ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

                        (Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 812/2004 και 813/2004)

 

22 Δεκεμβρίου, 2005

 

[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

                        (Υπόθεση Αρ. 812/2004)

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΑΟΥΖΟΥ,

Αιτητής,

ν.

ΔΗΜΟΥ ΚΑΤΩ ΠΟΛΕΜΙΔΙΩΝ,

Καθ΄ου η Αίτηση.

 

                        (Υπόθεση Αρ. 813/2004)

 

ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ,

Αιτητής,

ν.

ΔΗΜΟΥ ΚΑΤΩ ΠΟΛΕΜΙΔΙΩΝ,

Καθ΄ου η Αίτηση.

 

Χρ. Κληρίδης, για τους Αιτητές και στις δύο Προσφυγές.

Α. Σολουκίδου (κα) για Α. Μουσιούττα, για τον Καθ' ου η Αίτηση.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κοινά και πανομοιότυπα είναι τα αιτήματα και στις δύο προσφυγές που έχουν ως εξής:-

 

«Α.  Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ' ου ημερ. 8.6.04 ότι τερματίζει τις υπηρεσίες του αιτητή ως Δημοτικού υπαλλήλου στον καθ' ου γιατί δεν υπάρχει δυνατότητα απασχόλησης του αιτητή σε εργασία ως Δημοτικός Υπάλληλος στην Υπηρεσία του καθ 'ου εξαιτίας του ότι ο καθ' ου αποφάσισε την ένταξη της Υδατοπρομήθειας του Δήμου στο ΣΥΛ είναι άκυρη και παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος.

 

Β.  Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ'ου με την οποία αποφάσισε την μετακίνηση του αιτητή από Δημοτικός Υπάλληλος που είναι στον καθ' ου στο Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λεμεσού για εκεί υπηρεσία είναι άκυρη, παράνομη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.»

 

Και οι δύο προσφυγές βασίζονται ακριβώς στα ίδια νομικά σημεία και στα ίδια επίσης γεγονότα.

 

Λόγω της απόλυτης συνάφειας των δύο προσφυγών αυτές συνεκδικάζονται κατόπιν σχετικού διατάγματος του Δικαστηρίου.

 

Ο αιτητής στην προσφυγή 812/04 προσλήφθηκε στην υπηρεσία του Δήμου Κάτω Πολεμιδιών (Δήμος) ως εργάτης την 1.1.1991.  Την 1.8.1992 τοποθετήθηκε στη θέση του ειδικευμένου εργάτη.  Είχε προηγηθεί μονιμοποίηση του την 1.10.1991 και τοποθέτηση και συμμετοχή από 1.4.1991 στο Ταμείο Προνοίας του Δήμου.  Το 1994 ο αιτητής εντάχθηκε από το Δήμο στο Ταμείο Συντάξεως και Φιλοδωρημάτων.

 

Παράλληλη σταδιοδρομία ακολούθησε και ο αιτητής στην προσφυγή 813/04.  Προσλήφθηκε ως εργάτης την 1.10.1991 και την 1.8.1992 τοποθετήθηκε στη θέση του ειδικευμένου εργάτη.  Προηγήθηκε η μονιμοποίηση του και η τοποθέτηση και συμμετοχή του στο Ταμείο Προνοίας του Δήμου.  Το 1994 εντάχθηκε και αυτός στο Ταμείο Συντάξεων και Φιλοδωρημάτων.

 

Στις 30.9.2002 ο Δήμος υπέγραψε συμφωνία με το Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (ΣΥΛ) για να υπαχθεί το σύστημα υδροδότησης στο ΣΥΛ.  Στις 25.5.2004 ο Δήμος σε συνεδρία του αποφάσισε όπως ολόκληρη η υδρευόμενη περιοχή του Δήμου Κάτω Πολεμιδιών ενταχθεί στα όρια του ΣΥΛ.  Περαιτέρω απεφάσισε όπως και οι δύο αιτητές μετακινηθούν στην υπηρεσία του ΣΥΛ.  Οι αιτητές δεν έδωσαν απάντηση σε σχετική επιστολή του Δήμου για την πιο πάνω μετακίνηση τους.  Έτσι ο Δήμος με επιστολή ημερ. 8.6.2004 τερμάτισε τις υπηρεσίες τους, σύμφωνα με τον περί Τερματισμού Απασχόλησης Νόμο.

 

Με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ημερομηνίας 7.7.2004, η περιοχή του Δήμου Κάτω Πολεμιδιών εντάχθηκε στα όρια υδατοπρομήθειας του ΣΥΛ.

 

Ο Δήμος με επιστολές προς τους αιτητές ημερ. 14.7.2004 τους γνωστοποίησε την απόφαση του να καταβάλει στον μεν πρώτο το ποσό των £13.866, στο δε δεύτερο το ποσό των £16.032 για απώλεια μισθών και/ή ωφελημάτων ως εκ της μετακίνησης τους στο ΣΥΛ.  Οι αιτητές όμως δεν αποδέχθηκαν την πρόταση αυτή.

 

Στη γραπτή ένσταση του Δήμου προβάλλεται προκαταρκτικά ότι το Ανώτατο Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να επιληφθεί των προσφυγών «διότι η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου και αφορά τερματισμό απασχόλησης που είχε γίνει με βάση τις πρόνοιες του περί Τερματισμού Απασχόλησης Νόμου.

 

Προκύπτει η ανάγκη όπως εξεταστεί προδικαστικά η πιο πάνω ένσταση γιατί, εκτός των άλλων, άπτεται της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

 

Η ευπαίδευτος συνήγορος του Δήμου εισηγείται ότι οι αιτητές προσλήφθηκαν ως εργάτες και ποτέ δεν έγινε επίσημος διορισμός τους σε μόνιμες θέσεις.  Ο Δήμος αποφάσισε κατ' αρχήν να εντάξει τους αιτητές στο Ταμείο Συντάξεων και Φιλοδωρημάτων.  Σύμφωνα όμως με το άρθρο 2 της Κ.Δ.Π. 102/95 (Κανονισμοί του Δημοτικού Συμβουλίου Κάτω Πολεμιδιών) απαιτείται η έγκριση του Υπουργού η οποία ουδέποτε παραχωρήθηκε.  Εισηγείται περαιτέρω ότι με βάση το άρθρο 19 της Κ.Δ.Π. 303/91 «Μόνιμος διορισμός γίνεται με έγγραφη προσφορά από το Δημοτικό Συμβούλιο προς το πρόσωπο το οποίο επιλέχθηκε για διορισμό και με έγγραφη αποδοχή από αυτό...».  Τέτοιος όμως διορισμός, ουδέποτε έγινε.  Περαιτέρω είναι η θέση της συνηγόρου του Δήμου ότι η σχέση εργοδότησης των αιτητών ενέπιπτε στο ιδιωτικό δίκαιο γιατί ουδέποτε υπήρχε οποιοδήποτε σχέδιο υπηρεσίας κατά το χρόνο της πρόσληψης τους ούτε και ακολουθήθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες, από τους σχετικούς κανονισμούς, για πρόσληψη υπαλλήλων σε μόνιμες θέσεις.

 

Η εργοδότηση εργατών από τους Δήμους γίνεται με βάση το άρθρο 56 του περί Δήμων Νόμου του 1985 (Ν. 111/1985) από τριμελή επιτροπή εκ των μελών του Συμβουλίου κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις.

 

Οι διατάξεις του πιο πάνω νόμου διακρίνουν μεταξύ εργατών και υπαλλήλων του Δήμου (άρθρα 54 και 55) οι οποίοι διορίζονται από το Συμβούλιο στη βάση σχεδίων υπηρεσίας τα οποία, δυνάμει του άρθρου 53, είναι απαραίτητα για την πλήρωση των θέσεων της δημοτικής υπηρεσίας.  Στο εδάφιο 3 του άρθρου 53 υπογραμμίζεται ότι «ο όρος 'θέσις της δημοτικής υπηρεσίας' σημαίνει οιανδήποτε θέσιν προβλεπόμενης υπό των άρθρων 54 και 55, αλλά δεν περιλαμβάνει εργάτες διοριζομένους δυνάμει του άρθρου 56».

 

Στην υπόθεση Γεώργιος Λεμονιάτης κ.ά. ν. Δήμου Λεμεσού, Προσφυγή 707/2004, ημερ. 11.11.2005 όπου τα γεγονότα ήταν παρόμοια με τα γεγονότα στις υπό εκδίκαση προσφυγές, ο Νικολάου, Δ. ανέφερε τα εξής με τα οποία συμφωνώ:-

 

«Κατά τη γνώμη μου, η προαναφερθείσα νομοθετική ρύθμιση δεν παρέχει δυνατότητα κατάταξης των εργατών στο υπαλληλικό προσωπικό, το λειτουργικά ενταγμένο στο Δήμο.  Ως εκ τούτου, η σχέση των εργατών με τον Δήμο, οποιαδήποτε μορφή και αν προσλάβει, σε οποιαδήποτε βαθμίδα και αν τοποθετηθούν, δεν εμπίπτει στη σφαίρα δημοσίου δικαίου.  Η σχέση τους με τον Δήμο παραμένει πάντοτε σχέση ιδιωτικού δικαίου.  Επομένως το ότι εν προκειμένω οι αιτητές και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα εντάχθηκαν σε κάποιο στάδιο «στο μόνιμο και συντάξιμο προσωπικό» δεν έχει σημασία.  Το πώς τα μέρη αντίκριζαν τη σχέση τους, το πώς επέλεξαν να περιγράψουν ή να την χαρακτηρίσουν, δεν μπορεί να μεταβάλει αυτή την πραγματικότητα.  Το ζήτημα εδώ κρίνεται εξ αντικειμένου, βάσει του προαναφερθέντος νομοθετικού καθεστώτος.  Γι' αυτό, στην παρούσα περίπτωση, δεν εγείρεται ζήτημα στάθμισης στοιχείων και παραγόντων κατά τον τρόπο που υπέδειξε η Ολομέλεια στην Κωνσταντίνου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2004) 3 Α.Α.Δ. 577.»

 

Παραπέμπω επίσης στο σκεπτικό της απόφασης Προκόπης Χριστοφή κ.ά. ν. Συμβουλίου Κεντρικού Σφαγείου, Συνεκδικαζόμενες Προσφυγές 643/96, 644/96, 645/96, ημερ. 31.7.1997.

 

Έχω καταλήξει επομένως ότι η προδικαστική ένσταση ευσταθεί.

 

Οι προσφυγές απορρίπτονται ως μη παραδεκτές με έξοδα υπέρ του Δήμου Κάτω Πολεμιδιών.

 

 

 

(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.

 

 

/ΕΠσ

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο