|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(Υπόθεση Αρ. 707/2006)
11 Οκτωβρίου, 2007
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
EMAD JAMIL ALSHARAANI,
Αιτητής,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΜΕΣΩ ΤΩΝ
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Χρ. Χριστούδιας, για τον Αιτητή.
Δ. Λυσάνδρου, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο αιτητής κατάγεται από τη Συρία και ήρθε νόμιμα στην Κύπρο στις 19.1.2000. Κατόπιν διαδοχικών αιτήσεων εξασφάλισε αντιστοίχως άδειες προσωρινής παραμονής και εργασίας στον ίδιο εργοδότη. Η τελευταία άδεια έληξε στις 21.11.2005. Στις 17.1.2006 ο αιτητής υπέβαλε, μέσω των δικηγόρων του, αίτηση για να του παραχωρηθεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος με βάση την Οδηγία 2003/109ΕΚ. Η αίτηση εξετάστηκε αρμοδίως και απορρίφθηκε. Η απάντηση κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερ. 8.3.2006 στους δικηγόρους του αιτητή. Κρίθηκε ότι η περίπτωση του αιτητή δεν ενέπιπτε στο πεδίο εφαρμογής της προαναφερόμενης οδηγίας καθότι η άδεια παραμονής του είχε λήξει πριν από τις 23.1.2006 που έληγε η προθεσμία ενσωμάτωσης της Οδηγίας στο ημεδαπό δίκαιο. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι στις 8.3.2006 είχε σταλεί στον αιτητή επιστολή με την οποία πληροφορήθηκε ότι η άδεια του είχε λήξει στις 21.11.05 και έπρεπε να αναχωρήσει από την Κύπρο.
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης με την οποία οι καθ΄ ων η αίτηση απέρριψαν την αίτησή του για παραχώρηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος. Προβάλλει ως λόγους ακύρωσης ότι,
(α) η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε κατά κατάχρηση και/ή καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και/ή είναι αποτέλεσμα πραγματικής και/ή νομικής πλάνης,
(β) η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη με την Οδηγία 2003/109ΕΚ
(γ) η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς τις αρχές του διοικητικού δικαίου, του δικαίου και της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης,
(δ) η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη και λήφθηκε χωρίς τη διεξαγωγή δέουσας έρευνας.
Όταν ο αιτητής κλήθηκε να αναχωρήσει από την Κύπρο δεν είχε εκπνεύσει ο χρόνος που είχε οριστεί για ενσωμάτωση της Οδηγίας στο ημεδαπό δίκαιο. Η εν λόγω Οδηγία τέθηκε σε ισχύ στις 23.1.2004 και παραχωρήθηκε για τη μεταφορά της χρονικό διάστημα δύο χρόνων δηλαδή, μέχρι τις 23.1.2006. Ενόψει τούτου ο αιτητής δεν μπορούσε να αντλήσει οποιαδήποτε δικαιώματα από την Οδηγία. Βλ. Judine και Judine v. Δημοκρατίας, ΑΕ 55/06, ημερ. 28.7.2006. Η προαναφερόμενη Οδηγία είχε χρησιμότητα μόνο σε περίπτωση που η εθνική διάταξη επιδεχόταν πέραν της μιας ερμηνείας οπότε, αν προσφερόταν ερμηνεία που προωθούσε το σκοπό της Οδηγίας θα έπρεπε να επιλεγεί εκείνη η ερμηνεία. Βλ. την απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στην Maria Pupino C - 105/03, ημερ. 16.6.2005 στην οποία αναφέρθηκε η Πλήρης Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Κωνσταντίνου (2005) 1 ΑΑΔ 1356. Ενόψει των πιο πάνω καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι λόγοι ακύρωσης υπό στοιχεία (α) και (β) ανωτέρω είναι αβάσιμοι.
Αναφορικά με τους λόγους ακύρωσης υπό στοιχεία (γ) και (δ) διαπιστώνω ότι οι καθ΄ ων η αίτηση προέβησαν στη δέουσα έρευνα και η απόφαση είναι δεόντως αιτιολογημένη ούτε διέκρινα οποιαδήποτε πλημμέλεια η οποία να δικαιολογεί τον ισχυρισμό ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη προς οποιοδήποτε νόμο ή τις αρχές
δικαίου.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με £300 έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.