|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
AΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 467/2004)
27 Φεβρουαρίου, 2006
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΤΔ,
Αιτητές,
ΑΡΧΗ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________
Χρ. Χριστοφίδης για Λ. Παπαφιλίππου, για τους Αιτητές.
Μ. Καλλίγερου, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
_________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Οι καθ΄ων η αίτηση (στο εξής «η Αρχή»), εξέτασε αυτεπάγγελτα εναντίον των αιτητών, πιθανές παραβάσεις των κανονισμών 21(5), 21(6) και 22(1)(γ) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000, Κ.Δ.Π. 10/2000.
Η κατηγορία αναφερόταν σε ακατάλληλες σκηνές βίας σε επεισόδιο σειράς που καθιστούσε το επεισόδιο ακατάλληλο για γενική παρακολούθηση, χωρίς την ανάλογη προειδοποίηση.
Μετά την καθορισμένη διαδικασία, η Αρχή, αφού ζήτησε από τους αιτητές να υποβάλουν οποιεσδήποτε εξηγήσεις, κατέληξε ότι υπήρχαν εκ μέρους των αιτητών παραβάσεις των πιο πάνω κανονισμών και τελικά τους επέβαλε διοικητικό πρόστιμο £2.000 για παράβαση του κανονισμού 21(6) των Κανονισμών, ενώ αναφορικά με τις παραβάσεις των κανονισμών 21(5) και 22(1) δεν επέβαλε οποιαδήποτε κύρωση.
Οι αιτητές προσβάλλοντας την πιο πάνω απόφαση υποστηρίζουν ότι εσφαλμένα οι καθ΄ ων η αίτηση εξέτασαν αυτεπάγγελτα την επίδικη υπόθεση γιατί, με βάση το άρθρο 3(2)(γ) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998, Ν.7(Ι)/1998, η Αρχή έχει εξουσία να εξετάζει αυτεπάγγελτα ή έπειτα από παραστάσεις, μόνο ζητήματα σχετικά με την τήρηση των αρχών που καθορίζονται στο άρθρο 26 του Νόμου. Υποστηρίζουν ότι οι κατ΄ ισχυρισμόν παραβάσεις δεν εμπίπτουν στις πρόνοιες του εν λόγω άρθρου και κατά συνέπεια η προσβαλλόμενη πράξη στερείται νομικού ερείσματος και είναι άκυρη αφού παραβιάζει το άρθρο 3(2)(γ).
Το δικαίωμα της Αρχής να επιβάλλει κυρώσεις για παραβάσεις βασίζεται στο άρθρο 3(2)(ζ) του Νόμου. Το εδάφιο 2(γ) του ίδιου άρθρου προβλέπει ρητά ότι η Αρχή έχει αρμοδιότητα να εξετάζει αυτεπαγγέλτως ή έπειτα από παραστάσεις, ζητήματα σχετικά με την τήρηση των αρχών που καθορίζονται στο άρθρο 26.
Το άρθρο 26 αναλύει τις αρχές που θα πρέπει να διέπουν τις εκπομπές των σταθμών. Αυτές είναι η αντικειμενικότητα, η πληρότητα και η επικαιρότητα της πληροφόρησης, η ψηλή ποιότητα, η διαφύλαξη της γλώσσας, ο σεβασμός της προσωπικότητας, της υπόληψης και του ιδιωτικού βίου του ατόμου, ο σεβασμός των ιδεωδών της Δημοκρατίας, η διαφύλαξη της εθνικής ταυτότητας και της πολιτιστικής κληρονομιάς του λαού της Κύπρου.
Το άρθρο 51 του Νόμου δίδει το δικαίωμα στην Αρχή να εκδίδει με την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου κανονισμούς, αλλά και την εξουσία επιβολής χρηματικών ποινών. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 41(2) της Κ.Δ.Π. 10/2000, η Αρχή έχει εξουσία να εξετάζει αυτεπάγγελτα και ανεξάρτητα από παράπονα του κοινού, παραβάσεις από οποιονδήποτε σταθμό αν υποπέσει στην αντίληψή της ότι δυνατόν να μην έχουν τηρηθεί οι πρόνοιες του Νόμου και των Κανονισμών.
Η εξουσία της Αρχής να προβαίνει σε εξέταση των παραβάσεων προκύπτει από το συνδυασμό των πιο πάνω άρθρων στα οποία αναφέρθηκα, αλλά και από το περιεχόμενο των σχετικών κανονισμών. Αν υιοθετείτο το επιχείρημα των αιτητών, θα κατέληγα στο συμπέρασμα ότι δεν παρέχεται στην Αρχή το δικαίωμα από το νόμο, ούτε αυτεπάγγελτης, αλλά ούτε και ύστερα από παραστάσεις εξέτασης τυχόν παραβάσεων που αναφέρονται στο Νόμο ή και στους σχετικούς κανονισμούς, όπως είναι για παράδειγμα παραβάσεις των κανονισμών 21 και 22. Και αυτό γιατί θα σήμαινε ότι το άρθρο 3 περιορίζει την εξέταση των παραβάσεων μόνο των προνοιών του άρθρου 26. Το όλο, όμως, πνεύμα του Νόμου και των Κανονισμών δεν επιτρέπει μια τέτοια ερμηνεία. Θα ήταν ατελέσφορο ο Νόμος και οι σχετικοί Κανονισμοί να προνοούν τη θέσπιση σειράς περιορισμών και ελέγχων και η Αρχή να μην έχει τη δυνατότητα να μπορεί να τους επιβάλει.
Ακολουθεί ο ισχυρισμός των αιτητών ότι η προσβαλλόμενη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί λόγω πολλαπλότητας των κατηγοριών και των ποινών. Υποστηρίζουν ότι οι κατ΄ ισχυρισμόν κατηγορίες είναι ταυτόσημες και με το ίδιο λεκτικό και αναφέρονται στα ίδια γεγονότα. Ενώ πρόκειται για το ίδιο κατ΄ ισχυρισμόν αδίκημα, παρατηρείται πολλαπλότητα στις κατηγορίες και στην επιβολή της ποινής. Επιπροσθέτως, ισχυρίζονται ότι η Αρχή δεν αναφέρει στην απόφασή της, όπως είχε υποχρέωση, κατά πόσο ο αριθμός των διατάξεων στις οποίες διαπιστώθηκε παράβαση επέδρασε σωρευτικά στον καθορισμό του προστίμου.
Είμαι της γνώμης ότι δεν μπορεί να ευσταθήσει ισχυρισμός για πολλαπλότητα. Πολλαπλότητα υπό τη μορφή του ελαττώματος σε κατηγορητήριο έχουμε όταν η ίδια κατηγορία περιέχει πλέον του ενός αδικήματα και αυτό δεν έχει σχέση με τη δυνατότητα πρόσαψης πλειόνων κατηγοριών, ακόμα και όταν αυτές στηρίζονται στα ίδια γεγονότα. ΄Οσο κι΄ αν αυτό επιδρά σε σχέση με την επιβλητέα κύρωση (βλέπε Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υποθ. Αρ. 362/03, ημερ. 27.2.2004).
Στην προκείμενη περίπτωση νομίζω ότι θα είναι βοηθητική η επί λέξει αναφορά στην επιβολή της ποινής:
«Εν όψει των ανωτέρω, και λαμβάνοντας υπόψη την προσπάθεια που κάνει ο σταθμός για αυτορύθμιση σε συνάρτηση με την σοβαρότητα των παραβάσεων, η Αρχή κρίνει και αποφασίζει όπως επιβάλει στο σταθμό το διοικητικό πρόστιμο των 2.000 Λ.Κ. για την παράβαση του κανονισμού 21(6) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000 (Κ.Δ.Π. 10/2000) που έγινε στις 2.11.2003. ΄Οσον αφορά τις παραβάσεις των κανονισμών 21(5) και 22(1) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000 (Κ.Δ.Π. 10/2000) που έγιναν στις 2.11.2003, η Αρχή δεν επιβάλλει οποιαδήποτε κύρωση.»
Στην υπόθεση Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υποθ. Αρ. 1105/02, ημερ. 21.5.2004, κρίθηκε πως η Αρχή οφείλει να διευκρινίζει κατά πόσο ο αριθμός των διατάξεων στις οποίες διαπιστώθηκε παράβαση επέδρασε σωρευτικά στον καθορισμό του προστίμου, αφού όταν η παράβαση θεμελιώνεται στα ίδια γεγονότα δεν είναι επιτρεπτός ο πολλαπλασιασμός με αναφορά στις διατάξεις.
Στην παρούσα περίπτωση δεν φαίνεται αν η παράβαση των κανονισμών 21(5) και 22(1) επέδρασε επί του ύψους του προστίμου που εφαρμόστηκε για παράβαση του κανονισμού 21(6). Στην απόφαση αναφέρεται απλώς ότι για την παράβαση των κανονισμών 21(5) και 22(1) δεν επιβάλλεται οποιαδήποτε κύρωση. Δεν είναι καθαρό αν οι παραβάσεις των δύο αυτών κανονισμών επέδρασαν στο ύψος του επιβληθέντος προστίμου για παράβαση του κανονισμού 21(6).
Θεωρώ ότι το γεγονός ότι η Αρχή αναλαμβάνει πολλαπλό ρόλο κατά την επιβολή κυρώσεων αφού είναι και παραπονούμενος και ερευνόν όργανο και δικαστήριο και εισπράττει και το επιβαλλόμενο πρόστιμο (βλέπε Sigma Radio T.V. Ltd κ.α. v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υποθ. Αρ. 320/99 κ.α., ημερ. 24.2.2004) δημιουργεί την ανάγκη για αυστηρή και στενή θεώρηση των αποφάσεών της.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση.
Φρ. Νικολαΐδης
Δ.
/ΜΔ