|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.796/2007)
26 Σεπτεμβρίου, 2008
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
L. M.,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
____________________
Μ. Καμπέρης, για τον Αιτητή.
Γ. Χ΄΄ Χάννα (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά απόφαση και/ή δήλωση του Δικαστηρίου διακηρύσσουσα ότι η, από μέρους των καθ΄ ων η αίτηση, έκδοση διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του αιτητή με ημερ. 29.3.2007, είναι άκυρη, παράνομη και στερείται εννόμου αποτελέσματος.
Ο αιτητής βασίζεται σε διάφορα νομικά σημεία μεταξύ των οποίων ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε κατόπιν πλάνης περί το νόμο και τα πράγματα, ότι στερείται αιτιολογίας, ότι παραβιάζει τις αρχές της χρηστής διοίκησης και της καλής πίστης και ότι παραβιάζει επίσης τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης.
Τα ουσιώδη γεγονότα, σε συντομία, είναι τα εξής:
Ο αιτητής γεννήθηκε στη Σρί Λάνκα και ήλθε στην Κύπρο για πρώτη φορά στις 20.7.2003 για να εργαστεί ως εργάτης σε συγκεκριμένο αγρόκτημα. Πήρε παράταση της άδειας του για παραμονή και εργασία στην Κύπρο αρχικά μέχρι 9.6.2004 και στη συνέχεια μέχρι 8.7.2005. Στις 22.11.2006 υπέβαλε αίτηση για πολιτικό άσυλο. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως η αρμόδια Αρχή του ζήτησε να την επισκεφθεί ξανά την 22.1.2007, εκείνη την ημερομηνία ο αιτητής επισκέφθηκε την αρμόδια Αρχή, δηλαδή την Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Λευκωσίας, αλλά λόγω φόρτου εργασίας του ζητήθηκε να αποχωρήσει με την εξήγηση ότι η αρμόδια Αρχή θα τον ειδοποιούσε αργότερα. Προφανώς όμως ο αιτητής δεν έπραξε οτιδήποτε για να ανανεώσει την άδεια παραμονής και εργασίας του η οποία ήδη είχε εκπνεύσει στις 8.7.2005. Στη συνέχεια ο αιτητής συνελήφθη ως ύποπτος για τη διάπραξη ποινικού αδικήματος, όμως αργότερα, στις 29.3.2007, αφέθηκε ελεύθερος καθότι δεν προέκυψε οτιδήποτε εναντίον του. Στις 29.3.2007 οι καθ΄ ων η αίτηση διαπίστωσαν ότι ο αιτητής βρίσκεται στην Κύπρο παράνομα, εφόσον η άδεια παραμονής και εργασίας του ήταν ήδη ληγμένη. Ως εκ τούτου εξέδωσαν εναντίον του διατάγματα απέλασης και κράτησης μέχρι την απέλαση εφόσον ο αιτητής θεωρήθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης δυνάμει του άρθρου 6(1) (Κ) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ.105. Ταυτόχρονα όμως οι καθ΄ ων η αίτηση ανέστειλαν την εκτέλεση του διατάγματος απέλασης εκκρεμούσης της τελικής αποφάσεως στην αίτηση του αιτητή για πολιτικό άσυλο. Σημειώνεται ότι μόνον η εκτέλεση του διατάγματος απέλασης αναστάληκε, όχι όμως και η εκτέλεση του διατάγματος κράτησης του αιτητή μέχρι την απέλαση. Η προαναφερόμενη προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 29.3.2007 επιδόθηκε στον αιτητή τόσο στην Αγγλική όσο και στη μητρική του γλώσσα. Στις 10.5.2007 και ενώ ο αιτητής βρισκόταν υπό κράτηση δυνάμει του προαναφερομένου διατάγματος, υπέγραψε έντυπο απόσυρσης της αίτησης του για παροχή σ΄ αυτόν του καθεστώτος του πρόσφυγα και δήλωσε ότι δεν έχει οποιοδήποτε πρόβλημα στη χώρα του και ότι επιθυμεί να επιστρέψει σ΄ αυτή. Στις 18.5.2007 ο αιτητής απελάθηκε στη χώρα του δυνάμει του προαναφερομένου διατάγματος απέλασης, του οποίου η αναστολή έπαυσε να ισχύει από τις 10.5.2007 με την απόσυρση της αίτησης του για πολιτικό άσυλο.
Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και θεωρώ ότι οι καθ΄ ων η αίτηση άσκησαν τη διακριτική τους ευχέρεια μέσα σε νόμιμα πλαίσια. Δεν βρίσκω ότι οι καθ΄ ων η αίτηση ενήργησαν υπό πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο ή ότι παρέβησαν οποιαδήποτε άλλη θεμελιωμένη αρχή του διοικητικού δικαίου και της φυσικής δικαιοσύνης ή ακόμα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας ή πάσχει για οποιοδήποτε άλλο λόγο.
Όλες τις απαντήσεις στα ουσιαστικά ερωτήματα που εγείρονται με την παρούσα προσφυγή δίνει η απόφαση της πλειοψηφίας της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Rahal v. Δημοκρατίας κ.α. (2004) 3 Α.Α.Δ. 741. Στην υπόθεση εκείνη αμφισβητήθηκε η εξουσία της Διευθύντριας του τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης να εκδίδει διατάγματα απέλασης και κράτησης προσώπων που είναι αιτητές πολιτικού ασύλου. Το διάταγμα απέλασης είχε ανασταλεί και σ΄ εκείνη την υπόθεση μέχρι την έκδοση της απόφασης στην αίτηση πολιτικού ασύλου, δεν αναστάληκε όμως το διάταγμα κράτησης. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στην απόφαση πλειοψηφίας, εξέτασε μεταξύ άλλων το άρθρο 14(1) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, όπως τροποποιήθηκε από το Ν 164(Ι)/2001 και τα άρθρα 4 (α) και 29 του περί Προσφύγων Νόμου. Έκρινε ότι με το διάταγμα απέλασης δεν υπήρχε οποιαδήποτε καταστρατήγηση του άρθρου 4(α) του περί Προσφύγων Νόμου εφόσον αυτό (το διάταγμα απέλασης) είχε ανασταλεί, όπως και στην προκείμενη περίπτωση, μέχρι την απόφαση στην αίτηση πολιτικού ασύλου. Έκρινε επίσης ότι το δεύτερο προαναφερόμενο άρθρο (29 του ιδίου Νόμου) το οποίο αφορά στη δυνατότητα της Δημοκρατίας να αποφασίζει για λόγους δημοσίου συμφέροντος ή δημόσιας τάξης την απέλαση προσφύγων ή προσώπων υπό καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας ή διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους, δεν καλύπτει αιτητές πολιτικού ασύλου, όπως ήταν ο αιτητής σ΄ εκείνη την υπόθεση και όπως είναι ο αιτητής στην παρούσα υπόθεση. Η Ολομέλεια τόνισε επίσης και τα εξής: Η επιφύλαξη στο άρθρο 14(1) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου σημαίνει ότι ο περί Προσφύγων Νόμος υπερισχύει στο πεδίο που προορίζεται να καλύψει, παρέχοντας σε αιτητές ασύλου, υπό προϋποθέσεις που ορίζει, προστασία από επιπτώσεις και κυρώσεις που προβλέπονται στον περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμο. Όμως ως προς τα υπόλοιπα δεν μεταβάλλεται και δεν ατονεί ο ρυθμιστικός ρόλος του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου που αποβλέπει στην προστασία της Κυπριακής Επικράτειας και έχει εμβέλεια πέραν του πεδίου εφαρμογής του περί Προσφύγων Νόμου. Δεν είναι ορθή η θέση ότι όπου γίνεται επίκληση του περί Προσφύγων Νόμου, καθίσταται, καθ΄ ολοκληρίαν, ανενεργός ο περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμος.
Στην υπόθεση Rahal (ανωτέρω) κρίθηκε ότι το διάταγμα απέλασης είχε ως έρεισμα περιστάσεις έξω από το πεδίον εφαρμογής του περί Προσφύγων Νόμου. Στηρίχθηκε σε περιστάσεις άλλες από εκείνες που αναγνωρίζονται από τον περί Προσφύγων Νόμο ότι ενδέχεται να συνοδεύουν αιτητές ασύλου. Επομένως το διάταγμα απέλασης εκδόθηκε νόμιμα και το διάταγμα κράτησης εκδόθηκε επίσης νόμιμα, ως διοικητικό μέτρο, βάσει του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, εφόσον ήταν προορισμένο να διαφυλάξει τη δυνατότητα εκτέλεσης, αν παρίστατο ανάγκη, του διατάγματος απέλασης.
Θεωρώ ότι η απόφαση στην υπόθεση Rahal (ανωτέρω) έχει άμεση σχέση με την παρούσα υπόθεση και ουσιαστικά προκαθορίζει και την απόφαση μου στην παρούσα υπόθεση. Στην παρούσα υπόθεση, ακριβώς όπως και στη Rahal (ανωτέρω), νόμιμα εκδόθηκε το διάταγμα απέλασης εναντίον του αιτητή επειδή αυτός ήταν παράνομος μετανάστης εφόσον διέμενε στην Κύπρο μετά την λήξη της άδειας παραμονής και εργασίας του. Το διάταγμα απέλασης δεν σχετιζόταν ούτε και είχε οποιαδήποτε συνάφεια με την αίτηση πολιτικού ασύλου που είχε υποβάλει ο αιτητής και η οποία εκκρεμούσε. Ακριβώς όμως επειδή εκκρεμούσε η αίτηση πολιτικού ασύλου η εκτέλεση του διατάγματος απέλασης, ορθά, αναστάληκε μέχρι την τελική κρίση επί της αιτήσεως ασύλου. Το διάταγμα κράτησης του αιτητή, μέχρι την απέλαση του, επίσης ορθά εκδόθηκε και ορθά δεν αναστάληκε σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης στη Rahal (ανωτέρω).
Ως προς το ζήτημα της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης θεωρώ ότι με την αναφορά στις σχετικές πρόνοιες του νόμου γινόταν κάποια έμμεση αναφορά στο ότι τα προαναφερόμενα διατάγματα εκδόθηκαν εναντίον του αιτητή επειδή αυτός παρέμεινε παράνομα στην Κύπρο μετά τη λήξη της άδειας παραμονής του. Αυτό όμως αναφέρεται και ρητά στην προσβαλλόμενη απόφαση όπου αναγράφεται ότι «. you are an illegal immigrant by virtue of paragraph (K), section 1, Article 6 of the Aliens and Immigration Law, Chapter 105 as amended until 2004, because of illegal stay». Η απόφαση στην Υπόθεση 371/05, Dejic v. Δημοκρατίας, ημερ. 26.7.05, κρίθηκε πάνω σε διαφορετικά γεγονότα και εν πάση περιπτώσει δεν είναι δεσμευτική για το παρόν δικαστήριο.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €300 έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.