ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 333/2005)

 

 

17 Ιουλίου, 2006

 

 

[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146, 24, 28, 144 ΚΑΙ 169 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

PAVLOS PH. VARELLAS TRADING CO. LIMITED,

 

Αιτητές,

ΚΑΙ

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,

 

Καθ΄ων η Αίτηση.

- - - - - - -

 

Ε. Μυριανθέας, για τους Αιτητές.

 

Στ. Θεοδούλου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.

 

- - - - - - -

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές, κατά ή περί την 11.2.2005, εισήγαγαν από το Ηνωμένο Βασίλειο (κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης) το μεταχειρισμένο αυτοκίνητο με αριθμό πλαισίου WDB2110422A252439 και αριθμό μηχανής 27194130130135691 τύπου MERCEDES E200 COMP CLASSIC A, με αριθμό εγγραφής Ηνωμένου Βασιλείου ΚΤ03 ΒΚY, και, κατά τον τελωνισμό του την 3.3.2005, οι καθ΄ων η αίτηση τους πληροφόρησαν ότι υπολόγισαν το φόρο κατανάλωσης σε ΛΚ3.897. Οι καθ΄ων η αίτηση καθόρισαν τον φόρο κατανάλωσης χρησιμοποιώντας τις πρόνοιες του Νόμου 91(Ι)/2004, δηλαδή με κλιμακούμενο φορολογικό συντελεστή με βάση τον κυβισμό του οχήματος, που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν 1796cc. Οι αιτητές κατέβαλαν το φόρο κατανάλωσης εκ ΛΚ3.897 υπό διαμαρτυρία.

 

Με την προσφυγή οι αιτητές ζητούν δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ΄ων η αίτηση να καθορίσουν και επιβάλουν το ποσό των ΛΚ3.897 ως φόρο κατανάλωσης για το υπό αναφορά μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, είναι άκυρη.

 

Οι αιτητές προβάλλουν, μεταξύ άλλων, ως λόγο ακυρώσεως τη θέση ότι, ο τρόπος με τον οποίο υπολογίστηκε ο φόρος κατανάλωσης, οδήγησε σε αύξηση της τιμής του οχήματος έναντι ενός ομοειδούς (τύπου, κυβισμού, ηλικίας, κατάστασης και διανυθέντων χιλιομέτρων) οχήματος το οποίο είχε εισαχθεί και φορολογηθεί προηγουμένως σαν καινούριο στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να δημιουργείται δυσμενής διάκριση μεταξύ των ήδη κυκλοφορούντων στην Κύπρο οχημάτων και των εισαγομένων ως μεταχειρισμένων από άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τούτο, σύμφωνα με τους αιτητές, είναι αντίθετο προς το άρθρο 90 της Συνθήκης της ΕΚ, τις πρόνοιες της οποίας δεν φαίνεται να έλαβαν υπόψη οι καθ΄ων η αίτηση κατά τον υπολογισμό του φόρου κατανάλωσης. Με άλλα λόγια, οι σχετικές πρόνοιες του Μέρους Β του Τέταρτου Παραρτήματος του Νόμου 91(Ι)/2004, τις οποίες εφάρμοσαν οι καθ΄ων η αίτηση, αντιβαίνουν προς το άρθρο 90 της Συνθήκης της ΕΚ.

 

Οι καθ΄ων η αίτηση δήλωσαν στο Δικαστήριο ότι, κατά τη διαδικασία παραγωγής της προσβαλλόμενης πράξης και/ή απόφασης, δεν είχαν εξετάσει οποιοδήποτε ζήτημα σχετικό με την σύγκριση του ποσού των δασμών και φόρων κατανάλωσης που επιβλήθηκαν για την εισαγωγή από χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης του επίδικου μεταχειρισμένου αυτοκινήτου με το κατάλοιπο δασμού και/ή φόρου που εξακολουθεί να βρίσκεται ενσωματωμένο στην αξία «ομοειδούς» αυτοκινήτου που είχε εισαχθεί καινούριο στη Δημοκρατία και έχει την ίδια «ηλικία» με το επίδικο.

 

Ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως ευσταθεί. Το ίδιο ακριβώς ζήτημα απασχόλησε τον αδελφό Δικαστή Κρονίδη στην Προσφυγή 1161/2004, Θωμάς Τριφυλλής ν. Τμήματος Τελωνείων, 26.5.2006. Το σχετικό απόσπασμα από την απόφασή του, με το οποίο και συμφωνώ, έχει ως εξής:

 

"Το άρθρο 90 της Συνθήκης περί Ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας το οποίο επικαλείται ο αιτητής έχει ως εξής:-

 

«Κανένα κράτος μέλος δεν επιβάλλει άμεσα ή έμμεσα στα προϊόντα άλλων κρατών μελών εσωτερικούς φόρους οποιασδήποτε φύσεως, ανώτερους από εκείνους που επιβαρύνουν άμεσα ή έμμεσα τα ομοειδή εθνικά προϊόντα.

 

Κανένα κράτος μέλος δεν επιβάλλει στα προϊόντα των άλλων κρατών μελών εσωτερικούς φόρους, η φύση των οποίων οδηγεί έμμεσα στην προστασία άλλων προϊόντων.»

 

Το δε άρθρο 4(1)(α)(β)(γ) του περί Φόρων Κατανάλωσης Νόμου (Ν. 91(Ι)/2004) αναφέρει τα εξής:-

 

«4.(1) Εκτός αν προνοείται διαφορετικά στον παρόντα Νόμο, επιβαρύνονται με φόρους κατανάλωσης τα προϊόντα που καθορίζονται στα Μέρη ΙΧ, Χ, ΧΙ και ΧΙΙ σύμφωνα με τους συντελεστές που εκτίθενται στο Πρώτο, Δεύτερο, Τρίτο και Τέταρτο Παράρτημα και τα οποία:

 

(α) παράγονται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας, ή

(β) προέρχονται από άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή

(γ) εισάγονται στη Δημοκρατία.»

 

Το άρθρο 90 της Συνθήκης της Ε.Κ. δεν περιορίζει το δικαίωμα κάθε κράτους μέλους να θεσπίζει σύστημα διαφοροποιούμενης φορολογίας ακόμα και για ομοειδή προϊόντα, σύμφωνα όμως με ορισμένα αντικειμενικά κριτήρια. Τέτοιου είδους διαφοροποιήσεις συμβιβάζονται με το κοινοτικό δίκαιο νοουμένου ότι αποφεύγεται κάθε μορφή διάκρισης άμεσης ή έμμεσης σε σχέση με εισαγωγές που πραγματοποιούνται από άλλα κράτη μέλη.

 

Είναι γεγονός ότι ο σχετικός περί Φόρων Κατανάλωσης Νόμος (Ν.91(Ι)/2004) επιβάλλει τους ίδιους φόρους κατανάλωσης σε εισαγόμενα αυτοκίνητα είτε αυτά είναι καινούργια είτε είναι μεταχειρισμένα.

 

Ο αιτητής εγείρει ένα ιδιαίτερο ζήτημα όσον αφορά τη φορολόγηση μεταχειρισμένου αυτοκινήτου, όπως η υπό εξέταση περίπτωση. Ισχυρίζεται ότι τα εγχώρια μεταχειρισμένα αυτοκίνητα που είχαν φορολογηθεί ως καινούργια και καταβλήθησαν οι φόροι με την πάροδο του χρόνου και την σχετική υποτίμηση της αξίας του, αποσβέσθηκε και μέρος αυτών των φόρων ανάλογα με την περίπτωση. Δηλαδή υπάρχει πάντοτε ενσωματωμένο στην αξία ενός εγχώριου μεταχειρισμένου αυτοκινήτου ένα μέρος (κατάλοιπο) του αρχικού φόρου που ήταν αναπόσπαστο μέρος της τιμής πώλησης του αυτοκινήτου στον καταναλωτή.

 

Ως αποτέλεσμα, κατά τον αιτητή, η επιβολή φόρων στο εισαγόμενο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο ως να ήταν καινούργιο παραβιάζει τις πρόνοιες του άρθρου 90 της Συνθήκης της Ε.Κ. γιατί έμμεσα επιβάλλει ψηλότερη φορολογία σ΄ αυτό παρά στο αντίστοιχο κυπριακό μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, του οποίου το κατάλοιπο του φόρου ύστερα από την μείωση της αξίας του ήταν χαμηλότερο από αυτόν που επιβλήθηκε στο επίδικο αυτοκίνητο.

 

Καταλήγοντας είναι η εισήγηση του αιτητή ότι ο φόρος κατανάλωσης σε ένα εισαγόμενο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, για να συνάδει με τις επιταγές του άρθρου 90 της Συνθήκης, πρέπει να μειώνεται ανάλογα όσον αναμένεται να μειώνεται στο εγχώριο μεταχειρισμένο.

 

Την θέση αυτή ο αιτητής τη στηρίζει σε αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Δ.Ε.Κ.) όπως την JAO NUNES TADEV (c. 345/93, συλλογή 1995, σελ. 1-479 και ΑΝΤΟΝΙΟ GOMES VELANTE (c.393/89 συλλογή 1998, σελ. 1-1327).

 

...........................................................................

 

Από τις πιο πάνω αποφάσεις συνάγεται ότι επιτρέπεται η επιβολή φόρου στα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα από άλλο κράτος μέλος υπό τη βασική προϋπόθεση ότι ο επιβαλλόμενος φόρος δεν μπορεί αν υπερβαίνει το κατάλοιπο του φόρου που παραμένει ενσωματωμένο στην αξία των ομοειδών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που είναι ήδη εγγεγραμμένα στα μητρώα του οικείου κράτους.

 

..........................................................................

 

Έχω καταλήξει ότι ο λόγος ακύρωσης που προβάλλει ο αιτητής ευσταθεί. Η επιβολή φόρου κατανάλωσης σε εισαγόμενο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, ως εάν ήτο καινούργιο, όπως στην παρούσα υπόθεση, αντίκειται με τις πρόνοιες του άρθρου 90 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Έχοντας υπόψη τη νομολογία του ΔΕΚ καταλήγω ότι το κατάλοιπο του φόρου που παραμένει ενσωματωμένο σε εθνικό μεταχειρισμένο αυτοκίνητο που είναι ομοειδές με το εισαγόμενο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο πρέπει να είναι ανάλογο με την πραγματική υποτίμηση της αξίας του."

 

Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα υπέρ των αιτητών.

 

Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.

 

 

                                                                   Ρ. Γαβριηλίδης,

Δ.

/ΧΤΘ

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο