ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

 

Υπόθεση αρ. 1283/2005

 

4 Δεκεμβρίου, 2006

 

[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στης]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28, ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ

Αιτητής,

 

- ν. -

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

1.  ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

2.  ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

3.  ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΕΓΓΡΑΦΗΣ

Καθών η αίτηση.

 

------------------

 

Ι. Νικολάου,  για τον αιτητή

Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄,  για τους καθών η αίτηση

 

-----------------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ:  Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά από το δικαστήριο διακηρυξη ότι η διοικητική πράξη και/ή απόφαση των καθών η αίτηση, ημερ. 1/8/05, που του γνωστοποιήθηκε ταχυδρομικώς κατά ή περί την 30/8/05, και με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για επανεξέταση της αίτησης του για χορήγηση και/ή έκδοση και/ή αντικατάσταση της προσφυγικής ταυτότητας, με τόπο εκτοπισμού τον κατεχόμενο Δήμο Μόρφου, είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Ο αιτητής βασίζει την αίτηση του στα πιο κάτω γεγονότα:

Ο αιτητής ήταν αστυνομικός και κατά το έτος 1966, ο Αρχηγός της Αστυνομίας, του απαγόρευσε να κατοικεί στη Μόρφου, η οποία ήταν μακριά από τον τόπο εργασίας του.  Έτσι αναγκάστηκε να διαμένει στην αστυνομική κατοικία Δ.5 στην Αγλαντζιά.  Επανειλημμένα ζητούσε από τον Αρχηγό Αστυνομίας την μετάθεσή του στη Μόρφου, όπου η σύζυγος του συνέχισε να εργάζεται και να διαμένει εκεί.  Συγκεκριμένα, ο αιτητής υπέβαλε στις 24/6/67 προς τον Αρχηγό της Αστυνομίας, αίτηση για μετάθεσή του στη Μόρφου, η οποία απορρίφθηκε και η οποία εκδηλώνει σαφώς την προσπάθεια του αιτητή για επιστροφή του στη Μόρφου.  Η αστυνομική κατοικία Δ.5 στην Αγλαντζιά, στην οποία διέμενε αναγκαστικά ο αιτητής, καταστράφηκε, λόγω του πραξικοπήματος στις 15/7/74.  Όταν σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς της Αστυνομίας, υπήρχε δικαίωμα σε μέλος να κατοικεί μόνιμα στη Μόρφου, ήτοι σε απόσταση έως 25 μιλίων από τον τόπο εργασίας του, ο Αρχηγός Αστυνομίας του επέτρεψε να κατοικεί μόνιμα στην Μόρφου, όπως ζητούσε επανειλημμένως με τις αιτήσεις του.  Έτσι ο αιτητής στις 16/7/74 ενοικίασε δυνάμει ενοικιαστηρίου εγγράφου για ένα χρόνο, με δικαίωμα ανανέωσης από χρόνο σε χρόνο, την κατοικία που βρισκόταν στην οδό Μιαούλη 15 στη Μόρφου και από 16/7/74 μέχρι 20/9/74 του καταβαλλόταν επίδομα ενοικίου για την πιο πάνω ενοικιαζόμενη κατοικία.  Στις 19/8/74, ο αιτητής μαζί με την οικογένεια του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Μόρφου, λόγω της Τουρκικής Εισβολής και διέμενε στο χωριό Αγρός, στο κτίριο του κοινοτικού συσσιτίου και αργότερα, στο χωριό Άγιος Μάμας Λεμεσού.  Λόγω καθήκοντος επέστρεψε στη Λευκωσία και την 1/10/74, του παραχωρήθηκε οικία στις αστυνομικές κατοικίες με αριθμό Δ.45.  Στις 29/8/74, εκδόθηκε στο όνομα του αιτητή η προσφυγική ταυτότητα με αρ. 21647.  Ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για την αντικατάστασή της πιο πάνω προσφυγικής ταυτότητας, η οποία αίτηση απορρίφθηκε με σχετική επιστολή των καθών η αίτηση ημερ. 27/2/95.  Ο αιτητής, με σχετική επιστολή του ημερ. 4/1/05, ζήτησε επανεξέταση του αιτήματος του για αντικατάσταση της προσφυγικής του ταυτότητας, παρουσιάζοντας προς υποστήριξη του αιτήματος του, νέα πρόσθετα στοιχεία.  Οι καθών η αίτηση με την επιστολή τους ημερ. 1/8/05, απέρριψαν το αίτημα του αιτητή με τον ισχυρισμό ότι δεν έχει υποβάλει οποιαδήποτε νέα πρόσθετα στοιχεία.  Ο αιτητής απέστειλε μέσω του δικηγόρου του επιστολή προς τους καθών η αίτηση, ημερ. 6/9/05, με την οποία ζητά να ενημερωθεί κατά πόσον έχουν ληφθεί υπόψη από τους καθών η αίτηση, κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, τα νέα πρόσθετα στοιχεία που αναφέρονται πιο πάνω, για την οποία δεν έχουν λάβει καμιά απολύτως απάντηση.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Στην αίτηση προβάλλονται διάφοροι νομικοί λόγοι που πολύ περιληπτικά έχουν ως ακολούθως:

(α) Αντίθετη η απόφαση προς την κείμενη πρωτογενή και/ή δευτερογενή νομοθεσία δηλαδή τον περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμο του 2001  (ως έχει τροποποιηθεί) και των σχετικών κανονισμών και/ή προς τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου αναφορικά με τα κριτήρια για την κατάταξη ενός προσώπου στον όρο «εκτοπισθείς».

 

(β) Ελήφθη η απόφαση καθ' υπέρβαση εξουσίας και/ή χωρίς τη δέουσα έρευνα και/ή κατόπιν πλάνης ως προς τα πραγματικά γεγονότα και είναι αναιτιολόγητη.

 

(γ) αντιβαίνει η απόφαση προς το άρθρο 28 του Συντάγματος, τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου και τις αρχές της καλής πίστης.

 

Από πλευράς των καθών η αίτηση εγείρεται προδικαστική ένσταση ότι η απόφαση της 1/8/05 (που προσβάλλει ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή) είναι επιβεβαιωτική άλλων προηγούμενων αποφάσεων επί του αιτήματος του και γιαυτό δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα.  

 

Όπως έχουν οι αντίστοιχες θέσεις επιβάλλεται να εξετάσω πρώτα την προδικαστική ένσταση.  Για το σκοπό αυτό παραθέτω αυτούσιο το κείμενο της επιστολής 1/8/05 που έχει ως εξής:

«Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή σας ημερομηνίας 4.1.2005, καθώς και σε αυτή προς τον Υπουργό Εσωτερικών με ημερ. 5.5.2005 για επανεξέταση της αίτησης σας για χορήγηση προσφυγικής ταυτότητας, με τόπο εκτοπισμού τον κατεχόμενο Δήμο Μόρφου, και να παρατηρήσω ότι δεν έχετε υποβάλει οποιαδήποτε νέα πρόσθετα στοιχεία για επανεξέταση του αιτήματος σας το οποίο είχε εξεταστεί και απορριφθεί όπως σας πληροφορήσαμε με την επιστολή μας με τον ίδιο αριθμό και ημερ. 27.2.1995 και επιβεβαιώσαμε με την επιστολή μας επίσης με τον ίδιο αριθμό και ημερ. 22.9.1995 - διαβιβάζονται αντίγραφα για εύκολη αναφορά.

 

2.        Επαναλαμβάνεται ότι από τα υπάρχοντα στοιχεία προκύπτει ότι η συνήθης διαμονή σας πριν και μέχρι την τουρκική εισβολή ήταν στις ελεύθερες περιοχές και συγκεκριμένα στις Αστυνομικές κατοικίες στην Αθαλάσσας (Αστυνομ. Κατοικία Δ.5) όπου τόσο εσείς όσο και η σύζυγος σας ήσασταν καταχωρημένοι στους τότε εκλογικούς καταλόγους.  Το δε γεγονός ότι λόγω καταστροφής της εν λόγω Αστυνομικής Κατοικίας στις 15.7.1974 κατά το πραξικόπημα, στις 16.7.1974 ενοικιάσατε οικία στη Μόρφου όπου και μείνατε μέχρι την κατάληψη της Μόρφου, για ένα μήνα δηλ., αφ' ενός ενισχύει τη διαπίστωση ότι μέχρι τις 15.7.1974 μένατε στη Λευκωσία και αφ' ετέρου δεν σας καθιστά εκτοπισθέντα με βάση τα κριτήρια που καθορίστηκαν για το σκοπό αυτό.

 

3.    Διευκρινίζεται εν προκειμένω  ότι δεν χρειάζεται να είστε κάτοχος προσφυγικής ταυτότητας για να καταχωρήσετε προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για περιουσία που κατείχατε στα κατεχόμενα έστω κι αν την αποκτήσατε μετά την εισβολή.»

 

 

Στην πιο πάνω επιστολή γίνεται αναφορά σε προηγούμενες αποφάσεις ημερ. 27/2/95 και 22/9/95. 

 

Η επιστολή ημερ. 27/2/95 διαλάμβανε τα ακόλουθα:

 

«Η αίτηση σας που υποβλήθηκε στο Γραφείο μας γι' αντικατάσταση της προσφυγικής σας ταυτότητας με αρ. 21647 Δ.Τ. 364499 μελετήθηκε προσεχτικά και λυπούμαι να σας πληροφορήσω ότι δεν κατέστη δυνατό να εγκριθεί.

 

2.  Η πιο πάνω απόφαση βασίζεται στο γεγονός ότι η συνήθης διαμονή σας πριν και μέχρι την τουρκική εισβολή δεν ήταν οποιαδήποτε τουρκοκρατούμενη περιοχή.

 

3.  Με τη πιο πάνω απόφαση συμφωνεί και η Επιτροπή Εξετάσεως Προσφυγικής Ιδιότητας Αιτητών Ειδικών Περιπτώσεων που εξέτασε την περίπτωση σας την 21/2/95.»

 

 

Μετά την εν λόγω επιστολή ο αιτητής ζήτησε επανεξέταση αφού επισύναψε στην αίτηση του και σχετική κατάθεση του.  Γίνεται εκεί ισχυρισμός ότι πάντοτε από το Φεβρουάριο του 1964 που παντρεύτηκε τη σύζυγο του η οποία κατάγεται από τη Μόρφου κατοικούσαν στη Μόρφου όπου η σύζυγος του είχε κομμωτήριο.  Απλώς ο ίδιος όταν γράφτηκε στην Αστυνομία στις 4/10/65 του παραχωρήθηκε κυβερνητική οικία στη Λευκωσία όπου έμενε μόνος του 5 μέρες την εβδομάδα, η δε υπόλοιπη οικογένεια του διέμενε στη Μόρφου.  Το 1972 αποφάσισαν να στείλουν το παιδί τους σχολείο στη Λευκωσία και έτσι από το 1972 και μετά ζούσαν το μισό χρόνο στη Λευκωσία και τον άλλο μισό στη Μόρφου.  Στις 10/8/72 γεννήθηκε ο δεύτερος τους γιος στη Λευκωσία διότι δεν ήθελε η σύζυγος του να γεννήσει στη Μόρφου λόγω προβλήματος που είχε κατά την πρώτη γέννα.  Στις 14/7/74 τα μεσάνυκτα ήλθαν στη Λευκωσία όπου έφεραν το παιδί τους διότι ήταν άρρωστο και στις 15/7/74 ανατινάχτηκε η κυβερνητική οικία που διέμενε.  Έτσι κατοίκησε στη Μόρφου, οδός Μιαούλη 17, σε οικία που ενοικίασε από τη θεία της συζύγου του με βάση ενοικιαστήριο έγγραφο ημερ. 16/7/74 διάρκειας ενός έτους και με δικαίωμα ανανέωσης.  Μεσολάβησε ο Β΄ Αττίλας στις 20/8/74 και έτσι εγκατέλειψαν ξανά τη Μόρφου. 

 

Στην πιο πάνω αίτηση για επανεξέταση της υπόθεσης του οι καθών απάντησαν με την επιστολή ημερ. 22/9/95 ως ακολούθως:

 

«Έχω οδηγίες ν' αναφερθώ στην επιστολή σας με ημερομηνία 6.9.1995 με την οποία υποβάλλεται ένσταση για την απόρριψη της αίτησης σας και ζητάτε επανεξέταση της περίπτωσή σας και να σας πληροφορήσω ότι αυτή μελετήθηκε προσεκτικά, πλην όμως δεν προέκυψε οποιοδήποτε νεότερο στοιχείο που να δικαιολογεί ικανοποίηση του αιτήματος σας.»

 

Ο αιτητής δε προσέβαλε καμιά από τις προαναφερθείσες απορριπτικές απαντήσεις των καθών η αίτηση.  Επανήλθε στο θέμα μετά από 10 περίπου χρόνια με την επιστολή ημερ. 4/1/05 στην οποία πήρε την απορριπτική απάντηση της επιστολής ημερ. 1/8/05 (που ήδη παράθεσα πιο πάνω) την οποία προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή.

 

Ήδη ανάφερα ότι το ερώτημα που τίθεται είναι αν η επιστολή αυτή της 1/8/05 θεωρείται επιβεβαιωτική άλλων προηγούμενων αποφάσεων (που δεν προσέβαλε ο αιτητής) ή αποτελεί νέα απόφαση που λήφθηκε στη βάση νέων δεδομένων. 

 

Από τις αντίστοιχες αγορεύσεις προσέχω ότι αναφορικά με τη νομική πτυχή οι δυο πλευρές δεν έχουν διαφορά.  Είναι σαφώς νομολογημένο ότι μια πράξη και/ή απόφαση η οποία αποτελεί απλώς επιβεβαίωση προηγούμενης πράξης ή απόφασης δεν είναι εκτελεστή εκτός αν λήφθηκε μετά από νέα έρευνα κατά την οποία λήφθηκαν υπόψη νέα στοιχεία που έστω και αν προϋπήρχαν, αυτά είτε ήσαν άγνωστα είτε δεν λήφθηκαν υπόψη κατά την προηγούμενη απόφαση (βλ. μεταξύ άλλων Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 519,. Ζίττης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 324 και Σοφοκλέους ν. Α.Η.Κ. (2005) 3 Α.Α.Δ. 193). 

 

Είναι ο ισχυρισμός του ευπαιδεύτου συνηγόρου του αιτητή ότι με την αίτηση ημερ. 4/1/05 ο αιτητής υπέβαλε νέα στοιχεία ούτως ώστε η απόφαση της 1/8/05 να λήφθηκε μετά από νέα έρευνα, στη βάση νέων στοιχείων.  Τα νέα αυτά στοιχεία, σύμφωνα με το συνήγορο, είναι τα ακόλουθα:

 

«(α)  Αίτηση ημ. 24.06.1967 του αιτητή προς τον Αρχηγό Αστυνομίας με την οποία ζητούσε τη μετάθεσή του στη Μόρφου.

 

(β)  Πιστοποιημένο και σφραγισμένο πλέον ενοικιαστήριο έγγραφο ημ. 16.07.1974 μεταξύ της ιδιοκτήτριας του υποστατικού και του αιτητή, για περίοδο ενοικίασης από 16.07.74 έως 15.07.75, με δυνατότητα ανανέωσης (Παράρτημα Λ στην ένσταση).

 

(γ)  Βεβαίωση από τον Αρχηγό Αστυνομίας, ημ. 25.07.2005, στην οποία αναφέρεται ότι ο αιτητής διέμενε στην Αστυνομική κατοικία αρ. Δ.5, η οποία καταστράφηκε λόγω του πραξικοπήματος της 15.07.74 και ότι από 16.07.74 μέχρι 30.09.74 του καταβαλλόταν επίδομα ενοικίου για την ενοικιαζόμενη κατοικία που βρισκόταν στην οδό Μιαούλη 15 στη Μόρφου.»

 

Αναφορικά με τα πιο πάνω νεώτερα στοιχεία που επικαλέσθηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος, τονίζει ότι «η καθ' ης αγνοεί το τρίτο στοιχείο που αναφέρεται στην υποπαράγραφο (γ) ανωτέρω.»  Αναφορικά με τα υπόλοιπα 2 στοιχεία, για το (β) παρατηρεί ο συνήγορος ότι παραγνωρίζεται το γεγονός ότι αυτό είναι πλέον πιστοποιημένο αντίγραφο του πρωτοτύπου, ήτοι ενδυναμωμένο με αυξημένη αποδεικτική δύναμη και για το στοιχείο (γ) φαίνεται ότι είχε τη συνήθη διαμονή του στη Μόρφου και ότι στη Λευκωσία ήταν για λόγους εργασίας.  Καταλήγει ο συνήγορος ότι με βάση τα πιο πάνω γεγονότα έγινε νέα έρευνα, στη βάση νέων στοιχείων, ούτως ώστε η προσβαλλόμενη απόφαση να έχει εκτελεστό χαρακτήρα.

 

Μελέτησα τις πιο πάνω εισηγήσεις τους ευπαιδεύτου συνηγόρου του αιτητή αλλά αδυνατώ να συμφωνήσω.  Είναι φανερό από τα γεγονότα που εξέθεσα με λεπτομέρεια πιο πάνω ότι με την επιστολή ημερ. 4/1/05 τέθηκαν οι ίδιοι ισχυρισμοί που είχαν τεθεί και οδήγησαν στην απάντηση που του δόθηκε αρχικά με την επιστολή ημερ. 27/2/95 και αργότερα στις 22/9/95 αφού όλα αυτά που ανέφερε ο αιτητής  στις 4/1/05 είναι και στη σχετική κατάθεσή που προηγήθηκε της απόφασης της 22/9/95.

 

Με βάση όλα τα πιο πάνω έχω καταλήξει να δεχθώ τη θέση της πλευράς των καθών η αίτηση ότι η απόφαση που προσβάλλει ο αιτητής δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα αφού είναι επιβεβαιωτική των προαναφερθεισών αποφάσεων ημερ. 27/2/95 και ιδιαίτερα της 22/9/95.  Όπως αποφασίστηκε στις προαναφερθείσες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου (αλλά και σε αρκετή άλλη νομολογία) το θέμα αυτό, κατά πόσο δηλαδή η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επιβεβαιωτική ή όχι άλλης απόφασης, είναι θέμα που το δικαστήριο έχει υποχρέωση να εξετάσει και αυτεπάγγελτα.  Βέβαια εδώ έχει, όπως ήδη ανέφερα, εγερθεί από τους καθών η αίτηση.

 

Ενόψει των πιο πάνω δε χρειάζεται να υπεισέλθω στην ουσία της υπόθεσης.  Απλώς όμως, υπό μορφή παρατήρησης, εκφράζω την άποψη ότι η επιστολή της 24/6/67 υποστηρίζει τη θέση των καθών, αφού αυτό που εννοείται από το περιεχόμενο της, είναι κατοικούσε και η σύζυγος του στη Λευκωσία.

 

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των καθών η αίτηση.

 

                                                                               Μ. Φωτίου, Δ.

 

 

/ΚΑ

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο