|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 4 ΑΑΔ 286
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 938/2006)
11 Μαΐου, 2007
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΕΡΜΗΣ ΚΛΟΚΚΑΡΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Α. Παπαχαραλάμπους, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στην προσφυγή αυτή ο αιτητής ζητά την πιο κάτω θεραπεία:-
«Απόφαση και/ή δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή η απόφαση των Καθ'ων η Αίτηση που κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 25.5.06 και με την οποία αποφασίσθηκε η μετάθεση του Αιτητού (Ανώτερος Λειτουργός Πολεοδομίας) από τον Τομέα Πολεοδομικού Σχεδιασμού και Μελετών, Κεντρικά Γραφεία, Λευκωσία, στον Τομέα Πολεοδομικού Ελέγχου και Εφαρμογής Σχεδίων, Επαρχιακό Γραφείο Πάφου από 15.6.06, είναι άκυρη και στερείται οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.»
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών με επιστολή του προς την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) ημερ. 23.6.2006 υπέβαλε πρόταση για μετάθεση τεσσάρων λειτουργών του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως μεταξύ των οποίων περιλαμβάνετο και ο αιτητής. Η πρόταση που αφορούσε τον αιτητή ήταν η μετάθεση του από τον Τομέα Πολεοδομικού Σχεδιασμού και μελετών, Κεντρικά Γραφεία Λευκωσίας, στον Τομέα Πολεοδομικού Ελέγχου και Εφαρμογής Σχεδίων, Επαρχιακό Γραφείο Πάφου.
Ο δικηγόρος του αιτητή με επιστολή του προς την ΕΔΥ, ημερ. 27.6.2005, ανέλυσε τους λόγους και αναφέρθηκε εκτενέστερα στην ένσταση που υπέβαλε ο αιτητής εναντίον της προτεινόμενης μετάθεσης του. Ο αιτητής επίσης, στις 29.6.2005 απέστειλε νέα επιστολή προς την ΕΔΥ, σχετικά με την ένσταση του, στην οποία επεσύναψε ιατρικό πιστοποιητικό που αφορούσε την θυγατέρα του.
Η ΕΔΥ σε συνεδρία της, στις 30.6.2005, αφού εξέτασε το θέμα, απεφάσισε όπως ζητηθεί από το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών, ως αρμόδια αρχή, να υποβάλει συγκριτικό πίνακα στον οποίο να καταγράφονται οι τοποθετήσεις και μεταθέσεις που αφορούν όλους τους Ανώτερους Λειτουργούς Πολεοδομίας, και συνάμα να του αποστέλλει τις επιστολές προς την ΕΔΥ του ίδιου του αιτητή και του δικηγόρου του προκειμένου να μελετηθούν και να αποσταλούν οι θέσεις του.
Ο Γενικός Διευθυντής, με επιστολή του ημερ. 30.8.2005, προς την ΕΔΥ απέστειλε όσα του ζητήθηκαν, όπως πιο πάνω.
Η ΕΔΥ σε συνεδρία της στις 9.9.2005, αφού μελέτησε όσα ανέφερε ο Γενικός Διευθυντής στην πιο πάνω επιστολή του, απεφάσισε, σύμφωνα με το άρθρο 17 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου, να καλέσει ενώπιον της τόσο τον Γενικό Διευθυντή όσο και το Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως προκειμένου να τη βοηθήσουν στην εξέταση του θέματος. Πράγματι η ΕΔΥ σε συνεδρία της στις 26.9.2006 δέχτηκε το Γενικό Διευθυντή και το Διευθυντή Πολεοδομίας οι οποίοι απάντησαν σε διευκρινιστικές ερωτήσεις των μελών της.
Η ΕΔΥ, τελικά, σε συνεδρία της στις 24.5.2006 αποφάσισε τη μετάθεση τεσσάρων λειτουργών του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, συμπεριλαμβανομένου του αιτητή, η μετάθεση του οποίου άρχιζε από τις 15.6.2006.
Μεταξύ των πολλών λόγων ακύρωσης που προβάλλει ο αιτητής στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του, ισχυρίζεται ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε χωρίς δέουσα έρευνα και ότι είναι αναιτιολόγητη.
Δεν συμφωνώ με την πιο πάνω θέση του αιτητή. Η ΕΔΥ ερεύνησε με κάθε επιμέλεια και με τον δέοντα τρόπο όλες τις πτυχές της εξεταζόμενης υπόθεσης. Ακολούθησε τις πρόνοιες του σχετικού νόμου και ζήτησε ακόμα και διευκρινιστικές απαντήσεις σε ερωτήματα των μελών της από το Γενικό Διευθυντή και το Διευθυντή Πολεοδομίας τους οποίους κάλεσε ενώπιον της. Έλαβε δε σοβαρά υπόψη τόσο το περιεχόμενο των επιστολών του ίδιου του αιτητή καθώς και το περιεχόμενο της επιστολής του δικηγόρου του. Όλα τα στοιχεία ήταν ενώπιον της ΕΔΥ τα οποία ερεύνησε δεόντως και έλαβε υπόψη κατά την έκδοση της επίδικης απόφασης, η οποία είναι επαρκώς αιτιολογημένη. Σύμφωνα με το άρθρο 48(2) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου (Ν.1/90):-
«Οι μεταθέσεις των υπαλλήλων διενεργούνται από την Επιτροπή, ύστερα από πρόταση της αρμόδιας αρχής δεόντως αιτιολογημένη.»
Η ΕΔΥ τελικά ανέφερε τα εξής στην επίδικη απόφαση της:-
«Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, αφού έλαβε υπόψη τις παραστάσεις που υπέβαλαν οι Αγαπίου Ανδρέας και Κλόκκαρης Ερμής, είτε προσωπικά, είτε μέσω των δικηγόρων τους, όπως και τις θέσεις της αρμόδιας αρχής και του Προϊστάμενου του οικείου Τμήματος, αποφάσισε ότι οι υπηρεσιακές ανάγκες, όπως αυτές έχουν εκτεθεί στις επιστολές της αρμόδιας αρχής με ημερομηνία 21.6.05, 30.8.05 και 17.5.06, αλλά και το δημόσιο συμφέρον γενικότερα, επιβάλλουν όπως η πρόταση της αρμόδιας αρχής για μετάθεση των πιο πάνω λειτουργών γίνει αποδεκτή.»
Από το πιο πάνω απόσπασμα προκύπτει με σαφήνεια η αιτιολογία της επίδικης απόφασης, η οποία, εν πάση περιπτώσει, και σύμφωνα με τη νομολογία, συμπληρώνεται από το φάκελο της υπόθεσης και ιδιαίτερα την αιτιολογία που δίδει η αρμοδία αρχή. Η αιτιολογία αυτή, αναγκαία κατά το νόμο (άρθρο 48(2)), είναι επαρκής και σύμφωνη με τα στοιχεία που υπήρχαν. Η πρόταση της αρμοδίας αρχής αναφέρει ειδικά τους λόγους που συνηγορούν στη μετάθεση του αιτητή. Θεώρησε τις ανάγκες της υπηρεσίας σοβαρότερες των λόγων που προβάλλονται από τον αιτητή.
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του ενδιαφερομένου διαδραματίζουν κάποιο ρόλο στην απόφαση για μετάθεση, η καθοριστική αρχή είναι άλλη. Επικρατεί το συμφέρον της υπηρεσίας, που είναι άμεσα συνδεδεμένο με το γενικό καλό. Στην υπόθεση Άννα Βεληγκέκα ν. Δημοκρατίας (1990) 3(Α) Α.Α.Δ. 4387 αναφέρθηκε στη σελ. 4396 ότι:-
«.... η Διοίκηση είναι ο κριτής της ανάγκης για μετάθεση του δημοσίου υπαλλήλου. Εφ' όσον η εξουσία ασκείται καλόπιστα, δημιουργείται μαχητό τεκμήριο ότι διενεργήθηκε χάριν του δημοσίου συμφέροντος.»
Ο αιτητής περαιτέρω προβάλλει, χωρίς να τους εξειδικεύει επαρκώς ή καθόλου, λόγους ακύρωσης που έχουν σχέση με το αμερόληπτο της κρίσης της ΕΔΥ, την αρχή της ίσης μεταχείρισης, την αρχή της χρηστής διοίκησης και την κατάχρηση εξουσίας.
Παρά το γεγονός ότι ελλείπει η στοιχειοθέτηση των πιο πάνω λόγων από τον αιτητή εν τούτοις εξέτασα και τους λόγους αυτούς με βάση το περιεχόμενο του φακέλου. Θεωρώ αρκετό να πω ότι δεν στοιχειοθετείται, με βάση το σύνολο των δεδομένων, ότι η κρίση της ΕΔΥ ήταν μεροληπτική, αυθαίρετη, πλημμελής ή καταχρηστική. Ούτε και προσέβαλλε την αρχή της ίσης μεταχείρισης. Τονίζω, απλώς, το γεγονός ότι με την ίδια διοικητική πράξη η ΕΔΥ μετέθεσε τους τρεις άλλους ομόβαθμους του αιτητή υπαλλήλους.
Καταλήγω ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε ορθά και μετά από δέουσα έρευνα, είναι δε επαρκώς αιτιολογημένη αφού συνεκτίμησε τις προσωπικές και οικογενειακές ανάγκες του αιτητή με τις υπηρεσιακές ανάγκες που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον προς το οποίο και έκλινε.
Για τους λόγους αυτούς η προσφυγή δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται με £700 έξοδα.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ