|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 793/2007)
5 Δεκεμβρίου 2008
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
PETROLINA (HOLDINGS) PUBLIC LTD,
Αιτήτρια,
ν.
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,
Καθ΄Ων η αίτηση
_________
Α. Ζαχαρίου & Σία, για την Αιτήτρια.
Ε. Συμεωνίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Αιτήτρια, η οποία είναι εταιρεία ασχολούμενη με την εμπορία πετρελαιοειδών, εισήξε πετρελαιοειδή τα οποία και αποθήκευσε προσωρινώς, λόγω έλλειψης δικού της ελεύθερου αποθηκευτικού χώρου, σε εγκεκριμένη φορολογική αποθήκη της Κυπριακής Εταιρείας Αποθήκευσης Πετρελαιοειδών Λτδ (ΚΕΤΑΠ). Το διάστημα Απριλίου-Ιουνίου 2006 η Αιτήτρια διενήργησε οκτώ μεταφορές από την αποθήκη του ΚΕΤΑΠ στη δική της εγκεκριμένη φορολογική αποθήκη. Και στις οκτώ περιπτώσεις υπήρξε, συμφώνως των καταμετρήσεων, έλλειμμα (κυμαινόμενο από 0.13% μέχρι 1.26%) μεταξύ της αποσταλείσας από την αποθήκη της ΚΕΤΑΠ και της παραληφθείσας στην αποθήκη της Αιτήτριας ποσότητας. Το Τμήμα Τελωνείων, θεωρώντας ότι οι εν λόγω απώλειες δεν οφείλοντο σε τυχαία περιστατικά ή ανωτέρα βία, έκρινε τις εν λόγω απώλειες φορολοτητέες και απέστειλε στην Αιτήτρια ανάλογες βεβαιώσεις φόρων. Τις βεβαιώσεις αυτές προσβάλλει η Αιτήτρια με την προσφυγή της.
Η Αιτήτρια δεν αμφισβητεί τα ελλείμματα ούτε την εγκυρότητα της μεθόδου υπολογισμού τους. Εισηγείται μόνο ότι δεν υπήρξε δέουσα έρευνα ως προς την σε περίπτωση ελλείμματος εφαρμογή του σχετικού άρθρου 13(1)(α) του περί φόρων Κατανάλωσης Νόμου του 2004 /Ν. 91(Ι)2004), το οποίο προνοεί;
«Εφόσον αποδειχθεί στο Διευθυντή από τον εγκεκριμένο αποθηκευτή ότι εναρμονισμένα προϊόντα που βρίσκονται σε καθεστώς αναστολής παρουσιάζουν:
(i) απώλειες που οφείλονται σε τυχαία περιστατικά ή σε ανωτέρα βία,
(ii) απώλειες (φύρες) που είναι εγγενείς στη φύση των προϊόντων κατά τη διαδικασία παραγωγής, μεταποίησης, αποθήκευσης και μεταφοράς των προϊόντων,
ο Διευθυντής δύναται να απαλλάσσει τα προϊόντα από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι προϋποθέσεις και οι όροι που τίθνεται στη γνωστοποίηση που εκδίδεται με βάση την παράγραφο (γ).»
Το Τμήμα Τελωνείων, λέγει η Αιτήτρια, αντί να διερευνήσει αν τα ελλείμματα οφείλοντο σε ένα από τους αναφερόμενους στο άρθρο 13(1)(α) λόγους, εξέλαβε ως δεδομένο ότι αυτά δεν οφείλοντο στον αναφερόμενο στην παράγραφο (i) λόγο (τυχαίο περιστατικό ή ανώτερη βία) και προέβη στην επιβολή φορολογίας άνευ ετέρου. Δεν παρείχε έτσι στην Αιτήτρια την ευκαιρία να δώσει τις δικές της εξηγήσεις, πρακτική η οποία μετέπειτα ακολουθείται και συνάδει με την ορθή αντίληψη των διαδικασιών.
Η Δημοκρατία εισηγείται ότι το βάρος απόδειξης ότι η περίπτωση εμπίπτει στα πλαίσια του άρθρου 13(1)(α) είναι στην Αιτήτρια, ώστε η Δημοκρατία να μην είχε υποχρέωση να διερευνήσει εξ ιδίων της τους λόγους για τα ελλείμματα και να ζητήσει εξηγήσεις από την Αιτήτρια η οποία, αν θεωρούσε ότι η περίπτωσή της ενέπιπτε στα πλαίσια του άρθρου 13(1)(α), όφειλε η ίδια να το πει και να το αποδείξει.
Ότι το άρθρο 13(1)(α) θέτει το βάρος απόδειξης στην Αιτήτρια είναι ορθό και δεν αμφισβητείται ουσιαστικά από την Αιτήτρια. Αυτό όμως δεν είναι το τέλος του πράγματος. Η θέση της Αιτήτριας μου φαίνεται ορθότερη εκείνης της Δημοκρατίας και σε συνάρτηση με τη γενική αρχή της δέουσας έρευνας και ως πιο συμβατή με τη σύγχρονη αντίληψη της σχέσης διοίκησης και διοικούμενου αλλά και της διαφάνειας. Ορθό θα ήταν για το Τμήμα Τελωνείων να απευθυνθεί στην Αιτήτρια καλώντας την, αν είχε εξηγήσεις να δώσει για τα ελλείμματα στα πλαίσια του άρθρου 13(1)(α), να έπραττε τούτο πριν το Τμήμα Τελωνείων καταλήξει στην επιβολή φορολογίας. Αντί τούτου, το Τμήμα Τελωνείων επέβαλε τις φορολογίες εκλαμβάνοντας ως γεγονός, όπως αναφέρεται στις επιστολές του, ότι «οι ανωτέρω απώλειες δεν οφείλονται σε τυχαία περιστατικά ή σε ανωτέρα βία» όπως προνοείται στο άρθρο 13(1)(α)(i). Εκτός του ότι δεν υπάρχει αναφορά και στην άλλη περίπτωση του άρθρου 13(1)(α)(ii), δηλαδή οι απώλειες να είναι εγγενείς στη φύση των προϊόντων κατά τις διαδικασίες χειρισμού τους, δεν υπήρχε βάση για τη διαπίστωση του Τμήματος Τελωνείων αφού το θέμα δεν ερευνήθηκε. Η πληρότητα της έρευνας ως προς την εφαρμογή του άρθρου 13(1)(α) επιτυγχάνεται με τη διαδικασία που το Τμήμα Τελωνείων όφειλε να είχε ακολουθήσει, και που όπως πληροφορήθηκε το Δικαστήριο ακολουθείται μετέπειτα, να κληθεί η Αιτήτρια να δώσει οποιεσδήποτε εξηγήσεις μπορεί να έχει για τα ελλείμματα.
Για το λόγο αυτό, και χωρίς να είναι ως εκ τούτου αναγκαίο να εξετασθούν οι άλλοι λόγοι ακύρωσης τους οποίους εισηγείται η Αιτήτρια, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενες αποφάσεις ακυρώνονται. Η Δημοκρατία θα καταβάλει €1000 έξοδα στην Αιτήτρια.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π