ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

 

(Αίτηση Αρ. 7/2005)

 

8 Φεβρουαρίου, 2006

 

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟΝ  ΠΕΡΙ  ΝΟΜΙΚΗΣ  ΑΡΩΓΗΣ  ΝΟΜΟ  ΤΟΥ  2002  (Ν. 165(Ι)/2002)

 

ΑΙΤΗΣΗ  ΑΠΟ

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ  ΠΑΝΑΓΗ   (ΚΑΥΚΑΡΗΣ),

Αιτητή.

________________________

 

Ο Αιτητής παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.

Δ. Κούσιου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η   (Ex tempore)

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Εκκρεμούσης της Προσφυγής Αρ. 1559/2005, την οποία ο αιτητής καταχώρισε εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Αναπληρωτή Διευθυντού Κεντρικών Φυλακών, καταχωρήθηκε η παρούσα αίτηση, με την οποία ο αιτητής ζητά νομική αρωγή, για σκοπούς προώθησης της πιο πάνω προσφυγής του.

 

Καθώς αναφέρεται στο έντυπο, το οποίο έχει συμπληρώσει, είναι κατάδικος στις Κεντρικές Φυλακές και δεν έχει οποιοδήποτε εισόδημα ή άλλη περιουσία, η οποία να του παρέχει τη δυνατότητα να εκπροσωπηθεί στο Δικαστήριο από συνήγορο. 

 

Ο αιτητής θεωρεί ότι η αίτησή του πρέπει να γίνει αποδεκτή, αφού με την προσφυγή του τίθεται ζήτημα παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  Βρίσκεται για 19 χρόνια στις Κεντρικές Φυλακές και τυγχάνει δυσμενούς μεταχείρισης σ' ό,τι αφορά την προσωπική του υγεία. 

 

Η συνήγορος, η οποία εμφανίστηκε εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, ανέφερε ότι η περίπτωση του αιτητή δεν καλύπτεται από τον περί Νομικής Αρωγής Νόμο του 2002, (Ν. 165(Ι)/2002), (ο «Νόμος»).  Πρόκειται, είπε, για προσφυγή στη βάση του ΄Αρθρου 146 του Συντάγματος και παρέπεμψε σε σχετική νομολογία. 

 

Ανάλογο ζήτημα είχα την ευκαιρία να εξετάσω στην Αλή Κιαμίλ, Υπόθεση Αρ. 133/05, 24/3/05.

 

Το πρώτο το οποίο πρέπει να αποφασιστεί, όπως ορίζει και ο Κανονισμός 5(Ι) του περί Νομικής Αρωγής Διαδικαστικού Κανονισμού (Αρ. 1) του 2003, είναι το κατά πόσο η περίπτωση καλύπτεται από τις πρόνοιες του Νόμου.

 

Το ΄Αρθρο 3 του Νόμου, προβλέπει ότι:-

 

       «3.  Παρέχεται δωρεάν νομική αρωγή στις διαδικασίες που αναφέρονται στα άρθρα 4, 5 και 6, στην έκταση και υπό τους όρους που διαλαμβάνονται στον παρόντα Νόμο.»

 

 

 

            Τα ΄Αρθρα 4 και 6 αναφέρονται σε ποινικές διαδικασίες στο Επαρχιακό Δικαστήριο, στο Κακουργιοδικείο, στο Στρατιωτικό Δικαστήριο και στο Ανώτατο Δικαστήριο και σε διαδικασίες ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου.  Το ΄Αρθρο 5, το οποίο εδώ ενδιαφέρει, αναφέρεται σε διαδικασίες για καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίες, στο εδάφιο (1), προσδιορίζονται ως εξής:-

 

«5. - (1)  Για τους σκοπούς του άρθρου αυτού, 'διαδικασίες για καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων' σημαίνει οποιαδήποτε -

 

(α)  Πολιτική διαδικασία ενώπιον Δικαστηρίου σε οποιοδήποτε στάδιο, που εγείρεται εναντίον της Δημοκρατίας για ζημιά που υπέστη πρόσωπο συνεπεία καθορισμένων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων^. ή

 

(β)  ποινική διαδικασία η οποία εγείρεται από οποιοδήποτε πρόσωπο, σε περιπτώσεις όπου το υπό εκδίκαση αδίκημα αφορά καθορισμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»

 

 

 

Το ζήτημα, το οποίο με απασχόλησε, είναι το κατά πόσο η παρούσα περίπτωση θα μπορούσε να ενταχθεί στην πολιτική διαδικασία, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, Αίτηση Αρ. 1/2003, 19/12/03.  Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:-

 

«Διερευνήσαμε ως πρώτο ζήτημα, όπως ορίζει ο Καν. 5(1)* του Διαδικαστικού Κανονισμού Αρ. 1 του 2003, το κατά πόσο η περίπτωση αφορά όντως σε πολιτική διαδικασία.  Στο εσωτερικό δίκαιο το θέμα απόλυσης δημόσιου λειτουργού ανήκει βέβαια στην αναθεωρητική δικαιοδοσία, όχι την πολιτική.  ΄Ομως δεν θα μπορούσαμε να επιμείνουμε στη δική μας ταξινόμηση εκεί όπου υπάρχει άλλη διαφορετική από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά την ερμηνεία του Άρθρου 6(1) της Σύμβασης, σε σχέση με την προστασία αστικών δικαιωμάτων όπως στις περιπτώσεις Azinas v. Cyprus, ECHR, No. 56679/00, 20 June 2002 και Mavronichis v. Cyprus ECHR, No. 71, 1998-II 944.  Αλλά στο υπό αναφορά θέμα, η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι πως τέτοιου είδους ζητήματα δεν εμπίπτουν στη Σύμβαση: βλ. Case of Neigel v. France ECHR, No. 32, 1997-II 399 και τις δύο προαναφερθείσες.»

 

Ο Νόμος δεν παρέχει δυνατότητα χορήγησης νομικής αρωγής σε θέματα παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανεξάρτητα των διαδικασιών στις οποίες αυτά αναφύονται.  Η περίπτωση του αιτητή δεν μπορεί, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, να ενταχθεί σε διαδικασία ποινική, πολιτική ή διαδικασία ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου, όπως ο Νόμος προβλέπει, και, συνεπώς, το αίτημα δεν μπορεί να επιτύχει.

 

Η αίτηση απορρίπτεται.

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                Ε. Παπαδοπούλου,

                                                                                                               Δ.

 

 

 

 

/ΜΠ