Μενελάου Μαρίνος και άλλος ν. Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (2008) 4 ΑΑΔ 805

Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού ― Προαγωγές ― Σύσταση του Διευθυντή ― Η σύσταση του Αναπληρωτή Διευθυντή, υπέρ του ενδιαφερομένου μέρους, έπασχε στην κριθείσα περίπτωση λόγω αναρμοδιότητας ― Υιοθέτηση των νομολογηθέντων στην Καριόλου ν. Κ.Ο.Τ., Υπόθεση Αρ. 65/06, ημερ. 21/9/07.

Οι αιτητές αξίωσαν την ακύρωση της κατ' επανεξέταση προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους, στη θέση Ανώτερου Τουριστικού Λειτουργού.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:

Στην παρούσα περίπτωση, ο διορισμός Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή, όπως αποφασίστηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού, παραβιάζει τις πρόνοιες του Άρθρου 6 του Ν. 54/69 (όπως τροποποιήθηκε), γιατί δεν έγινε από το Υπουργικό Συμβούλιο. Το γεγονός ότι πρόκειται για διορισμό Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή, δεν διαφοροποιεί την περίπτωση, γιατί υπερφαλάγγιση της νομοθετικής πρόνοιας για διορισμό ή έγκριση από το Υπουργικό Συμβούλιο του Γενικού Διευθυντή ή του Αναπληρωτή του θα παρείχε στον Οργανισμό την δυνατότητα να καταστήσει ανενεργό τη σχετική ρύθμιση του Άρθρου 6 και με αναπληρωτικούς διορισμούς να εξουδετερώσει ουσιαστικά τη σχετική εξουσία, που παρέχει ο νόμος στο Υπουργικό Συμβούλιο.

Ο διορισμός Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή, εν προκειμένω, έλαβε χώρα με μονομερή απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού, χωρίς οποιαδήποτε συμμετοχή, απόφαση ή έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 6 του Ν. 54/69. Από τα πιο πάνω συνάγεται, ότι ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής έχει ενεργήσει χωρίς αρμοδιότητα.

Οι προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Καριόλου ν. Κ.Ο.Τ., Υπόθεση Αρ. 65/2006, ημερ. 21.9.2007,

Δημοκρατία ν. Ματθαίου (1990) 3 Α.Α.Δ. 2452,

Παπαδόπουλος κ.ά. ν. Ρ.Ι.Κ. (1996) 3 Α.Α.Δ. 1,

Χ"Χάννας ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 25/2000, ημερ. 12.4.2001.

Προσφυγή.

Α. Κωνσταντίνου, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 1992/2006.

Ρ. Καλλιγέρου (κα), για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 2130/2006.

Χρ. Τριανταφυλλίδης, για τον Καθ' ου η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο Μαρίνος Μενελάου με την Προσφυγή Αρ. 1992/2006 και ο Γλαύκος Καριόλου με την Προσφυγή Αρ. 2130/2006 (στο εξής οι αιτητές) προσβάλλουν την απόφαση του καθ' ου η αίτηση Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (στο εξής ο Οργανισμός) της 21.9.2006 με την οποίαν ο Οργανισμός απεφάσισε, κατόπιν επανεξέτασης, την προαγωγή του Πανίκου Οικονομίδη (ενδιαφερόμενο μέρος) στη θέση Ανώτερου Τουριστικού Λειτουργού αναδρομικά από 15.1.2005.

(α) Τα γεγονότα και η επίδικη απόφαση.

Με σχετική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες προσφυγές 116/2005 και 170/2005 μεταξύ των ιδίων διαδίκων, το δικαστήριο ακύρωσε το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Ανώτερου Τουριστικού Λειτουργού λόγω μη νόμιμης συγκρότησης της Επιτροπής Προσωπικού στην οποία το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού είχε μεταβιβάσει τις αρμοδιότητες για προαγωγές προσωπικού. Στην επανεξέταση του θέματος το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού, αφού κάλεσε και άκουσε τον Αναπληρωτή Γενικό Διευθυντή του Οργανισμού, ο οποίος σύστησε το ενδιαφερόμενο μέρος, προχώρησε σε αξιολόγηση των υποψηφίων και με ομόφωνη απόφαση επέλεξε εκ νέου το ενδιαφερόμενο μέρος λόγω υπεροχής του σε πείρα, αρχαιότητα και λόγω της σύστασης του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή.

Οι δικηγόροι των αιτητών ισχυρίζονται ότι η επίδικη απόφαση είναι άκυρη λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας και γιατί ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής προέβη στη σύσταση του ενδιαφερόμενου μέρους χωρίς να έχει προς τούτο αρμοδιότητα.

(β) Η αρμοδιότητα του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή.

Έχει υποβληθεί από την ευπαίδευτη συνήγορο του αιτητή στην προσφυγή 2130/2006 ότι ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής ο οποίος είχε διοριστεί με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Οργανισμού εστερείτο αρμοδιότητας γιατί σύμφωνα με το Άρθρο 6 του περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού Νόμου του 1969 (Ν. 54/69 όπως έχει τροποποιηθεί) ο διορισμός του Γενικού Διευθυντή γινόταν είτε από το Υπουργικό Συμβούλιο είτε με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου η οποία υπέκειτο σε έγκριση από το Υπουργικό Συμβούλιο. Η τελευταία ρύθμιση που επιβάλλει τη σύμπραξη δύο οργάνων για το διορισμό είναι το αποτέλεσμα τροποποίησης του Άρθρου 6 από τον τροποποιητικό Νόμο 35(Ι)/2005 που τέθηκε σε ισχύ στις 15.4.2005. Επικαλούμενη την απόφαση στην προσφυγή Γλαύκος Καριόλου ν. Κ.Ο.Τ., Προσφυγή Αρ. 65/2006, ημερ. 21.9.2007, στην οποία ακυρώθηκε ο διορισμός του Μ. Μενελάου κάτω από τις ίδιες συνθήκες, η συνήγορος του αιτητή υπέβαλε ότι τα όσα ισχύουν για το διορισμό του Γενικού Διευθυντή, ισχύουν και στην περίπτωση του διορισμού του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή. Αντίθετα ο ευπαίδευτος συνήγορος του Οργανισμού υπέβαλε ότι ο διορισμός του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή συνιστά αυτοτελή διοικητική πράξη και δεν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της σύνθετης διοικητικής πράξης η οποία κατέληξε στην προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους.

Η εισήγηση του αιτητή στην προσφυγή 2130/2006 είναι βάσιμη. Το θέμα της αρμοδιότητας του διοικητικού οργάνου είναι ζήτημα δημόσιας τάξης που ελέγχεται αυτεπαγγέλτως (βλ. Δημοκρατία ν. Ματθαίου (1990) 3 Α.Α.Δ. 2452 και Παπαδόπουλος κ.ά. ν. Ρ.Ι.Κ. (1996) 3 Α.Α.Δ. 1) και η αναρμοδιότητα του γνωμοδοτούντος οργάνου αναπόφευκτα οδηγεί και σε ακύρωση της διοικητικής απόφασης που ακολουθεί (Βραχίμης Χ"Χάννας ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή Αρ. 25/2000, ημερ. 12.4.2001).

Στην παρούσα περίπτωση, ο διορισμός Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή, όπως αποφασίστηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού παραβιάζει τις πρόνοιες του Άρθρου 6 του Ν. 54/69 (όπως τροποποιήθηκε) γιατί δεν έγινε από το Υπουργικό Συμβούλιο. Το γεγονός ότι πρόκειται για διορισμό Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή, δεν διαφοροποιεί την περίπτωση γιατί, όπως αποφασίστηκε στην υπόθεση Καριόλου ν. Κ.Ο.Τ. (πιο πάνω), υπερφαλάγγιση της νομοθετικής πρόνοιας για διορισμό ή έγκριση από το Υπουργικό Συμβούλιο του Γενικού Διευθυντή ή του Αναπληρωτή του θα παρείχε στον Οργανισμό την δυνατότητα να καταστήσει ανενεργό τη σχετική ρύθμιση του Άρθρου 6 και με αναπληρωτικούς διορισμούς να εξουδετερώσει ουσιαστικά τη σχετική εξουσία που παρέχει ο νόμος στο Υπουργικό Συμβούλιο.

Το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση Καριόλου (πιο πάνω) είναι διαφωτιστικό:

«Κατά τον ουσιώδη χρόνο η θέση του Γενικού Διευθυντή ήταν κενή λόγω αφυπηρέτησης του προσώπου που ήταν κανονικά διορισμένο σ' αυτή. Όπως προκύπτει από τη σχετική νομοθεσία ο εν λόγω διορισμός κατά τον ουσιώδη χρόνο γινόταν από το Υπουργικό Συμβούλιο και όχι από το καθ' ου η αίτηση Διοικητικό Συμβούλιο. Η ίδια πρόνοια θα πρέπει, κατά την άποψη μου, να ισχύει κατ' αναλογία και για τον διορισμό Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή, πράγμα το οποίο στην προκείμενη περίπτωση δεν τηρήθηκε αφού από μόνο του το καθ' ου η αίτηση Διοικητικό Συμβούλιο προχώρησε στο διορισμό Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή. Ο ισχυρισμός του ευπαιδεύτου συνηγόρου του καθ' ου η αίτηση ότι επειδή ήταν αναπληρωματικός διορισμός, ο καθ' ου η αίτηση είχε τέτοια εξουσία με βάση τον Καν. 13, κατά την άποψη μου, δεν ευσταθεί, αφού ο Καν. 13 των περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (Διάρθρωση και Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών του 1970 (Κ.Δ.Π. 829/70 όπως έχουν τροποποιηθεί) αναφέρεται σε εξουσία αναπληρωματικού διορισμού των υπαλλήλων του καθ' ου και όχι για την αναπλήρωση του Γενικού Διευθυντή.

Στον Καν. 2 ο όρος 'Γενικός Διευθυντής' φαίνεται να έχει ξεχωριστή ερμηνεία από τον όρο 'υπάλληλου'. Προχωρώ να πω ότι αν είχε εξουσία (με βάση τους Κανονισμούς) το Διοικητικό Συμβούλιο να διορίζει Αναπληρωματικό Γενικό Διευθυντή χωρίς την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου, τότε θα μπορούσε παρατείνοντας το θέμα να παρακάμπτει την πρόνοια ότι ο Γενικός Διευθυντής διορίζεται από το Υπουργικό Συμβούλιο, κάτι που δεν ήταν η πρόθεση του νομοθέτη.

Σχετικά με το θέμα που εξετάζουμε, η Ολομέλεια του Ανωτάτου στην υπόθεση Μιχαηλίδης ν. Κ.Ο.Τ. (1999) 3 Α.Α.Δ. 246, σελ. 253, ανάφερε τα ακόλουθα:

'Ας επανέλθουμε όμως στον πρώτο λόγο έφεσης. Το Υπουργικό Συμβούλιο είναι εκ του νόμου το αποφασίζον όργανο για το διορισμό Γενικού Διευθυντή του Κ.Ο.Τ.. Βασική αρχή του Διοικητικού Δικαίου είναι ότι όπου ο νόμος παρέχει σε διοικητικό όργανο συγκεκριμένη αρμοδιότητα αυτή ασκείται από το όργανο. Το αρμόδιο όργανο δεν μπορεί να παραιτηθεί από την αρμοδιότητα του ούτε να την τροποποιήσει ούτε να τη μεταβιβάσει χωρίς εξουσιοδότηση του νόμου. Συμφωνία μεταξύ των οργάνων δεν αρκεί, ούτε βέβαια συμφωνία μεταξύ αρμοδίου οργάνου και ιδιώτη. Βλ. Π.Δ. Δακτόγλου, Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, Γ΄ έκδοση, παρα. 937, σελ. 440. Βλ. επίσης Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 106, Medcon Construction Ltd & Others v. Republic (1968) 3 C.L.R. 535, Χρ. Κυριάκου Λτδ ν. Α.ΤΗ.Κ. (1995) 3 Α.Α.Δ. 178 και Δημοκρατία ν. Μελέτης (1991) 3 Α.Α.Δ. 433.'

Η απόφαση Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω) αφορούσε επίσης πρόνοια του Νόμου με βάση την οποία ο Γενικός Διευθυντής διοριζόταν από το Υπουργικό Συμβούλιο. Με την τροποποίηση που έγινε με το Ν. 35(Ι)/2005 από 15.4.05 και μετά, ο διορισμός του Γενικού Διευθυντή γίνεται από το Διοικητικό Συμβούλιο του καθ' ου η αίτηση και εγκρίνεται από το Υπουργικό Συμβούλιο. Όμως, δεν είναι αυτή η νομοθετική πρόνοια που εφαρμόζεται στη δική μας περίπτωση. Επομένως είναι η άποψη μου ότι ο διορισμός του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή του καθ' ου η αίτηση από το Διοικητικό Συμβούλιο, και όχι το Υπουργικό Συμβούλιο, είναι παράνομος. Προχωρώ όμως να πω ότι, κι αν ακόμα εφαρμοζόταν ο Νόμος όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 35(Ι)/2005, τότε ο αναπληρωματικός διορισμός θα έπρεπε, κατ' αναλογία, να εγκρινόταν από το Υπουργικό Συμβούλιο.

Εφόσον λοιπόν κατάληξα ότι ο διορισμός του Αναπληρωτή Διευθυντή ήταν παράνομος, κατ' επέκταση καθίσταται και η όλη διαδικασία προαγωγής του Ε.Μ. παράνομη.»

Τα πιο πάνω γεγονότα είναι τα ίδια με τα γεγονότα της παρούσας διαδικασίας αφού ο διορισμός Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή έλαβε χώραν με την ίδια μονομερή απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού χωρίς οποιαδήποτε συμμετοχή, απόφαση ή έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 6 του Ν. 54/69. Από τα πιο πάνω συνάγεται ότι ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής έχει ενεργήσει χωρίς αρμοδιότητα.

Οι προσφυγές επιτυγχάνουν. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται. Με την πιο πάνω κατάληξη δεν κρίνω σκόπιμο να υπεισέλθω στην εξέταση των υπόλοιπων λόγων των προσφυγών. Ο Οργανισμός καταδικάζεται όπως καταβάλει τα έξοδα και των δύο προσφυγών.

Οι προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία