|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 568/2008)
15 Απριλίου, 2008
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ,
2. ΝΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
3. ΔΩΡΑ ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ,
4. ΛΟΥΗΣ ΠΑΤΣΑΛΙΔΗΣ,
5. ΓΙΑΝΝΑ ΠΑΤΣΑΛΙΔΟΥ,
Αιτητές,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
Μονομερής Αίτηση ημερ. 10/4/08 για προσωρινό διάταγμα
Χρ. Κληρίδης για Χρ. Βασιλειάδη, για τους Αιτητές.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Εx- tempore)
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Στις 10.4.08 οι Αιτητές καταχώρησαν την υπό τον άνω αριθμό και τίτλο προσφυγή με την οποία ζητούν την ακύρωση της άδειας οικοδομής που εκδόθηκε στις 15.11.06 προς τους Ταπεινό Ιωάννη, Βρυώνη Κυπρούλα και Μιχαήλ Όλγα, σχετικά με το ακίνητο που περιγράφεται με λεπτομέρεια στην προσφυγή.
Οι Αιτητές καταχώρησαν επίσης και την παρούσα αίτηση με την οποία ζητούν προσωρινό διάταγμα με το οποίο να αναστέλλεται η ισχύς της εν λόγω άδειας οικοδομής μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής.
Η παρούσα αίτηση διέπεται από τον Καν. 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1962 όπως αυτός ερμηνεύθηκε σε όγκο νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ. μεταξύ άλλων Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233, Αντωνίου ν. Συμβουλίου Κεντρικού Σφαγείου Κοφίνου (2001) 3(Α) Α.Α.Δ. 164, ΑΤΗΚ ν. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 248 και πιο πρόσφατα Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Βank Public Co. Ltd., Α.Ε. 11/07, ημερ. 7/2/07 (απόφαση Πλήρους Ολομέλειας).
Με βάση τις πιο πάνω αυθεντίες οι Αιτητές θα πρέπει να αποδείξουν την ύπαρξη έκδηλης παρανομίας ή ότι αν δεν εκδοθεί το αιτούμενο προσωρινό διάταγμα, θα υποστούν ανεπανόρθωτη ζημιά. Στην τελευταία πιο πάνω υπόθεση (Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Bank Public Co. Ltd.), σελ. 5, αναφέρθηκαν τα εξής:-
«Η έννοια της έκδηλης παρανομίας έχει επίσης πάγια νομολογηθεί, και υπενθυμίζουμε την απόφαση της Ολομέλειας στη Λοϊζίδης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 234. Θα πρέπει η παρανομία, αν δεν αναδύεται αυτόματα, να προκύπτει στη βάση του υπάρχοντος διαθέσιμου υλικού, ως αντικειμενικά αναντίλεκτη και μη υποκείμενη σε στάθμιση και έκφραση κρίσης.»
Από την πιο πάνω, αλλά και άλλη νομολογία που διέπει το θέμα, φαίνεται να γίνεται σαφής διαχωρισμός μεταξύ έκδηλης παρανομίας και απλών ισχυρισμών περί παρανομίας. Εξετάζοντας τις ένορκες δηλώσεις στην παρούσα υπόθεση, δε βρίσκω να επικαλούνται οι Αιτητές έκδηλη παρανομία, και έτσι με βάση αυτή τη πτυχή, η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει. Η αγόρευση του ευπαιδεύτου συνηγόρου των Αιτητών, στην έκταση που επικαλέσθηκε έκδηλη παρανομία, είναι ουσιαστικά εκτός δικογράφου. Εν πάση περιπτώσει, από τα ενώπιον μου γεγονότα, όπως προκύπτουν από τις ένορκες δηλώσεις που υποστηρίζουν την αίτηση, όχι μόνο δεν γίνεται επίκληση έκδηλης παρανομίας, αλλά αντίθετα φαίνεται ότι οι Αιτητές θα έχουν κάποιο βάρος να αποδείξουν έστω και παρανομία, αφού η άδεια εκδόθηκε με βάση την υπογραφή της Όλγας Μιχαήλ και της Κυπρούλας Βρυώνη, που είναι δύο από τα Ενδιαφερόμενα Μέρη (ΕΜ). Βέβαια, υπάρχει ο ισχυρισμός ότι από πλευράς του Ιωάννη Ταπεινού (μέσω του αρχιτέκτονά του), αποσπάστηκαν οι υπογραφές της Όλγας Μιχαήλ και της Κυπρούλας Βρυώνη. Όμως, στις ένορκες δηλώσεις δεν βλέπω να γίνεται οποιαδήποτε αναφορά στα δέοντα δικαστικά μέτρα (πολιτική αγωγή) που να ζητεί τον παραμερισμό των εν λόγω υπογραφών. Ήδη αναφέρθηκε ότι η άδεια οικοδομής εκδόθηκε από τις 15.11.06 και στις ένορκες δηλώσεις δεν εξηγείται με σαφήνεια γιατί η προσφυγή να καταχωρηθεί τόσο καθυστερημένα, ούτως ώστε δυνατό να προκύψει και θέμα εκπρόθεσμου της κυρίως προσφυγής. Βέβαια αυτό δεν είναι του παρόντος να αποφασιστεί. Το αναφέρω απλώς για να δείξω ότι δεν έχουμε περίπτωση έκδηλης παρανομίας.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό των Αιτητών για ανεπανόρθωτη ζημιά που προβάλλεται από τις ένορκες δηλώσεις της Νίκης Γεωργίου και Δώρας Χατζηθωμά (θυγατέρων της ενόρκως δηλούσας Όλγας Μιχαήλ), καταλήγω ότι ούτε αυτός έχει αποδειχθεί. Είναι γεγονός ότι στην υπόθεση που αναφέρθηκε ο συνήγορος των Αιτητών (Βλ. Κυρίσαββα κ.α. ν. Κύζη (2001) 1(Β) Α.Α.Δ. 1245) είχε αποφασιστεί ότι η ανέγερση του περιπτέρου, την οποία το Δικαστήριο απαγόρευσε με προσωρινό διάταγμα, ήταν τέτοια που αν συνέχιζε θα καθιστούσε την περίπτωση δύσκολη ή αδύνατη για απονομή πλήρους δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο. Διαφοροποιείται όμως η εν λόγω υπόθεση από την παρούσα, για το λόγο ότι εκεί οι διάφοροι ισχυρισμοί περί εξασφάλισης πολεοδομικής άδειας με ψευδείς παραστάσεις, ήσαν αντικείμενο πολιτικής αγωγής και η ανέγερση του περιπτέρου γινόταν προτού ακόμα εκδοθεί η άδεια οικοδομής.
Ενόψει των πιο πάνω, κρίνω ότι η παρούσα αίτηση δεν μπορεί να έχει επιτυχή κατάληξη και επομένως απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
(Υπ.) Μ. Φωτίου, Δ.
/ΕΠσ