|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1085/2005)
21 Μαΐου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Α. Μ. Κωνσταντίνου, για τον Αιτητή.
Λ. Λάμπρου - Ουστά, (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η αίτηση.
Μ. Καλλιγέρου, (κα), για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής αξιώνει ακύρωση της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση με την οποία διορίστηκε το ενδιαφερόμενο μέρος στη μόνιμη θέση Επιθεωρητή Εργασίας, Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας (Ειδικότητα Χημείας), από 1.7.2005. Υποστηρίζει ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατέχει την απαιτούμενη τριετή εργασιακή πείρα στη χημεία.
Αρχικά, στις 4.3.2005, η Επιτροπή έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν ικανοποιούσε τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας και αποφάσισε να τον καλέσει μαζί με άλλους που επίσης κρίθηκαν ότι δεν είχαν τα προσόντα, σε προφορική εξέταση. Το θέμα των προσόντων του ενδιαφερόμενου μέρους επανήλθε στο προσκήνιο όταν αυτή προσκόμισε ως αποδεικτικό κατοχής τριετούς εργασιακής πείρας βεβαίωση από αναπληρωτή καθηγητή του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Η Επιτροπή με βάση την πιο πάνω βεβαίωση έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ικανοποιούσε την απαίτηση του σχεδίου υπηρεσίας για τριετή εργασιακή πείρα. Κατά την προφορική εξέταση του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους, μόνους υποψήφιους στην ειδικότητα της Χημικής Μηχανικής ή Χημείας που έγινε στις 25.4.2005 από την Επιτροπή, το ενδιαφερόμενο μέρος σημείωσε συνολικά 76.47 βαθμούς έναντι 75.68 του αιτητή.
Το σχέδιο υπηρεσίας απαιτεί, εκτός από δίπλωμα του Ανώτερου Τεχνολογικού Ινστιτούτου Κύπρου σε συγκεκριμένους κλάδους και τριετή τουλάχιστον εργασιακή πείρα στη βιομηχανία ή στις κατασκευές ή στο αντικείμενο σπουδών του.
Το ενδιαφερόμενο μέρος απέκτησε το βασικό της πτυχίο χημείας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου φοιτώντας από το Σεπτέμβρη του 1994 μέχρι τον Ιούνιο του 1999. Ακολούθως προχώρησε στην απόκτηση διδακτορικού στη χημεία από το Σεπτέμβρη του 1999 μέχρι τον Απρίλη του 2004.
Για να καταλήξει στην απόφασή της ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε το προσόν της τριετούς εργασιακής πείρας, η Επιτροπή βασίστηκε αποκλειστικά στη βεβαίωση του αναπληρωτή καθηγητή του Πανεπιστημίου Κύπρου, κ. Επαμεινώνδα Λεοντίδη, η οποία έχει ως ακολούθως:
« ΒΕΒΑΙΩΣΗ
Με την παρούσα επιστολή βεβαιώνω ότι η Δρ Μαρία Ορφανού εκπόνησε το Διδακτορικό της στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Κύπρου από τον Σεπτέμβριο 1999 μέχρι τον Μάϊο 2004, οπότε και αποφοίτησε, κάτω από την καθοδήγησή μου. Στο διάστημα αυτό η Δρ Ορφανού εργάστηκε για τέσσερα ακαδημαϊκά έτη ως Βοηθός Διδασκαλίας σε προπτυχιακά μαθήματα του Τμήματος Χημείας και αμοιβόταν για αυτή την προσφορά διδακτικού έργου από το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Με την ευκαιρία να σημειώσω επίσης ότι στα πλαίσια ενός Διδακτορικού Χημείας αποκομίζει ο εκπαιδευόμενος τεράστια εμπειρία σε χημικές αναλύσεις, βελτιώνει το επίπεδο της γνώσης ξένων γλωσσών μέσα από τη συνεχή επαφή με την ξένη βιβλιογραφία, παρουσιάζει εργασίες σε διεθνή συνέδρια και συνεργάζεται με εργαστήρια του εξωτερικού. Η Δρ Ορφανού έχει αποκομίσει όλες αυτές τις εμπειρίες, όπως φαίνεται στο βιογραφικό της σημείωμα. Θα είμαι στη διάθεσή σας αν χρειάζονται περαιτέρω διευκρινίσεις».
Ο αιτητής υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παρέλειψε να προβεί σε άλλη έρευνα για το αν η πιο πάνω απασχόληση του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν πλήρης ή μερική, αφού κατά τη διάρκεια της πιο πάνω περιόδου σπούδαζε ταυτόχρονα, ενώ παρέλειψε να ερευνήσει πόσους μήνες του χρόνου εργαζόταν, ή δηλωνόταν από το Πανεπιστήμιο Κύπρου στο Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Ο αιτητής προς επιβεβαίωση των θέσεών του και στην προσπάθειά του να κλονίσει το τεκμήριο της κανονικότητας, προσκόμισε στο Δικαστήριο στοιχεία μεταγενέστερα του ουσιώδους χρόνου τα οποία δεν είχαν τεθεί ενώπιον της Επιτροπής (βλέπε Κωνσταντίνου ν. Συμβ. Αμπελ. Προϊόντων (1992) 3 Α.Α.Δ. 228, 233-235). Συγκεκριμένα προσήγαγε βεβαίωση του Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων με την οποία βεβαιώνεται ο ακριβής χρόνος εργασίας του ενδιαφερόμενου μέρους στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, για το οποίο πληρώθηκαν οι εισφορές μισθωτού. Οι μήνες εργασίας του ανέρχονταν στους 23, γεγονός που φαίνεται να συγκρούεται με τη βεβαίωση του κ. Επαμεινώνδα Λεοντίδη.
Πέραν όμως των πιο πάνω, όπως έχει αποφασιστεί, δεν θεωρείται ως πείρα η συμμετοχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε μελέτες και έρευνες, στη θεωρητική κατάρτιση, στην παρακολούθηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων ή, τέλος, στην παράδοση διαλέξεων (βλέπε Ιωάννου ν. Α.Η.Κ. (1998) 3 Α.Α.Δ. 624, 630). Το σχέδιο υπηρεσίας απαιτεί τριετή εργασιακή πείρα και όχι πείρα που αποκτάται κατά τη διάρκεια σπουδών, μελετών, ερευνών, διαλέξεων ή εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Γι΄αυτό η Επιτροπή θα έπρεπε να μην είχε ικανοποιηθεί με μια απλή, γενικόλογη και αόριστη βεβαίωση, αλλά να προβεί στη δική της έρευνα για να καταλήξει κατά πόσο το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε πράγματι το συγκεκριμένο προσόν. Όπως έχει νομολογηθεί αρκεί και η πιθανότητα εμφιλοχώρησης πλάνης κατά τη λήψη της διοικητικής απόφασης για να ακυρωθεί η επίδικη απόφαση.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του ενδιαφερόμενου μέρους αναφέρθηκε στην υπόθεση Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1119/2002, ημερ. 18.10.2004, όπου το ενδιαφερόμενο μέρος κατά τη διάρκεια που σπούδαζε για το διδακτορικό του εργαζόταν στα πλαίσια συμβατικής σχέσης με τη Γαλλική Κυβέρνηση.
Τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης διαφοροποιούνται σε μεγάλο βαθμό. Στην υπόθεση Ιωσηφίδης το σχέδιο υπηρεσίας απαιτούσε δεκαετή τουλάχιστον μεταπτυχιακή πείρα, από την οποία πενταετής τουλάχιστον πείρα σε θέματα σχετικά με την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Δεν τέθηκε θέμα εργασιακής πείρας, αλλά το δικαστήριο έκρινε ότι η περίοδος που είχε εργαστεί το ενδιαφερόμενο μέρος σε εκείνη την περίπτωση, με σύμβαση με τη Γαλλική Κυβέρνηση ενώ παράλληλα ετοίμαζε τη διατριβή του για το διδακτορικό του δίπλωμα, δεν καθιστούσε την πείρα που αποκτήθηκε ανύπαρκτη, αλλά αποτελούσε μεταπτυχιακή πείρα που ικανοποιούσε τη σχετική πρόνοια του σχεδίου υπηρεσίας. Ανάμεσα στις πολλές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ της υπόθεσης Ιωσηφίδης και της παρούσας, είναι και το γεγονός ότι εκεί το ενδιαφερόμενο μέρος εργαζόταν κατά τη διάρκεια των σπουδών του για διδακτορικό σε ανεξάρτητη εργασία που δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με τις σπουδές του. Αντίθετα, η κατ΄ ισχυρισμόν απασχόληση του ενδιαφερόμενου μέρους στην παρούσα υπόθεση ήταν μέρος και προϋπόθεση των σπουδών της για συμπλήρωση του διδακτορικού διπλώματος που προσπαθούσε να εκπονήσει. Το δικαστήριο στην Ιωσηφίδης ξεκάθαρα ανέφερε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είχε συνάψει σύμβαση με τη Γαλλική Κυβέρνηση για απασχόλησή του και το γεγονός ότι κατά τον ίδιο χρόνο ετοίμαζε τη διατριβή του για το διδακτορικό του δίπλωμα, δεν καθιστά την πείρα που αποκτήθηκε ανύπαρκτη. Το κατά πόσο ο συγκεκριμένος υποψήφιος κατέχει την απαιτούμενη πείρα είναι θέμα ουσιαστικά πραγματικό και το δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν η απόφαση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου ήταν εύλογα επιτρεπτή. Στην παρούσα υπόθεση δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή, αφού η προσκομισθείσα βεβαίωση ήταν αόριστη και γενικόλογη. Ας μην ξεχνούμε ότι το αιτητής κατάφερε να προσκομίσει βεβαίωση από το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων με την οποία βεβαιώνεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν εργάστηκε την κατ΄ ισχυρισμόν περίοδο, αλλά ένα πολύ μικρότερο διάστημα 23 μηνών.
Κάτω από τις περιστάσεις, είναι φανερό ότι η Επιτροπή είχε την υποχρέωση να μη βασιστεί σε μια αόριστη βεβαίωση, αλλά να προβεί σε περαιτέρω έρευνα.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ