ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

[Υπόθεση Αρ. 651/2006]

 

18 Ιανουαρίου, 2008

 

[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΝ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ) ΖΗΝΩΝΟΣ

ISRAEL ALI VILLAPANDO GENEROSO

Aιτητές

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Καθ' ων η αίτηση

 

Γ.    Xριστοφίδης για τους αιτητές.

 

 

Α  Π  Ο  Φ  Α  Σ  Η

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.:   Η αιτήτρια κατάγεται από τις Φιλιππίνες και απέκτησε την κυπριακή υπηκοότητα αφού, μετά την έλευσή της στην Κύπρο το 1985 για να εργαστεί ως οικιακή βοηθός, παντρεύτηκε κύπριο υπήκοο με τον οποίο και απέκτησε δυο παιδιά.  Είχε όμως αποκτήσει και άλλο παιδί, το οποίο άφησε από το 1985 στις Φιλιππίνες, για να διαμένει μαζί με τη μητέρα της και η προσφυγή αφορά στην απόρριψη του κοινού αιτήματος που υπέβαλαν για παράταση της άδειας παραμονής του στην Κύπρο.

 

Ο αιτητής ήλθε στην Κύπρο στις 21.9.04 όταν πλέον ήταν 22 ετών.  Ζήτησε και του δόθηκε άδεια παραμονής ως επισκέπτη η οποία, μετά από παράταση έληξε στις 5.5.05.  Παρέμεινε, παρανόμως βεβαίως, στην Κύπρο και στις 16.12.05 υποβλήθηκε το αίτημα για περαιτέρω παράταση ώστε και πάλιν να παραμείνει ως επισκέπτης και αυτή απορρίφθηκε με την εξήγηση πως «δεν δικαιολογείται περαιτέρω παραμονή του αλλοδαπού ως επισκέπτη δεδομένου ότι είναι ενήλικας».

 

Οι αιτητές κατ' αρχάς συζήτησαν το θέμα με αναφορά στην αρχή της ισότητας όπως την κατοχυρώνει το Άρθρο 28 του Συντάγματος και το άρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.  Όπως υποστήριξαν «υπήρχε διάκριση σε βάρος τους από τις αρμόδιες αρχές λόγω της φυλής τους και της καταγωγής τους» και πως «η αιτήτρια ως κύπρια υπήκοος έχει το δικαίωμα να έχει μαζί της το παιδί της ανεξάρτητα αν αυτό είναι ενήλικας».  Οι καθ' ων η αίτηση αντέκρουσαν, βεβαίως, τον ισχυρισμό υποδεικνύοντας πως η διοίκηση απλώς άσκησε την ευρεία επί του προκειμένου διακριτική της εξουσία ως έκφραση της κυριαρχίας του κράτους, σε σχέση με το καθεστώς παραμονής αλλοδαπών και τη συνακόλουθη μεταναστευτική πολιτική.  Σ' αυτό δε το πλαίσιο, προφανώς ενόψει της έμφασης στη σχέση των αιτητών, παρέπεμψαν στη σχετική νομολογία μας αλλά και εκείνη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφορικά με τη δυνατότητα απόρριψης αιτημάτων παρόμοιας φύσης ακόμα και κάτω από το πρίσμα του δικαιώματος στην οικογενειακή ζωή.  Με ιδιαίτερο τονισμό της Αhmut  ν. Netherlands [1996] ECHR 61 στην οποία το ΕΔΑΔ δεν δέχτηκε ότι παραβιάστηκε το άρθρο 8 της Σύμβασης για σεβασμό της οικογενειακής ζωής όταν ο πατέρας είχε ο ίδιος επιλέξει, από δεκαετίας, ζωή χωριστή από το παιδί του που, μάλιστα, ήταν ακόμα ανήλικο, αφήνοντάς το στη χώρα του, σε ίδρυμα και είχε εκεί αδέλφια και άλλους συγγενείς.  Για να ασχοληθούν με αυτά και οι αιτητές, ουσιαστικά υποστηρίζοντας πως η διοίκηση παρέλειψε να διεξαγάγει την έρευνα που η περίπτωση απαιτούσε ώστε να διακριβωθούν τα γεγονότα κάτω από τα οποία  θα έπρεπε να προσεγγιστεί το δικαίωμά τους στην οικογενειακή ζωή.  Με επίκληση συναφώς της απόφασής μου στην Hayke Elias Ohanian v. Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 2215/06 ημερομηνίας 6.6.07 και Sari Tekin v. Δημοκρατίας κ.α., Προσφυγή αρ. 290/06 ημερομηνίας 27.7.07 αναφορικά με την αναγκαιότητα τέτοιας έρευνας και συνακολούθως διαμόρφωσης διοικητικής κρίσης.

 

Τα πιο πάνω, όμως, σε περιπτώσεις στις οποίες  η διοικητική απόφαση, εκεί επρόκειτο για διατάγματα κράτησης και απέλασης, θα έπρεπε να περιλαμβάνει προβληματισμό, στάθμιση και επίλυση ενόψει του δικαιώματος στην οικογενειακή ζωή που τα περιστατικά αναδείκνυαν.   Εν προκειμένω, δεν είχε τέτοια διάσταση το αίτημα που υποβλήθηκε στη διοίκηση και το επεξήγησε και περαιτέρω, κατά τις διευκρινίσεις, ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους αιτητές.  Δεν διεκδικήθηκε δικαίωμα μόνιμης παραμονής, ενόψει της σχέσης τους, προς κοινή οικογενειακή ζωή.  Διεκδικήθηκε μόνο κάποια περαιτέρω παραμονή, «για περίοδο όσο κρίνει η διοίκηση» και η σχέση τους απλώς υποβλήθηκε ως σχετική προς το εύλογο αυτής της προσωρινής παράτασης της παραμονής.  Με την περαιτέρω επεξήγηση πως αν αυτή εγκρινόταν ενδεχομένως «θα υπέβαλλε και αίτημα για μόνιμη διαμονή».

 

Η διοίκηση είχε όλα τα σχετικά γεγονότα ενώπιόν της και δεν μπορώ να συμφωνήσω ότι λείπει κάτι που με έρευνα θα μπορούσε να αποκαλυφθεί σε σχέση με όσα ήταν δυνατό να συναρτηθούν προς το χειρισμό του αιτήματος που είχε υποβληθεί.  Το αίτημα ήταν για προσωρινή άδεια παραμονής ως επισκέπτη, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο όρος  εξυπακούει.  Η άδεια επισκέπτη περιλαμβάνει, εξ ορισμού θα έλεγα, την προσωρινότητα και την προοπτική της μη περαιτέρω παράτασης.  Aσφαλώς δεν μπορεί να τίθεται θέμα επ' αόριστον παράτασής της και, όπως αντιλαμβάνομαι το θέμα, εκείνο που απομένει αφορά στο εύλογο του χειρισμού για το λόγο που δόθηκε.  Όπως έχω σημειώσει, ήδη ο αιτητής παρέμεινε στην Κύπρο παρανόμως για αρκετούς μήνες και αφού ήταν ενήλικας η διοίκηση δεν ήταν διατεθειμένη να παρατείνει άλλο την παραμονή του ως επισκέπτη.  Ήταν εύλογα επιτρεπτή αυτή η κρίση και δεν διαπιστώνω αιτία ακυρότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Οι καθ' ων η αίτηση είχαν αμφισβητήσει και τη νομιμοποίηση της αιτήτριας, όσα δε επεξηγήθηκαν ως προς τη φύση και την προοπτική της αίτησης, όπως αυτή υποβλήθηκε, ισχυροποιεί την προδικαστική τους ένσταση.  Το δέχτηκαν όμως και οι καθ' ων η αίτηση πως, στο πλαίσιο των δεδομένων, το ζήτημα μόνο ακαδημαϊκή σημασία θα μπορούσε να έχει και δεν θα επεκταθώ.

 

Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €500 έξοδα.  H προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

 

Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

 

 

ΜΣι.

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο