|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΗΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 140/2006)
3 Σεπτεμβρίου 2007
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΤΑΥΡΟΣ Λ. ΤΙΛΛΕΥ,
Αιτητής,
- ν. -
ΔΗΜΟΥ ΠΑΦΟΥ,
Καθ΄ ου η αίτηση.
---------------------------
Θ. Ιωαννίδης, για τον Αιτητή.
Κ. Χρυσοστομίδης, για τον Καθ΄ ου η αίτηση.
Καμιά εμφάνιση για τα Ενδιαφερόμενα Πρόσωπα.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Με απόφαση, ημερ. 21 Νοεμβρίου 2005, το Δημοτικό Συμβούλιο Πάφου προέβη στην πλήρωση πέντε κενών θέσεων ωρομίσθιου προσωπικού. Επιλέγηκαν για διορισμό τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα.
Επρόκειτο για θέσεις Επιστάτη σε τέσσερεις Υπηρεσίες, ήτοι την Τεχνική Υπηρεσία, την Υπηρεσία Καθαριότητας και Πρασίνου, την Πολιτιστική Υπηρεσία και το Συνεργείο Αποκατάστασης Μικροπροβλημάτων (Γραφείο Εξυπηρέτησης Πολιτών). Δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία είχαν μόνο τα μέλη του τακτικού ωρομίσθιου προσωπικού, στο οποίο ανήκε ο αιτητής και τα ενδιαφερόμενο πρόσωπα. Στην πραγματικότητα προκηρύχθηκαν μόνο 4 θέσεις αλλά, στο τέλος, το Δημοτικό Συμβούλιο διόρισε κατ΄ εξαίρεση και πέμπτο μέλος λέγοντας τα εξής τα οποία αφήνω χωρίς σχόλιο:
«Το Συμβούλιο, λαμβάνοντας υπόψη την πολύ ικανοποιητική και επαρκή εκτέλεση των καθηκόντων και υποχρεώσεών του Τεχνικού Εργάτη Ανδρέα Καλλή, καθώς και την υποδειγματική συμπεριφορά και όλη υπηρεσιακή του στάση και προσφορά ως εκτελούντος χρέη Επιστάτη στο Δημοτικό Σφαγείο (1991-2004) και στην Υπηρεσία Καθαριότητας (Μάιος 2004-σήμερα), αποφασίζει όπως τον διορίσει από την 1.1.2006 στη θέση Επιστάτη Δ.Υ. υπό τους όρους διορισμού των επιλεγέντων για διορισμό μέσω της διαδικασίας πλήρωσης των τεσσάρων θέσεων, παρά το γεγονός ότι δεν πληροί το καθοριζόμενο στο σχέδιο υπηρεσίας της θέσης Επιστάτη Δ.Υ. απαιτούμενο προσόν της κατοχής απολυτηρίου αναγνωρισμένης Σχολής Μέσης Εκπαίδευσης. Η απόφαση λαμβάνεται κατ΄ εξαίρεση και δεν αποτελεί προηγούμενο για το Συμβούλιο.»
Ο Δήμος εισηγήθηκε ότι η απόφαση για το εν λόγω ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν ανήκε στην ίδια διαδικασία παρόλο που συμπεριλήφθηκε στο κείμενο απόφασης για τα άλλα τέσσερα ενδιαφερόμενα πρόσωπα και, ότι επομένως, απαραδέκτως συμπροσβάλλεται στην ίδια προσφυγή. Δεν αντιλήφθηκα τη διεξαγωγή δεύτερης χωριστής διαδικασίας αλλά δεν χρειάζεται να προχωρήσω είτε με αυτό το ζήτημα είτε με τις προβαλλόμενες ως πλημμέλειες στην παραγωγή της απόφασης γιατί, κατά την άποψη μου, η παρούσα υπόθεση εμπίπτει στη σφαίρα όχι του δημοσίου αλλά του ιδιωτικού δικαίου.
Το εδάφιο (1) του άρθρου 53 του περί Δήμων Νόμου του 1985 (Ν. 111/85 όπως τροποποιήθηκε) παρέχει στο δημοτικό συμβούλιο εξουσία να «εφαρμόζει σχέδια υπηρεσίας δια τας θέσεις της δημοτικής υπηρεσίας .», το δε εδάφιο (2) παρέχει στο δημοτικό συμβούλιο επιπλέον εξουσία, με την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου, να «εκδίδει δημοτικούς κανονισμούς δημοσιευομένους εις την επίσημον εφημερίδα της Δημοκρατίας, καθορίζοντας την διαδικασία η οποία ακολουθήται κατά την πλήρωσιν των κενών θέσεων, τους γενικούς όρους υπηρεσίας των δημοτικών υπαλλήλων ..». ΄Επειτα ορίζεται, στο εδάφιο (3), ότι «θέσις της δημοτικής υπηρεσίας σημαίνει οιανδήποτε θέσιν προβλεπομένην υπό των άρθρων 54 και 55 αλλά δεν περιλαμβάνει εργάτας διοριζομένους δυνάμει του άρθρου 56». Σύμφωνα με το άρθρο 54(1) Κανονισμοί που εκδίδονται με βάση το άρθρο 53(2) δύνανται να προβλέψουν για τη δημιουργία, μεταξύ άλλων, θέσεων «(i) Δημοτικού γραμματέως, (ii) δημοτικού μηχανικού, (iii) δημοτικού ταμίου, (iv) δημοτικού ιατρού, (v) δημοτικού υγειονομικού επιθεωρητού, (vi) προϊσταμένου οιουδήποτε τμήματος κηρυσσομένου ως αυτοτελούς τοιούτου υπό του συμβουλίου.» Εν συνεχεία, το άρθρο 55(1) αναφέρεται και στη δυνατότητα δημιουργίας, με βάση το άρθρο 53, κατώτερων θέσεων, εκλαμβάνοντας ως δεδομένο ότι το άρθρο 53 περιλαμβάνει τέτοια εξουσία ενώ δεν την αναφέρει ρητώς. Αυτά όμως τα νομοτεχνικά δεν έχουν σχέση με την ουσία εδώ του ζητήματος ότι για θέσεις με βάση τα άρθρα 53, 54 και 55 του Νόμου, η διαδικασία για «θέσεις της δημοτικής υπηρεσίας» διέπεται από Κανονισμούς που εγκρίνονται από το Υπουργικό Συμβούλιο και δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και από Σχέδια Υπηρεσίας τα οποία επίσης δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
Στην προκείμενη περίπτωση η διαδικασία για τις θέσεις Επιστάτη δεν διεξήχθη με βάση τα νομοθετικώς προβλεπόμενα για «θέσεις της δημοτικής υπηρεσίας» αλλά με βάση ειδικό καθεστώς ήτοι, «Πλαίσιο Επιλογής Επιστατών Δημοτικής Υπηρεσίας» το οποίο «εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο στις 23.11.04 και στις 14.2.2005». Οι θέσεις Επιστάτη ήταν, όπως διευκρινίστηκε με την Πρόσκληση Υποβολής Αιτήσεων για την εσωτερική πλήρωση τους, ημερ. 17 Μαΐου 2005, θέσεις «ωρομίσθιου προσωπικού». Αυτό το προσωπικό - οι υπό ευρεία έννοια εργάτες του Δήμου - προσλαμβάνεται, με βάση το άρθρο 56, από τριμελή επιτροπή η οποία συγκροτείται από μέλη του συμβουλίου και προεδρεύεται από τον δήμαρχο. Εδώ η διαδικασία διεξήχθη από το δημοτικό συμβούλιο, όχι από την τριμελή επιτροπή και, ένεκα τούτου, ο αιτητής εισηγείται ότι η διαδικασία αφορούσε μόνιμη υπαλληλική «θέση του Δήμου».
Δεν μπορώ να συμφωνήσω με την εισήγηση του αιτητή. Η ουσία είναι ότι θέση ωρομίσθιου προσωπικού δεν καλύπτεται από τον μηχανισμό των άρθρων 53, 54 και 55. Με αυτό ως δεδομένο, όποια και αν είναι η περαιτέρω διαδικασία, η νομική ταξινόμηση του πράγματος δεν μεταβάλλεται. Ως προς τα λοιπά, ισχύουν τα όσα ανέφερα στην υπόθεση Λεμονιάτη κ.α. ν. Δήμου Λεμεσού, υπόθ. αρ. 707/2004, ημερ. 11 Νοεμβρίου 2005:
«Κατά τη γνώμη μου, η προαναφερθείσα νομοθετική ρύθμιση δεν παρέχει δυνατότητα κατάταξης των εργατών στο υπαλληλικό προσωπικό, το λειτουργικά ενταγμένο στο Δήμο. Ως εκ τούτου, η σχέση των εργατών με τον Δήμο, οποιαδήποτε μορφή και αν προσλάβει, σε οποιαδήποτε βαθμίδα και αν τοποθετηθούν, δεν εμπίπτει στη σφαίρα δημοσίου δικαίου. Η σχέση τους με τον Δήμο παραμένει πάντοτε σχέση ιδιωτικού δικαίου. Επομένως το ότι εν προκειμένω οι αιτητές και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα εντάχθηκαν σε κάποιο στάδιο "στο μόνιμο και συντάξιμο προσωπικό" δεν έχει σημασία. Το πώς τα μέρη αντίκριζαν τη σχέση τους, το πώς επέλεξαν να την περιγράψουν ή να την χαρακτηρίσουν, δεν μπορεί να μεταβάλει αυτή την πραγματικότητα. Το ζήτημα εδώ κρίνεται εξ αντικειμένου, βάσει του προαναφερθέντος νομοθετικού καθεστώτος. Γι΄ αυτό, στην παρούσα περίπτωση, δεν εγείρεται ζήτημα στάθμισης στοιχείων και παραγόντων κατά τον τρόπο που υπέδειξε η Ολομέλεια στην Κωνσταντίνου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2004) 3 Α.Α.Δ. 577.»
Η προσφυγή απορρίπτεται ως μη παραδεκτή με £700 έξοδα.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ