|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1170/2005)
21 Ιουνίου, 2007
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
MONJU, ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ,
Αιτητής,
ν.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ,
Καθ΄ης η Αίτηση.
Λ. Κληρίδης, για τον Αιτητή.
Ε. Παπαγεωργίου (κα), για την Καθ΄ης η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής είναι μουσουλμάνος στο θρήσκευμα και υπήκοος της Μπαγκλαντές. Εισήλθε νόμιμα στη Δημοκρατία, ως φοιτητής, στις 28.2.2003. Ένα σχεδόν χρόνο μετά, στις 5.2.2004, ο αιτητής υπέβαλε αίτημα στην Αρχή Ασύλου για να αναγνωρισθεί ως πολιτικός πρόσφυγας. Η Αρχή Ασύλου, μετά από διερεύνηση του αιτήματος του, περιλαμβανομένης και προσωπικής συνέντευξης ενώπιον της, το απέρριψε.
Ο αιτητής, στις 20.1.2005, καταχώρησε ιεραρχική διοικητική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής. Αρμόδιος Λειτουργός ετοίμασε, στις 4.7.2005, έκθεση προς την Αναθεωρητική Αρχή. Στις 7.7.2005, μετά από μελέτη της έκθεσης του Λειτουργού, η Αναθεωρητική Αρχή εξέδωσε απόφαση με την οποία απέρριψε την ιεραρχική διοικητική προσφυγή του αιτητή.
Εναντίον αυτής της απορριπτικής απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή με την οποία ζητείται η ακύρωση της. Ο αιτητής προβάλλει τέσσερις λόγους ακύρωσης. Πρώτο, ότι η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής εξεδόθη από ένα μόνο μέλος της Επιτροπής και όχι, ως όφειλε, από την Ολομέλεια. Δεύτερο, ότι ο αιτητής δεν κλήθηκε να λάβει μέρος στην εκδίκαση της ιεραρχικής προσφυγής του. Τρίτο, ότι ο αιτητής στερήθηκε του δικαιώματος που προνοείται από το άρθρο 28Ζ της κείμενης νομοθεσίας. Τέταρτο, ότι η επίδικη απόφαση αντί να περιορίζεται στα θέματα της προηγούμενης απόφασης της Επιτροπής Ασύλου επεκτάθηκε σε θέματα άλλα στα οποία ουδέποτε δόθηκε η ευκαιρία στον αιτητή να εκφράσει τις απόψεις του.
Έχουν ήδη εκδοθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο δεκάδες αποφάσεις τόσο από την Πλήρη Ολομέλεια όσο και από μονομελή Δικαστήρια, στις οποίες έχουν εξετασθεί οι πιο πάνω λόγοι ακύρωσης και έχουν απορριφθεί. (Βλέπε: Isah v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, Υπόθ. Αρ. 1409/2005, ημερ. 12.2.2007, Hossain v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, Υπόθ. Αρ. 1008/2005, ημερ. 14.2.2007 και Khan v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, Υπόθ. Αρ. 889/2005, ημερ. 16.2.2007).
Αναφορικά με τους τρεις πρώτους, πιο πάνω λόγους, έχει ήδη δοθεί η απάντηση από την Πλήρη Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Με βάση τη νομολογία αυτή του Ανωτάτου Δικαστηρίου οι ισχυρισμοί του αιτητή θα πρέπει να απορριφθούν. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Harpreet Singh v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 481/2005, ημερ. 26.6.2006, Shahadat v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 364/2005, ημερ. 21.9.2006, Ibrahim Ince v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 352/2005, ημερ. 21.9.2006).
Κρίνω, επίσης, ότι δεν ευσταθεί η θέση του αιτητή ότι η Αναθεωρητική Αρχή επεκτάθηκε ανεπίτρεπτα στην εξέταση θεμάτων πέραν των εξετασθέντων από την Επιτροπή Ασύλου. Ήταν καθήκον της Αναθεωρητικής Αρχής να εξετάσει όλα τα γεγονότα και στοιχεία που υπήρχαν στο φάκελο της Διοίκησης για να καταλήξει στην ορθή απόφαση και αυτό έπραξε, προβαίνοντας στην αναγκαία και δέουσα έρευνα.
Το Δικαστήριο, όπως διατυπώθηκε στην Ince v. Δημοκρατίας (πιο πάνω), δεν υπεισέρχεται στην ουσία της υπόθεσης για να εξετάσει την ορθότητα της αλλά κρίνει μόνο τη νομιμότητα της και κατά πόσο η απόφαση του διοικητικού οργάνου βρίσκεται εντός των πλαισίων της διοικητικής του ευχέρειας.
Κατέληξα ότι με βάση τα στοιχεία που είχε ενώπιον της η Αναθεωρητική Αρχή ενήργησε εντός των πλαισίων αυτών και η απόφαση της ήταν πλήρως αιτιολογημένη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με £400 έξοδα εναντίον του αιτητή.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ