|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 574/2005)
30 Οκτωβρίου, 2006
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΦΑΙΔΩΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ης η Αίτηση.
_________
Μ. Καλλιγέρου, για τον Αιτητή.
Λ. Ουστά, δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα για την Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Ε.Ε.Υ.) προκήρυξε μια θέση Επιθεωρητή Α΄ στη Μέση Εκπαίδευση για τα Θρησκευτικά (θέση προαγωγής). Ο Αιτητής ήταν ένας από τους δύο αποταθέντες. Η Συμβουλευτική Επιτροπή (Σ.Ε.) που εξέτασε σε πρώτο στάδιο τις αιτήσεις αποφάσισε ότι ουδείς υποψήφιος πληρούσε τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας και έτσι δεν σύστησε οποιοδήποτε για προαγωγή στην έκθεση της προς την Ε.Ε.Υ. Για τον Αιτητή ειδικά είπε τα ακόλουθα:
"Ο υποψήφιος Παπαδόπουλος Φαίδων δεν πληροί την πρόνοια 3 του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης γιατί δεν έχει εκπαιδευτική υπηρεσία δεκαπέντε τουλάχιστον ετών στη δημόσια εκπαίδευση της Κύπρου και ως εκ τούτου δε μπορεί να είναι υποψήφιος για την πιο πάνω θέση. Σύμφωνα με τη σχετική γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας με αρ. φακ. Γ.Ε./Αριθ. Φακ. 46(Α)/67/34 ημερ. 20.11.2003 και την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση αρ. 527/01 ημερ. 30.5.2002, η υπηρεσία σε μη δημόσια σχολεία της Κύπρου δεν μπορεί να θεωρηθεί ως υπηρεσία για τους σκοπούς που απαιτεί το Σχέδιο Υπηρεσίας της υπό πλήρωση θέσης."
Αυτό σε συνάρτηση με την πρόνοια του σχεδίου υπηρεσίας ότι απαιτούμενο προσόν είναι εκπαιδευτική υπηρεσία 15 τουλάχιστον ετών. Να σημειωθεί συναφώς ότι ο Αιτητής είχε υπηρετήσει ως καθηγητής στην Ελλάδα από το 1980 μέχρι το 1992 και ως καθηγητής στην Κύπρο από το 1992. Δεν είχε λοιπόν 15 έτη υπηρεσίας στην εκπαιδευτική υπηρεσία στην Κύπρο, δοθέντος ότι η ημερομηνία συνδρομής των προσόντων ήταν η 17.1.2005.
Ο Αιτητής υπέβαλε ένσταση στην Ε.Ε.Υ. κατά της απόφασης της Σ.Ε., η οποία απερρίφθη ως εκπρόθεσμη. Η Ε.Ε.Υ. εξέτασε όμως, επιλαμβανόμενη του θέματος, τη νομιμότητα της απόφασης της Σ.Ε. να μην προτείνει οποιοδήποτε υποψήφιο, διαπιστώνοντας ότι ήταν νόμιμη. Ειδικά για τον κ. Παπαδόπουλο είπε:
"...δεν πληροί την πρόνοια (3) του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης, κάτω από τον τίτλο "Απαιτούμενα Προσόντα", γιατί δεν έχει εκπαιδευτική υπηρεσία δεκαπέντε τουλάχιστον ετών στη δημόσια εκπαίδευση της Κύπρου, ...."
Η Ε.Ε.Υ. αποφάσισε λοιπόν να διακόψει τη διαδικασία πλήρωσης της θέσης και να θεωρήσει την προκήρυξη άγονη, δεδομένου ότι ουδείς υποψήφιος ήταν προσοντούχος.
Κατά της απόφασης της Ε.Ε.Υ. ο Αιτητής καταχώρησε την προσφυγή αυτή προσβάλλοντας και την απόφαση της Ε.Ε.Υ. να απορρίψει την ένσταση του ως εκπρόθεσμη. Επ΄αυτού όμως η προσφυγή στερείται παντελώς ερείσματος αφού η Ε.Ε.Υ., όπως ελέχθη, παρά την απόρριψη της ένστασης του, επελήφθη του ουσιαστικού θέματος που ήταν ο αποκλεισμός του από τη Σ.Ε. ως μη προσοντούχου και έδωσε τη δική της κρίση επ΄αυτού.
Ως προς την ουσία της προσφυγής, ο Αιτητής παραπέμπει σε προηγούμενη προσφυγή του (527/2001) με την οποία προσέβαλλε προηγούμενη απόφαση της Ε.Ε.Υ. να μην τον θεωρήσει προσοντούχο καθ΄όσον δεν είχε την υπηρεσία των 2 ετών στη θέση τουλάχιστον Βοηθού Διευθυντή που το σχέδιο υπηρεσίας περαιτέρω ορίζει ότι πρέπει να περιλαμβάνεται στα 15 έτη εκπαιδευτικής υπηρεσίας. Στην περίπτωση εκείνη, σημειώνει, η Σ.Ε. και η Ε.Ε.Υ. είχαν αναγνωρίσει την υπηρεσία του στην Ελλάδα για σκοπούς κατοχής του προσόντος της 15ετούς εκπαιδευτικής υπηρεσίας αλλά τον είχαν αποκλείσει διότι δεν είχε 2 έτη υπηρεσίας στην Κύπρο στη θέση τουλάχιστον Βοηθού Διευθυντή, παρά το ότι είχε υπηρεσία 2 ετών στη θέση Διευθυντή στην Ελλάδα. Το επιχείρημα του στην προσφυγή ήταν ότι η εκπαιδευτική υπηρεσία του στην Ελλάδα δεν μπορούσε να είχε μετρήσει για σκοπούς υπολογισμού των 15 ετών συνολικής εκπαιδευτικής υπηρεσίας αλλά όχι για σκοπούς των 2 ετών της υπηρεσίας στη θέση τουλάχιστον Βοηθού Διευθυντή.
Η προσφυγή 527/2001 απορρίφθηκε. Κρίθηκε μεν λανθασμένο το σκεπτικό της Ε.Ε.Υ. που βασίσθηκε στη διάκριση μεταξύ "προϋπηρεσίας" για σκοπούς των 15 ετών και "υπηρεσίας" για σκοπούς των 2 ετών, αφού το σχέδιο υπηρεσίας αναφέρετο σε "υπηρεσία" και για τα δύο. Με δεδομένο όμως τον ορισμό του όρου "υπηρεσία" στον κανονισμό 2 των περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Καθορισμός Αναγνωρισμένης Υπηρεσίας για Σκοπούς Διορισμού, Προαγωγής και Προσαυξήσεων) Κανονισμών του 1997 (ΚΔΠ 382/97) ως η "εκπαιδευτική υπηρεσία εκπαιδευτικού λειτουργού μετά το διορισμό του στη μόνιμη θέση που κατέχει στη δημόσια εκπαιδευτική υπηρεσία", ο Κωνσταντινίδης, Δ., είπε τα ακόλουθα (σελίδες 5-6):
"Δεν καλυτερεύει όμως η θέση του αιτητή. Αντίθετα, θα προέκυπτε ζήτημα και σε σχέση με την αναγνώριση πως είχε την απαιτούμενη δεκαπενταετή εκπαιδευτική υπηρεσία. Απαιτείτο "υπηρεσία" και όχι "προϋπηρεσία" και για τα δύο σκέλη και ο αποκλεισμός του αιτητή, με αναφορά στην έννοια του όρου "υπηρεσία", ήταν ορθός όσο και αν περιορίστηκε στο ζήτημα των δύο ετών. Ο ορισμός του όρου "υπηρεσία" στους Κανονισμούς, όπως τον συνόψισα, είναι σαφής. Εντάσσεται σε αυτή μόνο περίοδος μετά το διορισμό στην μόνιμη θέση που κατείχε ο εκπαιδευτικός λειτουργός και ο αιτητής διορίστηκε ως Καθηγητής το 1992."
Η κατάσταση αυτή δεν διαφοροποιείτο, σημείωσε ο Κωνσταντινίδης, Δ., από τον κανονισμό 3(1)(γ) της ΚΔΠ 382/97 αφού αυτός δεν λειτουργούσε κατ΄αναίρεση ή διαφοροποίηση των σχεδίων υπηρεσίας. Όπως παρατήρησε δε (σ. 7):
"Εδώ το Σχέδιο υπηρεσίας απαιτεί "υπηρεσία" και στην απουσία αντένδειξης αυτή μπορεί να έχει μόνο την έννοια που της αποδίδουν οι νομοθετικές διατάξεις."
Ενισχυτικά σχετικές θεωρήθηκαν και οι διατάξεις του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου του 1969 (Ν. 10/69) ως προς τον ορισμό των άλλων όρων του σχεδίου υπηρεσίας.
Η θέση του Αιτητή είναι ότι ήταν πεπλανημένη η ερμηνεία που έδωσε η Σ.Ε. και η Ε.Ε.Υ. στην απαίτηση για 15ετή εκπαιδευτική υπηρεσία ως αφορούσα μόνο υπηρεσία στην Κύπρο και όχι και στην Ελλάδα, και με κάλεσε να μην ακολουθήσω την προσέγγιση του Κωνσταντινίδη, Δ., στην 527/2001. Η ερμηνεία που δόθηκε, λέγει ο Αιτητής, συνιστά ανεπίτρεπτη πρόσθεση όρων στη γενική αναφορά του σχεδίου υπηρεσίας σε "εκπαιδευτική υπηρεσία". Ως προς την 527/2001, εισηγείται ότι το θέμα δεν ήταν εκεί επίδικο, ώστε τα λεχθέντα να συνιστούν μόνο obiter dicta και να μην δημιουργούν δεδικασμένο. Παραπέμπει δε στον κανονισμό 3(1) και στην προηγούμενη της απόφασης στην 527/2001 αντίληψη του πράγματος από τη Σ.Ε. και την Ε.Ε.Υ., όπως και στην απόφαση του Αρτεμίδη, Δ. (ως ήτο τότε), στις υποθέσεις Κναή ν. Δημοκρατίας, κ.α., 795/1995 κ.α., 8.7.1998. Και καταλήγει εισηγούμενος ότι η Σ.Ε. και η Ε.Ε.Υ. συμπεριφέρθησαν και ανακόλουθα σε προηγούμενες διαδικασίες, εισήγηση που δεν θα εξετάσω όχι μόνο διότι τα σχετικά στοιχεία επιδιώκεται να εισαχθούν μέσω της αγόρευσης αλλά και διότι δεν αλλοιώνει το βασικό θέμα που είναι η ερμηνεία του όρου "εκπαιδευτική υπηρεσία".
Το θέμα είναι πρώτιστα θέμα ερμηνείας. Έχοντας μελετήσει όλες τις παραμέτρους της απόφασης του Κωνσταντινίδη, Δ., θεωρώ ότι δεν θα μπορούσα να προσθέσω οτιδήποτε ουσιαστικό στο σκεπτικό της, το οποίο συμμερίζομαι πλήρως. Τα λεχθέντα εκεί ως προς το θέμα που ενδιαφέρει εδώ δεν ήσαν καθόλου obiter dicta αλλά αδιάσπαστο μέρος του ratio decidendi αφού κυρίαρχο στοιχείο ήταν η ερμηνεία του όρου "εκπαιδευτική υπηρεσία", στα 15 έτη της οποίας θα έπρεπε να περιλαμβάνετο και 2ετής υπηρεσία στη θέση τουλάχιστον Βοηθού Διευθυντή. Ανεξαρτήτως δε του αν η απόφαση εκείνη συνιστά έτσι και δεδικασμένο, όπως εισηγείται και η Δημοκρατία, υιοθετώ το σκεπτικό της το οποίο και διέπει τη διάγνωση του ενώπιον μου θέματος. Στην υπόθεση Κναή ν. Δημοκρατίας, που το θέμα εγείρετο και κάπως διαφορετικά, δεν υπήρξε καθόλου συζήτηση των νομοθετικών παραμέτρων του όπως υπήρξε στην απόφαση του Κωνσταντινίδη, Δ., στο βαθμό δε που τα εκεί λεχθέντα αποτελούσαν αντίληψη διάφορη εκείνης του Κωνσταντινίδη, Δ., δεν τα συμμερίζομαι.
Καταλήγω λοιπόν ότι δεν υπήρξε πλάνη της Σ.Ε. ή της Ε.Ε.Υ. στην ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας και η απόφαση για αποκλεισμό του Αιτητή ως μη προσοντούχου, όπως και η ακόλουθη απόφαση για διακοπή της διαδικασίας εφ΄όσον, ελλείψει προσοντούχων υποψηφίων, η προκήρυξη κατέστη άγονη, ήταν νόμιμη.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ο αιτητής θα καταβάλει £400 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής,
Δ.
/ΚΧ"Π