|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
&n bsp; Υπóθεση Αρ. 1165/2006
6 Δεκεμβρίου, 2007
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Η. M.
Αιτητής
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ΄ών η αίτηση
.............................
Χρ. Χριστούδιας, για τον αιτητή
Β. Χριστοφόρου (κα)Νομικός Λειτουργός για Γενικό Εισαγγελέα, για τους καθών η αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Διευθύντριας Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης να απορρίψει το αίτημα του αιτητή προς τον Υπουργό Εσωτερικών για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος σύμφωνα με την Οδηγία 2003/109/ΕΚ η οποία κοινοποιήθηκε στους δικηγόρους του με επιστολή ημερ. 26/5/06, είναι αντίθετη με την πιο πάνω Οδηγία, άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερείται κάθε νόμιμου αποτελέσματος.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο αιτητής γεννήθηκε στις 14/12/78 στην Μπαγκλαντές και αφίχθηκε για πρώτη φορά στην Κύπρο στις 10/7/00 για να εργαστεί ως εργάτης με την εταιρεία Α & A Constantinou Brothers Ltd. στην Πάφο. Στις 10/8/00 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για παράταση της άδειας του και του παραχωρήθηκε άδεια παραμονής και εργασίας μέχρι τις 14/4/01. Με διάφορες διαδοχικές αιτήσεις εξασφάλισε άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας μέχρι τις 14/4/05. Στις 23/9/05 ο αιτητής, μέσω του δικηγόρου του κ. Ν. Α. Λοϊζου, ζήτησε με επιστολή του όπως του παραχωρηθεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος με βάση την Οδηγία 2003/109/ΕΚ χωρίς όμως να έχει αποταθεί για διευθέτηση της άδειας προσωρινής παραμονής του. Στις 24/11/05 στάληκε απάντηση προς το δικηγόρο του αιτητή και τον πληροφορούσε ότι το αίτημα του πελάτη του δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί γιατί η περίπτωση του δεν μπορούσε να εξεταστεί περαιτέρω καθ' ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει μεταφέρει την εν λόγω Οδηγία στην Εθνική Έννομη Τάξη και πληροφορούσε τον δικηγόρο όπως συμβουλεύσει τον πελάτη του να διευθετήσει την άμεση αναχώρηση του από τη Δημοκρατία, δεδομένου ότι βρίσκεται στην Κύπρο παράνομα από τις 14/4/05. Εκ μέρους του Υπουργού ο αιτητής πληροφορήθηκε με επιστολή προς τους δικηγόρους του ημερ. 24/1/06 ότι το αίτημα του διαβιβάστηκε στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης για εξέταση λόγω αρμοδιότητας. Η Διευθύντρια Αρχείου με νέα επιστολή της ημερ. 26/5/06 (που είναι η προσβαλλόμενη) προς τους δικηγόρους του αιτητή αναφέρει ότι δεν μπορεί να ικανοποιηθεί το αίτημα του. Το όνομα του αιτητή καταχωρήθηκε στον κατάλογο των αναζητουμένων προσώπων.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Με τη γραπτή του αγόρευση ο αιτητής ουσιαστικά προβάλλει τους εξής λόγους ακύρωσης: (α) ότι η απόφαση των καθών η αίτηση λήφθηκε κατά κατάχρηση και υπέρβαση εξουσίας και είναι αποτέλεσμα πραγματικής και νομικής πλάνης, (β) ότι η απόφαση είναι αντίθετη με την Οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003, (γ) ότι η απόφαση των καθών η αίτηση είναι αντίθετη προς τις αρχές του διοικητικού δικαίου και δημοσίου δικαίου και/ή της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και/ή τις αρχές του φυσικού δικαίου, και (δ) ότι η απόφαση των καθών η αίτηση είναι αναιτιολόγητη και λήφθηκε χωρίς έρευνα.
Από πλευράς των καθών η αίτηση υποστηρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα νόμιμη και ορθή.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Προτιμώ να αρχίσω την εξέταση της υπόθεσης με την παράθεση της προσβαλλόμενης απόφασης, επιστολής δηλαδή ημερ 26/5/06. Απευθύνεται προς τον ίδιο τον αιτητή και έχει ως ακολούθως:
«I am directed to refer to your application dated 23 September 2005 concerning your request to continue your stay in Cyprus under the status of long-term resident according to the directive No 2003/109 EU and inform you that your request cannot be satisfied because of the following_
. The temporary residence permit expired before the 23/01/2006 (when the deadline for applying the directive finished).
Consequently, you are advised to make the necessary arrangements to depart Cypurs since your temporary residence permit/Employment expired on 14/04/2005 otherwise measures will be taken for your immediate deportation."
Παρόμοια επιστολή και με την ίδια ημερομηνία, αλλά στην ελληνική γλώσσα, στάληκε και στους δικηγόροyς του αιτητή και έχει ως ακολούθως:
«Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή σας με ημερομηνία 23 Σεπτεμβρίου 2005 σχετικά με το αίτημα σας για παραμονή στη Δημοκρατία του πιο πάνω αλλοδαπού υπό το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντα δυνάμει της Οδηγίας 2003/109/ΕΚ και σας πληροφορώ ότι δεν μπορεί να ικανοποιηθεί τούτο γιατί η περίπτωση του αλλοδαπού δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας αυτής καθότι η άδεια προσωρινής παραμονής του έληξε πριν την 23/01/2006, ημερομηνία κατά την οποία έληξε η προθεσμία ενσωμάτωσης της οδηγίας.
Ως εκ τούτου, παρακαλείσθε όπως συμβουλεύσετε τον αλλοδαπό να διευθετήσει την άμεση αναχώρηση του από τη Δημοκρατία καθότι η άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας έληξε στις 14/04/2005 διαφορετικά θα ληφθούν μέτρα για την απομάκρυνση του.»
Προς υποστήριξη του ισχυρισμού ότι οι καθών η αίτηση δεν έλαβαν υπόψη όλα τα πραγματικά γεγονότα και ότι δεν προέβηκαν σε δέουσα έρευνα η πλευρά του αιτητή ισχυρίζεται ότι ενώ ο αιτητής είχε επισυνάψει στην αίτηση του Σύμβαση Απασχόλησης ημερ. 1/6/05 για περίοδο 12 μηνών, σφραγισμένη από το Επαρχιακό Γραφείο Εργασίας Πάφου στην οποία συστήνεται η απασχόληση του αιτητή από 15/4/05 μέχρι 14/4/06, οι καθών η αίτηση δεν τα έλαβαν υπόψη.
Από πλευράς των καθών η αίτηση υποστηρίζεται ότι η άδεια προσωρινής παραμονής του αιτητή έληξε από τις 14/4/05, όπως προκύπτει από το Παράρτημα 6 της ένστασης. Έκτοτε διέμενε εδώ παράνομα όπως παράνομα ήταν εδώ στην Κύπρο και στις 23/9/05 που υπέβαλε την αίτηση του για εξασφάλιση άδειας παραμονής στην Κύπρο με βάση το καθεστώς του «επί μακρόν διαμένοντος» και ότι κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης η προαναφερθείσα Ευρωπαϊκή Οδηγία δεν είχε ακόμα ενσωματωθεί στην κυπριακή νομοθεσία. Υποβάλλει επίσης η πλευρά των καθών η αίτηση ότι το συμβόλαιο εργασίας έστω και σφραγισμένο από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, δεν αποτελεί άδεια παραμονής στη Δημοκρατία.
Από τα γεγονότα της υπόθεσης προκύπτει ότι κατά το χρόνο που αποτάθηκε ο αιτητής για να επιτραπεί σ' αυτόν να παραμείνει εδώ στην Κύπρο αλλά και κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, η εν λόγω Οδηγία δεν είχε ενταχθεί στην κυπριακή έννομη τάξη. Επομένως καταλήγω ότι οι καθών η αίτηση δεν ήσαν νομικά υπόχρεοι να εφαρμόσουν την Οδηγία αυτή. Βασίζω την κατάληξη μου στην υπόθεση Vera Joudine κα ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, (2006) 3 Α.Α.Δ. 500 σελ. 510-511, όπου αποφασίστηκαν τα ακόλουθα:
«Το χρονικό διάστημα το οποίο θέτει η Οδηγία έχει ως απώτερο σκοπό την παροχή ευχέρειας στα κράτη μέλη να δημιουργήσουν τις κατάλληλες υποδομές για την ενσωμάτωση των προνοιών της Οδηγίας στο τοπικό δίκαιο. Τα κράτη μέλη έχουν μέχρι τη συμπλήρωση της προθεσμίας που παρέχεται την ελευθερία να εξετάζουν τον τρόπο ενσωμάτωσης. (Βλ. Pubblico Ministero v. Tullio Ratti (1979) ECR 1629) και δεν είναι υπόχρεα πριν από την παρέλευση της προθεσμίας να μεταφέρουν τις πρόνοιες της Οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο. (βλ. Intern-Environment Wallone ASBL v. Region Wallone (1997) ECR 7411).
Επιπρόσθετα πρέπει να τονιστεί ότι η Οδηγία 2003/109/ΕΚ δεν παραχωρεί αυτόματα σε ένα αλλοδαπό επί μακρόν διαμένοντα στην Κύπρο το δικαίωμα παραμονής στη χώρα. (βλ. Graig and de Burca "EU Law, Text, Cases and Materials", 2nd Edition 190). Η παραχώρηση του πιο πάνω ωφελήματος μπορεί να γίνει μόνο μετά την ενσωμάτωση της Οδηγίας στο τοπικο νομικό πλαίσιο και την καταχώριση σχετικής αίτησης από τον αλλοδαπό (Άρθρο 7(1)της Οδηγίας), νοουμένου ότι ικανοποιεί προς τούτο τις σχετικές προϋποθέσεις (Άρθρο 3 της Οδηγίας).
Στην παρούσα περίπτωση η Οδηγία 2003/109/ΕΚ δεν ετύγχανε εφαρμογής και τούτο για αυτή είχε εκδοθεί στις 25/11/2003 και το χρονικό διάστημα των δύο χρόνων το οποίο απαιτείτο για την εφαρμογή της θα έπρεπε να εξέπνεε στις 24/11/2005, ενώ τα διατάγματα εκδόθηκαν στις 31/8/2005, δηλαδή πριν από την εκπνοή της προθεσμίας για την εφαρμογή της Οδηγίας.»
Στην ίδια απόφαση κατάληξα και στις υποθέσεις Priscilla Dizon Diego v. Κυπριακής Δημοκρατίας, υποθ. αρ. 1093/05 ημερ. 20/12/06 και Lukas Fernandes κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας υποθ. αρ. 1081/05 ημερ. 17/1/07.
Τα πιο πάνω τυγχάνουν ανάλογης εφαρμογής και στη δική μας περίπτωση ούτως ώστε η κατάληξη μου είναι ότι η παρούσα προσφυγή δεν θα μπορούσε να έχει επιτυχή κατάληξη με βάση τις πρόνοιες της Ευρωπαϊκής Οδηγίας. Εδώ σημειώνω ότι προφανώς από λάθος αναφέρεται στην προαναφερθείσα υπόθεση Vera Joudine ότι το διάστημα των δυο χρόνων εξέπνεε στις 24/11/05 αντί 23/1/06.
Με την ίδια αιτιολογία έχω προσέξει ότι απορρίφθηκε και η υπόθεση 766/2006 ημερ. 28/6/07 Mudiyanselage v. Δημοκρατίας (Μ. Νικολάτος Δ) δηλαδή ότι η άδεια προσωρινής παραμονής της αιτήτριας είχε λήξει πριν την ενσωμάτωση της Οδηγίας στη δική μας νομοθεσία ούτως ώστε κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης της η αιτήτρια βρισκόταν στην Κύπρο παράνομα.
Από τους υπόλοιπους λόγους που επικαλείται η αιτήτρια δεν βρίσκω να ευσταθεί οποιοσδήποτε από αυτούς.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £300 έξοδα εναντίον του αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με βάση το άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑσ