|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 681/2003)
14 Νοεμβρίου, 2006
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΡΙΣΤΟΝΙΚΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
Αναστάση για Γ. Κουκούνη, για την Αιτήτρια.
Μ. Παμπαλλή, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α.Σ. Αγγελίδης και Δ. Αριστείδου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή η Αριστονίκη Νικολάου (αιτήτρια) αμφισβητεί την εγκυρότητα της άδειας οικοδομής αρ. 2790 της 18/7/2000 και του πιστοποιητικού έγκρισης διαχωρισμού οικοδομών στο χωριό Παρεκκλησιά, που παραχωρήθηκαν από τον Υπουργό Εσωτερικών και την Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού (καθ'ων η αίτηση) στην εταιρεία SWEPCO CONSTRUCTIONS LTD (ενδιαφερόμενο μέρος).
(α) Τα γεγονότα.
Η αιτήτρια, η οποία ήταν ιδιοκτήτρια δύο τεμαχίων γης στο χωριό Παρεκκλησιά, συμφώνησε εγγράφως στις 19/6/1989 να πωλήσει τα πιο πάνω τεμάχια στο ενδιαφερόμενο μέρος και ως μέρος του τιμήματος συμφωνήθηκε η εκ μέρους του ενδιαφερόμενου μέρους παραχώρηση ενός διαμερίσματος και ενός καταστήματος σε μια από τις πολυκατοικίες οι οποίες θα ανεγείρονταν στα πιο πάνω τεμάχια.
Μετά την υπογραφή του πωλητηρίου εγγράφου η αιτήτρια παρέλαβε κατοχή του διαμερίσματος και του καταστήματος. Το ενδιαφερόμενο μέρος εξασφάλισε προς όφελος της αιτήτριας άδεια αλλαγής χρήσης του καταστήματος σε εστιατόριο και σνακ-μπαρ και για σειρά χρόνων η αιτήτρια ενοικίαζε το πιο πάνω εστιατόριο. Στις 4/3/99 το ενδιαφερόμενο μέρος υπέβαλε αίτηση για τον οριζόντιο διαχωρισμό των οικοδομών που είχαν ανεγερθεί σε 33 μέρη και κοινόχρηστους χώρους. Η άδεια διαίρεσης εκδόθηκε στις 18/7/2000 και στις 10/8/2001 εκδόθηκε το πιστοποιητικό έγκρισης του διαχωρισμού. Τον Ιανουάριο του 2001 η αιτήτρια υπέβαλε γραπτό παράπονο στην Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού, καταγγέλλοντας ότι είχε γίνει μια παράνομη επέκταση σε εστιατόριο δίπλα από το δικό της, σε βαθμό που επηρεαζόταν η θέα του δικού της εστιατορίου προς τη θάλασσα. Η Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού ενημέρωσε την αιτήτρια ότι κατόπιν εξέτασης του παραπόνου της, οι ιδιοκτήτες του διπλανού εστιατορίου κλήθηκαν να άρουν την παρανομία, είτε κατεδαφίζοντας την παράνομη προσθήκη είτε εξασφαλίζοντας την αναγκαία άδεια.
Στις 24/7/2003 η αιτήτρια καταχώρισε την παρούσα προσφυγή με την οποία αμφισβητεί την εγκυρότητα της άδειας διαίρεσης της άδειας οικοδομής για την οριζόντια διαίρεση της οικοδομής και του πιστοποιητικού έγκρισης που είχαν παραχωρηθεί στο ενδιαφερόμενο μέρος.
(β) Οι προδικαστικές ενστάσεις.
(i) Το εκπρόθεσμο της προσφυγής.
Οι καθ'ων η αίτηση υπέβαλαν ότι η προσφυγή καταχωρήθηκε εκπρόθεσμα. Και τούτο γιατί η άδεια διαίρεσης της οικοδομής εκδόθηκε στις 18/7/2000 και το πιστοποιητικό έγκρισης στις 10/8/2001, ενώ η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 24/7/2003. Είναι η θέση των καθ'ων η αίτηση ότι η αιτήτρια θα μπορούσε να προβεί στα αναγκαία διαβήματα για να λάβει πλήρη γνώση της έκδοσης των πιο πάνω αδειών.
Η αιτήτρια υποστήριξε ότι έλαβε πλήρη γνώση των προσβαλλόμενων πράξεων στις 13/5/2003, όταν είχε μεταβεί με το δικηγόρο της στα γραφεία του Επάρχου για να διερευνήσει το θέμα των παράνομων προσθηκομετατροπών. Εφόσον δε οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν είχαν δημοσιευθεί, η αιτήτρια έλαβε πλήρη γνώση των γεγονότων στις 13/5/2003 και η παρούσα προσφυγή είχε καταχωρηθεί έγκαιρα.
Η αρχή ότι ο υπολογισμός της προθεσμίας των 75 ημερών αρχίζει από την ημέρα που ο επηρεαζόμενος αποκτά πλήρη γνώση της διοικητικής απόφασης, δεν είναι απόλυτη. Όπως έχει τονιστεί στην απόφαση Αλίκη Γεωργίου ν. Δήμου Λάρνακας (Αρ. 1) (1998) 3 Α.Α.Δ. 197,
"Αν η πράξη είναι εύκολα προσιτή στον ενδιαφερόμενο, η ουχί εντός εύλογου χρόνου ενέργεια των απαιτουμένων προς λήψη πλήρους γνώσης της πράξης, αποτελεί παράλειψη της οποίας οι συνέπειες εξομοιώνονται προς τη μη εμπρόθεσμο άσκηση της αίτησης ακύρωσης."
Στην παρούσα περίπτωση από τα στοιχεία που είχαν παρουσιαστεί φαίνεται ότι η πρώτη άδεια οικοδομής εκδόθηκε το 1987. Η ανέγερση της οικοδομής είχε συμπληρωθεί, η αιτήτρια παρέλαβε κατοχή του διαμερίσματος και του καταστήματος που της αναλογούσαν και άρχισε να ενοικιάζει το κατάστημα για το οποίο είχε ληφθεί άδεια μετατροπής του σε εστιατόριο. Η αιτήτρια γνώριζε ότι είχε υποβληθεί αίτηση για την άδεια διαχωρισμού και έκδοση πιστοποιητικού έγκρισης και προς τούτο είχε ζητήσει μέσω του δικηγόρου της την επιτάχυνσή τους. Θα μπορούσε η αιτήτρια να ζητήσει να πληροφορηθεί μέχρι ποιου σημείου είχαν φθάσει οι πιο πάνω διαδικασίες. Παρέλειψε να το πράξει και κατάγγειλε τον ιδιοκτήτη του διπλανού εστιατορίου για παράνομες προσθηκομετατροπές οι οποίες επηρέαζαν τη θέα του δικού της εστιατορίου προς τη θάλασσα. Ακολούθως τρία περίπου χρόνια αργότερα, καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.
Από τα πιο πάνω διαφαίνεται ότι η αιτήτρια μπορούσε μέσα στα πλαίσια της παράθεσης των πιο πάνω γεγονότων να ζητήσει να πληροφορηθεί αν είχε εκδοθεί η άδεια διαχωρισμού και το πιστοποιητικό έγκρισης πολύ πριν από τις 13/5/2003. Συνακόλουθα η προσφυγή κρίνεται ως εκπρόθεσμη.
(ii) Το έννομο συμφέρον της αιτήτριας.
Οι καθ'ων η αίτηση υπέβαλαν επίσης ότι η αιτήτρια στερείται του έννομου συμφέροντος το οποίο θα της επέτρεπε να προωθήσει την παρούσα προσφυγή. Η αιτήτρια απέτυχε να αποδείξει ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις την έχουν επηρεάσει δυσμενώς, ενώ αντίθετα την ικανοποιούσαν αφού με αυτές έχουν διασφαλιστεί τα περιουσιακά της δικαιώματα.
Για το έννομο συμφέρον η αιτήτρια εισηγήθηκε ότι ως ενυπόθηκος δανειστής, θα έπρεπε οι καθ'ων η αίτηση να είχαν ζητήσει από το ενδιαφερόμενο μέρος να υποβάλει μαζί με την αίτηση διαχωρισμού και τη γραπτή συγκατάθεση της αιτήτριας. Επιπρόσθετα η αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι τα περιουσιακά της συμφέροντα επηρεάστηκαν από τις παράνομες μετατροπές και ότι οι καθ'ων η αίτηση παρέλειψαν να προβούν σε έρευνα για να διαπιστώσουν την ύπαρξη των παράνομων προσθηκομετατροπών πριν από την έκδοση της άδειας διαχωρισμού.
Τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί στο Δικαστήριο δεν ενισχύουν τις θέσεις της αιτήτριας. Αντίθετα, όπως προκύπτει από τους όρους 2 και 6 του πωλητηρίου εγγράφου το οποίο υπέγραψε με το ενδιαφερόμενο μέρος, η αιτήτρια ανέμενε την έκδοση των σχετικών τίτλων από το Κτηματολόγιο ούτως ώστε να καταστεί δυνατή η μεταβίβαση στο όνομά της του διαμερίσματος και του καταστήματος. Προς τούτο, με βάση τον όρο 6 το ενδιαφερόμενο μέρος ανέλαβε την υποχρέωση να προβεί με δικά του έξοδα σε όλα τα αναγκαία διαβήματα, «προς τον σκοπόν εκδόσεως αυτοτελών τίτλων». Το γεγονός ότι η αιτήτρια ανέμενε την έκδοση των ξεχωριστών τίτλων, επιδιώκοντας μάλιστα την επίσπευση των σχετικών ενεργειών, αντικατοπτρίζεται σε δύο γραπτές επιστολές των δικηγόρων της προς το ενδιαφερόμενο μέρος, ημερομηνίας 30/12/92 και 29/5/97, με τις οποίες η αιτήτρια εκφράζει τις ανησυχίες της και τις διαμαρτυρίες της για την καθυστέρηση που κατά την άποψή της είχε σημειωθεί στη διαδικασία της έκδοσης ξεχωριστών τίτλων ιδιοκτησίας.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια το ενδιαφερόμενο μέρος κατέθεσε τη σχετική αίτηση στις 4/3/99 η οποία οδήγησε στην έκδοση της προσβαλλόμενης άδειας διαίρεσης οικοδομής και του πιστοποιητικού έγκρισης. Οι αποφάσεις που προσβάλλονται αποσκοπούσαν στην ολοκλήρωση της διαδικασίας έκδοσης αυτοτελών τίτλων ιδιοκτησίας των οικοδομών που είχαν ανεγερθεί. Στο ίδιο αποτέλεσμα απέβλεπε και προσδοκούσε και η αιτήτρια για να εξασφαλίσει την κυριότητα του διαμερίσματος και του καταστήματος.
Στην παρούσα περίπτωση δεν στοιχειοθετείται οποιαδήποτε αιτιώδης σχέση μεταξύ των διοικητικών πράξεων που προσβάλλονται και της ισχυριζόμενης βλάβης της αιτήτριας. Η αιτήτρια απέτυχε να θεμελιώσει την απαραίτητη ύπαρξη βλάβης για την επίκληση του έννομου συμφέροντος από τις προσβαλλόμενες αποφάσεις. Σε μια παρόμοια προσφυγή της αιτήτριας (Αριστονίκη Νικολάου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 50/2004, της 11/9/2006), που απορρίφθηκε ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης έννομου συμφέροντος, ο Νικολάτος, Δ. τόνισε τα ακόλουθα:
"Η αιτήτρια είχε το βάρος να αποδείξει ότι είχε επηρεαστεί δυσμενώς σε βαθμό που να εδικαιολογείτο η επίκληση του εννόμου συμφέροντος (Δέστε: Κοινότητα Λυσού και άλλοι ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2190 της 29/6/98 και Papantoniou v. EAC (1986) 3 CLR 105).
Στην προκείμενη περίπτωση, η αιτήτρια δεν έδειξε ποιο είναι το έννομον συμφέρον της στην παρούσα προσφυγή αφού δεν στοιχειοθέτησε δυσμενή επηρεασμό της σε σχέση με την εκδοθείσα άδεια που χορηγήθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος ............................
Η αιτήτρια απέτυχε να αποδείξει το απαιτούμενο έννομο συμφέρον της, εφόσον δεν απεκάλυψε οποιοδήποτε στοιχείο που να φανερώνει δυσμενή επηρεασμό της από τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Ως εκ τούτου αυτή στερείται εννόμου συμφέροντος να προσφύγει δι' αιτήσεως ακυρώσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως και κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με έξοδα εις βάρος της αιτήτριας."
Στην παρούσα περίπτωση η απουσία συγκεκριμένης βλάβης αποστερεί από την αιτήτρια το έννομο συμφέρον, το οποίο θα της επέτρεπε να επιδιώξει τις αιτούμενες θεραπείες.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα σε βάρος της αιτήτριας.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ