|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.1469/2005)
25 Ιουλίου, 2006
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΙΑΚΩΒΟΥ ΦΛΩΡΙΔΗΣ,
Αιτητής,
- KAI -
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - -
Κ. Καλλής, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης του κτήματος με αρ. τεμ. 439 (παλαιό 404) Φ/Σχ. 39/47 στο χωριό Σια της Επαρχίας Λευκωσίας. Με διάταγμα απαλλοτρίωσης που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 22.6.2001, οι καθ΄ων η αίτηση απαλλοτρίωσαν μέρος του εν λόγω κτήματος. Εναντίον του διατάγματος ο αιτητής καταχώρησε την υπ΄ αρ. 718/2001 προσφυγή. Με απόφασή του, ημερομηνίας 27.3.2003, το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε την προσφυγή και ακύρωσε το διάταγμα, με το σκεπτικό ότι αυτό δημοσιεύθηκε χωρίς να προηγηθεί οποιαδήποτε τεχνική ή οικονομική μελέτη, χωρίς να υπάρχει σαφής δέσμευση της ιδιοκτήτριας εταιρείας λατομείου ότι ήταν σε θέση να υποστεί το κόστος κατασκευής του έργου, και χωρίς να εξεταστεί αν μπορούσαν να εξυπηρετηθούν οι σκοποί της απαλλοτρίωσης με άλλους, λιγότερο επαχθείς, τρόπους. (Βλ. Φλωρίδης ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 718/2001, 27.3.2003). Την ακύρωση του διατάγματος της 22.6.2001 ακολούθησε η έκδοση νέου διατάγματος απαλλοτρίωσης που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας της 23.12.2004. Εναντίον του νέου διατάγματος ο αιτητής καταχώρησε την υπ΄ αρ. 240/2005 προσφυγή. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε και πάλι την προσφυγή, με το σκεπτικό ότι "δεν είχε προηγηθεί της απαλλοτρίωσης η αναγκαία μελέτη για το έργο και/ή διερεύνηση άλλων και λιγότερο επαχθών τρόπων για την πραγμάτωση του επιδιωκόμενου σκοπού" και ότι "δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι αυτή την φορά υπήρξε συμμόρφωση με τις υποχρεώσεις που διέπουν την πορεία της νόμιμης απαλλοτρίωσης που επιβάλλουν οι αρχές της χρηστής διοίκησης όπως πηγάζουν από τις θεμελειακές διαστάσεις της απαλλοτρίωσης ως αναγκαστικής απόκτησης ιδιωτικής περιουσίας". (Βλ. Φλωρίδης ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 240/2005, 7.10.2005).
Όπως προκύπτει από τις αντίστοιχες γνωστοποιήσεις απαλλοτρίωσης, της 23.6.2000 και της 9.1.2004, ο σκοπός της δημόσιας ωφέλειας και των δύο απαλλοτριώσεων, εκείνης δηλαδή της 22.6.2001 και εκείνης της 23.12.2004, ήταν "για τη δημιουργία και ανάπτυξη δημόσιων δρόμων στη Δημοκρατία, την προαγωγή ή ανάπτυξη της μεταλλευτικής/λατομικής βιομηχανίας και η απαλλοτρίωσή της επιβάλλεται για τη δημιουργία ασφαλτοστρωμένου δρόμου που οδηγεί σε λατομείο σε περιοχή του χωριού Σια της Επαρχίας Λευκωσίας."
Είκοσι μέρες μετά την έκδοση της απόφασης στην Προσφυγή 240/2005, ήτοι στις 27.10.2005, δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας διάταγμα επίταξης του ίδιου κτήματος του αιτητή, για περίοδο ενός έτους, "για τη δημιουργία δημόσιου δρόμου στο χωριό Σια της Επαρχίας Λευκωσίας" μέχρις ότου, όπως αναφέρεται στην Ένσταση των καθ΄ων η αίτηση, "το ίδιο το Κοινοτικό Συμβούλιο Σιάς σε συνεννόηση με την Επαρχιακή Διοίκηση Λευκωσίας εκδώσει Διάταγμα Απαλλοτρίωσης για τελική διασφάλιση της λειτουργίας του δημοσίου δρόμου στην περιοχή, για σκοπούς δημοσίου συμφέροντος και εξυπηρέτηση του ευρύτερου κοινού."
Με την προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση του διατάγματος επίταξης της 27.10.2005.
Προβάλλεται ως λόγος ακυρώσεως ότι, ενώ το επίδικο διάταγμα επίταξης δημοσιεύθηκε στις 27.10.2005, δεν έχει έκτοτε προσφερθεί οποιαδήποτε αποζημίωση στον αιτητή· και τούτο κατά παράβαση του άρθρου 23(8)(δ) του Συντάγματος το οποίο προβλέπει για καταβολή αποζημίωσης "τοις μετρητοίς το ταχύτερον δυνατόν". Η θέση του δικηγόρου των καθ΄ων η αίτηση επί του σημείου αυτού είναι ότι η καταβολή της αποζημίωσης "δεν μπόρεσε να γίνει μέχρι τώρα επειδή ακόμα να ολοκληρωθούν οι εκτιμήσεις των επηρεαζομένων ακινήτων. Η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη και προσεχώς θα καταβληθεί η σχετική αποζημίωση. Εξάλλου δεν έχει παρατηρηθεί μεγάλη καθυστέρηση όπως αναφέρεται στη νομολογία."
Ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως ευσταθεί. Από τις 27.10.2005 μέχρι τις 6.7.2006, οπότε και επιφύλαξα την απόφασή μου στην προσφυγή, θεωρώ ότι υπήρξε αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην καταβολή της αποζημίωσης στον αιτητή και, επομένως, το επίδικο διάταγμα επίταξης είναι ακυρωτέο γι΄ αυτό το λόγο.
Προβάλλεται, επίσης, ως λόγος ακυρώσεως ότι το επίδικο διάταγμα επίταξης είναι ακυρωτέο και για το λόγο ότι στερείται επαρκούς αιτιολογίας.
Και αυτός ο λόγος ευσταθεί. Όπως έχω προαναφέρει, στην περίπτωση των απαλλοτριώσεων του 2001 και του 2004, που είχαν προηγηθεί του επίδικου διατάγματος επίταξης, οι καθ΄ων η αίτηση είχαν θέσει ως σκοπό δημόσιας ωφέλειας "τη δημιουργία και ανάπτυξη δημόσιων δρόμων στη Δημοκρατία, την προαγωγή ή ανάπτυξη της μεταλλευτικής/λατομικής βιομηχανίας .............. τη δημιουργία ασφαλτοστρωμέου δρόμου που οδηγεί σε λατομείο σε περιοχή του χωριού Σια της Επαρχίας Λευκωσίας." Με το επίδικο διάταγμα επίταξης έθεσαν ως σκοπό δημόσιας ωφέλειας "τη δημιουργία δημόσιου δρόμου στο χωριό Σια της Επαρχίας Λευκωσίας". Προφανώς, έχει μεταβληθεί ο σκοπός για τον οποίο οι καθ΄ων η αίτηση χρειάζονται την ακίνητη ιδιοκτησία του αιτητή. Πλην, όμως, για μια τέτοια μεταβολή, όπως ορθά εισηγείται ο δικηγόρος του αιτητή, η νομολογία απαιτεί αιτιολογία η οποία εδώ ελλείπει. (Βλ. Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας (1999) 1 ΑΑΔ 216, 222, Α.Η.Κ. ν. Hydroteck (1999) 3 ΑΑΔ 333, 344 και Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας (2003) 3 ΑΑΔ 527, 531).
Δοθέντος ότι οι πιο πάνω δύο λόγοι ακυρώσεως ευσταθούν, δε θα υπεισέλθω στην εξέταση των άλλων λόγων ακυρώσεως που προβάλλονται.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ του αιτητή.
Το επίδικο διάταγμα επίταξης της 27.10.2005 ακυρώνεται.
Ρ. Γαβριηλίδης,
Δ.
/ΧΤΘ