ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ                   

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

       

                                   &nb sp;                             Υπóθεση  αρ. 1670/2008

 

 

4 Νοεμβρίου, 2008

 

 

 [Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

FREEDOM AIRWAYS LIMITED

                                    Αιτητές

-         και -

 

   ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

                                  ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

                                  ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ

                                    Καθ΄ών  η αίτηση

.............................

 

Αίτηση ημερ. 30/10/08 για προσωρινό διάταγμα

Ε. Μυριανθέας μαζί με Αλ. Αλεξάνδρου  για τους αιτητές

 

- - - - - -

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ:   Στις 30/10/08 οι αιτητές καταχώρησαν την υπό τον άνω αριθμό και τίτλο προσφυγή με την οποία ζητούν τις εξής θεραπείες:

 

«Α.  Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 27 Οκτωβρίου 2008 να αναστείλουν την διαδικασία ανανέωσης του Πιστοποιητικού Αερομεταφορέα της Αιτήτριας το οποίο έληξε στις 25.10.2008 (Πράξη που ισοδυναμεί με άρνηση τέλεσης νομίμου καθήκοντος) είναι άκυρη και/ή εστερημένη οιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος και/ή παράνομος και/ή γενομένη εσφαλμένως και/ή κατά κατάχρηση εξουσίας και/ή εκ πλάνης περί τα πράγματα και τον νόμο και/ή αντισυνταγματικά και/ή αυθαίρετα και/ή άλλως πως.

 

Β.  Απόφαση και/ή Διαταγή του Σεβαστού Δικαστηρίου κηρύσσουσα άκυρη και/ή εστερημένη οιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος την ως άνω πράξη των καθ' ων η αίτηση, ως αντισυνταγματική και/ή παράνομη και/ή γενομένη εσφαλμένως και/ή κατά κατάχρηση εξουσίας και/ή αυθαίρετη και/ή γενομένη υπό το κράτος πλάνης περί τα πράγματα και τον νόμο και/ή άλλως πώς.

 

Γ.   Απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου διατάττων τους καθ' ων η Αίτηση όπως προχωρήσουν την διαδικασία ανανέωσης του Πιστοποιητικού Αερομεταφορέα της Αιτήτριας σύμφωνα με την κειμένη νομοθεσία.»

 

Την ίδια μέρα καταχώρησαν και μονομερή αίτηση με την οποία ζητούν τα ακόλουθα προσωρινά διατάγματα:

 

«Α.  Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσετε το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας όπως προχωρήσει και αποφασίσει την ανανέωση ή την μη ανανέωση του Πιστοποιητικού Αερομεταφορέα της Αιτήτριας άμεσα μέχρι τελικής εκδίκασης της παρούσης αγωγής.

 

Β.  Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσετε το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας όπως μην προχωρήσει στη διαγραφή του Αεροσκάφους FOKKER F-27 MK050 5B-DCB από το Κυπριακό Νηολόγιο Αεροσκαφών μέχρι τελικής εκδίκασης της παρούσης αγωγής.

 

Γ.   Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσετε το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας όπως μην προχωρήσει στη διαγραφή της Αιτήτριας από Ενοικιαστή και χειριστή του Αεροσκάφους FOKKER F-27 MK050 5B-DCB μέχρι τελικής εκδίκασης της παρούσης αγωγής.»

 

Η αίτηση βασίζεται στον Καν. 13 του περί Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου Κανονισμού του 1962 όπως έχει τροποποιηθεί και από άποψης γεγονότων στην ένορκη δήλωση του Υπόλογου Διευθυντή (Uncountable Manager) της εταιρείας (αιτητών). 

 

Όπως ήδη ανάφερα, η  παρούσα αίτηση διέπεται από τον Καν. 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1962 όπως αυτός ερμηνεύθηκε σε όγκο νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ. μεταξύ άλλων Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233, Αντωνίου ν. Συμβουλίου Κεντρικού Σφαγείου Κοφίνου (2001) 3(Α) Α.Α.Δ. 164, ΑΤΗΚ ν. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 248 και πιο πρόσφατα Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Βank Public Co. Ltd., (2007) 3 Α.Α.Δ. 32,  (απόφαση Πλήρους Ολομέλειας).  Σύμφωνα με τη νομολογία η αναστολή μιας διοικητικής πράξης θεωρείται εξαιρετικό μέτρο και πρέπει να διατάσσεται μόνο σε αραιές και κατάλληλες περιπτώσεις. 

 

Με βάση τις πιο πάνω αυθεντίες οι Αιτητές θα πρέπει να αποδείξουν την ύπαρξη έκδηλης παρανομίας ή ότι αν δεν εκδοθεί το αιτούμενο προσωρινό διάταγμα, θα υποστούν ανεπανόρθωτη ζημιά.  Στην τελευταία πιο πάνω υπόθεση (Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Bank Public Co. Ltd.), σελ. 36, αναφέρθηκαν τα εξής:-

 

«..Η έννοια της έκδηλης παρανομίας έχει επίσης πάγια νομολογηθεί, και υπενθυμίζουμε την απόφαση της Ολομέλειας στη Λοϊζίδης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 234.  Θα πρέπει η παρανομία, αν δεν αναδύεται αυτόματα, να προκύπτει στη βάση του υπάρχοντος διαθέσιμου υλικού, ως αντικειμενικά αναντίλεκτη και μη υποκείμενη σε στάθμιση και έκφραση κρίσης.»

 

Από την πιο πάνω, αλλά και άλλη νομολογία που διέπει το θέμα, φαίνεται να γίνεται σαφής διαχωρισμός μεταξύ έκδηλης παρανομίας και απλών ισχυρισμών περί παρανομίας.  Εξετάζοντας την ένορκη δήλωση στην  παρούσα υπόθεση, προσέχω ότι αυτό που επικαλούνται οι αιτητές ως έκδηλη παρανομία (βλ. παράγρ. 19 της ένορκης δήλωσης), με κανένα τρόπο δεν μπορεί να ικανοποιήσει αυτό το κριτήριο.  Και αν ακόμα τα όσα εκεί αναφέρονται αποτελούν παρανομία, αυτό είναι θέμα που θα εξεταστεί στην κυρίως προσφυγή.  Άλλωστε και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των αιτητών δεν προώθησαν (παρόλο που δεν εγκατέλειψαν ρητά) αυτή τη πτυχή της υπόθεσης.  Έτσι με βάση αυτό το κριτήριο η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει. 

 

Στρέφομαι τώρα στο δεύτερο κριτήριο, αυτό της ανεπανόρθωτης ζημιάς,   στο οποίο και επικεντρώθηκαν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των αιτητών.  Εξέτασα τον ισχυρισμό αυτό σε συνδυασμό με το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης που υποστηρίζει την αίτηση.  Είμαι της άποψης ότι οι ισχυρισμοί περί ανεπανόρθωτης ζημιάς, όπως προκύπτουν από την ένορκη δήλωση (βλ. ιδιαίτερα τις παραγράφους 22, 23 και 25) είναι πολύ ασαφείς.  Δεν εξηγείται το είδος της ζημιάς, αν δηλαδή είναι μόνο οικονομική.  Βέβαια οι συνήγοροι, στην αγόρευση, δήλωσαν ότι δεν είναι μόνο τέτοιας φύσης, αλλά αυτό είναι στην αγόρευση και όχι στο σώμα της ένορκης δήλωσης.  Καταλήγει ο ενόρκως δηλών ότι οι αιτητές «έχουν καλή υπόθεση εναντίον των καθών η αίτηση» αλλά αυτό είναι κριτήριο σε αγωγές στα πολιτικά δικαστήρια και όχι για σκοπούς έκδοσης προσωρινού διατάγματος σε αυτή την δικαιοδοσία.  Ο γενικός τρόπος με τον οποίο οι αιτητές αναφέρονται σε ζημιά υποδηλεί ότι αυτή είναι οικονομικής φύσης.  Επομένως καταλήγω ότι ούτε με βάση αυτό το κριτήριο μπορεί να επιτύχει η αίτηση.

 

Ανεξάρτητα από τα πιο πάνω, και αναφερόμενος ιδιαίτερα στη φύση του αιτούμενου με την παράγραφο Α διατάγματος, έχει αποφασιστεί (βλ. Ιωσηφίδης ν. ΡΙΚ (2003) 2 Α.Α.Δ. 213), ότι δεν υπάρχει δικαιοδοσία έκδοσης προστακτικού διατάγματος, όπως και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο προσωρινού διατάγματος η παράλειψη και η αρνητική απόφαση της διοίκησης.

 

Ενόψει των πιο πάνω, κρίνω ότι η παρούσα αίτηση δεν μπορεί να έχει επιτυχή κατάληξη και επομένως απορρίπτεται.  Καμιά διαταγή για έξοδα.

 

Μ. Φωτίου, Δ.

 

ΚΑς

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο