|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Kυπριακή Δημοκρατία, μέσω Eπιτροπής Eκπαιδευτικής Yπηρεσίας ν. Aλμπέρτο Kασσέρα (1996) 3 ΑΑΔ 27
Θεόδωρος Xριστοφή & Σία Λτδ ν. Yπουργού Oικονομικών και Άλλου (1998) 3 ΑΑΔ 427
Σ. & Γ. Κολοκασίδης Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2002) 3 ΑΑΔ 7
Μakris Α. Tourist Taxi Service Co. Ltd ν. Αναθεωρητικής ΑρχήςΑδειών (2004) 3 ΑΑΔ 94
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ν. 246/1990 - Ο περί Ο Περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμος του 1990
Ν. 95(I)/2000 - Ο περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμος του 2000
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(2005) 4 ΑΑΔ 634
18 Αυγούστου, 2005
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
TROKKOUDES EUROMARKETS LTD,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
ΔΥΝΑΜΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 10/9/2004
TROKKOUDES GROUP PUBLIC LIMITED,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 430/2003)
Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ― Αναγνώριση δικαιώματος έκπτωσης και επιστροφής φόρου ― Σχετικό αίτημα απορρίφθηκε στην κριθείσα περίπτωση ― Η κρίση του Εφόρου Φ.Π.Α. επικυρώθηκε.
Διοικητική Πράξη ― Αιτιολογία ― Όροι νομιμότητας ― Επληρούντο στην κριθείσα περίπτωση.
Προσφυγή βάσει του άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Έλλειψη δέουσας έρευνας, που απολήγει σε πλάνη περί τα πράγματα ― Δεν στοιχειοθετήθηκε στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Ισχυρισμοί περί πραγματικών γεγονότων ― Βάρος αποδείξεως ― Δεν αποσείσθηκε στην κριθείσα περίπτωση.
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία ― Το ανέλεγκτο της ουσιαστικής κρίσης της διοίκησης.
Οι αιτητές προσέφυγαν κατά της απόρριψης του αιτήματος τους για αναγνώριση δικαιώματος έκπτωσης φόρου ύψους Λ.Κ. 11.230,80 και επιστροφής φόρου, την οποία διεκδίκησαν και η οποία μειώθηκε από Λ.Κ. 35.065,10 σε Λ.Κ. 22.657,29.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Ο ισχυρισμός των αιτητών - ότι η επίδικη απόφαση είναι αναιτιολόγητη - δε ευσταθεί. Το γεγονός και μόνο ότι στο κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης αναφέρονται απλώς τα άρθρα του Νόμου, στα οποία στηρίχθηκε η απόρριψη του αιτήματος των αιτητών, δεν οδηγεί, κατ' ανάγκη, στην έλλειψη αιτιολογίας. Αποτελεί πάγια νομολογία ότι η αιτιολογία μιας διοικητικής πράξης δυνατό να συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου. Στην υπό εξέταση περίπτωση, τα στοιχεία που υπάρχουν ενώπιον του Δικαστηρίου - αναλυτική Έκθεση της Λειτουργού που διενήργησε τον έλεγχο και τα έγγραφα που επισυνάπτονται σ' αυτή - καθιστούν την αιτιολογία της απόφασης πλήρη. Και λακωνική να είναι η αιτιολογία, είναι επαρκής, από τη στιγμή που μπορεί να υποστεί το δικαστικό έλεγχο και εδώ δεν τον εμποδίζει.
2. Οι αιτητές προβάλλουν και δεύτερο λόγο ακύρωσης της επίδικης απόφασης. Ισχυρίζονται ότι οι καθ' ων η αίτηση παρέλειψαν να προβούν στη δέουσα έρευνα προτού καταλήξουν στην υπό αμφισβήτηση απόφαση και ενήργησαν υπό καθεστώς πλάνης περί τα πράγματα, αφού και οι ίδιοι αναγνώρισαν ότι το πατάρι ήταν κινητό.
Ούτε αυτός ο ισχυρισμός των αιτητών είναι βάσιμος. Σύμφωνα με τη νομολογία, για να υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα, θα πρέπει τα γεγονότα, στα οποία βασίστηκε η κρίση της Διοίκησης, να είναι ανύπαρκτα.
Εν προκειμένω, οι αιτητές δεν έχουν αποδείξει ότι εμφιλοχώρησε οποιαδήποτε πλάνη στους συλλογισμούς της Λειτουργού που διενήργησε την έρευνα. Η Λειτουργός ήταν της άποψης ότι σκοπός του λυόμενου παταριού ήταν η καλύτερη και αποτελεσματικότερη χρήση του κτιρίου και δεν ετίθετο θέμα μετακίνησής του, γι' αυτό και το θεώρησε ως δαπάνη σε ακίνητη ιδιοκτησία. Το μέγεθός του στις διαστάσεις του κτιρίου και η χρήση του δικαιολογούσαν την εκτίμηση της Λειτουργού. Το ότι οι αιτητές είχαν διαφορετική άποψη από τη Λειτουργό δεν σημαίνει ότι η Λειτουργός πλανήθηκε.
3. Ο ισχυρισμός ότι η Λειτουργός αρνήθηκε να επισκεφθεί το χώρο που βρισκόταν το πατάρι παρέμεινε μετέωρος. Δεν υπήρξε μαρτυρία γι' αυτό. Έχει νομολογηθεί ότι το βάρος της απόδειξης, αναφορικά με πραγματικά γεγονότα, το φέρει το πρόσωπο που τα ισχυρίζεται. Στην παρούσα περίπτωση, οι αιτητές δεν παρέθεσαν ο,τιδήποτε σε σχέση με τον πιο πάνω ισχυρισμό τους.
4. Δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε πλάνη της διοίκησης, ώστε να δικαιολογείται επέμβαση του Δικαστηρίου, το οποίο, μη όντας δικαστήριο ουσίας, δε δύναται να εξετάσει και να επέμβει στην ουσιαστική κρίση της διοίκησης.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Σ. & Γ. Κολοκασίδης Λτδ ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 7,
A. Makris Tourist Taxi Service Co Ltd v. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (2004) 3 Α.Α.Δ. 94,
Δημοκρατία ν. Κασσέρα (1996) 3 Α.Α.Δ. 27,
Θ. Χριστοφή & Σία Λτδ ν. Υπουργού Οικονομικών κ.ά. (1998) 3 Α.Α.Δ. 427,
Γεωργιάδης ν. Εφόρου Φόρου Εισοδήματος (2000) 3 Α.Α.Δ. 106.
Προσφυγή.
Α. Σολουκίδου για Χρ. Δημητριάδη και Α. Μουσιούττα, για τους Αιτητές.
Ν. Μιχαηλίδης, Νομικός Λειτουργός, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή, ζητείται όπως κηρυχθεί άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα απόφαση των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 6/3/2003, με την οποία απορρίφθηκε αίτημα των αιτητών για:-
(α) αναγνώριση δικαιώματος έκπτωσης φόρου για το ποσό των ΛΚ11.230,80. και
(β) επιστροφή φόρου, την οποία διεκδίκησαν και η οποία μειώθηκε από ΛΚ35.065,10 σε ΛΚ22.657,29.
Σε συντομία τα γεγονότα έχουν ως εξής:-
Οι αιτητές είναι εγγεγραμμένοι στο Μητρώο Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, (Φ.Π.Α.), από 1/7/2000 και έχουν ως έδρα της επιχείρησής τους την οδό Βυζαντίου, Αρ. 59, Makariou Holdings, στο Στρόβολο, με επιχειρηματική δραστηριότητα την παράδοση αγαθών υπό μορφή «ολοκληρωμένων λύσεων», για τον εξοπλισμό ξενοδοχείων, εστιατορίων ή οικιών. Τα διάφορα εμπορεύματα τα αγοράζουν και, στη συνέχεια, τα πωλούν ως πακέτο σε πελάτες.
Το Επαρχιακό Γραφείο Φ.Π.Α. Λευκωσίας, ασκώντας τις εξουσίες του με βάση την περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νομοθεσία, (Ν. 246/90 και Ν. 95(Ι)/2000), διενήργησε την περίοδο Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου 2002 επίσκεψη ελέγχου στο υποστατικό των αιτητών, με σκοπό να εξετασθούν τα βιβλία και τα αρχεία τους για την περίοδο 1/7/2000 μέχρι 30/11/2002, σε σχέση με υποβληθέντα στοιχεία στις φορολογικές δηλώσεις της εν λόγω περιόδου.
Από τον έλεγχο των βιβλίων και αρχείων των αιτητών, διαπιστώθηκαν τα ακόλουθα:-
(α) Οι αιτητές έχουν διεκδικήσει φόρο εισροών ύψους £4.410,60, με τον οποίο έχουν επιβαρυνθεί οι δαπάνες που αφορούν παράδοση υλικών ή την παροχή υπηρεσιών που χρησιμοποιούνται για εκτέλεση εργασιών σε ακίνητη ιδιοκτησία, για τις οποίες δεν παρέχεται το δικαίωμα πίστωσης του φόρου, σύμφωνα με το Άρθρο 25(13)(α) του Ν. 246/90.
Συγκεκριμένα είναι οι πιο κάτω δαπάνες:-
Περιγραφή Φόρος ειροών
(βεβαίωση φόρου)
Ταβάνια, γυψοσανίδες (για την αποθήκη 233,80
της εταιρείας στο Δάλι)
Κατασκευή για τα όμβρια ύδατα στην 54,20
αποθήκη στο Δάλι
Κατασκευή παταριού στην αποθήκη στο 2.648,60
Δάλι, τιμ. 573 ημερ. 6/2/2001 Alex Tools
& Dies Eng Ltd.
Προμήθεια και εγκατάσταση 1.180,00
κλιματιστικών μηχανών, D/N 202/2001,
ημερ. 17/7/2001, J.K.Vavlitis Ltd.
Ηλεκτρολογικές εργασίες στο κατάστημα 294,00
της Πάφου
ΣΥΝΟΛΟ 4.410,60
(β) Οι αιτητές έχουν διεκδικήσει πίστωση φόρου ύψους £695,75, ο οποίος δεν μπορεί να θεωρηθεί ως φόρος εισροών. Από το ποσό των £695,75, ποσό ύψους £549,08 δεν αναλογεί στις παραδόσεις αγαθών ή/και τις παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιήθηκαν προς τους αιτητές ή/και δε χρησιμοποιήθηκαν για τους σκοπούς της επιχείρησης των αιτητών, σύμφωνα με το Άρθρο 25(4) του Ν. 246/90. Το υπόλοιπο ποσό, ύψους £146,67, αφορά συναλλαγές που δεν πραγματοποιήθηκαν προς τους αιτητές μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση της επιχείρησής τους, σύμφωνα με το Άρθρο 21 του Ν. 95(Ι)/2000.
Σχετικός είναι ο πιο κάτω πίνακας:-
Περιγραφή Ν. 246/90 Ν. 95(Ι)/2000
Ημερ. 11/3/2001 Ετήσια χορηγία 150,00
στον ΑΠΟΕΛ
Ημερ. 22/5/2001 Τιμολ. Νο. 15865 200,00
Chrysanthou & Christoforou, έξοδα
εξαγοράς μετοχών (φόρος που
αποδίδεται σε εξαιρούμενες συναλλαγές)
Ημερ. 4/5/2001 Τιμολ. Νο. 0113-2953 105,75
Patsalides & Tymvios, για έξοδα
εξαγοράς μετοχών (φόρος που
αποδίδεται σε εξαιρούμενες συναλλαγές)
Ημερ. 30/10/2001 Διαφήμιση στο Ράδιο 33,33
Πρώτο που αφορά άλλες εταιρείες,
τιμ. 10188 Εκδοτικός Οίκος Δίας Λτδ.
Ημερ. 30/11/2001 τιμ. 11 225 - 33,33
Εκδοτικός Οίκος Δίας Λτδ. Διαφήμιση
στο Ράδιο Πρώτο που αφορά
άλλες εταιρείες
Ημερ. 31/1/2002 τιμ. GJV2088, Εκδοτικός 26,67
Οίκος Δίας Λτδ. Διαφήμιση στο Ράδιο
Πρώτο που αφορά άλλες εταιρείες
Ημερ. 28/2/2002 τιμ. GJV2089, Εκδοτικός 26,67
Οίκος Δίας Λτδ. Διαφήμιση στο Ράδιο
Πρώτο που αφορά άλλες εταιρείες
Ημερ. 31/3/2002 τιμ. GJV2133, Εκδοτικός 33,33
Οίκος Δίας Λτδ. Διαφήμιση στο Ράδιο
Πρώτο που αφορά άλλες εταιρείες
Ημερ. 31/5/2002 τιμ. 1238, Εκδοτικός 26,67
Οίκος Δίας Λτδ. Διαφήμιση στο Ράδιο
Πρώτο που αφορά άλλες εταιρείες
Ημερ. 2/6/2002 τιμ. 2168, Εκδοτικός 26,67
Οίκος Δίας Λτδ. Διαφήμιση στο Ράδιο
Πρώτο που αφορά άλλες εταιρείες
Ημερ. 30/6/2002 τιμ. 6214, Εκδοτικός 33,33
Οίκος Δίας Λτδ. Διαφήμιση στο Ράδιο
Πρώτο που αφορά άλλες εταιρείες
ΣΥΝΟΛΟ 549,08 146,67
(γ) Οι αιτητές έχουν διεκδικήσει πίστωση φόρου ύψους £5.980,00, που αφορά δαπάνες που αποδίδονται σε εξαιρούμενες παροχές υπηρεσιών, που εξαιρούνται από το φόρο σύμφωνα με την παράγραφο (ii)(ε) του Παραρτήματος ΙΙΙ του Ν. 246/90 (έξοδα δημοσιοποίησης της εταιρείας) και σύμφωνα με την παράγραφο 3(ε) του Πίνακα Β του Έβδομου Παραρτήματος του Ν. 95(Ι)/2000, από την ημερομηνία 1/2/2002, που τέθηκε σε ισχύ ο Ν. 95(Ι)/2000. Αναλυτικά, τα ποσά, που βεβαιώθηκαν, περιγράφονται στην Έκθεση της Λειτουργού που πραγματοποίησε τον έλεγχο - Παράρτημα Β στην ένσταση.
Συνοπτικά είναι τα ακόλουθα:-
Αρ.Τιμολ. Ημερομ. Ο παρέχων υπηρεσίες Ποσό Φ.Π.Α.
Τιμολ.
15866 22/5/2001 Chrysanthou & Christoforou 160,00
19596 14/8/2001 Chrysanthou & Christoforou 1.820,00
2002 002 31/3/2002 Ad Vice Ltd. 3.000,00
2002 001 31/3/2002 Ad Vice Ltd. 1.000,00
ΣΥΝΟΛΟ 5.980,00
(δ) Οι αιτητές έχουν διεκδικήσει πίστωση του φόρου εισροών, ύψους £144,45, με τον οποίο έχουν επιβαρυνθεί οι δαπάνες φιλοξενίας. Δεν παρέχεται το δικαίωμα πίστωσης του φόρου, σύμφωνα με το εδάφιο (13)(δ) του Άρθρου 25 του Ν. 246/90.
Ενόψει των πιο πάνω διαπιστώσεων, ο Έφορος Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, (ο «Έφορος»), έκρινε ότι οι φορολογικές δηλώσεις των αιτητών για τη φορολογική περίοδο από 1/7/2000 μέχρι 30/11/2002, ήταν ελλιπείς και/ή περιείχαν σφάλματα. Ως εκ τούτου, ο Έφορος προέβηκε σε βεβαίωση φόρου, με βάση το Άρθρο 34(2) του Ν. 246/90 (για το φόρο εισροών που αφορά την περίοδο ισχύος του Ν. 246/90, δηλαδή μέχρι 31/1/2002) και με βάση το Άρθρο 49(2) του Ν. 95(Ι)/2000 (για το φόρο εισροών που αφορά την περίοδο από 1/2/2002, ημερομηνία ισχύος του Ν. 95(Ι)/2000). Στη συνέχεια, με επιστολή του ημερομηνίας 6/3/2003, ειδοποίησε τους αιτητές ότι όφειλαν να καταβάλουν ποσό ύψους £11.230,80.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των αιτητών προβάλλουν και αναπτύσσουν δύο βασικά λόγους, οι οποίοι, κατά την εισήγησή τους, οδηγούν στην ακύρωση της επίδικης απόφασης.
Είναι ισχυρισμός τους ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται νόμιμης αιτιολογίας, τόσο σε σχέση με το μέρος που αφορά την απόρριψη του αιτήματος για έκπτωση φόρου όσο και σε σχέση με το μέρος που αναφέρεται στην επιστροφή του φόρου που διεκδίκησαν, η οποία και μειώθηκε από το ποσό των ΛΚ35.065,10 σε ΛΚ22.657,29. Υποστηρίζεται ότι στην επίδικη απόφαση δεν εξηγούνται, ούτε και εξειδικεύονται τα στοιχεία ή τα γεγονότα, τα οποία οδήγησαν σ' αυτή. Οι γενικές και αόριστες αναφορές στο σώμα της απόφασης καθιστούν αδύνατο το δικαστικό έλεγχο.
Όπως προκύπτει από τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης αλλά και από την Έκθεση της Λειτουργού που διενήργησε την έρευνα - Παράρτημα Β στην ένσταση - το ποσό πίστωσης φόρου, που διεκδίκησαν οι αιτητές, αφορούσε:-
(α) Δαπάνες σε ακίνητη ιδιοκτησία, οι οποίες, μεταξύ άλλων, περιλάμβαναν κατασκευή παταριού στην αποθήκη τους στο Δάλι και προμήθεια και εγκατάσταση συστημάτων κλιματισμού.
(β) Δαπάνες εκτός επιχείρησης, που αφορούσαν διαφημίσεις, συσκέψεις, καθώς και έλεγχο βιβλίων εταιρείας, της οποίας αγόρασαν το μετοχικό κεφάλαιο.
(γ) Έξοδα δημοσιοποίησης της εταιρείας για εισαγωγή στο χρηματιστήριο. και
(δ) Έξοδα φιλοξενίας.
Οι καθ' ων η αίτηση υπέβαλαν ότι η επίδικη απόφαση ήταν καθ' όλα νόμιμη και αιτιολογημένη, αφού για καμιά από τις πιο πάνω δαπάνες δεν προβλέπεται από το Ν. 246/90, (όπως έχει τροποποιηθεί), οποιαδήποτε έκπτωση. Ειδικότερα, η ευπαίδευτος συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, σε σχέση με τις υπό (α) πιο πάνω περιγραφόμενες δαπάνες, με αναφορά στο Άρθρο 25 του Ν. 246/90 και σε νομολογία, υποστήριξε το νόμιμο της απόφασης.
Το Άρθρο 25 του Ν. 246/90, με τίτλο «Φορολογικές δηλώσεις, πληρωμή του φόρου και πιστώσεις» στο εδάφιο (13), παράγραφος (α) προβλέπει:-
«(13) Δεν παρέχεται δικαίωμα πίστωσης του φόρου με τον οποίο έχουν επιβαρυνθεί οι δαπάνες:
(α) Που αφορούν την παράδοση υλικών ή την παροχή υπηρεσιών που χρησιμοποιούνται για εκτέλεση εργασιών σε ακίνητη ιδιοκτησία ή που αφορούν την αμοιβή εργολάβων για την εκτέλεση εργασιών σε ακίνητη ιδιοκτησία με μίσθωση έργου, ανεξάρτητα από το αν τα υλικά ή οι υπηρεσίες διατίθενται ή μη από τον εργολάβο. Νοείται ότι οι πρόνοιες του παρόντος εδαφίου δεν εφαρμόζονται στην περίπτωση των εργολάβων,»
Το πιο πάνω Άρθρο και, συγκεκριμένα, ο όρος «υλικά» έτυχε εξέτασης στην υπόθεση Σ. & Γ. Κολοκασίδης Λτδ ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 7, και ερμηνεύθηκε με ευρύτητα ως ακολούθως:-
«Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με την εισήγηση αυτή. Η άποψη μας είναι ότι ο όρος 'υλικά' στο άρθρο 25(13)(α), ο οποίος δεν ορίζεται βέβαια στο Νόμο ούτε και στον περί Ερμηνείας Νόμο Κεφ. 1, όχι μόνο δεν έχει την περιορισμένη αυτή έννοια αλλά ουσιαστικά έχει την ευρύτητα του όρου 'αγαθά', κάθε παράδοση των οποίων είναι αντικείμενο του φόρου. Η προτεινόμενη από τον κ. Ευαγγέλου περιοριστική ερμηνεία θα ήταν αντίθετη προς τη λογική και το πνεύμα του άρθρου 25(13)(α) και θα απέληγε σε αδυναμία καθορισμού του περιεχομένου του όρου αφού θα οδηγούσε σε μια θεωρητικά ατελείωτη και στείρα ανάγκη προοδευτικής απλούστευσης της φύσης και σύνθεσης του συγκεκριμένου αντικειμένου προς επακριβέστερη διακρίβωση της 'ύλης' του, που θα καθιστούσε αμφίβολο αν οτιδήποτε πέραν των πιο απλών και ακατέργαστων μορφών αντικειμένων θα μπορούσε να θεωρηθεί 'υλικό'. Η ευρύτερη έννοια του όρου 'υλικά' συνάδει με την κοινή λογική αλλά και με την κοινή αντίληψη του όρου, σε συνάρτηση με την αναφορά σε υλικά που χρησιμοποιούνται για την εκτέλεση εργασιών σε ακίνητη ιδιοκτησία, ως περιλαμβάνοντα όλα τα υλικά αγαθά, σε αντίθεση με τις υπηρεσίες, που χρησιμοποιούνται για το σκοπό αυτό. Η επιλογή του όρου 'υλικά' αντί του όρου 'αγαθά' έγινε μόνο διότι ο όρος 'υλικά' είναι πλέον αρμόζων προκειμένου περί αναφοράς σε 'εργασίες' και ουδόλως εσκοπείτο να περιορίσει την εμβέλεια του σε 'πρώτες ύλες'. Εξ άλλου, και κάθε κατασκευασμένο αντικείμενο εμπεριέχει τα επί μέρους υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του και τις προς τούτο προσφερθείσες υπηρεσίες.»
Από το πιο πάνω απόσπασμα, καταδεικνύεται ότι οι δαπάνες, με τις οποίες επιβαρύνθηκαν οι αιτητές, τόσο για την κατασκευή λυόμενου παταριού στην αποθήκη τους όσο και για την προμήθεια και εγκατάσταση συστημάτων κλιματισμού, εμπίπτουν εντός των προνοιών του Άρθρου 25(13)(α) του Ν. 246/90, αφού σκοπός της κατασκευής του συγκεκριμένου παταριού ήταν η καλύτερη και αποτελεσματικότερη χρήση του κτιρίου. Περαιτέρω, το Άρθρο 6 του Ν. 246/90, με τίτλο «Ερμηνεία των όρων 'παράδοση αγαθών' και 'παροχή υπηρεσιών' και, ειδικότερα, το εδάφιο (3), παράγραφος (ε), ενισχύει το νόμιμο της απόφασης, δηλαδή ότι οι δαπάνες που έγιναν από τους αιτητές φορολογούνται.
Το Άρθρο 6(3)(ε) του Ν. 246/90 προβλέπει:-
«(ε) Η εκτέλεση εργασιών σε ακίνητη ιδιοκτησία με μίσθωση έργου, ανεξάρτητα από το αν τα υλικά για τις εργασίες αυτές διατίθενται ή μη από τον εργολάβο αποτελεί παράδοση αγαθών. στις εργασίες αυτές περιλαμβάνονται οι εκσκαφές και οι κατεδαφίσεις, οι κατασκευές οικοδομών, οδών, γεφυρών, υδραγωγείων, υδραυλικών και αποχετευτικών έργων, ηλεκτρολογικών και μηχανολογικών εγκαταστάσεων και τεχνικών γενικά έργων καθώς και οι συμπληρώσεις, επεκτάσεις, διαρρυθμίσεις και επισκευές, εκτός από τις εργασίες συνήθους συντήρησης των έργων αυτών.»
Σ' ό,τι αφορά το ποσό πίστωσης φόρου που διεκδίκησαν οι αιτητές για τις δαπάνες εκτός επιχείρησης και για έξοδα φιλοξενίας, προκύπτει, από την απόφαση ημερομηνίας 6/3/2003, ότι η μεν άρνηση του Εφόρου να παράσχει έκπτωση φόρου για τα έξοδα φιλοξενίας εδράζεται στο Άρθρο 25(13)(δ) του Ν. 246/90, όπου προβλέπεται ότι:-
«13. Δεν παρέχεται δικαίωμα πίστωσης του φόρου με τον οποίο έχουν επιβαρυνθεί οι δαπάνες:
.........................................................................................................
(δ) δεξιώσεων, ψυχαγωγίας και φιλοξενίας γενικά,»
η δε άρνηση παροχής έκπτωσης φόρου για τις δαπάνες εκτός επιχείρησης εδράζεται εν μέρει στο Άρθρο 25(4) του Ν. 246/90 και εν μέρει στο Άρθρο 21 του Ν. 95(Ι)/2000. Τα όσα παρατίθενται από τον έλεγχο των βιβλίων, υπό στοιχείο (β), πιο πάνω, καθώς και ο σχετικός Πίνακας, επεξηγούν την απόφαση. Συγκεκριμένα, στην εν λόγω παράγραφο επισημαίνεται πως, από το συνολικό ποσό των £695,75, το οποίο οι αιτητές διεκδίκησαν ως φόρο εισροών, ποσό ύψους £549,08 δεν αναλογεί στις παραδόσεις αγαθών ή/και τις παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιήθηκαν προς αυτούς ή/και δεν χρησιμοποιήθηκαν για τους σκοπούς της επιχείρησής τους, σύμφωνα με το Άρθρο 25(4) του Ν. 246/90. Ποσό ύψους £146.67 αφορά συναλλαγές που δεν πραγματοποιήθηκαν προς τους αιτητές μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση της επιχείρησής τους, σύμφωνα με το Άρθρο 21 του Ν. 95(Ι)/2000.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, οι αιτητές, εκτός των πιο πάνω δαπανών, διεκδίκησαν και πίστωση φόρου ύψους £5.980,00, σε σχέση με έξοδα δημοσιοποίησης της εταιρείας τους για εισαγωγή στο χρηματιστήριο. Όσον αφορά τις δαπάνες αυτές, ήταν η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι, με βάση την Ερμηνευτική Εγκύκλιο 63 - (Παράρτημα Ε στην ένσταση), δε δικαιολογείται απαλλαγή.
Προσεκτική μελέτη της παραγράφου (ιι)(ε) του Πρώτου Μέρους του Παραρτήματος ΙΙΙ του Ν. 246/90 και των όσων αναφέρονται στην πιο πάνω εγκύκλιο προς τους λειτουργούς, φανερώνει την ορθότητα της απόφασης. Δεν παρέχεται δικαίωμα έκπτωσης φόρου για έξοδα όπως αυτά. Στην Έκθεση - (Παράρτημα Β) - αναφέρεται ότι το προαναφερόμενο ποσό αφορά δαπάνες που αποδίδονται σε εξαιρούμενες παροχές υπηρεσιών. Αφορούν σε έξοδα δημοσιοποίησης της εταιρείας, η οποία, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν υπήρχε πρόθεση υποβολής αίτησης για εισαγωγή στο χρηματιστήριο, δε δικαιούται έκπτωση φόρου για τα έξοδα αυτά.
Ο ισχυρισμός των αιτητών - ότι η επίδικη απόφαση είναι αναιτιολόγητη - δε βρίσκω να ευσταθεί. Το γεγονός και μόνο ότι στο κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης αναφέρονται απλώς τα άρθρα του Νόμου, στα οποία στηρίχθηκε η απόρριψη του αιτήματος των αιτητών, δεν οδηγεί, κατ' ανάγκη, στην έλλειψη αιτιολογίας. Αποτελεί πάγια νομολογία ότι η αιτιολογία μιας διοικητικής πράξης δυνατό να συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου. Στην υπό εξέταση περίπτωση, τα στοιχεία που υπάρχουν ενώπιον του Δικαστηρίου - αναλυτική Έκθεση της Λειτουργού που διενήργησε τον έλεγχο και τα έγγραφα που επισυνάπτονται σ' αυτή - θεωρώ ότι καθιστούν την αιτιολογία της απόφασης πλήρη. Σύμφωνα, άλλωστε, με την A. Makris Tourist Taxi Service Co Ltd v. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (2004) 3 Α.Α.Δ. 94, και λακωνική να είναι η αιτιολογία, είναι επαρκής, από τη στιγμή που μπορεί να υποστεί το δικαστικό έλεγχο και εδώ δεν τον εμποδίζει.
Οι αιτητές προβάλλουν και δεύτερο λόγο ακύρωσης της επίδικης απόφασης. Ισχυρίζονται ότι οι καθ' ων η αίτηση παρέλειψαν να προβούν στη δέουσα έρευνα προτού καταλήξουν στην υπό αμφισβήτηση απόφαση και ενήργησαν υπό καθεστώς πλάνης περί τα πράγματα, αφού και οι ίδιοι αναγνώρισαν ότι το πατάρι ήταν κινητό.
Έρεισμα για την εισήγηση τους αποτελεί το ακόλουθο απόσπασμα από τη σελίδα 74 του Παραρτήματος Β της ένστασης:-
«£2648,60 αφορά κατασκευή λυόμενου παταριού στην αποθήκη στο Δάλι, το οποίο σύμφωνα με την περιγραφή, μπορεί μεν να μετακινηθεί, όπως όλες οι λυόμενες κατασκευές, εν τούτοις τόσον η χρήση του (αποθήκευση εμπορευμάτων) όσον και το μέγεθος του 1060 m2 έχουν σκοπό την καλύτερη και αποτελεσματικότερη χρήση του κτιρίου και ως εκ τούτου δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός ότι η κατασκευή του έχει συνδεθεί για να χρησιμοποιείται καλύτερα ως κινητό.»
Δε συμφωνώ ούτε με αυτό τον ισχυρισμό των αιτητών. Σύμφωνα με τη νομολογία, για να υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα, θα πρέπει τα γεγονότα, στα οποία βασίστηκε η κρίση της Διοίκησης, να είναι ανύπαρκτα. Στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Κασσέρα (1996) 3 Α.Α.Δ. 27, αναφέρθηκαν τα εξής:- (σελ. 31)
«Στην απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου γίνεται αναφορά στην ειδοποιό διαφορά μεταξύ πλάνης περί τα πράγματα και εσφαλμένης εκτίμησης γεγονότων. Πλάνη υφίσταται, όπως διαπιστώνεται με αναφορά στη νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας, 'εν περιπτώσει εκδήλου ανυπαρξίας σαφώς και ανενδοιάστως προκυπτούσης, των πραγματικών δεδομένων, άτινα απετέλεσαν την προϋπόθεσιν της εκδόσεως αυτών'. Διάφορος εκτίμηση της αποδεικτικής αξίας των ίδιων γεγονότων δε συνιστά πλάνη. Η πλάνη ανάγεται στην ύπαρξη των γεγονότων, όχι στη θεώρηση της αξίας και των επιπτώσεών τους. (Βλ. Αποφάσεις Συμβουλίου της Επικρατείας 453/68 (Ολομέλειας), 2006/61, 808/55 και Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959.)»
Εν προκειμένω, οι αιτητές δεν έχουν αποδείξει ότι εμφιλοχώρησε οποιαδήποτε πλάνη στους συλλογισμούς της Λειτουργού που διενήργησε την έρευνα. Η Λειτουργός ήταν της άποψης ότι σκοπός του λυόμενου παταριού ήταν η καλύτερη και αποτελεσματικότερη χρήση του κτιρίου και δεν ετίθετο θέμα μετακίνησής του, γι' αυτό και το θεώρησε ως δαπάνη σε ακίνητη ιδιοκτησία. Το μέγεθός του στις διαστάσεις του κτιρίου και η χρήση του δικαιολογούσαν την εκτίμηση της Λειτουργού. Το ότι οι αιτητές είχαν διαφορετική άποψη από τη Λειτουργό δεν σημαίνει ότι η Λειτουργός πλανήθηκε.
Ο ισχυρισμός ότι η Λειτουργός αρνήθηκε να επισκεφθεί το χώρο που βρισκόταν το πατάρι παρέμεινε μετέωρος. Δεν υπήρξε μαρτυρία γι' αυτό. Έχει νομολογηθεί ότι το βάρος της απόδειξης, αναφορικά με πραγματικά γεγονότα, το φέρει το πρόσωπο που τα ισχυρίζεται. Στην παρούσα περίπτωση, οι αιτητές δεν παρέθεσαν ο,τιδήποτε σε σχέση με τον πιο πάνω ισχυρισμό τους - (βλ. Θ. Χριστοφή & Σία Λτδ ν. Υπουργού Οικονομικών κ.ά. (1998) 3 Α.Α.Δ. 427).
Δε διαπιστώνεται οποιαδήποτε πλάνη της διοίκησης, ώστε να δικαιολογείται επέμβαση του Δικαστηρίου, το οποίο, μη όντας δικαστήριο ουσίας, δε δύναται να εξετάσει και να επέμβει στην ουσιαστική κρίση της διοίκησης - (βλ. Γεωργιάδης ν. Εφόρου Φόρου Εισοδήματος (2000) 3 Α.Α.Δ. 106).
Για τους λόγους που έχω παραθέσει, η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.