ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

 

Υπόθεση αρ. 1093/2005

 

20 Δεκεμβρίου, 2006

 

[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στης]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

PRISCILA DIZON DIEGO

Αιτήτρια,

 

- ν. -

 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕΣΩ

ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΚΑΙ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Καθών η αίτηση.

 

------------------

 

Π. Χριστοδούλου για Π. Βράχα,  για την αιτήτρια

Λ. Ουστά (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας,  για τους καθών η αίτηση

 

-----------------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ:  Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθών η αίτηση που περιέχεται σε επιστολή ημερ. 17/8/05 είναι άκυρη και χωρίς οποιοδήποτε νομικό αποτέλεσμα.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η αιτήτρια βασίζει την αίτηση της στα εξής γεγονότα:  ότι με επιστολή της ημερ. 6/4/05 υπέβαλε αίτηση για να της παραχωρηθεί το καθεστώς του «επί μακρόν διαμένοντος» αφού αυτή, μέχρι την ημερομηνία που υπέβαλε την αίτηση της, διέμενε μόνιμα στην Κύπρο πέραν των 5 ετών.  Όμως οι καθών η αίτηση με περιφρονητικό για τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης τρόπο, απέρριψαν την αίτηση της. 

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Από πλευράς αιτήτριας η υπόθεση της στηρίζεται βασικά στο ότι ενώ η ίδια πληροί όλες τις προϋποθέσεις της Οδηγίας 2003/109/ΕΚ, οι καθών η αίτηση απέρριψαν την αίτηση της διότι (α) δεν προέβησαν στη δέουσα έρευνα αναφορικά με τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης, (β) ενήργησαν με πλάνη και/ή άγνοια περί το νόμο και τα πραγματικά γεγονότα και (γ) η απόφαση στερείται αιτιολογίας.

 

Αντίθετα με τους ισχυρισμούς της αιτήτριας η πλευρά των καθών η αίτηση υποστηρίζει τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Παραθέτω κατωτέρω το ουσιαστικό μέρος της προσβαλλόμενης απόφασης ημερ. 17/8/05:

 

"Θέμα:  Αίτηση για παραχώρηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος δυνάμει της Οδηγίας 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της ΕΕ στην πελάτιδα σας από τις Φιλιππίνες PRISCILA DIEGO

 

 

Αναφέρομαι στην επιστολή σας με ημερομηνία 06/04/2005 σχετικά με το πιο πάνω θέμα και με λύπη σας πληροφορώ ότι το εν λόγω αίτημά σας δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.

 

Ως γνωστό, η ανώτατη περίοδος απασχόλησης αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών στη Δημοκρατία με βάση σχετική απόφαση της αρμόδιας Υπουργικής Επιτροπής Απασχόλησης είναι 4 χρόνια και μέχρι την ενσωμάτωση της ανωτέρω Οδηγίας στο εθνικό μας δίκαιο, όσοι τέτοιοι αλλοδαποί συμπληρώνουν την περίοδο αυτή θα πρέπει να αναχωρήσουν, εκτός αν άλλως αποφασιστεί για εξαιρετικούς λόγους που έχει καθορίσει η ίδια Επιτροπή.

 

Επιπρόσθετα αναφέρω ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει ακόμη μεταφέρει τη σχετική οδηγία με αρ. 2003/109/ΕΚ της 25/11/2003 στην εθνική έννομη τάξη.  Σύμφωνα με το άρθρο 26 της οδηγίας τα Κράτη Μέλη θα πρέπει να εναρμονιστούν με την οδηγία μέχρι 23/01/2006.

 

Περαιτέρω δε σας πληροφορώ ότι όπως προκύπτει από τη σχετική νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οδηγία αποκτά δεσμευτική ισχύ σε όσα Κράτη - Μέλη δεν την ενσωματώσουν στο εθνικό τους δίκαιο μόνο μετά την εκπνοή της καθορισθείσας προθεσμίας.»

 

Είναι φανερό από τα πιο πάνω, ότι από άποψης αιτιολογίας η εν λόγω επιστολή περιέχει επαρκή αιτιολόγηση με την έννοια ότι με βάση αυτή το δικαστήριο είναι σε θέση να αναθεωρήσει την προσβαλλόμενη απόφαση (βλ. Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270).  Αυτό που θα ελέγξει το δικαστήριο, είναι κατά πόσο η δοθείσα αιτιολογία είναι ορθή νομικά ή όχι. 

 

Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως επικαλείται και η πλευρά των καθών η αίτηση που είναι πιο λεπτομερή, η αιτήτρια ήλθε στην Κύπρο για πρώτη φορά στις 8/12/98 για να εργαστεί σε προσωρινή βάση ως οικιακή βοηθός σε οικία στη Λευκωσία.  Της δόθηκε άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας μέχρι 6/10/00.  Ανανεώθηκε η άδεια μέχρι τις 8/12/02 και στη συνέχεια μέχρι 8/12/04 οπότε δηλώθηκε ότι είναι «ΤΕΛΙΚΗ - ΜΗ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΗ» (FINAL - NOT RENEWABLE).  Τότε η εργοδότρια της αιτήτριας με επιστολή ημερ. 8/1/04 (1 μήνα πριν τη λήξη της άδειας) ζήτησε παράταση για ένα ακόμη έτος και το αίτημα της έγινε μερικώς αποδεκτό.  Δόθηκε δηλαδή άδεια μέχρι 8/6/05, ΤΕΛΙΚΗ, για να δυνηθεί να την αντικαταστήσει.  Στις 6/4/05 η αιτήτρια, μέσω των δικηγόρων της, υπέβαλε την αίτηση για χορήγηση άδειας εγκατάστασης με βάση την προαναφερθείσα Ευρωπαϊκή Οδηγία, η οποία αίτηση απορρίφθηκε όπως ήδη αναφέρθηκε πιο πάνω.

 

Προκύπτει από τα πιο πάνω ότι από 8/12/98 που ήλθε στην Κύπρο η αιτήτρια μέχρι τις 6/4/05 που υπέβαλε την αίτηση ήταν νόμιμα στην Κύπρο για περίοδο πέραν των 6 ετών.  Τίθεται λοιπόν το ερώτημα κατά πόσον καλύπτετο κατά τον ουσιώδη χρόνο που εξετάστηκε η αίτηση της από την προαναφερθείσα Ευρωπαϊκή Οδηγία, ούτως ώστε να υποχρεούντο οι καθών η αίτηση να την εγκρίνουν.

 

Η εν λόγω Οδηγία όπως προκύπτει από το κείμενο της, εφαρμόζεται στους υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην επικράτεια κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, όπως είναι και η Κύπρος.  Η αιτήτρια είναι επίσης υπήκοος τρίτης χώρας, με την έννοια της Οδηγίας.

 

Η Οδηγία 2003/109/ΕΚ ημερ. 25/11/03 τέθηκε σε ισχύ στις 23/1/04 ημερομηνία που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Αναφορικά με την ενσωμάτωσή της στη νομοθεσία των κρατών μελών δόθηκε προθεσμία 2 ετών ούτως ώστε η Κυπριακή Δημοκρατία είχε χρόνο να πράξει τούτο μέχρι τις 23/1/06.   Σημειώνω εδώ ότι μέχρι σήμερα δεν έχει μεταφερθεί η εν λόγω Οδηγία στην κυπριακή έννομη τάξη.  Βέβαια έχει εξασφαλιστεί σχετική παράταση. 

 

Από τα γεγονότα της υπόθεσης προκύπτει ότι κατά το χρόνο που αποτάθηκε η αιτήτρια για να της παραχωρηθεί το καθεστώς του «επί μακρόν διαμένοντος» αλλά και κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης (17/8/05), η εν λόγω Οδηγία δεν είχε ενταχθεί στην κυπριακή έννομη τάξη.  Επομένως καταλήγω ότι οι καθών η αίτηση δεν ήσαν νομικά υπόχρεοι να εφαρμόσουν την Οδηγία αυτή.  Βασίζω την κατάληξη μου στην υπόθεση Vera Joudine κα ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Α.Ε. 55/06 ημερ. 28/7/06 όπου αποφασίστηκαν τα ακόλουθα:

 

«Το χρονικό διάστημα το οποίο θέτει η Οδηγία έχει ως απώτερο σκοπό την παροχή ευχέρειας στα κράτη μέλη να δημιουργήσουν τις κατάλληλες υποδομές για την ενσωμάτωση των προνοιών της Οδηγίας στο τοπικό δίκαιο.  Τα κράτη μέλη έχουν μέχρι τη συμπλήρωση της προθεσμίας που παρέχεται την ελευθερία να εξετάζουν τον τρόπο ενσωμάτωσης.  (Βλ. Pubblico Ministero v. Tullio Ratti (1979) ECR 1629) και δεν είναι υπόχρεα πριν από την παρέλευση της προθεσμίας να μεταφέρουν τις πρόνοιες της Οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο.  (βλ. Intern-Environment Wallone ASBL v. Region Wallone (1997) ECR 7411).

 

Επιπρόσθετα πρέπει να τονιστεί ότι η Οδηγία 2003/109/ΕΚ δεν παραχωρεί αυτόματα σε ένα αλλοδαπό επί μακρόν διαμένοντα στην Κύπρο το δικαίωμα παραμονής στη χώρα.  (βλ. Graig and de Burca "EU Law, Text, Cases and Materials", 2^nd Edition 190).  Η παραχώρηση του πιο πάνω ωφελήματος μπορεί να γίνει μόνο μετά την ενσωμάτωση της Οδηγίας στο τοπικο νομικό πλαίσιο και την καταχώριση σχετικής αίτησης από τον αλλοδαπό (Άρθρο 7(1)της Οδηγίας), νοουμένου ότι ικανοποιεί προς τούτο τις σχετικές προϋποθέσεις (Άρθρο 3 της Οδηγίας).

 

Στην παρούσα περίπτωση η Οδηγία 2003/109/ΕΚ δεν ετύγχανε εφαρμογής και τούτο για αυτή είχε εκδοθεί στις 25/11/2003 και το χρονικό διάστημα των δύο χρόνων το οποίο απαιτείτο για την εφαρμογή της θα έπρεπε να εξέπνεε στις 24/11/2005, ενώ τα διατάγματα εκδόθηκαν στις 31/8/2005, δηλαδή πριν από την εκπνοή της προθεσμίας για την εφαρμογή της Οδηγίας.»

 

Τα πιο πάνω τυγχάνουν ανάλογης εφαρμογής και στη δική μας περίπτωση ούτως ώστε η κατάληξη μου είναι ότι η παρούσα προσφυγή δεν μπορεί να έχει επιτυχή κατάληξη.  Εδώ σημειώνω ότι προφανώς από λάθος αναφέρεται στην προαναφερθείσα Α.Ε. 55/06 ότι το διάστημα των δυο χρόνων εξέπνεε στις 24/11/05 αντί 23/1/06. 

 

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της αιτήτριας.

 

Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με βάση το άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.

 

                                                                   Μ. Φωτίου, Δ.

 

/ΚΑς

 

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο