|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 251/2006)
22 Ιανουαρίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΙΛΤΟΣ ΜΙΛΤΙΑΔΟΥΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
____________________
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 2.7.2008.
Ρ. Παπαέτη (κα.), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Αιτητές-Καθ' ων η αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Καθ΄ ου η αίτηση-Αιτητή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την αίτηση αυτή οι καθ΄ ων η αίτηση-αιτητές ζητούν διάταγμα του δικαστηρίου για παράταση του χρόνου καταχώρισης έφεσης, στην προσφυγή αυτή, για περίοδο 7 ημερών από την έκδοση του διατάγματος.
Η αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση της κας Λένιας Γεωργιάδου, Γραμματειακού Λειτουργού στο Αρχείο της Νομικής Υπηρεσίας, ημερ. 2.7.2008. Στη ένορκη δήλωση της η κα. Γεωργιάδου αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής: Στις 15.5.2008 το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση στην πιο πάνω προσφυγή, την οποίαν οι καθ΄ ων η αίτηση επιθυμούν να εφεσιβάλουν. Ετοιμάστηκε αναθεωρητική έφεση εναντίον της πρωτόδικης απόφασης η οποία, από λάθος και/ή αβλεψία, ως προς την ημερομηνία λήξης της προθεσμίας καταχώρισης έφεσης, στάληκε για καταχώριση στις 27.6.2008. Η προθεσμία καταχώρισης έφεσης όμως έληξε στις 26.6.2008, δηλαδή μια μέρα προηγουμένως, και το Πρωτοκολλητείο του Ανωτάτου Δικαστηρίου επέστρεψε την αναθεωρητική έφεση πίσω στη Νομική Υπηρεσία, στις 30.6.2008. Το λάθος της Νομικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας ήταν ότι υπολόγισε 30 μέρες για το μήνα Μάϊο, αντί 31.
Η υπό εξέταση αίτηση καταχωρίστηκε στις 2.7.2008, δηλαδή δύο μέρες μετά την επιστροφή της αναθεωρητικής έφεσης ως εκπρόθεσμης.
Ο αιτητής-καθ΄ ου η αίτηση καταχώρησε ένσταση στις 22.7.2008 στην οποίαν αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι με την αίτηση δεν προβάλλεται οποιοσδήποτε ουσιώδης λόγος που να δείχνει ότι η ζητούμενη παράταση είναι προς το συμφέρον της ορθής απονομής της δικαιοσύνης. Απεναντίας με την παράταση του χρόνου για την καταχώριση έφεσης επηρεάζονται δυσμενώς τα κατοχυρωμένα συνταγματικά δικαιώματα του καθ΄ ου η αίτηση-αιτητή και του ενδιαφερομένου προσώπου.
Το ζήτημα της παράτασης χρόνου για καταχώριση έφεσης διέπεται από τη Δ.35 θ.2 και τη Δ.57 θ.2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίες αναγράφονται στην αίτηση, καθώς επίσης και από τον Καν. 3 του περί Εφέσεων (Αναθεωρητική Δικαιοδοσία) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1964. Αυτό που προκύπτει από τη σχετική νομολογία είναι ότι το θέμα παράτασης χρόνου καταχώρισης έφεσης εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου, η οποία πρέπει να ασκείται δικαστικά και με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Δέστε την απόφαση του αδελφού Δικαστή Φωτίου στην Υποθ. 1408/06, Michael N. Ioannides v. Δημοκρατίας, ημερ. 30.6.2008).
Στην υπόθεση Lavar Shipping Co. Ltd v. Δημοκρατίας (1990) 3 (Γ) Α.Α.Δ. 1635 τονίστηκε ότι η παράταση του χρόνου για καταχώριση έφεσης είναι εξαιρετικό δικονομικό μέτρο. Το δικαστήριο έχει διακριτική εξουσία να δώσει παράταση χρόνου, η εξουσία αυτή είναι ελεύθερη και αδέσμευτη και ασκείται με βάση τα γεγονότα της κάθε συγκεκριμένης υπόθεσης. Ο αιτητής οφείλει να προβάλει τα αναγκαία στοιχεία για να ικανοποιήσει το δικαστήριο ότι η παράταση είναι προς το συμφέρον της δικαιοσύνης. Μόνον αν το συμφέρον της δικαιοσύνης και τα δεδομένα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης συνηγορούν υπέρ του αιτητή, η διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου ασκείται υπέρ του.
Στην υπόθεση Fame Transport Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 561 υπογραμμίστηκε ότι, κατά κανόνα, ο διάδικος δεν μπορεί να προβάλλει το λάθος, την αμέλεια ή την παράλειψη του δικηγόρου του για να πετυχαίνει παράταση προθεσμιών ή την αναγέννηση δικαστικών διαδικασιών. Αυτό θα αποτελούσε εύσχημο τρόπο υπερφαλάγγισης των δικονομικών διατάξεων.
Στην υπόθεση Χόππη ν. Παναγή (1993) 1 Α.Α.Δ. 140 το Ανώτατο Δικαστήριο έκανε δεκτό αίτημα για παράταση του χρόνου άσκησης έφεσης, σε υπόθεση στην οποία η καθυστέρηση οφειλόταν στο ότι ο αιτητής είχε αφήσει το χρόνο να περάσει άπρακτος (για περίοδο σχεδόν 40 ημερών) και στη συνέχεια η καθυστέρηση του αιτητή συμπληρώθηκε και από το σφάλμα του δικηγόρου του, στον υπολογισμό εκπνοής της προθεσμίας. Όταν αποπειράθηκε να καταχωρήσει την έφεση, του υποδείχθηκε ότι η προθεσμία είχε εκπνεύσει πριν 4 μέρες και αμέσως την επομένη μέρα κίνησε το μηχανισμό για παράταση του χρόνου, με υποβολή της σχετικής αίτησης. Το Ανώτατο Δικαστήριο τόνισε την ανάγκη να εξηγεί ο αιτητής τους λόγους της καθυστέρησης. Επίσης τόνισε ότι όσο μικρότερο είναι το χρονικό διάστημα που διαρρέει μεταξύ της εκπνοής της προθεσμίας και της κίνησης του μηχανισμού για παράταση χρόνου τόσο μεγαλύτερη είναι και η πιθανότητα αποδοχής του αιτήματος και ενέκρινε την αίτηση για παράταση χρόνου αφού έλαβε κυρίως υπόψη του το μικρό χρονικό διάστημα που διέρρευσε μεταξύ της εκπνοής της προθεσμίας και της υποβολής της αίτησης καθώς και τις εξηγήσεις που δόθηκαν για την καθυστέρηση.
Χωρίς να παραγνωρίζω την ανάγκη τήρησης των προθεσμιών που προνοούνται στους θεσμούς και την ανάγκη αιτιολόγησης της οποιασδήποτε καθυστέρησης, θεωρώ ότι, στην προκείμενη περίπτωση, στην οποία η αναθεωρητική έφεση επιχειρήθηκε να καταχωρηθεί μια μόνο μέρα μετά την λήξη της προθεσμίας και η παρούσα αίτηση παράτασης χρόνου καταχωρήθηκε δύο μόνο μέρες μετά την επιστροφή των εγγράφων της αναθεωρητικής έφεσης, σε συνδυασμό με τη δικαιολογία που δόθηκε για λάθος στον υπολογισμό των ημερών του Μαϊου, συνηγορούν υπέρ της άσκησης της διακριτικής μου ευχέρειας υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση-αιτητών. Κρίνω ότι, υπό τις ειδικές περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, είναι προς το συμφέρον της ορθής απονομής της δικαιοσύνης να δοθεί η ζητούμενη παράταση των 7 ημερών για να καταχωρηθεί η αναθεωρητική έφεση, δεδομένου μάλιστα ότι ο αιτητής-καθ΄ ου η αίτηση μπορεί να αποζημιωθεί επαρκώς με τον επιδικασμό των εξόδων υπέρ του.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω εγκρίνω την αίτηση, ως η παράγραφος (α) του αιτητικού. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ του καθ΄ ου η αίτηση-αιτητή και εις βάρος των αιτητών-καθ΄ ων η αίτηση και να υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.