|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 720/2004)
27 Οκτωβρίου, 2005
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΙΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ,
Αιτητής,
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________
Α. Μ. Κωνσταντίνου, για τον Αιτητή.
Ελ. Παπαγεωργίου, Νομικός Λειτουργός, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
_________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής αξιώνει την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής «η Επιτροπή»), ημερ. 16.4.2004, με την οποία προήχθη το ενδιαφερόμενο μέρος στη μόνιμη θέση Ανώτερου Λειτουργού Επιθεώρησης Εργασίας.
Στην πιο πάνω συνεδρία κλήθηκε και παρέστη και ο Διευθυντής του Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας, ο οποίος σύστησε τον αιτητή ως τον καταλληλότερο για να αναλάβει την υπό πλήρωση θέση. Η Επιτροπή προτίμησε να μην υιοθετήσει τη σύσταση του Διευθυντή, κρίνοντας ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε των άλλων υποψηφίων.
Ο αιτητής έθεσε θέμα κατοχής των απαιτουμένων από το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης προσόντων. Υποστηρίζει ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατέχει την απαιτουμένη πολύ καλή γνώση της αγγλικής. Περαιτέρω ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή παρέλειψε να διεξάγει την αναγκαία έρευνα.
Οι δύο προηγούμενες θέσεις που το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε στη δημόσια υπηρεσία απαιτούσαν καλή μόνο γνώση της αγγλικής και συνεπώς δεν υπάρχει τεκμήριο κατοχής της. Κατέχει πιστοποιητικό TOEFEL με βαθμό 555, ημερ. Αυγούστου 1999. Σύμφωνα με εγκύκλιο της Επιτροπής ημερ. 10.9.1998, κατοχή πιστοποιητικού TOEFEL με βαθμό τουλάχιστον 550 αποτελεί τεκμήριο κατοχής πολύ καλής γνώσης της αγγλικής γλώσσας.
Ο αιτητής υποστηρίζει ότι η Επιτροπή θα έπρεπε να διενεργήσει έρευνα και να μη θεωρήσει, λόγω της πιο πάνω εγκυκλίου, την κατοχή του προσόντος δεδομένη, γιατί με το συγκεκριμένο πιστοποιητικό δεν αποδεικνύεται το επίπεδο της αγγλικής, τόσο στον προφορικό, όσο και στο γραπτό λόγο.
Οι καθ΄ ων η αίτηση αντικρούοντας τους ισχυρισμούς του αιτητή υποστήριξαν ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε το απαιτούμενο προσόν, αφού είχε πιστοποιητικό TOEFEL το οποίο, ικανοποιούσε το τεκμήριο που θέτει η εγκύκλιος.
Από το τηρηθέν πρακτικό φαίνεται ότι η Επιτροπή δεν προέβη σε οποιαδήποτε έρευνα σχετικά με την κατοχή του προσόντος της πολύ καλής γνώσης της αγγλικής γλώσσας. Θεώρησε δεδομένο ότι το ενδιαφερόμενο μέρος πληρούσε το προσόν, αφού ήταν κάτοχος του πιστοποιητικού TOEFEL, με βαθμό πέραν των 550, όπως προβλέπεται στη ρηθείσα εγκύκλιο.
Είναι πάγια η θέση της νομολογίας ότι η γνώση μιας γλώσσας στοιχειοθετείται με την ανάλογη κατοχή της, τόσο στο γραπτό, όσο και στον προφορικό λόγο (Χατζηγιάννη Ιωσήφ κ.α. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ., 317, 337).
Τα γεγονότα της υπόθεσης Συμεωνίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 145, σελ. 164, 165, είναι σε πολλά σημεία όμοια με την παρούσα υπόθεση. Εκεί, όπως και εδώ, το προσαχθέν πιστοποιητικό TOEFEL στη σχετική στήλη για γραπτή δοκιμασία στα αγγλικά, αναγράφει «writing test not administered». Φαίνεται δηλαδή ότι το συγκεκριμένο άτομο δεν είχε, όπως και στην παρούσα υπόθεση, παρακαθήσει σε γραπτές εξετάσεις.
Στην υπόθεση Συμεωνίδου, ανωτέρω, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, έκρινε ότι εν όψει της πιο πάνω σημείωσης στο πιστοποιητικό, φαινόταν πως η Επιτροπή δεν είχε διεξάγει σχετική έρευνα και έτσι ακύρωσε την προσβαλλόμενη απόφαση.
Στην πραγματικότητα, παρά την ύπαρξη του πιστοποιητικού TOEFEL, δεν υπάρχει επίσημη επιβεβαίωση ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατέχει την αγγλική στο απαιτούμενο επίπεδο, τόσο στον προφορικό, όσο και στο γραπτό λόγο. ΄Ετσι, η Επιτροπή ουσιαστικά, παρέλειψε να προβεί στη δέουσα έρευνα για να διαπιστώσει την κατοχή ενός απαιτουμένου προσόντος.
Υπάρχει βέβαια η εγκύκλιος η οποία, όπως είπαμε προηγουμένως, δέχεται ως απόδειξη της κατοχής της «πολύ καλής γνώσης της αγγλικής», το πιστοποιητικό TOEFEL, με βαθμό άνω των 550. Και έχει γίνει δεκτό από το Ανώτατο Δικαστήριο (Αλετράρη - Κοντού ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1344/2000, ημερ. 18.4.2002), ότι η Επιτροπή μπορεί νόμιμα να καθιερώσει τεκμήριο για τη γνώση κάποιας γλώσσας και εναπόκειται στο διάδικο να πείσει το δικαστήριο ότι το ενδιαφερόμενο μέρος δεν κατείχε το συγκεκριμένο προσόν.
Η δεσμευτικότητα μιας εγκυκλίου έχει εξεταστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Μακρίδου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 581, 586, 587. Κρίθηκε πως, άνκαι μια εγκύκλιος μπορεί να δημιουργήσει μια εσωτερική νομική δεσμευτικότητα για ένα υπάλληλο, εν τούτοις το περιεχόμενό της δεν μπορεί να επιφέρει εξωτερική νομική δεσμευτικότητα για τρίτα πρόσωπα και τούτο γιατί δεν μπορεί να δημιουργήσει νομικά δικαιώματα, αφού «ουδέποτε δύναται να αποτελέσει πηγή τέτοιων γενικών αρχών». (Βλέπε Μ.Δ. Στασινόπουλος, Μαθήματα Διοικητικού Δικαίου Μέρος Α΄, σελ.127). Επιπροσθέτως τα δικαστήρια, σύμφωνα με την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, δεν δεσμεύονται βέβαια από τον τρόπο ερμηνείας από τη Διοίκηση.
Οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι, σύμφωνα με τον Γ. Παπαχατζή στο σύγραμμα του Το Σύστημα του εν Ελλάδι ισχύοντος Διοικητικού Δικαίου, 3η ΄Εκδοση, σελ. 135, το οποίο παρατίθεται στην υπόθεση Μακρίδου ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω, αναφέρει ότι οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι αποσκοπούν απλώς στο να φέρουν εις γνώσιν των υφισταμένων υπαλλήλων την αντίληψη, την οποία έχει περί της εννοίας του ερμηνευόμενου κανόνα δικαίου η εκδίδουσα την εγκύκλιο διοικητική αρχή. Η νομιμότητα της εγκυκλίου εξαρτάται από την ορθότητα της γενόμενης ερμηνείας και κατά συνέπεια τα δικαστήρια δεν δεσμεύονται. Η Επιτροπή, νόμιμα μπορούσε να καθιερώσει τεκμήρια, όμως τα τεκμήρια αυτά θα πρέπει να συμβαδίζουν με την ισχύουσα νομολογία και νομοθεσία.
Εν όψει των πιο πάνω καταλήγω ότι η Επιτροπή παρέλειψε να προβεί στη δέουσα έρευνα ως προς την κατοχή από το ενδιαφερόμενο μέρος της πολύ καλής γνώσης της αγγλικής γλώσσας που απαιτείτο και συνεπώς, η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ