|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 129/2007)
4 Δεκεμβρίου, 2007
[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
SIGMA RADIO TV LTD
Aιτητές
ν.
ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Καθ' ων η αίτηση
Α.Σ. Αγγελίδης για τους αιτητές.
Α. Ευαγγέλου για τους καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Αντικείμενο της προσφυγής είναι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση που γνωστοποιήθηκε στους αιτητές με την επιστολή 29.11.06, με την οποία τους επιβλήθηκε πρόστιμο για παράβαση της παραγράφου Δ.10(ιε) του Κώδικα Διαφημίσεων, Τηλεμπορικών Μηνυμάτων και Προγραμμάτων Χορηγίας του Παραρτήματος ΙΧ των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000 (ΚΔΠ 10/2000). Οι λόγοι ακυρότητας που προτείνει ο αιτητής, όπως αυτοί περιορίστηκαν κατά τις διευκρινίσεις, εντάσσονται σε τρεις ενότητες, ως ακολούθως:
1. Η προσβαλλόμενη απόφαση και συνακολούθως ο Νόμος και οι Κανονισμοί στο βαθμό που την επιτρέπουν αντίκεινται προς το Άρθρο 30 του Συντάγματος και στο άρθρο 6(1) της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Αναπτύχθηκε συναφώς εκτεταμένη επιχειρηματολογία με τονισμό διαφόρων εκφάνσεων του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη αλλά, όπως εισηγήθηκαν οι καθ' ων η αίτηση, τα θέματα που εμπίπτουν σε αυτή την ενότητα καλύπτονται δεσμευτικά από την απορριπτική απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στη Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2004) 3 ΑΑΔ 134. Αυτό το αναγνώρισε και ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών, με την επεξήγηση πως προωθεί το θέμα μόνο ενόψει προσφυγής που άσκησε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Έπεται πως δεν είναι δυνατό να τίθεται εδώ ζήτημα έκδοσης απόφασης διαφορετικής από εκείνη της Ολομέλειας.
2. Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε κατά παράβαση του άρθρου 11 του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν. 7(Ι)/98) αφού δεν συστάθηκε και δεν λήφθηκε υπόψη συμβουλή από τη Συμβουλευτική Επιτροπή που εκείνο προβλέπει. Οι καθ' ων η αίτηση παραπέμπουν στην απόφασή μου στη Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγή 392/03, ημερομηνίας 19.9.05, όπως και στις αποφάσεις των δικαστών Νικολάου και Κραμβή στις προσφυγές Εκδοτικός Οίκος Δίας Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγή 452/05, ημερομηνίας 11.4.06 και Sigma Radio TV Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγή 391/06, ημερομηνίας 13.6.07, αντιστοίχως, που την ακολούθησαν. Οι αιτητές αναγνώρισαν πως το θέμα των πιο πάνω προσφυγών, στο πλαίσιο όμοιων επιχειρημάτων, ήταν το ίδιο με το θέμα της παρούσας. Επεξήγησαν πως προωθούν το θέμα αφού εφεσίβαλαν τις αναφερθείσες αποφάσεις. Με όλο το σεβασμό διατηρώ, ενισχυμένος τώρα και από την κρίση των συναδέλφων μου, την ίδια άποψη. Περιορίζομαι, λοιπόν, στη μεταφορά του σχετικού αποσπάσματος από την Προσφυγή 392/03:
«Και η δεύτερη από τις εισηγήσεις είναι αβάσιμη. Στηρίζεται στην πρόνοια του άρθρου 11(1) του Ν.7(Ι)/98 σύμφωνα με την οποία, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο του Κανονισμού 10 των περί της Συμβουλευτικής Επιτροπής Ραδιοτηλεόρασης Κανονισμών του 1999 (ΚΔΠ 154/99), "η Αρχή συστήνει Συμβουλευτική Επιτροπή Ραδιοτηλεόρασης για να την συμβουλεύει στην άσκηση των αρμοδιοτήτων της". Θεωρούν οι αιτητές πως συνάγεται υποχρέωση, ως "συστατικό στοιχείο για ύπαρξη νόμιμης απόφασης της Αρχής κατά το Νόμο", για κάθε θέμα, η εξασφάλιση συμβουλής από το προβλεπόμενο ως γνωμοδοτικό όργανο. Ιδίως σε σχέση με την επιλογή της διοικητικής αντί της ποινικής διαδικασίας το οποίο, και να συστήθηκε, πράγμα που αμφισβητούν, δεν είχε εμπλακεί στη διαδικασία με οποιοδήποτε τρόπο. Οι καθ΄ ων η αίτηση κατέθεσαν πρακτικό, ως εξυπακούον σύσταση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και επεκτάθηκαν στις πρόνοιες του Κανονισμού 10 της ΚΔΠ.154/99. Με την εισήγηση πως δεν απαιτείτο τέτοια συμβουλή στην περίπτωση οπότε, ούτως ή άλλως, και το ζήτημα της συγκρότησης της Συμβουλευτικής Επιτροπής απολήγει άσχετο.
Δεν μπορώ να συμμεριστώ την άποψη των αιτητών. Ανεξάρτητα από το ζήτημα της γενικότερης εμβέλειας του άρθρου 11 του Νόμου, στην οποία δεν χρειάζεται να επεκταθώ, δεν έχει τεκμηριωθεί η αντίληψη πως ήταν υποχρεωτική η εμπλοκή της Συμβουλευτικής Επιτροπής στη διαδικασία προς επιβολή, εφόσον στοιχειοθετείται παράβαση, διοικητικής κύρωσης. Για την οποία ο Κανονισμός 41 της ΚΔΠ.10/00, στον οποίο δεν έγινε καν αναφορά, περιλαμβάνει λεπτομερείς πρόνοιες».
3. Για τις δυο ουσιώδεις συνεδριάσεις των καθ' ων η αίτηση, της 9.2.05 κατά την οποία φέρεται να διαπιστώθηκε η παράβαση και της 8.3.06 κατά την οποία φέρεται να επιβλήθηκε το πρόστιμο, δεν υπάρχουν καταγραμμένες οι αποφάσεις που λήφθηκαν. Στην πρώτη σημειώθηκε μόνο πως το κείμενο της σχετικής απόφασης αποτελεί ξεχωριστό έγγραφο και στη δεύτερη, επιπρόσθετα, πως αυτό το σχετικό έγγραφο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του πρακτικού. Συνεπώς, κατά την εισήγηση, παραβιάστηκε το άρθρο 24(1) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99) αφού δεν έχουν τηρηθεί τα απαιτούμενα πρακτικά. Το γεγονός ότι μεταγενέστερα, στις σχετικές ενημερωτικές επιστολές επισυνάφθηκαν κείμενα αποφάσεων, μάλιστα υπογραμμένα μόνο από τον Πρόεδρο των καθ' ων η αίτηση, δεν πληροί το κενό. Οι καθ' ων η αίτηση υπέδειξαν πως σύμφωνα με τον Κανονισμό 42(8) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 10/2000) «κάθε απόφαση της Αρχής πρέπει να είναι αιτιολογημένη και να υπογράφεται από τον Πρόεδρό της και να διαβιβάζεται γραπτώς στον καθ' ου η καταγγελία και σε περίπτωση παραπόνου και στον παραπονούμενο». Και υποστήριξαν πως ήταν σε λόγους διοικητικούς ή πρακτικούς αλλά και προς τήρηση του Κανονισμού 42(8) που έγινε ο χειρισμός. Και πως, όπως κρίθηκε επί όμοιας εισήγησης στις προσφυγές 452/05 και 391/06, (ανωτέρω), δεν υπάρχει πλημμέλεια. Οι αιτητές επανήλθαν με πρόσθετη επισήμανση στην απαντητική αγόρευση και κατά τις διευκρινίσεις. Στην απόφαση της 9.2.05 σημειώνεται δικηγόρος ως εμφανιζόμενος για τους αιτητές. Δεν είχε εμφανιστεί όμως δικηγόρος γι' αυτούς στις 9.2.06, όπως προκύπτει και από το πρακτικό που τηρήθηκε. Απλώς ο συγκεκριμένος δικηγόρος είχε απευθυνθεί προς τους καθ' ων η αίτηση, εκ μέρους των αιτητών, σε προγενέστερο στάδιο. Επομένως, κατά την εισήγησή τους, αφού και η απόφαση στάληκε μεταγενέστερα με τηλεομοιότυπο, στις 9.2.05 δεν υπήρχε τέτοιο έγγραφο συνιστούν την απόφαση του συλλογικού οργάνου.
Σε συμφωνία με τους συναδέλφους μου στις αναφερθείσες προσφυγές, δεν διαπιστώνω στοιχειοθέτηση λόγου ακυρότητας. Υπό το θεσμοθετημένο πως κάθε απόφαση των καθ' ων η αίτηση υπογράφεται από τον Πρόεδρο της και διαβιβάζεται γραπτώς, δεν διακρίνω κλονισμό του τεκμηρίου της κανονικότητας. Οι δυο αποφάσεις, κατά το κείμενο τους, προσδιορίζονται ως αποφάσεις που λήφθηκαν στις 9.2.05 και 8.3.05 αντιστοίχως, με την πρόσθετη σημείωση στη δεύτερη, πως το κείμενο αυτής της απόφασης αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του πρακτικού. Η σημείωση στην πρώτη, ως προς το δικηγόρο, δεν δικαιολογείται να θεωρηθεί ως αντίφαση τέτοιας φύσης ώστε να θεωρήσουμε ότι όσα περιλαμβάνει δεν αποτελούν την απόφαση του διοικητικού οργάνου. Σημειώνω συναφώς πως το επιχείρημα του αιτητή δεν ήταν συναρτημένο προς αυτή καθ' εαυτή την παρουσία ή μη του δικηγόρου, που θα μπορούσε νομίμως να υπάρχει ή να μην υπάρχει. Επίσης πως η σχετική αναφορά δεν σημαίνει, ως προς την απόφαση της 9.2.05, πως ο δικηγόρος που σε άλλο στάδιο εκπροσωπούσε τους αιτητές ήταν και πράγματι παρών στις 9.2.05. Ούτως ή άλλως, αφού το θέμα ουσίας που εγείρεται αφορά στην απόδοση του κειμένου εκείνης της απόφασης στο συλλογικό όργανο, να έχουμε υπόψη και το εξής: Με την απόφαση της 9.2.05 διαπιστώθηκε η παράβαση και με την επιστολή γνωστοποίησής της οι αιτητές κλήθηκαν να υποβάλουν, αν ήθελαν, τις απόψεις τους ως προς τις κυρώσεις. Και η απόφαση της 8.3.06, κατά το πρακτικό που τηρήθηκε, ακριβώς αφορά στη συγκεκριμένη υπόθεση που εξετάστηκε και στην «επιβολή κύρωσης για παραβάσεις του παγκύπριου τηλεοπτικού σταθμού 'Σίγμα'». Η οποία, βεβαίως, προϋποθέτει ήδη ληφθείσα απόφαση, διαπιστωτική της παράβασης.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με £700 έξοδα εναντίον των αιτητών. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
ΜΣι.