|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2008) 4 ΑΑΔ 547
14 Ioυλίου, 2008
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 113/2007)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Προθεσμία ― Η ερμηνεία του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος από τη νομολογία και η εφαρμογή της στα γεγονότα της κριθείσας περίπτωσης.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της νομιμότητας του διορισμού των ενδιαφερομένων μερών, στη θέση Κτηματολογικού Λειτουργού Β΄.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Το θέμα του εκπροθέσμου μιας προσφυγής, διέπεται από τις πρόνοιες του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος. Σύμφωνα με τη νομολογία, για να αρχίσει να μετρά η προθεσμία των 75 ημερών για σκοπούς καταχώρησης μιας προσφυγής, ισχύουν τα ακόλουθα: (α) Σε περίπτωση που πρόκειται για πράξη που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, από την ημερομηνία αυτή. (β) Σε κάθε άλλη περίπτωση, από την ημέρα που ο ενδιαφερόμενος έχει λάβει πραγματική γνώση της απόφασης.
Εφαρμόζοντας τις νομικές αρχές εν προκειμένω, η προθεσμία για προσβολή του διορισμού των E.M., εφόσον ο διορισμός τους με βάση νομοθετική διάταξη [Άρθρ. 37 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (Ν.1/90)] έχει δημοσιευθεί στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας, έπρεπε να αρχίζει από την εν λόγω ημερομηνία και είναι άσχετο αν ο αιτητής έχει δει την επίσημη εφημερίδα ή όχι.
Η προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη ευσταθεί και αυτός είναι αρκετός λόγος απόρριψής της, χωρίς την ανάγκη εξέτασης της προδικαστικής ένστασης, που αφορά το έννομο συμφέρον ή και της ουσίας της προσφυγής.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Ακίνητα Λούλας Ιωνίδου Λτδ. ν. Εφόρου Φόρου Εισοδήματος (2001) 3 Α.Α.Δ. 1011,
Μιλτιάδους κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1989) 3 (Γ) Α.Α.Δ. 1318,
Ηρακλείδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 518.
Προσφυγή.
Ο αιτητής παρουσιάζεται προσωπικά.
Λ. Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Ι. Νικολάου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος 1 Χριστάκη Ιλαρίωνος.
Καμιά εμφάνιση, για το Ενδιαφερόμενο μέρος 2.
Cur. adv. vult.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Στις 11/1/07 ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή με την οποία ζητούσε δήλωση του δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας που περιέχεται σε επιστολή ημερ. 11/12/06 με την οποία τον πληροφορούν ότι η διαδικασία πλήρωσης των κενών θέσεων Κτηματολογικού Λειτουργού Β΄ (Κτηματολογίου) Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας έχει ολοκληρωθεί και οι επιλεγέντες έχουν ήδη ενημερωθεί, είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα. Ακολούθησε η ένσταση της Δημοκρατίας στην οποία προβάλλονταν προδικαστικές ενστάσεις η μια από τις οποίες εγείρει θέμα ότι η προσφυγή δεν προσβάλλει εκτελεστή διοικητική πράξη εφόσον δεν προσβάλλεται ο διορισμός των ενδιαφερομένων μερών (Ε.Μ.) που διορίστηκαν στη θέση Κτηματολογικού Λειτουργού Β΄ για την οποία ο αιτητής είχε επίσης αποταθεί.
Αποτέλεσμα των πιο πάνω ήταν όπως ο αιτητής καταχωρήσει αίτηση για τροποποίηση της προσφυγής ούτως ώστε στο αιτητικό να ζητείται και η ακύρωση του διορισμού των ενδιαφερομένων μερών. Παρά την αρχική ένσταση από πλευράς της Δημοκρατίας, τελικά υπήρχε συναίνεση με αποτέλεσμα στις 10/1/08 να επιτραπεί η αιτούμενη τροποποίηση, ούτως ώστε το αιτητικό της προσφυγής να έχει τώρα ως ακολούθως:
«Δήλωση του δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία αποφάσισε το διορισμό των (1) ΙΛΑΡΙΩΝΟΣ Χριστάκη (π 32004) και (2) ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Παναγιώτη Ανδρέα (π 32008) στη θέση Κτηματολογικού Λειτουργού Β΄ (Κτηματολογίου) Τμήμα Κτηματολογίου αντί και/ή στη θέση του αιτητή είναι άκυρη, παράνομη και στερείται οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος».
Μετά την επίδοση της τροποποιημένης προσφυγής στα προαναφερθέντα ενδιαφερόμενα μέρη, υπήρξε εμφάνιση μόνο από πλευράς του Χριστάκη Ιλαρίωνος (Ε.Μ.1) ο οποίος καταχώρησε και ένσταση στην προσφυγή. Με την εν λόγω ένσταση εγείρει τις εξής προδικαστικές ενστάσεις: (α) ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη και (β) ότι ο αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλλει το διορισμό του για το λόγο ότι δεν κατέχει τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα.
Με κοινό αίτημα όλων των διαδίκων το δικαστήριο προχώρησε στην εκδίκαση των προδικαστικών ενστάσεων. Από πλευράς της Δημοκρατίας η προδικαστική ένσταση που αφορούσε το εκπρόθεσμο της προσφυγής αποσύρθηκε ενόψει της τροποποίησης της προσφυγής. Συνέχισε όμως να προωθεί την προδικαστική ένσταση ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος για το λόγο ότι δεν κατέχει τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα.
Με βάση όλα τα πιο πάνω προχωρώ να εξετάσω και τις δυο προδικαστικές ενστάσεις εφόσον εγείρονται αυτές από το ενδιαφερόμενο μέρος και εφόσον, εν πάση περιπτώσει, παρά το ότι η κα Ουστά εγκατέλειψε την προδικαστική ένσταση για το εκπρόθεσμο της προσφυγής, αυτό δεν εμποδίζει το δικαστήριο από του να εξετάσει το θέμα γιατί τούτο είναι τέτοιας φύσης που εξετάζεται και αυτεπάγγελτα.
Το θέμα του εκπροθέσμου μιας προσφυγής διέπεται από τις πρόνοιες του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος που διαλαμβάνει ως ακολούθως:
«Η προσφυγή ασκείται εντός εβδομήκοντα πέντε ημερών από της ημέρος της δημοσιεύσεως της αποφάσεως ή της πράξεως ή, εν περιπτώσει μη δημοσιεύσεως ή εν περιπτώσει παραλείψεως, από της ημέρας καθ' ην η πράξις ή παράλειψις περιήλθεν εις γνώσιν του προσφεύγοντος.»
Σύμφωνα με τη νομολογία για να αρχίσει να μετρά η προθεσμία των 75 ημερών για σκοπούς καταχώρησης μιας προσφυγής, ισχύουν τα ακόλουθα: (α) Σε περίπτωση που πρόκειται για πράξη που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, από την ημερομηνία αυτή. (β) Σε κάθε άλλη περίπτωση από την ημέρα που ο ενδιαφερόμενος έχει λάβει πραγματική γνώση της απόφασης. Πραγματική γνώση, σύμφωνα με τις αρχές του διοικητικού δικαίου και την πάγια νομολογία, θεωρείται ότι λαμβάνει ένας αιτητής εφόσον περιέλθει σε γνώση του το περιεχόμενο της πράξης ή απόφασης ή παράλειψης. Σχετικά η Ολομέλεια στην απόφαση Ακίνητα Λούλας Ιωνίδου Λτδ. ν. Εφόρου Φόρου Εισοδήματος (2001) 3 Α.Α.Δ. 1011, επεσήμανε τα ακόλουθα:
«Έχει νομολογηθεί ότι για να κινήσει την προθεσμία για την άσκηση προσφυγής η κοινοποίηση πρέπει να είναι πλήρης και η πράξη να είναι με τέτοιο τρόπο διατυπωμένη ώστε να προκύπτει σαφώς το περιεχόμενό της (βλ. Pissas (No.1) v. E.A.C. (1966) 3 C.L.R. 634, 638).
Πλήρης είναι η γνώση η οποία επιτρέπει εις τον ενδιαφερόμενο να γνώσει με βεβαιότητα και ακρίβεια την υλική ή την ηθική ζημιά την οποία υφίσταται από τη δημοσιευόμενη ή κοινοποιούμενη πράξη (βλ. Θ.Δ. Τσάτσου «Η Αίτησις Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας», σελ. 74, Aspri ν. Republic (1979) 3 C.L.R. 490, 497, 498).
Στην Papaioannou v. Republic (1982) 3 Α.Α.Δ. 103, 108, 109, ο Πικής, Δ. - όταν τότε - υποδεικνύει πως από την επισκόπηση της σχετικής ελληνικής νομολογίας πηγάζουν οι πιο κάτω προτάσεις οι οποίες πρέπει να καθοδηγούν το δικαστήριο στο θέμα της προθεσμίας:
(1) Οσάκις ο Νόμος απαιτεί δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα τέτοια δημοσίευση είναι απαραίτητη για να θέσει σε κίνηση την προθεσμία σε σχέση με τρίτα πρόσωπα.
(2) Η γνωστοποίηση της απόφασης οσάκις προβλέπεται από το Νόμο δεν είναι ανάγκη να γίνεται με οποιοδήποτε επίσημο τύπο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοσδήποτε τύπος νοουμένου ότι είναι αποτελεσματικός.
(3) Η γνωστοποίηση δεν είναι ανάγκη να επεκτείνεται στην κάθε λεπτομέρεια της απόφασης. Εφόσον ενημερώνει τον επηρεαζόμενο για το αποτέλεσμα και τη βάση της αιτιολογίας θα θεωρηθεί επαρκής παρά την απουσία ασήμαντων λεπτομερειών.
(4) Οσάκις ο Νόμος απαιτεί έγγραφη γνωστοποίηση η αποστολή της γνωστοποίησης δεν αποτελεί κατ' ανάγκη προϋπόθεση για την ενεργοποίηση της προθεσμίας. Η προθεσμία κινείται από την στιγμή που ο επηρεαζόμενος λαμβάνει γνώση της απόφασης. Έτσι αν η γνώση αποκτηθεί με άλλο τρόπο η προθεσμία αρχίζει να κινείται από τότε.
(5) Η γνώση η οποία απαιτείται για να θέσει σε κίνηση την προθεσμία που προβλέπεται από το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος πρέπει να είναι αρκετά εκτεταμένη έτσι που να πληροφορεί τον επηρεαζόμενο διάδικο επαρκώς για τις επιπτώσεις της απόφασης επί της κατάστασης και θέσης του και να τον καθιστά ικανό να λάβει τα θεραπευτικά μέτρα που προσφέρονται από το Νόμο.»
Είναι η θέση του ευπαίδευτου δικηγόρου του εμ. 1 ότι εφόσον στην παρούσα περίπτωση ο διορισμός των Ε.Μ. έχει δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 6/10/06 με αρ. γνωστοποίησης 6090, η παρούσα προσφυγή που καταχωρήθηκε μετά από παρέλευση 97 ημερών από τη δημοσίευση, είναι καταφανώς εκπρόθεσμη. Επικαλέστηκε μεταξύ άλλων και την υπόθεση Μιλτιάδους κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318, σελ. 1328, όπου αναφέρθηκαν τα εξής:
«Με βάση όλα τα πιο πάνω καταλήξαμε, ότι σε περιπτώσεις διορισμού ή προαγωγής, όπου η δημοσίευση είναι σύμφωνη με το Νόμο ή Κανονισμούς, η προθεσμία αρχίζει από τη δημοσίευση.
Η προσφυγή 180/85 είναι εκπρόθεσμη και ως εκ τούτου απαράδεκτη και ορθά απορρίφθηκε. Η έφεση 789 αποτυγχάνει.»
Στην υπόθεση Ηρακλείδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 518, σελ. 524, διαβάζουμε τα εξής:
«Γενικός κανόνας, όπως αβίαστα εξάγεται από το κείμενο του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος, είναι ότι η αποτρεπτική προθεσμία των 75 ημερών αρχίζει από τη δημοσίευση της απόφασης, ανεξάρτητα αν η απόφαση ή η πράξη περιήλθε πράγματι σε γνώση του ενδιαφερομένου. (Βλέπε: Hjigregoriou ν. Republic (1976) 3 C.L.R. 163)."
Στρεφόμενος στα γεγονότα της δικής μας υπόθεσης είναι σαφές ότι αν ο χρόνος υπολογιστεί από τη δημοσίευση του διορισμού των ενδιαφερομένων μερών στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας, τότε η προσφυγή είναι σαφώς εκπρόθεσμη αφού αυτή καταχωρήθηκε στις 11/1/07. Η θέση του αιτητή είναι ότι ο χρόνος αρχίζει από την ημερομηνία της επιστολής με την οποία του κοινοποιήθηκε ότι η διαδικασία πλήρωσης των θέσεων έχει ολοκληρωθεί. Αν η θέση του είναι νομικά ορθή τότε η προσφυγή είναι εμπρόθεσμη. Παραθέτω αυτούσιο το ουσιαστικό μέρος της επιστολής ημερ. 11/12/06 που απέστειλε η Ε.Δ.Υ. προς τον αιτητή.
«Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην αίτησή σας σχετικά με την πλήρωση των κενών θέσεων Κτηματολογικού Λειτουργού Β΄ (Κτηματολογίου), Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, που δημοσιεύτηκαν στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με αρ. 3967 και ημερομηνία 18/3/05 (αρ. γνωστοποίησης 1923) και να σας πληροφορήσω ότι η διαδικασία πλήρωσης των εν λόγω θέσεων έχει ολοκληρωθεί και οι επιλεγέντες έχουν ήδη ενημερωθεί.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που έχετε επιδείξει.»
Ήταν με βάση το κείμενο της εν λόγω επιστολής που καταχωρήθηκε η προσφυγή με το αρχικό αιτητικό πριν τούτο τροποποιηθεί με άδεια του δικαστηρίου ημερ. 10/1/08.
Αυτό που με απασχόλησε στην παρούσα υπόθεση είναι μήπως το γεγονός ότι επιτράπηκε στον αιτητή, με απόφαση του δικαστηρίου ημερ. 10/1/08, να τροποποιήσει την προσφυγή του με τρόπο που να προσβάλλει το διορισμό των ενδιαφερομένων μερών, αυτό καθιστά αυτομάτως και την προσφυγή εμπρόθεσμη. Μετά από μελέτη του θέματος έχω καταλήξει ότι αυτό που επιτράπηκε είναι όπως με την προσφυγή να ζητείται η ακύρωση του διορισμού των Ε.Μ.. Η τροποποίηση, έστω και αν έγινε στις 10/1/08, αναφέρεται στον αρχικό χρόνο καταχώρησης της προσφυγής δηλαδή 11/1/07. Αν λοιπόν κατά τις 11/1/07 που καταχωρήθηκε η προσφυγή (και που θεωρείται, ενόψει της τροποποίησης ότι αμφισβητούσε από τότε το διορισμό των Ε.Μ.) αυτή ήταν εκπρόθεσμη σύμφωνα με τις νομικές αρχές που παράθεσα πιο πάνω, το γεγονός ότι η τροποποίηση έγινε στις 10/1/08 δε θεραπεύει την κατάσταση. Δεν είναι η περίπτωση χωρισμού δικογράφου κατά την οποία συνήθως το δικαστήριο εκδίδει διάταγμα όπως η νέα προσφυγή που θα καταχωρηθεί ενόψει του χωρισμού δικογράφου θα θεωρείται ως εμπροθέσμως καταχωρηθείσα. Περαιτέρω το δικαστήριο κατά την έγκριση της τροποποίησης δεν είχε αναφέρει οτιδήποτε σχετικά με το εμπρόθεσμο ή όχι της προσφυγής, αλλά το θέμα παράμεινε ανοικτό. Εφαρμόζοντας τις πιο πάνω νομικές αρχές καταλήγω ότι η προθεσμία για προσβολή του διορισμού των Ε.Μ., εφόσον ο διορισμός τους με βάση νομοθετική διάταξη [Άρθρ. 37 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (Ν.1/90)] έχει δημοσιευθεί στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας, έπρεπε να αρχίζει από την εν λόγω ημερομηνία και είναι άσχετο αν ο αιτητής έχει δει την επίσημη εφημερίδα ή όχι.
Ενόψει όλων των πιο πάνω η προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη ευσταθεί και αυτός είναι αρκετός λόγος απόρριψής της, χωρίς την ανάγκη εξέτασης της προδικαστικής ένστασης που αφορά το έννομο συμφέρον ή και της ουσίας της προσφυγής.
Αναφορικά με τα έξοδα αφού έλαβα υπόψη όλα τα γεγονότα της υπόθεσης συμπεριλαμβανομένου και του ότι ο αιτητής χειρίστηκε την υπόθεση του προσωπικά, έχω καταλήξει να μην προβώ σε οποιαδήποτε διαταγή.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.