|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 542/2005)
7 Σεπτεμβρίου, 2006
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Γ. Καραπατάκης, για τον Αιτητή.
Λ.Λάμπρου-Ουστά(κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η αίτηση.
Ξ. Ξενοφώντος για Χρ. Κληρίδη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 28.3.2005, δημοσιεύθηκε στις Εβδομαδιαίες Διαταγές της Αστυνομικής Δύναμης Κύπρου, Mέρος ΙΙ, Τόμος ΧLVI, η προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους, αστυφύλακα 4822 Δ. Δράκου, σε λοχία, επ΄ ανδραγαθία, επειδή στις 13.3.2005 κατάφερε με κίνδυνο της ζωής του να απεγκλωβίσει τον οδηγό καιόμενου στην κοίτη του ποταμού ΄Αμαθου, κοντά στον Αστυνομικό Σταθμό Γερμασόγειας, αυτοκινήτου.
Ο αιτητής που αξιώνει ακύρωση της πιο πάνω απόφασης είναι επίσης αστυφύλακας και υπηρετεί στον Ο.Π.Ε. Λεμεσού. Υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε υπό καθεστώς νομικής και πραγματικής πλάνης, γιατί δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για επ΄ ανδραγαθία προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους. Προς υποστήριξη του πιο πάνω λόγου, αναφέρει αποσπάσματα από την έκθεση του Αρχηγού της Αστυνομίας, αλλά και της κατάθεσης του ενδιαφερόμενου μέρους, προσπαθώντας να αποδείξει ότι στην πραγματικότητα η ζωή του ενδιαφερόμενου μέρους δεν διέτρεξε κίνδυνο και συνεπώς, η απόφαση να έχει ληφθεί υπό καθεστώς πλάνης περί τα πράγματα, αλλά και περί το νόμο.
Η με την έγκριση του Υπουργού, εξουσία του Αρχηγού να προαγάγει μέλος της Αστυνομικής Δύναμης Κύπρου, για ανδραγαθία στον αμέσως επόμενο βαθμό από αυτόν που κατέχει, έστω κι΄ αν το μέλος δεν κατέχει τα προσόντα που απαιτούνται για προαγωγή του, προβλέπεται στον κανονισμό 10 των περί Αστυνομίας (Προαγωγών) Κανονισμών του 2004, Κ.Δ.Π. 214/04. Στο εδάφιο (2) του ίδιου κανονισμού η ανδραγαθία ορίζεται ως πράξη που θέτει σε πραγματικό κίνδυνο τη ζωή του μέλους που την εκτελεί και η οποία λόγω του επικίνδυνου του χαρακτήρα της, υπερβαίνει τα όρια της συνήθους εκτέλεσης των καθηκόντων και υποχρεώσεών του, όπως αυτά καθορίζονται στον περί Αστυνομίας Νόμο. Η έννοια της ανδραγαθίας προσδιορίστηκε και στην υπόθεση Γεωργίου κ.α. ν. Παναγή κ.α. (1997) 3 Α.Α.Δ. 81.
Η επιχειρηματολογία του αιτητή θα πρέπει χωρίς δεύτερη σκέψη να απορριφθεί. Κατ΄ αρχάς από τα ενώπιόν μου στοιχεία προκύπτει ότι αναμφίβολα το ενδιαφερόμενο μέρος επέδειξε πράγματι ζήλο, πέραν του συνήθους καθήκοντος και εξέθεσε τη ζωή του σε κίνδυνο. Περαιτέρω, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στην ουσιαστική κρίση του αρμόδιου οργάνου και στην εκτίμηση των γεγονότων. Επεμβαίνει μόνο, αν αποδειχθεί πλάνη περί τα πράγματα ή υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής του ευχέρειας που συνιστά υπέρβαση εξουσίας ή παραβίαση του Συντάγματος ή του Νόμου (ΕΔΥ ν. Αναστασιάδη (1991) 3 Α.Α.Δ. σελ.1 και Γεωργίου κ.α. ν. Παναγή κ.α., ανωτέρω).
Αποτελεί μικρότητα να επιχειρήσει κάποιος να αμφισβητήσει την αξιέπαινη πράγματι προσπάθεια κάποιου να σώσει τη ζωή πολίτη, προσπαθώντας να επισημάνει, κατά τη γνώμη του, αντιφάσεις στις εκθέσεις και καταθέσεις όπως για παράδειγμα αν ο διασωθείς μετακινήθηκε σε απόσταση 20 ή 40 μέτρων από το αυτοκίνητο. ΄Ενα γεγονός παραμένει, ότι το ενδιαφερόμενο μέρος με αυτοθυσία όχι μόνο προσπάθησε να απεγκλωβίσει κάποιον από φλεγόμενο αυτοκίνητο, αλλά επέστρεψε σ΄ αυτό για να βεβαιωθεί ότι δεν υπήρχαν και άλλα πρόσωπα εντός. Το επικίνδυνο του όλου εγχειρήματος επιβεβαιώνεται ακριβώς και από το γεγονός ότι δευτερόλεπτα μετά την απομάκρυνσή του από το αυτοκίνητο αυτό εξερράγη.
Το ίδιο αβάσιμος είναι και ο δεύτερος ισχυρισμός του αιτητή ότι η συγκεκριμένη απόφαση παραβιάζει την αρχή της ισότητας που κατοχυρώνει το ΄Αρθρο 28 του Συντάγματος, αφού θα έπρεπε και ο ίδιος να προαχθεί επ΄ ανδραγαθία όταν στις 8.7.2004, διέσωσε αλλοδαπή από βέβαιο πνιγμό κατά τη διάρκεια απόπειρας αυτοκτονίας της. Για την πράξη του αυτή ο αιτητής είχε αμοιφθεί με εύφημη μνεία.
Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι η επ΄ ανδραγαθία προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους και δεν ενδιαφέρει αν κατά την άποψη του αιτητή θα έπρεπε ο Αρχηγός να προάξει ή όχι και τον ίδιο επ΄ ανδραγαθία, αντί να του απονείμει απλώς ηθική αμοιβή για άλλο συμβάν.
Η αρχή της ίσης μεταχείρισης παραβιάζεται όταν δύο όμοιες περιπτώσεις αντικρίζονται με διαφορετικό τρόπο. Στην παρούσα περίπτωση οι συνθήκες των δύο επεισοδίων, κρίθηκαν αυτοτελώς και συνεπώς δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, ούτως ώστε να γίνεται βάσιμα επίκληση της αρχής της ισότητας. Εξετάζουμε μόνο την εγκυρότητα της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους και όχι αν λανθασμένα ή παράνομα δεν προήχθη και ο αιτητής επ΄ ανδραγαθία. Εξ άλλου, ακόμα και να καταλήγαμε ότι ο αιτητής αδικήθηκε με την παράλειψη προαγωγής του, πώς αυτό επιδρά επί της νομιμότητας της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους;
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του αιτητή.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ