|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 262/2005)
29 Ιανουαρίου, 2007
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
CARAMONDANI BROS LTD,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ,
Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Α. Μιχαηλίδης, για τους Αιτητές.
Λ. Χριστοδουλίδου - Ζαννέτου (κα), Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Οι αιτητές, με την παρούσα προσφυγή, ζητούν από το Δικαστήριο δήλωση ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ' ων η αίτηση να αποκόψουν το ποσό των £4.523,41 από το ποσό των £52.923,00, πληρωτέο σ' αυτούς, σχετικά με την εκτέλεση της Σύμβασης Αρ. P15/04, ημερομηνίας 12/5/2004, για την οποία αποκοπή έλαβαν γνώση μετά την 31/12/2004, με τη λήψη από το Γενικό Λογιστήριο της Δημοκρατίας επιταγής ημερομηνίας 31/12/2004 και/ή με την επιστολή του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων ημερομηνίας 27/1/2005, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε αποτελέσματος.
Επικαλούνται, οι αιτητές, για ακύρωση της επίδικης απόφασης, ότι αυτή λήφθηκε καθ' υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας και/ή κατ' αντίθεση με τις αρχές της χρηστής διοίκησης, πεπλανημένα και/ή χωρίς επαρκή έρευνα και, τέλος, ότι αυτή στερείται αιτιολογίας και/ή επαρκούς αιτιολογίας.
Με την ένστασή τους, οι καθ' ων η αίτηση εγείρουν προδικαστικά ζήτημα εκτελεστότητας της διοικητικής απόφασης, προβάλλοντας ότι αυτή εμπίπτει στα πλαίσια του ιδιωτικού δικαίου.
Σύμφωνα με τα γεγονότα, τα οποία δεν αμφισβητούνται, στις 12/5/2004, έγινε από το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων ανάθεση Σύμβασης - (Αρ. Προκήρυξης 14/2004) - στους αιτητές, για την προμήθεια υποβρυχίων ηλεκτροτουρπίνων για το Αντλιοστάσιο Φρενάρους. Με βάση τη Σύμβαση, η παράδοση του εξοπλισμού έπρεπε να γίνει εντός πέντε μηνών από την υπογραφή της. Οι αιτητές παρέδωσαν τον εξοπλισμό στις 7/12/2004 αντί στις 12/10/2004, που προνοούσε η Σύμβαση. Υπήρξε, δηλαδή, καθυστέρηση 55 ημερών.
Η Επιτροπή Παραλαβής, εφαρμόζοντας τις πρόνοιες των όρων του διαγωνισμού, με επιστολή της προς τον Ανώτερο Επιθεωρητή Λογαριασμών, εισηγήθηκε την επιβολή προστίμου £3.933,40, συν Φ.Π.Α., για την καθυστέρηση που σημειώθηκε.
Οι αιτητές, με επιστολή τους ημερομηνίας 18/1/2005, ζήτησαν αιτιολόγηση των αποκοπών που τους έγιναν. Οι καθ' ων η αίτηση αιτιολόγησαν την αποκοπή στη βάση της Σύμβασης, η οποία προέβλεπε ότι τα αγαθά «πρέπει να παραδοθούν σε διάστημα πέντε μηνών» από 12/5/2004 και ότι αυτά «πρέπει να είναι σύμφωνα με τους όρους και τις τεχνικές προδιαγραφές της προσφοράς 14/2004». Σύμφωνα με την παράγραφο 16 των όρων προκήρυξης του διαγωνισμού:-
«..., ο Διευθυντής του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων θα έχει το δικαίωμα να απαιτήσει από το Συμβασιούχο Δημοσίου την καταβολή, με την μορφή του προστίμου, ποσό ύψους 5% της αξίας των προς παραλαβή αγαθών τα οποία δεν θα παραδοθούν έγκαιρα. Το πρόστιμο αυτό θα επιβάλλεται για κάθε μήνα ή μέρος του μήνα που θα καθυστερεί η παράδοση, το συνολικό του ύψος όμως δεν μπορεί να υπερβεί το 10% του ολικού ποσού της σχετικής σύμβασης δημοσίου.»
Προβάλλουν οι αιτητές ότι η σημειωθείσα καθυστέρηση είναι, υπό τις περιστάσεις, απόλυτα δικαιολογημένη. Η περίοδος, ισχυρίζονται, των πέντε μηνών αρχίζει από 18/5/2004, ημερομηνία που, με τηλεομοιότυπο, τούς εστάλη η Σύμβαση για υπογραφή και όχι από 12/5/2004, που αναγράφεται σ' αυτήν. Επεξηγούν ότι, εντός της περιόδου των πέντε μηνών, μεσολαβούσε ο μήνας Αύγουστος, ο οποίος τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Κύπρο θεωρείται νεκρός μήνας και, σύμφωνα με τη συνήθη πρακτική, δεν προσμετράται στην περίοδο παράδοσης αγαθών βάσει προσφορών.
Σ' ό,τι αφορά την προδικαστική ένσταση, οι αιτητές απαντούν ότι δεν υπήρξε προγενέστερη εκτελεστή πράξη και/ή απόφαση, ώστε η επίδικη να θεωρηθεί πράξη εκτέλεσης προγενέστερης πράξης ή απόφασης. Με την προσβαλλόμενη, δημιουργήθηκε έννομο αποτέλεσμα. Μεταβλήθηκε η νομική κατάσταση, δηλαδή η υποχρέωση των καθ' ων η αίτηση να καταβάλουν σ' αυτούς ολόκληρο το ποσό της Σύμβασης.
Οι καθ' ων η αίτηση, με αναφορά σε νομολογία, σε σχέση με το διαχωρισμό των πράξεων που ανάγονται στη σφαίρα του δημοσίου και του ιδιωτικού δικαίου, εισηγήθηκαν ότι η περίπτωση εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου - (βλ. Shoham (Cyprus) Ltd. ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (2000) 1 Α.Α.Δ. 404 και ΑΗΚ ν. Γεωργιάδη (2004) 3 Α.Α.Δ. 600).
Η προδικαστική ένσταση των καθ' ων η αίτηση ευσταθεί. Για να είναι πράξη ή απόφαση δεκτική προσβολής ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, πρέπει αυτή να ανάγεται στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου. Στη Δημοκρατία ν. Τόκα (1995) 3 Α.Α.Δ. 218, στις σελ. 222 - 223 αναφέρονται σχετικά:-
«Η εγγενής φύση της πράξης, σε συνδυασμό με το συμφέρον του κοινού στο συγκεκριμένο τομέα λειτουργίας δημόσιας αρχής ή οργάνου, αποτελεί το βασικό κριτήριο για την οριοθέτηση των αντίστοιχων τομέων του δικαίου. Εάν η πράξη σκοπεί, κατά κύριο λόγο (primarily), στην προαγωγή δημόσιου σκοπού, αυτή ανάγεται στο πεδίο του δημοσίου δικαίου και, στην αντίθετη περίπτωση, σε εκείνο του ιδιωτικού δικαίου - (βλ. Antoniou and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 623. Machlouzarides v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2342, 2346).»
Η απόφαση για κατακύρωση μιας προσφοράς για την εκτέλεση δημόσιου έργου είναι πράξη που εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου. Οι πράξεις όμως που ακολουθούν την κατακύρωσή της, όπως ο καταρτισμός της σχετικής σύμβασης εργολαβίας, είναι πράξεις ιδιωτικού δικαίου - (βλ. Medcon Construction and Others v. Republic (Minister of Finance and Others) (1968) 3 C.L.R. 535. George D. Kounnas and Sons Ltd. and Another ν. Republic (Cyprus Potato Marketing Board) (1972) 3 C.L.R. 542 και Zachariades Ltd v. Republic (1987) 3 C.L.R. 68).
Ανάλογα αναφέρονται και στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 430:-
«Επί πάσης δημοπρασίας εκτελέσεως δημοσίων έργων, διά της κατακυρώσεως του αποτελέσματος και ασχέτως της υπογραφής του συμβουλίου, καταρτίζεται το ενοχικόν συνάλλαγμα : ...»
Στην παρούσα περίπτωση, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η επιτυχία των αιτητών στο διαγωνισμό που προκηρύχθηκε οδήγησε στην υπογραφή της Σύμβασης, η οποία ακολούθησε την κατακύρωση της προσφοράς και η οποία δεν ανάγεται στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου, παρά στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου.
Ο ισχυρισμός των αιτητών ότι στη Σύμβαση δε γίνεται λόγος για την αποκοπή από την τιμή του προϊόντος δεν μπορεί να βοηθήσει. ΄Οπως προκύπτει από την ίδια τη Σύμβαση, η παράδοση των αγαθών «πρέπει να είναι σύμφωνα με τους όρους και τις τεχνικές προδιαγραφές της προσφοράς 14/2004».
Καταλήγω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εμπίπτει στα πλαίσια του ιδιωτικού δικαίου και, κατ' ακολουθίαν, δεν υπόκειται σε αναθεώρηση στη βάση του ΄Αρθρου 146.1 του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ