|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(2008) 4 ΑΑΔ 915
7 Νοεμβρίου, 2008
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤAΓΜΑΤΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΣΠΡΟΜΑΛΛΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 132/2007)
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Προαγωγές ― Ερμηνεία του όρου «εκπαιδευτική υπηρεσία», στο σχέδιο υπηρεσίας της θέσης Επιθεωρητή Α΄ Μέσης Εκπαίδευσης.
Λέξεις και Φράσεις ― Ο όρος «εκπαιδευτική υπηρεσία» στο σχέδιο υπηρεσίας της θέσης Επιθεωρητή Α΄ Μέσης Εκπαίδευσης.
Διοικητικό Δίκαιο ― Γενικές αρχές ― Η αρχή της καλής πίστης, που δεν επιτρέπει αντιφατική συμπεριφορά της διοίκησης ― Περιστάσεις, υπό τις οποίες κρίθηκε ότι καταστρατηγήθηκε στην εξετασθείσα υπόθεση.
Ο αιτητής αξίωσε την ακύρωση της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Επιθεωρητή Α΄, Μέσης Εκπαίδευσης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Ο όρος «εκπαιδευτική υπηρεσία», εννοεί υπηρεσία μετά το διορισμό στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να μην ήταν πεπλανημένη η ερμηνεία που έδωσε εν προκειμένω στον όρο η Σ.Ε. και η Ε.Ε.Υ..
2. Ο Αιτητής όμως εδώ φαίνεται να διορίσθηκε στην Κύπρο την 11.9.1990. Ως εκ τούτου, η υπηρεσία του στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών από 1.11.1990 μέχρι 31.8.1991 και 1.9.1993 μέχρι 31.8.1995, που του αναγνωρίσθηκε με την επιστολή της 15.2.1996 ως εκπαιδευτική υπηρεσία, ήταν υπηρεσία μετά και όχι πριν από το διορισμό του, όπως εσφαλμένα αναφέρει η Ε.Ε.Υ.. Τα τρία αυτά έτη, προστιθέμενα στα άλλα 13 της υπηρεσίας του Αιτητή στην Κύπρο, θα τον καθιστούσαν προσοντούχο. Έσφαλε λοιπόν ως προς τα πράγματα η Ε.Ε.Υ., θεωρώντας ότι όλα τα έτη της υπηρεσίας του Αιτητή στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, ήσαν πριν από το διορισμό του, αφού κρίσιμο μέρος της ήταν μετά από αυτό.
3. Περαιτέρω, το γεγονός ότι η υπηρεσία του Αιτητή στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, είχε ήδη από το 1995 αναγνωρισθεί από την ίδια την Ε.Ε.Υ. ως εκπαιδευτική υπηρεσία, εδέσμευε την Ε.Ε.Υ. να θεωρήσει τις περιόδους 1.11.1990 μέχρι 31.8.1991 και 1.9.1993 μέχρι 31.8.1995, ως «εκπαιδευτική υπηρεσία» μετά το διορισμό του στην εκπαιδευτική υπηρεσία στην Κύπρο για σκοπούς του σχεδίου υπηρεσίας. Άλλως, θα παρεβιάζετο η αρχή της καλής πίστης. Η διάκριση που έκανε η Ε.Ε.Υ. μεταξύ αναγνώρισης για σκοπούς αρχαιότητας σε περίπτωση προαγωγών και μη αναγνώρισης για σκοπούς ικανοποίησης των απαιτούμενων προσόντων σε περίπτωση προαγωγών, δεν βρίσκει έρεισμα ούτε στην ίδια την επιστολή, ούτε στο νόμο και συνιστά σοφιστική προσπάθεια καταστρατήγησης της αρχής της καλής πίστης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 527/2001, ημερ. 30.5.2002,
Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 574/2005, ημερ. 30.10.2006.
Προσφυγή.
Γ. Σεραφείμ, για τον Αιτητή.
Λ. Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ' ης η αίτηση.
Α. Θεοφίλου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο Αιτητής και το Ενδιαφερόμενο Μέρος (Ε.Μ.) ήσαν μεταξύ των 4 ενδιαφερθέντων για τη θέση Επιθεωρητή Α΄ Μέσης Εκπαίδευσης στη Φυσική (θέση προαγωγής) που προκήρυξε η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Ε.Ε.Υ.). Η Συμβουλευτική Επιτροπή (Σ.Ε.) σύστησε το Ε.Μ. και ένα άλλο υποψήφιο. Για τον Αιτητή έκρινε ότι δεν μπορούσε να ήταν υποψήφιος διότι δεν πληρούσε την πρόνοια 3(3) του Σχεδίου Υπηρεσίας για εκπαιδευτική υπηρεσία 15 τουλάχιστον ετών στη δημόσια εκπαίδευση της Κύπρου, απορρίπτοντας σχετική επιστολή του δικηγόρου του Αιτητή. Συγκεκριμένα, θεώρησε ότι «. η υπηρεσία του κ. Ασπρομάλλη στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών της Ελλάδας δεν μπορεί να θεωρηθεί ως υπηρεσία για τους σκοπούς που απαιτεί το Σχέδιο Υπηρεσίας της υπό πλήρωση θέσης». Με τη Σ.Ε. συμφώνησε και η Ε.Ε.Υ., απορρίπτοντας σχετική ένσταση του δικηγόρου του Αιτητή και αναφέροντας τα εξής:
«Η Επιτροπή δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι η πιο πάνω περίοδος απασχόλησης του πελάτου του έχει αναγνωριστεί για σκοπούς διορισμού, προαγωγής και προσαυξήσεων, με βάση τους σχετικούς κανονισμούς (Κ.Δ.Π. 382/97). Η περίοδος αυτή, όμως, αποτελεί μέρος της προϋπηρεσίας του κου Ασπρομάλλη, εφόσον ήταν πριν από το διορισμό του στη μόνιμη θέση που κατέχει στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία (σύμφωνα με το Άρθρο 2 Κ.Δ.Π. 382/97). Η προϋπηρεσία αυτή, λαμβάνεται υπόψη σε διαδικασίες προαγωγής ως μέρος της αρχαιότητάς του, που είναι ένα από τα κριτήρια που προσμετρούν στην σύγκριση μεταξύ των υποψηφίων, όμως δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη με την έννοια του απαιτούμενου προσόντος, εφόσον το Σχέδιο Υπηρεσίας απαιτεί «εκπαιδευτική υπηρεσία 15 τουλάχιστων ετών» και «υπηρεσία» ερμηνεύεται ως «εκπαιδευτική υπηρεσία εκπαιδευτικού λειτουργού μετά το διορισμό του στη μόνιμη θέση που κατέχει στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία».»
Η Ε.Ε.Υ. ανεφέρετο σε παλαιότερη αναγνώριση από την ίδια της υπηρεσίας του Αιτητή στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών όπως περιέχετο σε επιστολή ημερομηνίας 15.2.1996:
«Σας πληροφορώ ότι, ενόψει (α) των περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Καθορισμός Αναγνωρισμένης Υπηρεσίας για Σκοπούς Διορισμού, Προαγωγής και Προσαυξήσεων) (Τροποποιητικοί) Κανονισμών του 1995 (Κ.Δ.Π. 306/95), οι οποίοι δημοσιεύτηκαν στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 22/12/95, (β) της από 31/1/96 σχετικής γνωμάτευσης του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, και (γ) των απόψεων της αρμόδιας αρχής, με βάση τον Κανονισμό 3(1)(δ) της Κ.Δ.Π. 143/90, η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας επανεξέτασε το παλιό αίτημά σας για αναγνώριση της υπηρεσίας σας στο Ινστιτούτο θεωρητικής και Φυσικής Χημείας του Εθνικού ιδρύματος Ερευνών, στην Αθήνα.
Σύμφωνα με όλα τα πιο πάνω αναφερθέντα η Επιτροπή αποφάσισε να σας αναγνωρίσει, από 1/1/96, ως εκπαιδευτική υπηρεσία, για τους σκοπούς των εν λόγω Κανονισμών, τις περιόδους από 1/7/77 μέχρι 10/9/90, από 1/11/90 μέχρι 31/8/91 και από 1/9/93 μέχρι 31/8/95 κατά τις οποίες υπηρετήσατε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.
Ως εκ τούτου ο μισθός σας, με βάση την εκπαιδευτική υπηρεσία σας όπως αυτή έχει εγκριθεί και η οποία ανέρχεται ως τις 31/12/95 σε 18 χρόνια, 6 μήνες και 12 μέρες, αναπροσαρμόζεται σε £4.396 (ανώτατο σημείο της κλίμακας Α10) το χρόνο, από 1/1/96.»
Να σημειωθεί ότι ο Αιτητής είχε υπηρεσία στην Κύπρο πλέον των 13 ετών από τα οποία σχεδόν ως Βοηθός Διευθυντής. Ικανοποιούσε έτσι τις πρόνοιες της παραγράφου 3(3)(α)(β), αλλά εκρίθη ότι δεν ικανοποιούσε τη γενική πρόνοια για υπηρεσία 15 ετών. Αν του αναγνωρίζοντο οι περίοδοι που υπηρέτησε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, συνολικά 16 έτη, όπως του είχαν αναγνωρισθεί στην επιστολή της 15.2.1996, θα ικανοποιούσε βεβαίως και τη γενική πρόνοια.
Πλάνη ως προς την ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας είναι ο πρώτος λόγος ακύρωσης τον οποίο εισηγείται ο Αιτητής. Η σχετική πρόνοια του σχεδίου υπηρεσίας έχει ως εξής:
«Εκπαιδευτική υπηρεσία δεκαπέντε (15) τουλάχιστον ετών από τα οποία -
(α) τα δύο να ήσαν σε θέση όχι κατώτερη από εκείνη του Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης· και
(β) τα πέντε τουλάχιστο στη Μέση Εκπαίδευση.»
Το σχέδιο υπηρεσίας, εισηγείται ο Αιτητής, δεν περιέχει αναφορά στο ότι η εκπαιδευτική υπηρεσία πρέπει να είναι μετά το διορισμό στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία στην Κύπρο, όπως έκρινε η Σ.Ε. και η Ε.Ε.Υ.. Προσετέθησαν έτσι πεπλανημένα, λέγει ο Αιτητής, πρόνοιες στο σχέδιο υπηρεσίας που δεν μπορούν να προκύπτουν από την ορθή ερμηνεία του.
Η Δημοκρατία και το Ε.Μ. αντιτείνουν ότι δεν υπήρξε πλάνη ως προς την ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας και παραπέμπουν στην απόφαση του αδελφού μου Κωνσταντινίδη, Δ., στην υπόθεση Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας, Αρ. 527/2001, ημερ. 30.5.2002. Την απόφαση αυτή είχα την ευκαιρία να εξετάσω και αναλύσω στην από εκείνη προκύψασα υπόθεση Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας, Αρ. 574/2005, ημερ. 30.10.2006, στην οποία και την ακολούθησα. Από τις αποφάσεις αυτές προκύπτει λοιπόν ότι ο όρος «εκπαιδευτική υπηρεσία» εννοεί υπηρεσία μετά το διορισμό στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να μην ήταν πεπλανημένη η ερμηνεία που έδωσε στον όρο η Σ.Ε. και η Ε.Ε.Υ..
Προκύπτει όμως ένα άλλο θέμα το οποίο επίσης εισηγείται ο Αιτητής ως λόγο ακύρωσης. Παραπέμποντας στην επιστολή της 15.2.2006, παρατηρεί ότι η υπηρεσία του στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών είχε με αυτή αναγνωρισθεί ως «εκπαιδευτική υπηρεσία» για σκοπούς της Κ.Δ.Π. 306/95. Η αναγνώριση αυτή, λέγει, ήταν για όλους τους σκοπούς των εν λόγω κανονισμών, περιλαμβανομένων των προαγωγών, και εδέσμευε την Ε.Ε.Υ. σύμφωνα και με τις αρχές της καλής πίστης και της χρηστής διοίκησης που δεν επιτρέπουν αντιφατική συμπεριφορά.
Επισημαίνω δύο διαφορές μεταξύ της προκειμένης και των δύο προαναφερθεισών αποφάσεων Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας. Εκεί δεν υπήρξε τέτοια προηγούμενη αναγνώριση, η συνέπεια της οποίας και ως εκ τούτου δεν εξετάσθηκε. Περαιτέρω, εκεί η όλη «προϋπηρεσία» στην Ελλάδα φαίνεται να ήταν πριν από το διορισμό του κ. Παπαδόπουλου στην Κύπρο, ώστε όντως να μην ήταν υπηρεσία μετά το διορισμό στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία στην Κύπρο, σύμφωνα και με την Κ.Δ.Π. 382/97.
Οι διαφορές αυτές μου φαίνονται να είναι σημαντικές. Κατ' αρχάς, ο Αιτητής φαίνεται να διορίσθηκε στην Κύπρο την 11.9.1990. Ως εκ τούτου, η υπηρεσία του στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών από 1.11.1990 μέχρι 31.8.1991 και 1.9.1993 μέχρι 31.8.1995, που του αναγνωρίσθηκε με την επιστολή της 15.2.1996 ως εκπαιδευτική υπηρεσία, ήταν υπηρεσία μετά και όχι πριν από το διορισμό του, όπως εσφαλμένα αναφέρει η Ε.Ε.Υ. στο προαναφερθέν πρακτικό της (σε αντίθεση με την περίοδο 1.7.1977 μέχρι 10.9.1990 που όντως ήταν πριν από το διορισμό του). Τα τρία αυτά έτη, προστιθέμενα στα άλλα 13 της υπηρεσίας του Αιτητή στην Κύπρο, θα τον καθιστούσαν προσοντούχο. Έσφαλε λοιπόν ως προς τα πράγματα η Ε.Ε.Υ. θεωρώντας ότι όλα τα έτη της υπηρεσίας του Αιτητή στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών ήσαν πριν από το διορισμό του, αφού κρίσιμο μέρος της ήταν μετά από αυτό.
Περαιτέρω, το γεγονός ότι η υπηρεσία του Αιτητή στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών είχε ήδη από το 1995 αναγνωρισθεί από την ίδια την Ε.Ε.Υ. ως εκπαιδευτική υπηρεσία, εδέσμευε την Ε.Ε.Υ. να θεωρήσει τις περιόδους 1.11.1990 μέχρι 31.8.1991 και 1.9.1993 μέχρι 31.8.1995 ως «εκπαιδευτική υπηρεσία» μετά το διορισμό του στην εκπαιδευτική υπηρεσία στην Κύπρο για σκοπούς του σχεδίου υπηρεσίας. Άλλως, θα παρεβιάζετο η αρχή της καλής πίστης, αφού μάλιστα στην επιστολή της 15.2.1996 ανεφέρετο ότι η αναγνώριση ήταν για σκοπούς της Κ.Δ.Π. 306/95 που αφορούσε και τις προαγωγές. Η διάκριση που έκανε η Ε.Ε.Υ. μεταξύ αναγνώρισης για σκοπούς αρχαιότητας σε περίπτωση προαγωγών και μη αναγνώρισης για σκοπούς ικανοποίησης των απαιτούμενων προσόντων σε περίπτωση προαγωγών δεν βρίσκει έρεισμα ούτε στην ίδια την επιστολή ούτε στο νόμο και συνιστά σοφιστική προσπάθεια καταστρατήγησης της αρχής της καλής πίστης.
Ως εκ της κατάληξης μου αυτής, δεν θα εξετάσω τον άλλο λόγο ακύρωσης που εισηγείται ο Αιτητής, ότι η ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας δεν συνάδει με το Ευρωπαϊκό δίκαιο, παρατηρώντας όμως ότι τα σχετικά επιχειρήματα είναι αξιόλογα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Δημοκρατία θα καταβάλει €1.000 έξοδα στον Αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.