ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

                                                                   (Υπόθεση Αρ. 2441/2006)

15 Ιανουαρίου, 2009

[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ,

                             Αιτητής,

ν.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

1.    ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,

2.    ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,

                             Καθ΄ ων η αίτηση.

- - - - - -

Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.

Λ. Ουστά, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.

- - - - - -

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.:  Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση που υπέβαλε για μερική τροποποίηση του Τοπικού Σχεδίου Πάφου, ΑΔΠ 1045,  δυνάμει του οποίου, το  τεμάχιο του αιτητή με αρ.78, Φ/σχ. L1.12 στα  Κονιά της Πάφου, παρέμεινε στη Γεωργική Ζώνη Γα4 αντί να ενταχθεί στην Οικιστική Ζώνη ή Ζώνη Ανάπτυξης που ο ίδιος είχε ζητήσει.

 

Η ένσταση του αιτητή μελετήθηκε αρχικά  από την Επιτροπή Μελέτης Ενστάσεων «ΕΜΕ», η οποία εισηγήθηκε την απόρριψή της επειδή οι οικιστικές και παραθεριστικές ανάγκες της περιοχής μπορούν να ικανοποιηθούν στο πολλαπλάσιο από τις υφιστάμενες ζώνες της περιοχής. Η εισήγηση υποβλήθηκε στο Πολεοδομικό Συμβούλιο, το οποίο συνέστησε ειδική  επιτροπή (ΕΠΣ) για να επεξεργασθεί προκαταρκτικά όλες τις ενστάσεις σύμφωνα με το Κανονισμό 12 των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Πολεοδομικό Συμβούλιο) Κανονισμών. Η ΕΠΣ συμφώνησε με την εισήγηση της ΕΜΕ  και οι διαμορφωθείσες γνώμες υποβλήθηκαν  στην Ολομέλεια του Σώματος, η οποία εισηγήθηκε επίσης την απόρριψη της ένστασης. Στη συνέχεια το Πολεοδομικό Συμβούλιο υπέβαλε στον Υπουργό Εσωτερικών έκθεση για την οριστικοποίηση του Τοπικού Σχεδίου Πάφου, όπου καταγράφηκαν οι εισηγήσεις τόσο της ΕΜΕ όσο και της  ΕΠΣ όπως και του Πολεοδομικού Συμβουλίου  για καθεμιά από τις συνολικά 718 ενστάσεις, καθώς και οι απόψεις του Πολεοδομικού Συμβουλίου για θέματα γενικής πολιτικής των Τοπικών Σχεδίων.  Ο Υπουργός Εσωτερικών, λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω στοιχεία καθώς και τα επιχειρήματα του αιτητή, παρουσίασε το θέμα στο Υπουργικό Συμβούλιο με τις δικές του παρατηρήσεις σύμφωνα με το άρθρο 18(6) του Νόμου και εισηγήθηκε την απόρριψη της ένστασης. Τέλος, το Υπουργικό Συμβούλιο, στις 18.10.06 αποφάσισε να αποδεχθεί τις εισηγήσεις του Υπουργού και να εγκρίνει την τροποποίηση του Τοπικού Σχεδίου Πάφου. Εξουσιοδότησε επίσης τον  Υπουργό να δημοσιεύσει την σχετική  με την έγκριση  γνωστοποίηση (ημερ.27.10.06). Ο αιτητής ενημερώθηκε σχετικά με την απόρριψη της ένστασης του με επιστολή του καθ' ου η αίτηση αρ.2,  ημερ. 9/11/06.

 

Οι καθ' ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση που κοινοποιήθηκε στον αιτητή με την επιστολή  ημερ. 9.11.06, έχει καθαρά πληροφοριακό χαρακτήρα και συνεπώς δεν πρόκειται περί εκτελεστής πράξης. Δεν θα συμφωνήσω με τους καθ΄ ων η αίτηση. Η παραπομπή της συνηγόρου τους στην απόφαση Αλεξάνδρου κ.α. ν. Υπουργικού Συμβουλίου, υπόθ. αρ. 1691/05, ημερ. 12/3/07,  δεν είναι σχετική αφού εκεί, η προδικαστική ένσταση αντιμετωπίστηκε στη βάση του εκπροθέσμου και δεν αφορούσε ούτε το ίδιο αιτητικό, ούτε τις ίδιες ακριβώς πράξεις. Είναι γεγονός ότι λόγω κακής διατύπωσης, ο προσδιορισμός της προσβαλλόμενης πράξης στην αίτηση δεν είναι σαφής. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο των γραπτών αγορεύσεων του δικηγόρου του αιτητή θεωρώ ότι εξειδικεύεται η προσβαλλόμενη  απόφαση και ότι σαφώς πρόκειται για την ΑΔΠ 1045 με την οποία δημοσιεύτηκε το οριστικό Τοπικό Σχέδιο Πάφου και την δυνάμει αυτής, απόρριψη της ένστασης του αιτητή από το Υπουργικό Συμβούλιο. Ο αιτητής δεν προσβάλλει την επιστολή ημερ. 9/11/06 αυτή καθαυτή αλλά την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου μέσω της οποίας, έλαβε γνώση και του Τοπικού Σχεδίου. Σε κάθε περίπτωση, εφόσον η δημοσίευση του Τοπικού Σχεδίου φέρει ημερομηνία 27.10.06, η παρούσα προσφυγή που καταχωρήθηκε στις 28.12.06 εμπροθέσμως στρέφεται εναντίον του. Η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.

 

Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι τα πρακτικά των 17 συνεδριάσεων του Πολεοδομικού Συμβουλίου για το θέμα  είναι ελλιπή και δεν αποκαλύπτουν  δέουσα αιτιολογία. Λέγει επίσης ότι δεν υπάρχουν πρακτικά των συνεδριάσεων των διοικητικών υποεπιτροπών,  όπως της ΕΜΕ και ΕΠΣ, που συμμετείχαν στην έρευνα και με τις εισηγήσεις τους, στη λήψη της τελικής απόφασης.

 

Αποτελεί κοινό έδαφος ότι τα εν λόγω όργανα κατά τη διαδικασία εξέτασης των ενστάσεων που αφορούν στα Τοπικά Σχέδια, όπως η διαδικασία αυτή καθορίζεται στη σχετική εγκύκλιο του Υπουργού Εσωτερικών, είναι επιφορτισμένα με την ουσιαστική έρευνα και αξιολόγηση των δεδομένων και δυνατοτήτων της κάθε ένστασης. Όπως οι ίδιοι οι καθ' ων υποστηρίζουν, κατά τη μελέτη των ενστάσεων από την ΕΜΕ έγιναν και επισκέψεις στις περιοχές που βρίσκονται οι ιδιοκτησίες για τις οποίες υποβλήθηκαν οι ενστάσεις και πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένες συζητήσεις και διαβουλεύσεις και με άλλες αρχές, ώστε να διασφαλιστεί το δικαιότερο και πιο ορθολογικό αποτέλεσμα (βλ. Ενσταση, παρ. 5 και 6).

 

Πρόκειται για όργανα τα οποία, άνκαι δεν έχουν αποφασιστικό ρόλο, εντούτοις με την ερευνητική και συμβουλευτική τους αρμοδιότητα και με προφανή τη βαρύτητα της άποψης τους, συνέβαλαν καταλυτικά στη διαδικασία που απέληξε στη διαμόρφωση της γνώμης του Υπουργού Εσωτερικών και την τελική απόφαση  του Υπουργικού Συμβουλίου. Εκ του ρόλου τους στην παραγωγή της διοικητικής πράξης, γεννάται ως θέμα αρχής η ανάγκη τήρησης άρτιων πρακτικών που να παρέχουν δυνατότητα δικαστικού ελέγχου. (Βλ. Γεώργιος Οδυσσέα Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 236/00, ημερ. 28/11/03.)

 

Εξέτασα  τόσο το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου όσο και τα πρακτικά που οι καθ' ων η αίτηση επισυνάπτουν στη γραπτή  αγόρευσή τους και θεωρώ ότι είναι όντως ελλιπή γιατί δεν καταγράφουν ικανοποιητική αιτιολογία  για τα δεδομένα της ένστασης του αιτητή, ενώ σε άλλες περιπτώσεις δεν φαίνεται να τηρήθηκαν καν πρακτικά. Στο στάδιο της αξιολόγησης από την Επιτροπή Μελέτης Ενστάσεων η οποία συνίσταται από εκπρόσωπο του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως από τον  οικείο Επαρχο  ή εκπρόσωπο του και εκπρόσωπο της Τοπικής Αρχής (Δήμο Πάφου), το μόνο που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου είναι ένα πρακτικό ημερ. 10 και 16/09/04 (παράρτημα 2 στη γραπτή αγόρευση) και τα αντίστοιχα έντυπα μελέτης ένστασης. Αυτά όμως  αφορούν στις 61 ενστάσεις που υποβλήθηκαν για το Δήμο Πάφου και όχι για την διοικητική περιοχή των Κονιών, γι' αυτό και δεν υπάρχει το έντυπο μελέτης ένστασης του αιτητή.

 

Επίσης δεν παρουσιάστηκαν οποιαδήποτε πρακτικά συνεδρίας της Επιτροπής Πολεοδομικού Συμβουλίου (ΕΠΣ) ώστε να γνωρίζουμε τη σύνθεση της ή τις διεργασίες στις οποίες προέβη. Σημειώνω ότι η ΕΠΣ ομόφωνα φαίνεται να υιοθετεί αυτούσια την κατά πλειοψηφία εισήγηση της ΕΜΕ για απόρριψη (Πίνακας - Παράρτημα 6), με την οποία συμφώνησε και ο Υπουργός, όπως εν συνεχεία και το  Υπουργικό Συμβούλιο. Η απλή καταγραφή της απορριπτικής της θέσης στον Πίνακα δεν φανερώνει τους λόγους της απόφασης της και αφήνει κενά στην αιτιολογία.

 

Έρχομαι τώρα στα ογκώδη πρακτικά του Πολεοδομικού Συμβουλίου σε Ολομέλεια, από τα οποία μόνο το Πρακτικό ημερ. 5.7.05 (505^η συνεδρία) αφορά στην  υπό εξέταση υπόθεση. Στην παράγραφο αναφέρεται ότι «Οι διευκρινίσεις σε σχετικά ερωτήματα των μελών καθώς και οι αποφάσεις του Συμβουλίου, αναφέρονται ξεχωριστά για κάθε ένσταση στο συνημμένο πίνακα του Σημειώματος, ο οποίος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του παρόντος.». Όμως με τα πρακτικά δεν παρουσιάστηκαν τα πιο πάνω αναφερόμενα. Το μόνο που αναφέρεται για την ένσταση του αιτητή (αρ. 41) είναι στις παραγράφους 1.6. και 1.13. Αναφέρει η παράγραφος 1.6.: «Ο κ. Χατζημιχάλη ενημέρωσε το ΠΣ όσον αφορά τις ιδιωτικές ενστάσεις στα Κονιά. Σημ. Με αρ. 34.2^α για τις οποίες το Π.Σ. αποφάσισε όπως πιο κάτω: «.... 1.13. Οι υπόλοιπες ενστάσεις με αρ. 1, 3, 5, . 41, 43, . απορρίφθηκαν.»

 

Το Σημείωμα 34.2.α το οποίο θα μπορούσε να φωτίσει την αιτιολογία της απόφασης του Πολεοδομικού Συμβουλίου αναφορικά με την ένσταση του αιτητή δεν προσαρτήθηκε στο πρακτικό, ούτε  και τέθηκε ενώπιον μου.

 

Η συνήγορος των καθ' ων η αίτηση στην παρ.10 της γραπτής αγόρευσής της, επιχειρεί να επεξηγήσει τους λόγους για τους οποίους το ακίνητο του αιτητή δεν μπορούσε να ενταχθεί σε οικιστική Ζώνη ανάπτυξης. Αιτιολογία που δίνει ο δικηγόρος επιγενόμενα, αλλά  δεν αναδεικνύεται από τα πρακτικά ούτε αναπτύσσεται από τους καθ' ων η αίτηση πριν την έκδοση της επίδικης απόφασης δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.

 

Οι πιο πάνω ελλείψεις στην τήρηση των πρακτικών αφαιρούν το υπόβαθρο της έρευνας και της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

 Στη Χρυσάφη ν. Δημοκρατίας (2005) 3 ΑΑΔ 550, στις σελ. 552-553 λέχθηκε σχετικά:

 

«Η νομολογία απαιτεί σε τέτοιες περιπτώσεις την τήρηση πρακτικών: βλ. Medcon Construction and others v. Republic (1968) C.L.R. 535. Το ίδιο και το άρθρο 24(1) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν.158(Ι)/99) σύμφωνα με το οποίο:

 

«24. - (1) Πρέπει να τηρούνται λεπτομερή πρακτικά των συνεδριάσεων των συλλογικών οργάνων, στα οποία να διατυπώνονται με σαφήνεια οι αποφάσεις που λαμβάνονται. Η τήρηση άρτιων πρακτικών είναι υποχρέωση κάθε οργάνου που ασκεί διοικητική λειτουργία.»

 

Τα πρακτικά αποτελούν, ως η μόνη αυθεντική πηγή για τα όσα συνθέτουν τη διαδικασία, προϋπόθεση της χρηστής διοίκησης. Χωρίς αυτά καθίσταται εν προκειμένω ανέφικτος ο δικαστικός έλεγχος και η προσβληθείσα διοικητική απόφαση οδηγείται αναπόφευκτα σε ακύρωση.»

 

 

Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα €1500 συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.

 

 

 

                                                               Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.

 

 

ΣΦ.

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο