|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(Υπόθεση Αρ. 143/2006)
13 Ιουνίου, 2007
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. AROFAT SALAYEVA,
2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Μ. Πύργου, για τους Αιτητές.
Ρ. Παπαέτη, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια κατάγεται από το Ουζμπεκιστάν. Στις 13/1/04 παντρεύτηκε στη χώρα της με πολιτικό γάμο τον αιτητή Ανδρέα Χαραλάμπους. Στις 15.1.04 αφίχθηκαν στην Κύπρο και στις 4.3.04 υπέβαλε αίτηση στο Επαρχιακό Κλιμάκιο της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Λευκωσίας για παραχώρηση προσωρινής άδειας παραμονής ως επισκέπτρια προκειμένου να παραμείνει μαζί με το σύζυγο της. Η άδεια που παραχωρήθηκε για σκοπούς παραμονής της αιτήτριας στην Κύπρο με τον αιτητή ίσχυε μέχρι τις 30/06/2009.
Στις 3/06/05 παρελήφθη από το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης ανυπόγραφη επιστολή που φέρεται ότι εστάλη από τον αιτητή, σύμφωνα με την οποία η σύζυγος του διατηρούσε εξωσυζυγικές σχέσεις και ο ίδιος προτίθετο να καταχωρήσει αίτηση διαζυγίου. Η υπόθεση διαβιβάστηκε στο Επαρχιακό Κλιμάκιο της ΥΑΜ για διερεύνηση των ισχυρισμών του αιτητή. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε η αστυνομία με την μητέρα του αιτητή, αυτή ανέφερε ότι η αιτήτρια διαμένει μαζί τους στο πατρικό σπίτι του αιτητή, ο γιος της εργάζεται και σπουδάζει στην Ελλάδα προσωρινά και ότι εδώ και οκτώ μήνες η αιτήτρια αρνείται να πάει να συζήσει με αυτόν. Είπε επίσης ότι δεν καταχωρήθηκε οποιαδήποτε αίτηση διαζυγίου γιατί ο γιος της προσπαθεί να τα βρει μαζί της και ότι η ίδια δεν πιστεύει ότι η αιτήτρια διέπραξε όσα της καταλογίζουν στην πιο πάνω επιστολή. Τα πιο πάνω επιβεβαιώθηκαν από την ίδια την αιτήτρια, η οποία πρόβαλε ως λόγο της άρνησης της να ακολουθήσει τον σύζυγο της στην Ελλάδα το γεγονός ότι εργάζεται σε δικηγορικό γραφείο στην Κύπρο και δεν θέλει να χάσει τη δουλειά της. Το σχετικό σημείωμα της Αστυνομίας καταλήγει:
«Γνώμη μας είναι ότι ο γάμος αυτός είναι γνήσιος αλλά δεν υπάρχει συμβίωση. Πιστεύουμε ότι η αίτηση για εργασία στο δικηγορικό γραφείο πρέπει να αντικρισθεί θετικά και να παρακολουθείται η εξέλιξη του γάμου αυτού.»
Οι καθ΄ ων η αίτηση, ακύρωσαν την άδεια προσωρινής παραμονής της αιτήτριας με την αιτιολογία ότι δεν υπήρχε συμβίωση του ζευγαριού και με επιστολή τους ημερ. 15/11/05 την κάλεσαν να αναχωρήσει από την Κύπρο εντός 14 ημερών. Ο αιτητής με επιστολή του ημερ. 22/12/05 ζήτησε επανεξέταση της απόφασης και όπως επιτραπεί στην αιτήτρια να συνεχίσει να διαμένει με τους γονείς του στην Κύπρο, αναφέροντας τα ακόλουθα:
«Πιστεύουμε ότι δεν είχατε την πλήρη εικόνα των γεγονότων. Η σύζυγος μου Arofat Salayeva Χαραλάμπους ζει στην Κύπρο στο πατρικό σπίτι των γονιών μου μαζί με τους γονείς μου. Αυτή είναι η κατοικία μου στην Κύπρο. Εγώ, λόγω σπουδών και εργασιών βρίσκομαι προσωρινά στην Αθήνα και πηγαινοέρχομαι στην Κύπρο. Όταν έρχομαι στην Κύπρο ζω και διαμένω με την σύζυγο μου στο σπίτι των γονιών μου. Για οικονομικούς λόγους δεν μπορώ να έχω την σύζυγο μου στην Αθήνα και η παρούσα διευθέτηση θα πρέπει να συνεχίσει.
Με την επιστολή σας 15/11/2005 ζητάτε όπως η σύζυγος μου εγκαταλείψει την Κύπρο. Δυστυχώς αυτό θα μας επιφέρει οικονομικό πλήγμα καθώς εφ΄ ενός θα χάσει η σύζυγος μου την εργασία της και αφετέρου δεν μπορώ να την έχω κοντά μου στην Αθήνα.»
Επανεξέταση ζήτησε και ο δικηγόρος της αιτήτριας πάνω στην ίδια βάση. Οι καθ΄ ων η αίτηση επέμειναν στο λόγο ότι η αιτήτρια δε συζούσε με το σύζυγο της γιατί αυτός βρισκόταν στο εξωτερικό και απέρριψαν το αίτημα.
Οι αιτητές προσβάλλουν την απόφαση για ακύρωση της άδειας παραμονής της αιτήτριας ημερ. 15/11/05. Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η απόφαση λήφθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας, υπό νομική πλάνη και κατά παράβαση του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου Κεφ.105 ως έχει τροποποιηθεί, καθώς και των προνοιών του περί Ελεύθερης Διακίνησης και Διαμονής των Υπηκόων των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους Νόμο (Ν. 92(1)03 αρ. 4).
Η Δημοκρατία διατηρεί κυρίαρχο δικαίωμα να μην ανανεώνει προσωρινή άδεια παραμονής όπως και να ακυρώνει τέτοια άδεια που δεν έχει λήξει ακόμα, νοουμένου ότι η απόφαση λαμβάνεται με καλή πίστη και ύστερα από δέουσα έρευνα. Στον αλλοδαπό αναγνωρίζεται μόνο το δικαίωμα να αντικρίζεται η περίπτωση του με καλή πίστη. Η εξουσία του Υπουργού Εσωτερικών, η οποία εκχωρήθηκε στην διευθύντρια του Τμήματος Μετανάστευσης, για ακύρωση άδειας παραμονής με βάση τον Καν. 9(4) των περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Κανονισμών του 1972 (Κ.Δ.Π. 242/72 όπως τροποποιήθηκε) αλλά και η εξουσία κήρυξης αλλοδαπού ως απαγορευμένου μετανάστη ασκείται σύννομα, όταν εξυπηρετούνται οι σκοποί του Νόμου. Ωστόσο, η διακριτική εξουσία του Λειτουργού Μεταναστεύσεως δεν είναι απόλυτη. Πρέπει να ασκείται καλόπιστα και όχι αυθαίρετα και αφού διαπιστωθούν τα ορθά πραγματικά περιστατικά της κάθε περίπτωσης και ληφθούν υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία (Δέστε: Ahmed Jammoul v. Δημοκρατίας (1987) 3 Α.Α.Δ. 2088, Amanda Marga Ltd v. Δημοκρατίας (1985) 3 Α.Α.Δ. 2583 και Moyo and Another v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203).
Εχω τη γνώμη ότι η επίδικη απόφαση εκφεύγει από το πιο πάνω πλαίσιο. Εμφανίζει κενά αιτιολογίας και έρχεται σε αντίθεση με τα πορίσματα της έρευνας που είχε προηγηθεί. Είναι προφανές ότι οι καθ' ων η αίτηση προχώρησαν σε ακύρωση της άδειας παραμονής της αιτήτριας, καθιστώντας την απαγορευμένη μετανάστη κατά την έννοια του άρθρου 6(1)(κ) επειδή, κατά την κρίση τους, παραβίασε τους όρους της άδειας προσωρινής παραμονής που της είχε παραχωρηθεί τον Ιούλιο του 2004 προκειμένου να παραμείνει στην Κύπρο με τον σύζυγο της. Προκύπτει από το περιεχόμενου του διοικητικού φακέλου (ερυθρό 18) ότι οι καθ' ων η αίτηση, γνώριζαν όταν ενέκριναν την άδεια παραμονής, ότι ο σύζυγος της αιτήτριας απουσίαζε στο εξωτερικό λόγω σπουδών. Ο γάμος τους δεν αμφισβητήθηκε ποτέ ως εικονικός, ούτε υπάρχει τέτοιος ισχυρισμός εκ μέρους των καθ' ων η αίτηση. Τα στοιχεία της έρευνας που διεξήχθη μπορούν να συνοψιστούν στα ακόλουθα συμπεράσματα:
· Δεν προέκυψε θέμα διάλυσης του γάμου των αιτητών.
· Ο αιτητής αρ.2 λόγω σπουδών ή εργασίας απουσίαζε προσωρινά στην Ελλάδα.
· Η αιτήτρια διέμενε μαζί με τους γονείς του αιτητή στο πατρικό τους σπίτι και ο λόγος που δεν ακολούθησε τον σύζυγο της στην Ελλάδα ήταν γιατί εργαζόταν στο δικηγορικό γραφείο στην Κύπρο, συνεισφέροντας έτσι οικονομικά στην οικογένεια.
Τίποτε από τα πιο πάνω δεν αναιρούσε το λόγο παραχώρησης της άδειας προσωρινής παραμονής της εξ αρχής, αφού ο σύζυγος της εξακολουθούσε να διατηρεί τη μόνιμη εγκατάσταση του στην Κύπρο ως ημεδαπός και η ίδια τα δικαιώματα της ως προσωρινά εγκατεστημένη σύζυγος πολίτη της Δημοκρατίας. Η προσωρινή απουσία του στη Ελλάδα και η συνεπαγόμενη διακοπή της συμβίωσης τους στην Κύπρο για λόγους ανεξάρτητους από τη θέληση της αιτήτριας, δεν συνεπαγόταν παραβίαση οποιουδήποτε όρου της άδειας της εντός της έννοιας του άρθρου 6(1)(κ). Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση λήφθηκε κατά παραγνώριση των στοιχείων που προέκυψαν από την έρευνα της Αστυνομίας και σε αντίθεση με την εισήγηση όπως η περίπτωση αντικρισθεί θετικά και παρακολουθηθεί η εξέλιξη του γάμου. Η πέραν του δέοντος αυστηρότητα με την οποία αντιμετώπισαν την υπόθεση της αιτήτριας, εκτρέπει την απόφαση από τα πλαίσια του Νόμου και των Κανονισμών. Εμφιλοχώρησε νομική πλάνη αφού οι καθ' ων η αίτηση δεν φαίνεται να έστρεψαν καθόλου την προσοχή τους στα εν δυνάμει δικαιώματα της αιτήτριας για διαμονή και εργοδότηση της στη Δημοκρατία ως νόμιμη σύζυγος ευρωπαίου πολίτη (ο περί Ελεύθερης Διακίνησης και Διαμονής των υπηκόων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των μελών των οικογενειών Ν.92(1)/2003).
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Εξόδα £700 υπέρ των αιτητών.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.