|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 4 ΑΑΔ 435
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.1660/2005)
23 Ιουνίου, 2009
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 146 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΦΛΟΥΡΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η Αίτηση.
_________________________
Κρίτων Παπαλοΐζου, για τον Αιτητή.
Μαρία Κυπριανού - Τρυφωνοπούλου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Γιάννα Ρούσου (κα), για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 2 - Παναγιώτη Α. Ανδρέου.
Παύλος Κυπριανού, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 3 - Χαράλαμπο Α. Στυλιανού.
_________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Η παρούσα προσφυγή στρέφεται εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, με την οποία προήχθησαν στη μόνιμη θέση Αρχιδεσμοφύλακα, από την 1/11/2005, οι: 1. Δημήτριος Α. Κοντός, 2. Παναγιώτης Α. Ανδρέου και 3. Χαράλαμπος Α. Στυλιανού.
Τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία περιβάλλουν την προσφυγή, έχουν ως εξής:-
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, (η «Ε.Δ.Υ.»), σε συνεδρία της με ημερομηνία 8/9/2005, μετά που ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως ζήτησε την πλήρωση τεσσάρων θέσεων Αρχιδεσμοφύλακα, αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος πλήρωσης τριών μόνο θέσεων, επειδή για τη μια θέση είχε ήδη προχωρήσει σε αυτεπάγγελτη έναρξη της διαδικασίας πλήρωσής της. Στις 6/10/2005, σε νέα συνεδρία της, άκουσε τις απόψεις του Αν. Διευθυντή Φυλακών, (ο «Αν. Διευθυντής»), ο οποίος σύστησε για προαγωγή τους Στυλιανού Χαράλαμπο, Ανδρέου Παναγιώτη και Μούζουρο Κωνσταντίνο, και, στη συνέχεια, σύγκρινε και αξιολόγησε τους υποψηφίους. Αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης, από τους Προσωπικούς Φακέλους και τους Φακέλους των Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων και έλαβε υπόψη την κρίση και τη σύσταση του Αν. Διευθυντή, στο βαθμό που την υιοθέτησε - δεν την υιοθέτησε για το Μούζουρο Κωνσταντίνο - έκρινε ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερέχουν των άλλων υποψηφίων και τους επέλεξε ως τους καταλληλότερους για προαγωγή. Ανέφερε συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, ότι οι Στυλιανού Χαράλαμπος και Ανδρέου Παναγιώτης:-
«..., συγκρινόμενοι με τους λοιπούς υποψηφίους, είναι ισοδύναμοι ή/και υπερέχουν σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις ετήσιες αξιολογήσεις των υποψηφίων, με έμφαση στα τελευταία χρόνια, στα οποία αποδίδεται μεγαλύτερη βαρύτητα, και ουδενός υστερούν σε προσόντα, αντιθέτως υπερέχουν, διότι έχουν παρακολουθήσει σειρά μαθημάτων Ψυχολογίας, του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, ο δε Στυλιανού έχει, επιπλέον, παρακολουθήσει μαθήματα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, τα οποία, αν και δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, ούτε αποτελούν πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν, είναι πολύ υποβοηθητικά για την αποτελεσματικότερη εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης. Επιπλέον οι Στυλιανού και Ανδρέου έχουν υπέρ τους τη σύσταση του Αναπληρωτή Διευθυντή, που συνάδει με τα στοιχεία των Φακέλων.»
Δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη ότι ορισμένοι υποψήφιοι, που δεν επιλέγηκαν, προηγούνταν σε αρχαιότητα, η οποία είτε οφειλόταν στην ημερομηνία γέννησής τους και ήταν, ως εκ τούτου, πολύ οριακή, μεταξύ αυτών και ο αιτητής, είτε οφειλόταν στην παρούσα τους θέση και κυμαινόταν από τέσσερα χρόνια έως επτά χρόνια - αφορούσε υποψήφιους που δεν ενδιαφέρουν για τους σκοπούς της παρούσας - αυτοί, όμως, δεν υπερέχουν ή και υστερούν σε αξία και προσόντα. Δεν έχουν, επίσης, υπέρ τους τη σύσταση. Δεν υιοθέτησε τη σύσταση του Αν. Διευθυντή σε σχέση με τον Κωνσταντίνο Μούζουρο και, αντ' αυτού, επέλεξε το ενδιαφερόμενο μέρος Κοντό Δημήτριο, ο οποίος είναι, περίπου, ισοδύναμος με το Μούζουρο σε αξία, υπερέχει, όμως, ουσιαστικά σε αρχαιότητα, αφού διορίστηκε στη θέση Δεσμοφύλακα την 1/5/1976, ενώ ο Μούζουρος την 1/6/1989.
Οι καθ' ων η αίτηση, με τη γραπτή τους αγόρευση, εγείρουν προδικαστικά ζήτημα κατάργησης της δίκης, με αναφορά στο ενδιαφερόμενο μέρος Δημήτριο Κοντό. Ισχυρίζονται ότι, μετά την καταχώριση στις 22/12/2005 της προσφυγής και, συγκεκριμένα, στις 29/1/2007, στα πλαίσια επανεξέτασης σε άλλη διαδικασία, το ενδιαφερόμενο μέρος Δ. Κοντός προήχθη αναδρομικά από 1/9/2004 στη θέση Αρχιδεσμοφύλακα και στη θέση του προήχθη τρίτο πρόσωπο. Συνεπώς, καταλήγουν, ο αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον στην παρούσα προσφυγή.
Είναι καλά γνωστό ότι κατάργηση της δίκης επέρχεται αν το αντικείμενο της προσφυγής εκλείψει και τούτο γιατί, σύμφωνα με βασική αρχή του διοικητικού δικαίου, το έννομο συμφέρον του αιτητή πρέπει να υπάρχει τόσο κατά το χρόνο έγερσης της προσφυγής όσο και κατά το χρόνο ακρόασής της.
Αν η προσβαλλόμενη απόφαση για διορισμό ενδιαφερομένου προσώπου τροποποιηθεί μετά την έγερση προσφυγής ως προς την ημερομηνία έναρξης του διορισμού του, η δίκη συνεχίζεται γιατί η απόφαση για επιλογή και διορισμό του παρέμεινε αλώβητη - (βλ. Ιωσηφίδης κ.ά. ν. Δαβερώνα κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 147).
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, καταλήγω ότι ο αιτητής δεν έχει απολέσει το έννομό του συμφέρον, ώστε να μπορεί να γίνεται λόγος για κατάργηση της δίκης. Η προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους Δ. Κοντού ίσχυσε για την περίοδο από 1/11/2005 μέχρι 29/1/2007 και δεν υπήρξε από την πλευρά των καθ' ων η αίτηση ισχυρισμός ότι, για την περίοδο αυτή, ο αιτητής δεν έχει υποστεί οποιαδήποτε υλική ή άλλη ζημιά σε σχέση με τη σταδιοδρομία του.
Η προδικαστική ένσταση δε βρίσκω να ευσταθεί.
Ενόψει της απόρριψης του προδικαστικού ζητήματος, προχωρώ να εξετάσω τους λόγους ακύρωσης που προβάλλονται.
Προβάλλει ο αιτητής ότι η σύσταση του Αν. Διευθυντή, την οποία, σε μεγάλο βαθμό, υιοθέτησε η Ε.Δ.Υ., είναι αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων, με συνακόλουθο η απόφασή της να συμπαρασύρεται σε ακυρότητα. Ο Αν. Διευθυντής, υπέβαλε, συστήνοντας το ενδιαφερόμενο μέρος Χ. Στυλιανού, αναφέρει ότι μόνον αυτός και ακόμη ένας υποψήφιος έχουν παρακολουθήσει μαθήματα τουρκικής γλώσσας, παραβλέποντας ότι η παρακολούθηση και μόνο μαθημάτων δεν οδηγεί σε γνώση, όπως και ότι ο αιτητής, ο οποίος διετέλεσε αιχμάλωτος στην Τουρκία, κατέχει την τουρκική γλώσσα και μπορεί να συνεννοηθεί.
Ο πιο πάνω λόγος ακυρότητας δεν ευσταθεί. Καθώς προκύπτει από το πρακτικό, ο Αν. Διευθυντής, προτού προβεί στις συστάσεις του, μελέτησε τους φακέλους των υποψηφίων και διαβουλεύθηκε με τους άμεσα προϊσταμένους τους. ΄Ελαβε υπόψη του τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντα, ως και τα επιπρόσθετα, σχετικά όμως με τα καθήκοντα της θέσης, προσόντα που κατέχουν οι υποψήφιοι. Κατέγραψε με σαφήνεια γιατί προτίμησε τα ενδιαφερόμενα μέρη 2 και 3 αντί του αιτητή. Εξέταση των διοικητικών φακέλων κάθε άλλο παρά αποκαλύπτει ό,τι ο αιτητής εισηγείται, δηλαδή ότι η σύσταση συγκρούεται με τα στοιχεία τους. Από τους φακέλους του αιτητή και των ενδιαφερομένων μερών Χ. Στυλιανού και Δ. Κοντού, προκύπτει ότι τα τελευταία πέντε χρόνια, στα οποία δόθηκε από τον Αν. Διευθυντή ιδιαίτερη έμφαση, τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερείχαν οριακά σε βαθμολογία. Για τα έτη 2000 έως 2002 και το έτος 2004 τα ενδιαφερόμενα μέρη Χ. Στυλιανού και Δ. Κοντός είχαν βαθμολογηθεί σε όλα «εξαίρετα», ενώ το έτος 2003 είχαν επτά «εξαίρετα» και ένα «πολύ ικανοποιητικά». Την ίδια περίοδο, η βαθμολογία του αιτητή, έστω και οριακά, υπολειπόταν της δικής τους, αφού το 2000 και το 2003 βαθμολογήθηκε με επτά «εξαίρετα» και ένα «πολύ ικανοποιητικά». Να σημειωθεί ότι το ενδιαφερόμενο μέρος Π. Ανδρέου, κατά την περίοδο 2000 - 2004, βαθμολογήθηκε σε όλα ως «εξαίρετα». Το ενδιαφερόμενο μέρος Χ. Στυλιανού, όπως επεξηγείται στη σύσταση, υπερείχε σε προσόντα κατά πολύ όλων των υποψηφίων. Παρακολούθησε μαθήματα ψυχολογίας, τα οποία, καθώς διαπιστώθηκε, βοηθούν στην κατανόηση της συμπεριφοράς των κρατουμένων, έχει γνώσεις ηλεκτρονικών υπολογιστών και, περαιτέρω, παρακολούθησε μαθήματα τουρκικής γλώσσας.
Στην Πούρος κ.ά. ν. Χατζηστεφάνου κ.ά. (2001) 3 Α.Α.Δ. 374, σε σχέση με το ζήτημα των προσόντων, αναφέρονται τα εξής:- (σελ. 393)
«Παρίσταται όμως ανάγκη να επεκταθούμε κάπως σε αυτό το ζήτημα. Από τις προηγούμενες αποφάσεις της Ολομέλειας, ξεχωρίζουμε τη Χρυσοστόμου ν. Ε.Ε.Υ. (1989) 3 Α.Α.Δ. 3186. Στην οποία έγινε αναφορά στις σημαντικότερες ως τότε αποφάσεις, όχι μόνο της Ολομέλειας αλλά και πρωτόδικες. Λέχθηκε ότι:
'Η νομολογία μας πάνω στο θέμα της εκτίμησης των προσόντων, που δεν αποτελούν επιπρόσθετο προσόν σύμφωνα με το σχετικό Σχέδιο Υπηρεσίας, όπως και γενικά των προσόντων πέραν των απαιτουμένων από το Σχέδιο Υπηρεσίας, είναι σαφής. Προσόν που δεν προβλέπεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας σαν πλεονέκτημα είναι στοιχείο που λαμβάνεται υπόψη στην εκτίμηση της ικανότητας του υποψηφίου για την καλύτερη εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης. Δεν παραγνωρίζεται αλλά συνεκτιμάται με τα υπόλοιπα στοιχεία στη γενική αξιολόγηση των υποψηφίων. ...'»
Επίσης, στη Δημοκρατία κ.ά. ν. Αγγελή κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 161, υποδείχθηκε ότι:- (σελ. 166)
«Είναι σταθερά νομολογημένο ότι δεν παραγνωρίζονται προσόντα που δεν προβλέπονται μεν από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης, είναι όμως συναφή με τα καθήκοντα και τις ευθύνες της επίδικης θέσης. Τα επιπρόσθετα αυτά προσόντα συνεκτιμούνται με τα άλλα στοιχεία για την επιλογή του καταλληλότερου (Βλέπε: Ανδρεστίνος Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1985) 3 Α.Α.Δ. 405, Αλέκος Χρυσοστόμου ν. Ε.Ε.Υ. (1989) 3 Α.Α.Δ. 3186.)»
Ο ισχυρισμός ότι ο αιτητής γνωρίζει την τουρκική γλώσσα λόγω της ομηρείας του στην Τουρκία, ανεξάρτητα του ότι προβάλλεται κατά γενικό τρόπο, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη, αφού δεν υποστηρίζεται από οποιοδήποτε στοιχείο του φακέλου. Είναι καλά γνωστό ότι ισχυρισμοί που προβάλλονται εκ των υστέρων από τους συνηγόρους δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, για να συμπληρώσουν τα στοιχεία τα οποία είχε ενώπιόν του το διοικητικό όργανο. Στην Πετρίδου ν. Δημοκρατίας (2004) 3 Α.Α.Δ. 636, αναφέρεται σχετικά:- (σελ. 640)
«Παρατηρούμε ότι στο κείμενο της προσφυγής δεν εγείρεται τέτοιος λόγος ακύρωσης, άνκαι σχετική επιχειρηματολογία πράγματι προβάλλεται στη γραπτή αγόρευση της εφεσείουσας. ΄Εχει επανειλημμένα λεχθεί πως λόγος ακύρωσης που δεν εγείρεται στην προσφυγή δεν μπορεί να εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, αφού οι γραπτές αγορεύσεις αποτελούν απλώς επιχειρηματολογία.»
Η σύσταση, στο βαθμό που αφορά τα ενδιαφερόμενα μέρη, καταλήγω ότι είναι δεόντως αιτιολογημένη, αφού βασίζεται στην αποτίμηση των ικανοτήτων των υποψηφίων, με την προοπτική της επιτυχούς ανάληψης των καθηκόντων της νέας θέσης.
Στην υπόθεση Χ"Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 2997, όπου εξετάστηκε το ΄Αρθρο 35(4) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990, (Ν. 1/90), αναφέρονται τα εξής:- (σελ. 3007)
«Η ανάγκη για αιτιολογημένη σύσταση η οποία υπαγορεύεται από το άρθρο 35(4) του Νόμου 1/90 δεν επιβάλλει την υποβολή εμπεριστατωμένης πραγματείας. Από τη στιγμή που οι συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος ανταποκρίνονται προς τα στοιχεία των υπηρεσιακών φακέλων και δίνουν με καθαρότητα και πληρότητα τους λόγους της προτίμησής του θεωρώ ότι ικανοποιούνται πλήρως οι προϋποθέσεις του πιο πάνω άρθρου. Ακολουθεί πως ο σχετικός λόγος ακυρώσεως δεν μπορεί να πετύχει.»
΄Αλλος λόγος, ο οποίος προβάλλεται, αφορά στα προσόντα, την αξία και την αρχαιότητα του αιτητή και των ενδιαφερομένων μερών, τα οποία, ισχυρίζεται ο αιτητής, δε συνεκτιμήθηκαν ορθά από την Ε.Δ.Υ. Η υπεροχή του, υπέβαλε, σε αρχαιότητα έναντι των Π. Ανδρέου και Χ. Στυλιανού, με τους οποίους είναι ίσος σε αξία, σύμφωνα με τις αξιολογήσεις των τελευταίων τεσσάρων ετών, καθιστά την απόφαση τρωτή. Έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους 1, Δ. Κοντού, υπερτερεί κατά πολύ σε προσόντα και δεν υστερεί ουσιαστικά σε αρχαιότητα. Η Ε.Δ.Υ., υποστηρίζει, κατά τη σύγκριση της αρχαιότητάς του, τελούσε υπό πλάνη, αφού δεν έλαβε υπόψη ότι ο ίδιος διορίστηκε ως ΄Εκτακτος Δεσμοφύλακας το 1977. Αν προέβαινε στην αναγκαία έρευνα, θα το διαπίστωνε και θα το προσμετρούσε στην όλη σταδιοδρομία του.
Δε συμφωνώ με τη θέση του αιτητή ότι η υπεροχή των ενδιαφερομένων μερών Χ. Στυλιανού και Π. Ανδρέου ανάγεται στην ημερομηνία γέννησής τους και μόνο. Υπάρχει υπεροχή τους, έστω οριακή, σε αξία, όπως διαπιστώθηκε από την Ε.Δ.Υ. Από άποψη αρχαιότητας, όχι μόνο δεν υπερέχει ο αιτητής, αλλά, αντίθετα, υπερέχει το ενδιαφερόμενο μέρος Δ. Κοντός, ο οποίος διορίστηκε στη μόνιμη θέση Δεσμοφύλακα την 1/2/1989, ενώ ο αιτητής την 1/5/1994. Με τα άλλα δύο ενδιαφερόμενα μέρη ο αιτητής είναι ίσος σε αρχαιότητα, ως προς την ημερομηνία διορισμού του στη μόνιμη θέση Δεσμοφύλακα και είναι αρχαιότερος μόνο ως προς την ημερομηνία γέννησης. Από άποψης προσόντων, μη προβλεπόμενων αλλά σχετικών με τα καθήκοντα της θέσης, υπερέχουν τα ενδιαφερόμενα μέρη Χ. Στυλιανού και Π. Ανδρέου. Η Ε.Δ.Υ., προτού καταλήξει στην απόφασή της, έλαβε υπόψη της όλα όσα είχε καθήκον να συνυπολογίσει. Εξήγησε με επάρκεια γιατί δεν μπορεί η αρχαιότητα, η οποία ανάγεται στην ημερομηνία γέννησης και μόνο, να δώσει προβάδισμα στον αιτητή, ενόψει της υπάρχουσας υπεροχής των ενδιαφερομένων μερών Χ. Στυλιανού και Π. Ανδρέου σε προσόντα.
΄Εχοντας υπόψη τις αρχές που διέπουν το δικαστικό έλεγχο των διορισμών/προαγωγών και τα στοιχεία που είχε ενώπιόν της η Ε.Δ.Υ., σε συσχετισμό με τις αρχές που διέπουν τη βαρύτητα που πρέπει να αποδίδεται στο κάθε ένα από αυτά, καταλήγω ότι δε δικαιολογείται επέμβαση του Δικαστηρίου. Ο αιτητής δεν έχει αποδείξει ότι υπερέχει έκδηλα των υποψηφίων που έχουν επιλεγεί, ώστε να θεωρείται ότι η Ε.Δ.Υ. έχει υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας - (βλ. Odysseas Georghiou ν. Republic (Public Service Commission) (1976) 3 C.L.R. 74· Ρ.Ι.Κ. ν. Κωνσταντινίδου (1997) 3 Α.Α.Δ. 338). Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή - (βλ. Ρ.Ι.Κ. ν. Κωνσταντινίδου, (πιο πάνω) - και, επομένως, η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με €1.000,00 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΧΤΘ, ΜΠ