 

Ο Αιτητής εμφανίζεται προσωπικά.

Κ. Σταυρινός, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.:  Με απόφαση των καθ'ων η αίτηση, ο Αιτητής μετακινήθηκε από το Λύκειο Μακαρίου Γ΄ στο Στρόβολο, στο Γυμνάσιο Μακεδονίτισσας και στο Γυμνάσιο Αγίου Δομετίου στη Λευκωσία.  Στη συνέχεια υπέβαλε αίτημα για να ακυρωθεί η μετακίνησή του.  Οι καθ'ων η αίτηση με την προσβαλλόμενη απόφαση ημερομηνίας 28.9.2006 απέρριψαν το αίτημα του, με αποτέλεσμα ο Αιτητής να καταχωρήσει την παρούσα προσφυγή. 

 

Ο Αιτητής, ο οποίος εμφανίζεται χωρίς δικηγόρο, ισχυρίζεται ότι οι καθ'ων η αίτηση παρέβησαν τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης και χρηστής διοίκησης, ότι δεν προέβησαν σε δέουσα έρευνα, ότι η απόφαση τους δεν είναι αιτιολογημένη και ότι η μετακίνησή του έγινε για λόγους εκδικητικούς.

 

Οι καθ'ων η αίτηση, με την ένστασή τους κατ' αρχάς εγείρουν προδικαστική ένσταση, ότι η απόφαση για μετακίνησή του είναι εσωτερικό μέτρο της διοίκησης και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής.  Για υποστήριξη της θέσης τους, αναφέρθηκαν τόσο στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Κυριάκου (1986) 3 ΑΑΔ 1690 όσο και στην Αναθεωρητική Έφεση μεταξύ του ίδιου του Αιτητή για παρόμοιο θέμα, στην υπόθεση Συμεών ν. Δημοκρατίας (2002) 3 AAΔ 214 στην οποία επιβεβαιώθηκε ότι οι μετακινήσεις θεωρούνται ως εσωτερικά διοικητικά μέτρα και δεν προσδίδουν εκτελεστό χαρακτήρα.

Ο Αιτητής στη γραπτή του αγόρευση, αναφέρει ότι γνωρίζει ότι σύμφωνα με τη νομολογία[1] «η μετακίνηση (ενός καθηγητή) δεν θεωρείται εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά εσωτερικό μέτρο της διοίκησης».  Παρά ταύτα, ισχυρίζεται ότι η διοίκηση λειτουργεί αυθαίρετα στο συγκεκριμένο τομέα και ζητά από το Δικαστήριο να μην ακολουθήσει την πάγια νομολογία και να κηρύξει την πράξη παράνομη, ώστε να περιοριστεί η «ασύδοτη αυθαιρεσία του κάθε κρατικού υπαλλήλου».  Ισχυρίζεται επίσης, ότι η μετακίνηση του έγινε για εκδικητικούς λόγους.

 

Δεν χρειάζεται να επεκταθώ.  Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις υποθέσεις που έκαμα αναφορά είναι σαφής, ότι η μετακίνηση δεν αποτελεί πράξη εκτελεστή υποκείμενη σε ακυρωτικό έλεγχο, αλλά, αντίθετα, εσωτερικό μέτρο της διοίκησης.

 

Η προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει, αφού η επίδικη πράξη στερείται εκτελεστότητας.

 

Η προσφυγή κρίνεται μη παραδεχτή και απορρίπτεται με €1200 έξοδα εναντίον του Αιτητή.

 

 (Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.