|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 1553/2006)
25 Ιουνίου, 2007
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Α. ΠΕΤΣΑΣ & ΥΙΟΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΤΔ.,
Αιτήτρια,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΜΕΣΩ
ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ' ης η αίτηση.
Α. Παναγιώτου, για την Αιτήτρια.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα για την Καθ' ης η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.:
(α) Τα γεγονότα.
Η αιτήτρια είναι κάτοχος 30 αδειών αστικού ταξί και μεταξύ των βασικών εργασιών της είναι και η εξυπηρέτηση τουριστικών οργανισμών οι οποίοι μεταφέρουν τουρίστες στην Κύπρο. Σε διάφορες συνεδρίες της Αρχής Αδειών και πιο συγκεκριμένα στις 2/3/2006, 17/3/2006 και 28/4/2006, εξετάστηκε η πρόθεση της Αρχής Αδειών και του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων για τη διαφοροποίηση των υφιστάμενων αδειών ταξί. Στις 28/4/2006 η Αρχή Αδειών αποφάσισε να υιοθετήσει πλήρως την εισήγηση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών και να διαφοροποιήσει τις άδειες των αγροτικών και αστικών ταξί ως ακολούθως:
"Το ταξί μπορεί να εκτελεί μισθώσεις από τα αεροδρόμια και λιμάνια, νοουμένου ότι ο προορισμός των μισθώσεων είναι η έδρα του ταξί και ότι για τις συγκεκριμένες μισθώσεις έχει εκδοθεί σχετική γραπτή παραγγελία. Η παραγγελία αυτή θα πρέπει (α) να βρίσκεται μέσα στο ταξί κατά τη διάρκεια της μίσθωσης και (β) να αναφέρει οπωσδήποτε το ονοματεπώνυμο του μισθωτή / επιβάτη, την ημερομηνία και ώρα εκκίνησης της μίσθωσης καθώς και την αφετηρία της."
Η εγκυρότητα της πιο πάνω απόφασης η οποία δημοσιοποιήθηκε στον ημερήσιο τύπο, αμφισβητείται από την αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή γιατί σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της η απόφαση πάσχει μεταξύ άλλων λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, παράβασης νόμου, παράβασης των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης και λόγω κακής σύνθεσης της Αρχής Αδειών.
(β) Η σύνθεση της Αρχής Αδειών.
΄Εχει υποβληθεί από τον ευπαίδευτο συνήγορο της αιτήτριας ότι υπήρξαν διαδοχικές αλλαγές των μελών στις διάφορες συνεδρίες της Αρχής Αδειών, χωρίς να προκύπτει από τα πρακτικά ότι υπήρξε ενημέρωση των μελών που απουσίαζαν και επανεμφανίστηκαν κατά παράβαση του άρθρου 22 του Νόμου 158(Ι)/99.
Όπως διαφαίνεται από το περιεχόμενο των πρακτικών είχαν παρατηρηθεί διαφοροποιήσεις στη σύνθεση της Αρχής Αδειών στις τρεις συνεδρίες που είχαν διεξαχθεί.
Στην πρώτη συνεδρία της 2/3/2006 παρευρέθηκαν οι κκ. Κ. Πρωτοπαπάς, Α. Μερακλής, Α. Σοφοκλέους, Μ. Χατζηγιάννης και Γ.Μ. Ιωάννου. Έλαβε χώρα συζήτηση και ακούστηκαν οι απόψεις των αντιπροσώπων των εμπλεκομένων, η δε απόφαση επιφυλάχθηκε για να δοθεί η ευκαιρία υποβολής γραπτών υπομνημάτων.
Στην επόμενη συνεδρία της 17/3/2006, κατά τη διάρκεια της οποίας εξετάστηκαν τα γραπτά υπομνήματα των αυτοκινητιστικών οργανώσεων και δόθηκαν οι σχετικές οδηγίες στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών, απουσίαζαν τα μέλη Α. Σοφοκλέους και Μ. Χατζηγιάννης, αλλά ήταν παρόντες οι Θ. Μιχαηλίδης και Α. Παπαγεωργίου, που δεν συμμετείχαν στην προηγούμενη συνεδρία. Από τα σχετικά πρακτικά δεν φαίνεται ότι υπήρξε ενημέρωση των δύο πιο πάνω μελών για τα όσα είχαν διαδραματισθεί στις 2/3/2006, ούτε οι λόγοι της απουσίας των απόντων μελών. Σημειώνεται ότι στις 2/3/2006 είχε γίνει διεξοδική συζήτηση η οποία βασικά οδήγησε στην καθοριστική απόφαση για τροποποίηση των αδειών ταξί.
Στην τρίτη και τελευταία συνεδρία της 28/4/2006, (i) απουσίαζαν ο Θ. Μιχαηλίδης και ο Γ. Ιωάννου που ήταν παρόντες στις 17/3/2006, χωρίς να φαίνεται ο λόγος της απουσίας τους ή κατά πόσο είχαν λάβει έγκαιρη πρόσκληση, (ii) επανήλθε το μέλος Α. Σοφοκλέους και (iii) εμφανίστηκε ο Γ. Κυπριανίδης που δεν συμμετείχε στις προηγηθείσες συνεδρίες. Από τα πρακτικά της 28/4/2006 δεν φαίνεται ότι τα δύο πιο πάνω μέλη είχαν ενημερωθεί για τα όσα προηγήθηκαν.
Οι πιο πάνω αλλαγές στη σύνθεση της Αρχής Αδειών, με απουσία μελών από διαδοχικές συνεδρίες, έρχονται σε αντίθεση με το άρθρο 22 του Ν. 158(Ι)/99 και τη σχετική νομολογία που διέπει τη σύνθεση συλλογικών οργάνων. (Βλ. Λ. Ευσταθίου κ.ά. ν. Παναγιώτας Πολυβίου και Φορέα Ισότιμης Κατανομής Βαρών (2000) 3 Α.Α.Δ. 367, καθώς και τη μεταγενέστερη απόφαση της πλήρους Ολομέλειας, ΑΤΗΚ ν. Δημοκρατίας (2004) 3 Α.Α.Δ. 53).
Από τα γεγονότα που προεκτέθηκαν εξάγεται το συμπέρασμα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε από όργανο με μη νόμιμη σύνθεση. Όπως έχω σημειώσει πρόσφατα στην υπόθεση Ανδρέας Θέμη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (Προσφυγή 42/2005 της 7/5/2007) σε σχέση με μεταβολές που αφορούσαν τη σύνθεση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών και παραπομπή σε σχετική νομολογία, όταν δεν τηρούνται οι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη νόμιμη σύνθεση ενός διοικητικού οργάνου, διαφοροποιήσεις στη σύνθεση του οργάνου μπορεί να επιφέρουν την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης.
Η πιο πάνω κατάληξη δεν αφήνει περιθώρια ενασχόλησης με τους υπόλοιπους λόγους ακυρότητας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με £700 έξοδα σε βάρος της καθ'ης η αίτηση.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ