ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

                                         &nb sp;                                          (Υπόθεση Αρ. 1738/2006)

18 Ιουνίου, 2008

[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

1. ΛΟΥΚΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΠΑΛΟΥΚΑ,
2. ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ,
3. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ,

                                    Αιτητές,

ΚΑΙ

 

1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΑΡΧΗ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ,

                                    Καθ΄ ων η αίτηση.

- - - - - -

Α. Λάντος, για τους Αιτητές.

Ε. Κλεόπα, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.

 

- - - - - -

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.:  Οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες του τεμαχίου 134 Φ/σχ 33/63W1 στο Δήμο Παραλιμνίου. Στις 28.3.2005 υπέβαλαν αίτηση στο Επαρχιακό Γραφείο Πολεοδομίας και Οικήσεως Αμμοχώστου για τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας με σκοπό την ανάπτυξη του εν λόγω τεμαχίου με την ανέγερση μιας κατοικίας.

 

Η Πολεοδομική Αρχή, με απόφασή της ημερομηνίας 26.6.2006, απέρριψε την αίτηση με την ακόλουθη αιτιολογία: 

 

«Το τεμάχιο στο οποίο προτείνεται η ανάπτυξη δεν διαθέτει ικανοποιητική προσπέλαση (ο εγγεγραμμένος δημόσιος δρόμος στον οποίο εφάπτεται είναι πολύ περιορισμένου πλάτους που δεν ξεπερνά τα 1,80 μέτρα) κατά παράβαση των προνοιών της παραγράφου 1(γ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής."

 

Οι αιτητές δεν άσκησαν εμπρόθεσμα ιεραρχική προσφυγή κατά της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής.

 

Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές επιδιώκουν, για σειρά λόγων, την ακύρωση της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής της 26.6.2006. Οι προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως είναι πανομοιότυποι με τους λόγους που προβλήθηκαν στην Προσφυγή 1737/2006. Το ίδιο ισχύει, τηρουμένων των αναλογιών, και για το περιεχόμενο των γραπτών αγορεύσεων των δικηγόρων των διαδίκων. Στην Προσφυγή 1737/2006 εκδόθηκε απόφαση από το συνάδελφο Κραμβή, Δ., στις 26.3.2008. Το περιεχόμενό της απαντά, ορθά κατά την άποψή μου, όλους τους λόγους ακυρώσεως που προβάλλονται, τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών, και στην παρούσα προσφυγή και το υιοθετώ. (Βλ. Στεφανία Αδάμου κ.ά. ν. Υπουργείου Εσωτερικών κ.ά. Υπόθεση Αρ. 1737/2006, 26.3.2008). Το σχετικό απόσπασμα έχει ως εξής:

 

"Υποβάλλεται ότι η ερμηνεία που έδωσε ο Υπουργός με την εντολή του 1/94 στον όρο «ικανοποιητική προσπέλαση», του άρθρου 3Α(1) της Δήλωσης Πολιτικής είναι λανθασμένη. Το λάθος, σύμφωνα με την εισήγηση, εντοπίζεται στο γεγονός ότι η ερμηνεία που δόθηκε είναι νομική ενώ ο όρος «ικανοποιητική προσπέλαση» κατά την ορθή προσέγγιση, πρέπει να ερμηνεύεται σύμφωνα με τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή για την οποία ζητείται η πολεοδομική άδεια.

 

Το πολεοδομικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο στην περιοχή καθορίζεται στη Δήλωση Πολιτικής. Το Κεφάλαιο 3 της Δήλωσης Πολιτικής διαλαμβάνει «Γενικές Πρόνοιες Πολιτικής» που θα εφαρμόζονται σε όλες τις περιπτώσεις ανάπτυξης σε συσχετισμό με τις Ειδικές Πρόνοιες Πολιτικής που διαλαμβάνει η Δήλωση Πολιτικής.

 

Στην παράγραφο 3Α(1)(γ) της Δήλωσης Πολιτικής αναφέρεται ότι η ανάπτυξη επιτρέπεται μόνο εφόσον το ακίνητο διαθέτει «ικανοποιητική προσπέλαση». Με σχετική υποσημείωση διευκρινίζεται ότι ο όρος «ικανοποιητική προσπέλαση», ερμηνεύεται με εντολή του Υπουργού. Η εντολή του Υπουργού δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας δυνάμει του άρθρου 6 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 Ν. 90/1972. Στην προκείμενη περίπτωση, το υπό ανάπτυξη ακίνητο εφάπτεται εγγεγραμμένου δημόσιου δρόμου πλάτους 2 μέτρων. Το πολύ μικρό πλάτος του δρόμου κρίθηκε ως μη παρέχον ικανοποιητική προσπέλαση, ως απαραίτητη προϋπόθεση, για να επιτραπεί αρμοδίως η ανάπτυξη του συγκεκριμένου ακινήτου. Ο υφιστάμενος δημόσιος δρόμος δεν ικανοποιούσε τις πρόνοιες της παραγράφου 2.1. της εντολής εφόσον δεν προσφερόταν για απρόσκοπτη και άνετη χρήση με οχήματα.

 

Η ερμηνεία του όρου «ικανοποιητική προσπέλαση» που δίδεται στην Εντολή του Υπουργού, είναι ενδεικτική. Καθώς προκύπτει από το κείμενο, η ερμηνεία γίνεται υπό μορφή κατευθυντηρίων γραμμών πάνω στις οποίες κινείται και αποφασίζει το αρμόδιο διοικητικό όργανο. Στην προκείμενη περίπτωση, οι καθ΄ ων η αίτηση είχαν υποχρέωση να εξετάσουν το θέμα της προσπέλασης του ακινήτου και με βάση την επί τόπου πραγματική κατάσταση, να αποφασίσουν κατά πόσο η προσπέλαση στο ακίνητο είναι ικανοποιητική δηλαδή, κατά πόσο πληρούται ή όχι η συγκεκριμένη προϋπόθεση για τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας. Δεν διαπιστώνω οποιαδήποτε πλημμέλεια στη λήψη της απόφασης κατά την έκταση που αυτή αφορά στη συγκεκριμένη αυτή πτυχή του θέματος. Και στις δυο περιπτώσεις, οι καθ΄ ων η αίτηση ενήργησαν σύννομα και σύμφωνα με τις αρχές της χρηστής διοίκησης και της καλής πίστης.

 

Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι σε άλλες περιπτώσεις είχαν χορηγηθεί άδειες ανάπτυξης υπό παρόμοιες συνθήκες. Ο εν λόγω ισχυρισμός προβλήθηκε  με την ιεραρχική τους προσφυγή και έτυχε διερεύνησης. Στο σημείωμα που υποβλήθηκε στην Υπουργική Επιτροπή γίνεται λεπτομερής αναφορά στις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν οι αιτητές και δίδονται εξηγήσεις. Αναφέρεται συναφώς ότι επρόκειτο για άδειες οικοδομής που είχαν εκδοθεί από το Δήμο Παραλιμνίου, ως τότε αρμόδια αρχή κατά την ημερομηνία χορήγησης των αδειών, με βάση τον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμο Κεφ. 96. Διαπιστώνεται ότι οι καθ΄ ων η αίτηση, ως η αρμόδια πολεοδομική αρχή κατά τον κρίσιμο χρόνο, δεν ενέκρινε καμιά τέτοια ανάπτυξη στο συγκεκριμένο δρόμο. Το γεγονός ότι εκδόθηκαν άδειες οικοδομής από το Δήμο Παραλιμνίου με βάση το προηγούμενο νομικό καθεστώς, δεν αποτελεί λόγο για παρέκκλιση από τις αρχές οι οποίες διέπουν την ανάπτυξη στην περιοχή όπως αυτές καθορίζονται με βάση τις σχετικές πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής η οποία τέθηκε σε εφαρμογή στο Δήμο Παραλιμνίου το Μάϊο 2003.

 

Το παράπονο των αιτητών περί διαφορετικής δυσμενούς μεταχείρισης που έτυχαν οι δικές τους περιπτώσεις έναντι άλλων στην ίδια περιοχή κάτω από παρόμοιες συνθήκες δεν συνιστά βάσιμο νομικό λόγο ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης. Με βάση τα στοιχεία που έχω ενώπιόν μου φαίνεται ότι οι άδειες που είχαν χορηγηθεί δεν ήταν πολεοδομικές άδειες αλλά άδειες οικοδομής που εκδόθηκαν πριν από την έγκριση και εφαρμογή του νόμου περί Πολεοδομίας. Το Τμήμα Πολεοδομίας απέρριψε αιτήσεις λόγω μη ικανοποιητικής προσπέλασης αναφορικά με τα τεμάχια 351, 991 και 992 στον ίδιο χωματόδρομο ενώ η περίπτωση αναφορικά με το τεμάχιο αρ. 486 του Φ/Σχ. ΧΧΧΙΙΙ 63.Ε2 & XL11.7E1 στο Παραλίμνι διακρίνεται από την παρούσα εφόσον το εν λόγω τεμάχιο βρίσκεται σε άλλη περιοχή και διέθετε διάβαση πλάτους 3.66 μ. καταλήγουσα σε εγγεγραμμένο δημόσιο δρόμο πλάτους 2 μέτρων ο οποίος έχει επί τόπου διαπλατυνθεί στα 42 πόδια και επιστρωθεί με χαβάρα από το δήμο Παραλιμνίου  κατά μήκος του οποίου έχουν ανεγερθεί κατοικίες. Για τη σύνδεση του υφιστάμενου δρόμου με το οδικό δίκτυο της περιοχής έγινε απαλλοτρίωση και τέθηκαν όροι αναφορικά με το θέμα της ικανοποιητικής προσπέλασης του προαναφερόμενου υπό ανάπτυξη τεμαχίου προκειμένου να εκδοθεί η πολεοδομική άδεια. Επομένως η περίπτωση των αιτητών διακρίνεται από την προαναφερθείσα και συνεπώς δεν υπάρχει σταθερό μέτρο σύγκρισης."

 

Όπως προκύπτει από το περιεχόμενο των φακέλων η επίδικη απόφαση λήφθηκε κατόπιν δέουσας έρευνας όλων των σχετικών δεδομένων. Είναι, επίσης, επαρκώς αιτιολογημένη. Ήταν εύλογα επιτρεπτό και εντός της διακριτικής εξουσίας των καθ΄ων η αίτηση να απορρίψουν την αίτηση των αιτητών με το σκεπτικό ότι το υπό ανάπτυξη τεμάχιο δεν διέθετε ικανοποιητική προσπέλαση.

 

Η προσφυγή απορρίπτεται με €1000 έξοδα εις βάρος των αιτητών.

 

 

 

 

Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.

 

 

                                    &nbs p;                                          Ρ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ,

Δ.

 

/ΧΤΘ

 

 

 

 

 

 

 

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο