|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 418/2006)
4 Ιουνίου 2007
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ/Ή
ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΡΙΣΕΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ,
Καθ΄Ων η Αίτηση
_________
Σ. Οικονομίδης, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Καθ΄Ου η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο Αιτητής είναι μόνιμος αξιωματικός του Στρατού από το 1977 με το βαθμό του Συνταγματάρχη από το 2002. Εφ΄όσον τηρούσε τις προϋποθέσεις κρίσης, το 2005 κρίθηκε από το Ανώτατο Συμβούλιο Κρίσεων. Κρίθηκε όμως 'διατηρητέος' και όχι 'προακτέος κατ΄εκλογήν', εφ΄όσον προϋπόθεση για κρίση ως προακτέος κατ΄εκλογήν είναι η αποφοίτηση από Ανωτάτη Σχολή Πολέμου και με βαθμό τουλάχιστον «πολύ καλός». Ο Αιτητής δεν είναι απόφοιτος τέτοιας σχολής.
Η μόνη βάση της προσφυγής στα νομικά σημεία είναι ότι η πρόνοια της παραγράφου 4(β)(iii) του κανονισμού 41 των περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Κανονισμών του 1990 (ΚΔΠ 90/90), η οποία εισήχθη με την ΚΔΠ 351/2005 και η οποία αφορά την εν λόγω προϋπόθεση, είναι ultra vires του περί του Στρατού της Δημοκρατίας Νόμου του 1990 (Ν. 33/90). Ως προς το ultra vires όμως ουδεμία αναφορά γίνεται στην επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται στην αγόρευση ούτε βεβαίως με αναφορά σε ποίο άρθρο του νόμου είναι άνευ εξουσιοδότησης η παράγραφος 4(β)(iii) του κανονισμού 41. Η όλη επιχειρηματολογία εστιάζεται στην αρχή της ισότητας η οποία, κατά την εισήγηση, παραβιάζεται κατά το ότι η διαφοροποίηση που επέφερε η ΚΔΠ 351/2005 με την εισαγωγή της εν λόγω προϋπόθεσης δεν παρείχε στον Αιτητή τη δυνατότητα να αποκτήσει το εν λόγω προσόν, με αποτέλεσμα ο Αιτητής να αποκλείετο της ευκαιρίας που εδόθη σε άλλους να φοιτήσουν στην εν λόγω σχολή και να μην ήταν πλέον σε ίση μοίρα με τους άλλους αξιωματικούς των οποίων, πριν από την εν λόγω τροποποίηση, η φοίτηση τους στην εν λόγω σχολή δεν τους προσέδιδε οποιοδήποτε πλεονέκτημα. Παρατηρείται μάλιστα συναφώς ότι η εν λόγω πρόνοια εισήχθη τρεις μόλις μήνες πριν συνέλθει το Ανώτατο Συμβούλιο Κρίσεων, η σύνοδος του οποίου καθυστέρησε για αρκετούς μήνες προφανώς εν αναμονή της έγκρισης της εν λόγω τροποποίησης του κανονισμού, με αποτέλεσμα ο Αιτητής να καταστεί μη προακτέος ενώ θα ήταν προακτέος αν το Ανώτατο Συμβούλιο Κρίσεων συνέρχετο πριν από την εισαγωγή της εν λόγω τροποποίησης, απολήγοντας έτσι σε ανισότητα αντιμετώπισης των αξιωματικών.
Και να ήμουν διατεθειμένος να παραβλέψω το ότι η εισήγηση του Αιτητή δεν καλύπτεται επαρκώς από τα νομικά σημεία της προσφυγής (αφού εκεί η μόνη σχετικά σαφής αναφορά είναι στο ultra vires ενώ η αναφορά ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι «ασύμφωνη προς διατάξεις του Συντάγματος» είναι αόριστη και ανεπαρκής), που δεν είμαι, η εισήγηση του φαίνεται ότι θα στερείτο ερείσματος και στην ουσία της. Η εισήγηση ισοδυναμεί με τη θέση ότι η διοίκηση δεν έχει την ευχέρεια να επιφέρει αλλαγές στα κριτήρια προαγωγών εφ΄όσον αυτές διαφοροποιούν την υφιστάμενη σημασία ήδη κατεχομένων προσόντων, ως προς δε την παράλληλη εισήγηση για την καθυστέρηση του Ανωτάτου Συμβουλίου Κρίσεων να συνέλθει δεν έχουν τεθεί στοιχεία που να δείχνουν είτε ότι αυτή ήταν αδικαιολόγητη είτε, όπως μεταξύ άλλων προτείνει ο Αιτητής, ότι εισήχθη «με μοναδικό σκοπό να αφαιρέσει από τον Αιτητή το δικαίωμα να κριθεί ως 'προακτέος κατ΄εκλογήν'». Δεν θα αποφανθώ όμως επ΄αυτών τελικά αφού, όπως ανέφερα, η όλη εισήγηση δεν καλύπτεται επαρκώς από τα νομικά σημεία της προσφυγής.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει £400 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π