|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 4 ΑΑΔ 381
5 Μαΐου, 2006
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 146, 28, 12, 30 KAI 158
ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΙΓΕΝΗΣ ΣΟΛΩΜΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ' ης η Αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 413/2005)
Διοικητικό Όργανο ― Συλλογικά όργανα ― Σύνθεση ― Περιστάσεις της κακής σύνθεσης της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Κύπρου στην κριθείσα περίπτωση ― Παράβαση τόσο των νομολογιακών πορισμάτων όσο και του Αρθρου 22 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν.158(Ι)/99).
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της σε βάρος του επιβολής διοικητικών κυρώσεων από την καθ' ης η αίτηση Επιτροπή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Προέχει να εξετασθεί το θέμα κακής σύνθεσης του Συμβουλίου της Επιτροπής.
Το Αρθρο 22 του Ν.158(Ι)/99 κωδικοποιεί τις αρχές που διέπουν το θέμα.
Το Αρθρο 22, αν διαφοροποιεί τα πράγματα σε σχέση με την νομολογία, είναι μάλλον προς την κατεύθυνση επέκτασης της δυνατότητας μέλους που δεν παρίστατο σε συνεδρία να μετέχει στη συνέχεια εφ' όσον, ακόμα και αν η συνεδρία στην οποία δεν παρίστατο αφορούσε ουσιώδη και όχι προκαταρκτικά θέματα, καθίστατο πλήρως ενημερωμένος σχετικά με όλα τα στοιχεία που ήσαν αναγκαία για τη λήψη απόφασης.
Η απόφαση του κ. Κόκκινου και του κ. Δημητρίου να μην μετέχουν στην Επιτροπή εν προκειμένω ήταν αδικαιολόγητη ως βασιζόμενη στην πεπλανημένη αντίληψη ότι εκωλύοντο να μετέχουν. Και ουσιαστικό να ήταν όμως το θέμα της συνεδρίας της 30.9.2004, και πάλι η αντίληψη ότι υπήρχε κώλυμα θα ήταν αδικαιολόγητη και πεπλανημένη καθ' όσον το ίδιο το Αρθρο 22 παρέχει τη δυνατότητα πλήρους ενημέρωσης του απουσιάζοντος μέλους με τα αναγκαία για τη λήψη απόφασης σχετικά στοιχεία.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Kyprianou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 210,
Mytides v. Republic (1988) 3 C.L.R. 737,
Καρακόκκινος v. Αρχής Λιμένων Κύπρου (2004) 4 A.A.Δ. 956,
Ισχύς Επενδυτική Λτδ v. Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (2005) 4 A.A.Δ. 766.
Προσφυγή.
Θ. Κορφιώτης, για τον Αιτητή.
Γ. Κολοκασίδης, για την Καθ' ης η Αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς αποφάσισε ότι η εταιρεία Golden Sun Leisure (CY) Ltd είχε διαπράξει παράβαση του Αρθρου 68 των περί Αξιών και Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου Νόμων και έτσι όπως επιβάλει σε αυτή διοικητικές κυρώσεις. Διοικητικές κυρώσεις αποφάσισε να επιβάλει, και επέβαλε, και στους τέσσερις εκτελεστικούς συμβούλους της εταιρείας δυνάμει του Αρθρου 38(3) των περί της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (Σύσταση και Αρμοδιότητες) Νόμων εφ' όσον έκρινε ότι η παράβαση οφείλετο σε δική τους υπαιτιότητα, εσκεμμένη παράλειψη ή αμέλεια. Ένας από αυτούς ήταν ο Αιτητής, ο οποίος με την προσφυγή του προσβάλλει τη νομιμότητα της εναντίον του απόφασης.
Η προσφυγή εγείρει θεμελιακά και σοβαρά θέματα. Προέχει όμως να εξετασθεί το επίσης εγειρόμενο με την προσφυγή θέμα κακής σύνθεσης του Συμβουλίου της Επιτροπής. Στην πρώτη συνεδρία της 30.9.2004 απουσίαζαν στο εξωτερικό και έτσι δεν παρευρέθησαν δύο από τα μέλη της, ο κ. Κόκκινος και ο κ. Δημητρίου. Κατά τη συνεδρία αυτή η Επιτροπή αποφάσισε να καλέσει την εταιρεία και τους διοικητικούς συμβούλους της να προβούν στις παραστάσεις τους εφ' όσον από τα ενώπιόν της συλλεγέντα στοιχεία πιθανώς να προέκυπτε ενδεχόμενη παράβαση του Αρθρου 68. Κατά την επόμενη συνεδρία της 26.11.2004, κατά την οποία ελήφθησαν οι προαναφερθείσες αποφάσεις για επιβολή κυρώσεων, δεν έλαβαν μέρος ο κ. Κόκκινος και ο κ. Δημητρίου εφ' όσον είχαν απουσιάσει στην πρώτη συνεδρία. Το ίδιο συνέβη και στην επόμενη συνεδρία της 17.1.2005 κατά την οποία επεβλήθησαν τα διοικητικά πρόστιμα στους εκτελεστικούς συμβούλους. Εισηγείται λοιπόν ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον Αιτητή ότι κακώς επέλεξαν ο κ. Κόκκινος και ο κ. Δημητρίου να μην μετέχουν στη συνέχεια στις συνεδρίες της Επιτροπής, με αποτέλεσμα η σύνθεση της να μην ήταν ορθή. Βασίζεται προς τούτο στο Αρθρο 22 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 το οποίο προνοεί:
"Η διαδικασία συζήτησης και λήψης απόφασης για ορισμένο θέμα πρέπει να διεξάγεται από την αρχή μέχρι το τέλος από τα ίδια μέλη του συλλογικού οργάνου. Αν η διαδικασία παρατείνεται σε περισσότερες συνεδρίες και η σύνθεση του οργάνου μετά την πρώτη συνεδρία αλλάξει με τη συμμετοχή μελών που ήταν απόντα στις προηγούμενες συνεδρίες, το συλλογικό όργανο δεν μπορεί να λάβει έγκυρη απόφαση στην τελευταία συνεδρία, εκτός αν στη συνεδρία αυτή επαναληφθεί από την αρχή η διαδικασία και η συζήτηση που προηγήθηκε. Αυτό δεν απαιτείται, όταν πρόκειται για απουσία από συνεδρία που ασχολήθηκε με προκαταρκτικά θέματα ή όταν τα μέλη τα οποία λαμβάνουν την τελική απόφαση είναι πλήρως ενημερωμένα σχετικά με όλα τα στοιχεία που είναι αναγκαία για τη λήψη απόφασης."
Σύμφωνα με την εισήγηση, κατά τη συνεδρία της 30.9.2004 συζητήθησαν μόνο προκαταρκτικά ζητήματα που ουδόλως εμπόδιζαν τα εν λόγω δύο μέλη να συμμετέχουν στη συνέχεια, ενώ, και αν ακόμα επρόκειτο για ουσιαστικά ζητήματα, θα μπορούσαν να είχαν ενημερωθεί σχετικά με όλα τα στοιχεία που ήσαν αναγκαία για τη λήψη απόφασης.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Επιτροπή απαντά εισηγούμενος ότι η συνεδρία της 30.9.2004 δεν αφορούσε προκαταρκτικά αλλά ουσιώδη θέματα, ώστε να ήταν δικαιολογημένη η απόφαση του κ. Κόκκινου και του κ. Δημητρίου να μην μετέχουν στη συνέχεια, προς διαφύλαξη της νομιμότητας της διαδικασίας.
Το Αρθρο 22 κωδικοποιεί τις αρχές που διέπουν το θέμα. Η βασική αρχή της νομολογίας εκφράσθηκε στην Kyprianou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 210, από τον Α. Λοΐζου, Δ. (ως ήτο τότε), σ. 213:
"... if a member or members are excluded on an erroneous view that they could not participate at such a meeting, the collective organ in question cannot be considered as properly composed when an administrative decision is taken even if there is quorum and, therefore, such decision should be annulled on the ground of wrong composition of the organ."
Η αρχή αυτή υιοθετήθηκε από την Ολομέλεια στην υπόθεση Mytides v. Republic (1988) 3 C.L.R. 737 με επιδοκιμαστική αναφορά στα λεχθέντα από τον Α. Λοΐζου, Δ.. Όπως εξ άλλου παρατήρησε ο Κωνσταντινίδης, Δ., στην υπόθεση Καρακόκκινος v. Αρχής Λιμένων Κύπρου (2004) 4 A.A.Δ. 956, αναφερόμενος στη Mytides:
"... κατά την εξέταση της νομιμότητας της σύνθεσης, συνυπολογίζονται οι λόγοι για τους οποίους μέλη του συλλογικού οργάνου δεν συμμετέχουν."
Με δεδομένο, όπως παρατήρησε περαιτέρω, ότι υπάρχει υποχρέωση κρίσης εκ μέρους του συλλογικού οργάνου όπως αυτό είναι νόμιμα συγκροτημένο, η μη συμμετοχή δεν δικαιολογείται εφ' όσον δεν συναρτάται προς τις παρεχόμενες δυνατότητες και τις αρχές που διέπουν το κώλυμα συμμετοχής.
Ο κ. Κολοκασίδης παρατηρεί ότι η υπόθεση Kyprianou αποφασίστηκε πριν από τη θέσπιση του Αρθρου 22. Όμως και η ακόλουθη του Αρθρου 22 νομολογία δεν διαφέρει. Εξ άλλου, το Αρθρο 22, αν διαφοροποιεί τα πράγματα, είναι μάλλον προς την κατεύθυνση επέκτασης της δυνατότητας μέλους που δεν παρίστατο σε συνεδρία να μετέχει στη συνέχεια εφ' όσον, ακόμα και αν η συνεδρία στην οποία δεν παρίστατο αφορούσε ουσιώδη και όχι προκαταρκτικά θέματα, καθίστατο πλήρως ενημερωμένος σχετικά με όλα τα στοιχεία που ήσαν αναγκαία για τη λήψη απόφασης.
Αν ήταν αναγκαίο να αποφασισθεί στην προκειμένη περίπτωση κατά πόσο η συνεδρία της 30.4.2004 αφορούσε προκαταρκτικό ή ουσιώδες θέμα, θα συμφωνούσα με το Νικολαΐδη, Δ., στην υπόθεση Ισχύς Επενδυτική Λτδ v. Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (2005) 4 A.A.Δ. 766, ο οποίος, επί πολύ αναλόγων προς τα ενώπιόν μου γεγονότων, θεώρησε ότι επρόκειτο για προκαταρκτικό θέμα, ώστε η απόφαση του κ. Κόκκινου και του κ. Δημητρίου να μην μετέχουν στη συνέχεια να ήταν αδικαιολόγητη ως βασιζόμενη στην πεπλανημένη αντίληψη ότι εκωλύοντο να μετέχουν. Και ουσιαστικό να ήταν όμως το θέμα της συνεδρίας της 30.9.2004, και πάλι η αντίληψη ότι υπήρχε κώλυμα θα ήταν αδικαιολόγητη και πεπλανημένη καθ' όσον το ίδιο το Αρθρο 22 παρέχει τη δυνατότητα πλήρους ενημέρωσης του απουσιάζοντος μέλους με τα αναγκαία για τη λήψη απόφασης σχετικά στοιχεία.
Καταλήγω λοιπόν ότι όντως έπασχε η σύνθεση της Επιτροπής ως εκ της μη συμμετοχής του κ. Κόκκινου και του κ. Δημητρίου. Με αποτέλεσμα, και χωρίς να ενδείκνειται βεβαίως η εξέταση των άλλων θεμάτων που εγείρονται στην προσφυγή, η προσφυγή να επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Η Επιτροπή θα καταβάλει £500 έξοδα στον Αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.