|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
SOTERIADOU AND OTHERS ν. REPUBLIC (1983) 3 CLR 921
Iακωβίδης Mιχαήλ ν. Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας (1997) 3 ΑΑΔ 28
Πετρίδου Φλωρεντία ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2004) 3 ΑΑΔ 636
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(Υπόθεση Αρ. 797/2006)
19 Δεκεμβρίου, 2007
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Γ. Καραπατάκης, για τους Αιτητές.
Μ. Στυλιανού, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Σ. Χαραλάμπους, για το Ενδ. Μέρος 3.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Οι αιτητές πέτυχαν ακύρωση της προαγωγής των ενδ. μερών στο βαθμό του Λοχία. (Βλ. Ανδρέας Ανδριανός κ.α. ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1029/2003, ημερ. 18.10.2005). Κατόπιν επανεξέτασης, επαναπροάχθηκαν αναδρομικά από 1.11.2003 τα ενδ. μέρη Τυρίμου (ε.μ.1), Νικολάου (ε.μ.2), Χαραλάμπους (ε.μ.3) και από 31.12.03 ο Αντωνίου (ε.μ.4) αντί των αιτητών οι οποίοι, με την παρούσα προσφυγή, προσβάλλουν την πιο πάνω απόφαση της επαναπροαγωγής των ενδιαφερομένων μερών ημερ. 1.3.2006.
Οι καθ΄ ων η αίτηση είχαν δεχθεί ακύρωση της πρώτης απόφασης για τους πιο κάτω λόγους:
(α) Λόγω έλλειψης αιτιολογίας των προσωπικών συνεντεύξεων των υποψηφίων.
(β) Η διαβάθμιση σε μονάδες του κριτηρίου της αρχαιότητας δεν ήταν η δέουσα διότι προσέδιδε μεγαλύτερη βαρύτητα από ότι στο κριτήριο της αξίας.
(γ) Η σπουδαιότητα που δόθηκε στο κριτήριο της αρχαιότητας σε σχέση με τα υπόλοιπα κριτήρια και ιδιαίτερα στο κριτήριο της αξίας.
Το νέο Συμβούλιο Κρίσης («το Συμβούλιο»), αφού παρέλαβε τον κατάλογο των υποψηφίων που συστήθηκαν για προαγωγή κατά τον ουσιώδη χρόνο και τα έντυπα αξιολόγησης της Επιτροπής Αξιολόγησης, κάλεσε τους 447 υποψηφίους σε προσωπική συνέντευξη. Είχε προαποφασιστεί όπως η γενική εντύπωση αναφορικά με την απόδοση κάθε υποψηφίου να καταγράφεται σε δυο βοηθητικά έντυπα και σε έντυπο «Αιτιολογίας της προσωπικής Συνέντευξης». Το Συμβούλιο, αξιολόγησε και βαθμολόγησε κάθε υποψήφιο σε ειδικό έντυπο και κατήρτισε πίνακα με τη συνολική βαθμολογία που συγκέντρωσε ο καθένας. Οι 222 υποψήφιοι που δεν προσήλθαν στη συνέντευξη δεν αξιολογήθηκαν. Ακολούθως ετοιμάστηκε κατάλογος υποψηφίων κατά σειρά βαθμολογίας και ο τελικός κατάλογος των συστηθέντων 94 μελών που συγκέντρωναν την πιο ψηλή βαθμολογία, υποβλήθηκε μαζί με την έκθεση του Συμβουλίου στον Αρχηγό Αστυνομίας. Οι αιτητές είχαν συμπεριληφθεί στον κατάλογο των συστηθέντων, με χαμηλότερη όμως βαθμολογία από τα ενδ. μέρη και ως εκ τούτου δεν προάχθηκαν. Κατόπιν έγκρισης του Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξης, δημοσιεύτηκε στην έκδοση των εβδομαδιαίων διαταγών, αύξων αρ.10 ημερ. 6.3.2006, η απόφαση του Αρχηγού για αναδρομικό διορισμό των ενδ. μερών στη θέση του Λοχία.
Οι αιτητές προβάλλουν ως κύριο λόγο ακύρωσης ότι παραβιάστηκαν οι αρχές της αμεροληψίας και της ίσης μεταχείρισης διότι, τα 47 μέλη της Αστυνομίας των οποίων ακυρώθηκε η προαγωγή, παρουσιάστηκαν στην προφορική συνέντευξη ενώπιον του Συμβουλίου με πολιτική περιβολή ενώ οι αιτητές, όπως και οι άλλοι υποψήφιοι παρουσιάστηκαν με την αστυνομική τους στολή, όπως όριζε η επιστολή κλήσης των υποψηφίων σε συνέντευξη ήτοι,
«Οι υποψήφιοι να φέρουν τη χειμερινή τους στολή, εκτός από τα μέλη που εργάζονται με πολιτική περιβολή και εκείνα των οποίων ακυρώθηκε η προαγωγή, τα οποία να κληθούν να παρουσιαστούν με ευπρεπή πολιτική ενδυμασία.».
Οι καθ' ων η αίτηση και το ενδ. μέρος Φρ. Χαραλάμπους απαντούν ότι η άδεια για εμφάνιση χωρίς στολή δεν συνιστούσε μέτρο διάκρισης, αλλά αφορούσε εσωτερική οδηγία στα πλαίσια άσκησης πειθαρχίας. Δεν αποτελούσε προπαρασκευαστική πράξη της προφορικής εξέτασης καθ' οιονδήποτε τρόπο, αλλά οδηγία, κατ' εφαρμογή της Αστυνομικής Διάταξης Α.Δ.1/38 σύμφωνα με την οποία, «πολιτική ενδυμασία φέρουν τα μέλη που εργάζονται υπό κάλυψη». Τέτοια υπηρεσία είναι το Τμήμα Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων στο οποίο υπηρετούσαν κάποια από τα ενδ. μέρη κατά τον επίδικο χρόνο. Στην αγόρευση του δικηγόρου των καθ΄ ων η αίτηση το θέμα τίθεται ως εξής, «τα ενδ. μέρη ήταν λοχίες από το 2003 μέχρις ότου ο διορισμός τους ακυρώθηκε. Συνεπεία αυτού ήταν να μη προσέρχονται στην εργασία τους με την στολή του λοχία αλλά με πολιτική ενδυμασία μέχρις ότου γίνει επανεξέταση οπότε και θα ξεκαθάριζε το θέμα, εάν δηλαδή θα ντύνονταν ξανά με την στολή του λοχία ή θα παράγγελναν τη στολή του αστυφύλακα. Αυτό αποτελεί πάγια τακτική ακυρωθείσων διορισμών που λειτουργεί με αστυνομική διαταγή όπως και στην παρούσα περίπτωση».
Κανένα από τα πιο πάνω επιχειρήματα των καθ' ων η αίτηση δεν δικαιολογεί την ενέργεια του Προέδρου του Συμβουλίου που συνεπαγόταν διάκριση στην εμφάνιση των υποψηφίων κατά τις συνεντεύξεις. Οι 47 υποψήφιοι των οποίων η προαγωγή είχε ακυρωθεί, εφόσον επανήλθαν αυτομάτως από 19.10.05 στην προηγούμενη τους υπηρεσιακή κατάσταση, ήταν λογικό να παρουσιασθούν για τις συνεντεύξεις με τη στολή της θέσης που κατείχαν πριν προαχθούν στην ακυρωθείσα θέση του Λοχία και στην οποία εξακολουθούσαν να υπηρετούν κατά τον χρόνο των συνεντεύξεων. Άλλο είναι το θέμα αν κατά την συνήθη εκτέλεση της εργασίας τους από την θέση αυτή έφεραν πολιτική περιβολή, οπότε και η εμφάνιση τους με «ευπρεπή πολιτική ενδυμασία» στις ενώπιον του Συμβουλίου συνεντεύξεις θα είχε αντικειμενικό έρεισμα. Δηλαδή θα ενέπιπταν στις εξαιρέσεις των μελών που θα παρουσιάζονταν με πολιτικά γιατί εργάζονται χωρίς στολή, και όχι λόγω της ακύρωσης της προαγωγής τους.
Υπό αυτό το πρίσμα, θεωρώ ότι η πιο πάνω οδηγία όπως διατυπώθηκε με την επιστολή πρόσκλησης των υποψηφίων στις συνεντεύξεις, ήταν τουλάχιστον ατυχής. Όμως, αυτό που πρέπει να εξεταστεί είναι κατά πόσο αυτό το γεγονός συνιστά υπό τις περιστάσεις παραβίαση των αρχών της αμεροληψίας και της ίσης μεταχείρισης των υποψηφίων. Έχω τη γνώμη πως η απάντηση πρέπει να είναι αρνητική γιατί η εμφάνιση των υποψηφίων με διαφορετική ενδυμασία ενώπιον του Συμβουλίου, έστω και αν η διάκριση αυτή δεν αιτιολογήθηκε δεόντως ούτε φαίνεται ότι έχει αντικειμενικό υπόβαθρο, δεν μπορεί να πλήξει την αμεροληψία και το αδιάβλητο της κρίσης της Διοίκησης ή να τεκμηριώσει προκατάληψη. Τα μέλη του Συμβουλίου, είχαν ενώπιον τους σε κατάλογο τα ονόματα των υποψηφίων των οποίων η προαγωγή ακυρώθηκε. Συνεπώς δεν χρειαζόταν οποιαδήποτε ενδυματολογική επισήμανση προκειμένου να λειτουργήσουν μεροληπτικά στην αξιολόγηση τους κατά τη διαδικασία των συνεντεύξεων. Από την άλλη, η οδηγία για εμφάνιση με πολιτική ενδυμασία δεν αφορούσε μόνο στα ενδ. μέρη των οποίων η προαγωγή είχε ακυρωθεί αλλά και σε υποψηφίους που εργάζονταν με πολιτική περιβολή. Εξάλλου, τόσο η διαδικασία των συνεντεύξεων και τα σχετικά κριτήρια όσο και ο τρόπος της βαθμολόγησης, είχαν προκαθορισθεί και ήταν ενιαία για όλους τους υποψηφίους. Συνεπώς δεν υπήρχε πρόσφορο έδαφος για μεροληπτική στάση υπέρ των ενδ. μερών έστω και αν ήταν ως υποψήφιοι διακριτοί λόγω της εμφάνισης τους στις συνεντεύξεις.
Η εκδοχή των αιτητών αποτελεί ερμηνεία της συγκεκριμένης ενέργειας του Συμβουλίου που δίνει η πλευρά τους. Σύμφωνα με τη νομολογία όμως, η έλλειψη αντικειμενικότητας και η μεροληψία πρέπει να αποδεικνύεται με βεβαιότητα και όχι με απλούς ισχυρισμούς.. Το θέμα της αμεροληψίας και προκατάληψης εξετάστηκε στην υπόθεση Καψοσιδέρης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 ΑΑΔ 176 όπου ο Δικαστής Νικολαΐδης αναφέρει,
«Βασική αρχή του Διοικητικού Δικαίου είναι ότι τα όργανα που συμμετέχουν σε συγκεκριμένη διοικητική διαδικασία θα πρέπει να εμφανίζονται ότι ενεργούν με αμεροληψία. ΄Έχει επίσης λεχθεί ότι η έλλειψη αμεροληψίας θα πρέπει να αποδεικνύεται με ικανοποιητική βεβαιότητα, είτε από γεγονότα που παρουσιάζονται σε σχετικούς διοικητικούς φακέλους ή με ασφαλή συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν από την ύπαρξη τέτοιων γεγονότων. Η προκατάληψη από ένα ή περισσότερα των προσώπων που συμμετέχουν στη λήψη απόφασης, ή που επηρεάζουν το αποτέλεσμα επί του οποίου βασίζεται η απόφαση, καθιστά την απόφαση τρωτή λόγω άδικης μεταχείρισης. Αν αποδειχθεί ότι ο αξιολογών λειτουργός είχε προσωπική έχθρα ή ότι κινήθηκε από εξωγενείς παράγοντες, τότε αναλόγως των περιστάσεων, εξετάζεται κατά πόσο έχει αποδειχθεί προκατάληψη. (Soteriadou and Others v. The Republic (1983) 3 CLR 921, 944, 945.»
Βλ. επίσης (Φλωρεντία Πετρίδου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2004) 3 ΑΑΔ 636, Ιακωβίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 3 ΑΑΔ 28). Στην παρούσα υπόθεση οι ισχυρισμοί των αιτητών δεν στοιχειοθετούν λόγους παραβίασης των αρχών της αμεροληψίας και της ισότητας.
Οι αιτητές υποστήριξαν ότι οι καθ' ων η αίτηση, παρέλειψαν να επαναφέρουν τα ενδ. μέρη στον προ της προαγωγής τους βαθμό μετά την ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου κατά παράβαση του άρθρου 146(5) του Συντάγματος. Λέγουν επίσης ότι η εξαφάνιση της πρώτης διοικητικής απόφασης που είχε ακυρωθεί αποτελούσε αναγκαία προϋπόθεση για τη γένεση της επίδικης διοικητικής απόφασης. Οι καθ' ων η αίτηση αν και δεν παραδέχονται άμεσα τα πιο πάνω, απαντούν ότι η επαναφορά στην προηγούμενη κατάσταση μετά την ακύρωση, γίνεται αυτόματα και ότι το μόνο καθήκον της διοίκησης είναι η διενέργεια επανεξέτασης, ενώ υπενθυμίζουν ότι η ακύρωση εδώ επήλθε κατόπιν δήλωσης δικηγόρου και όχι με ακροαματική διαδικασία. Αυτό βέβαια δεν διαφοροποιεί τις υποχρεώσεις των καθ' ων η αίτηση που απορρέουν από το ακυρωτικό αποτέλεσμα.
Η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών σε λοχίες ήταν ήδη άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα από τις 18.10.05. Με το παράρτημα 17 της ένστασης (εβδ. Διαταγές ημερ. 23.1.06 αύξ. αρ. 4) ο Αρχηγός Αστυνομίας, συμμορφούμενος τυπικά με την ακυρωτική απόφαση, δημοσίευσε την ακύρωση των εν λόγω προαγωγών και συνεπώς η προηγούμενη διοικητική απόφαση είχε ήδη εξαφανιστεί από κάθε άποψη.
Εν όψει όλων των πιο πάνω η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με £700 έξοδα εναντίον των αιτητών. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.