ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 583/04)

 

31 Οκτωβρίου, 2005

 

[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΗ

 

Αιτητής

 

ν.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

Καθ' ων η αίτηση

 

---------------

 

 

Λ. Γεωργιάδου για τον αιτητή.

Ν. Μιχαηλίδης, Νομικός Λειτουργός, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για τους καθ΄ ων η αίτηση

Ν. Θεοδώρου για τα ενδιαφερόμενα μέρη 2 μέχρι 6.

 

 

--------------------

 

Α   Π  Ο  Φ  Α  Σ  Η

 

Προσβάλλεται η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας  Υπηρεσίας (ΕΔΥ), ημερομηνίας 20.2.04, με την οποία οι Γεώργιος Χατζησωτηρίου, Χαράλαμπος Παπαμιχαήλ, Μαρία Χρ. Μιχαήλ, Γεώργιος Μ. Πεκρή, Στέλιος Σοφοκλέους και Ανδρούλλα Χριστοδούλου (οι ενδιαφερόμενοι) προάχθηκαν στη μόνιμη θέση Ανώτερου Αποθηκάριου, Τμήμα Κρατικών Αγορών και Προμηθειών.

 

Ο Διευθυντής του Τμήματος Κρατικών Αποθηκών σύστησε  και η ΕΔΥ, υιοθετώντας τη σύστασή του, επέλεξε τους ενδιαφερόμενους στη βάση των ακόλουθων δεδομένων, σε σύγκριση προς τον αιτητή:

 

Όλοι οι ενδιαφερόμενοι υπερείχαν του αιτητή στην αρχαιότητα και δεν υστερούσαν στα προσόντα ενώ ο αιτητής υπερείχε έναντί τους οριακά στην αξία  με βάση τη βαθμολογία στις υπηρεσιακές εκθέσεις των τελευταίων ετών.  Η ΕΔΥ, με ειδική αναφορά στον αιτητή, εξήγησε ως εξής:

 

«Οσον αφορά τον υποψήφιο Χαρή Ιωάννη, ο οποίος υπερέχει ελαφρά σε αξία από τους υποψηφίους που επιλέγηκαν, η Επιτροπή παρατήρησε ότι αυτός υστερεί σε αρχαιότητα, η οποία ανάγεται στην παρούσα τους θέση, δεν υπερέχει σε προσόντα και δε διαθέτει την υπέρ του σύσταση του Διευθυντή και, ως εκ τούτου, έκρινε ότι η ελαφρά υπεροχή του σε αξία δεν μπορεί από μόνη της να υπερκεράσει τη γενική υπεροχή των επιλεγέντων.»

 

 

Οι λόγοι ακυρότητας δεν  αφορούν στα αναφερθέντα ως προς την αρχαιότητα και στα προσόντα.  Θεωρεί ο αιτητής πως η σύσταση και η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν αναιτιολόγητες, πως ήταν το αποτέλεσμα ελλιπούς έρευνας και πως, ούτως ή άλλως, δεν ήταν οριακή η υπεροχή του στη βαθμολογία.  Εισηγείται ακόμα πως θα έπρεπε να είχε συνυπολογιστεί υπέρ του πως επί 20 χρόνια ήταν ο μόνος αποθηκάριος για την Επαρχία Πάφου.

 

Δεν ήταν εκτεταμένη αλλά ήταν σαφής και συγκεκριμένη η αιτιολογία, τόσο της σύστασης όσο και της ΕΔΥ.  Οι ενδιαφερόμενοι συστήθηκαν και επιλέγησαν ως οι καταλληλότεροι εξ αιτίας της αρχαιότητάς τους, μετά από συνεκτίμηση και των άλλων δυο θεσμοθετημένων κριτηρίων, της αξίας και των προσόντων.  Από την άλλη, τα σχετικά στοιχεία, όπως καταγράφηκαν στα πρακτικά, βρίσκουν το αντίκρυσμά τους στο περιεχόμενο των φακέλων και αβασίμως τίθεται ζήτημα πλάνης ή έστω ελλιπούς έρευνας.  Ομοίως σε σχέση με την αναφορά στα καθήκοντα που ασκούσε ο αιτητής, αφού είναι σταθερά νομολογημένο πως δεν παράγεται προβάδισμα ή λόγος προτίμησης ανάλογα απλώς με το είδος των καθηκόντων που ανατίθενται στον κάθε ένα.  Ό,τι αναδεικνύεται ως το κρίσιμο, είναι η εκτίμηση πως η υπεροχή του αιτητή στη βαθμολογία ήταν οριακή και πώς, πάντως, η αρχαιότητα των ενδιαφερομένων θα έπρεπε να υπερισχύσει.

 

Έχω ελέγξει τις βαθμολογίες και, πράγματι, αυτές δεν δείχνουν στο σύνολό τους, την εικόνα μιας σαφούς υπεροχής του αιτητή.  Όπως ορθά μέτρησε ο αιτητής, κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, σε σύνολο 40 βαθμολογιών στα οκτώ στοιχεία, ο αιτητής συγκέντρωσε 39 «εξαίρετος», ο ενδιαφερόμενος Πεκρής 38 και οι ενδιαφερόμενοι Χατζησωτηρίου, Παπαμιχαήλ, Μιχαήλ, Σοφοκλέους και Χριστοδούλου 37.  Με την πρόσθετη παρατήρηση όμως πως κατά τα τελευταία δυο χρόνια είχαν εξαίρετη βαθμολογία σε όλα τα στοιχεία οι πέντε από τους ενδιαφερόμενους ενώ και η Μιχαήλ είχε τέτοια βαθμολογία τον τελευταίο χρόνο αλλά και τρία χρόνια προηγουμένως, το 1999.

 

Ανεξάρτητα από τον χαρακτηρισμό της υπεροχής του αιτητή στη βαθμολογία κατά τα τελευταία χρόνια, και επ' αυτού δεν θα ήμουν έτοιμος να δεχτώ πως η αναφορά σε 'οριακή', υπό τα δεδομένα, είναι εκτός πραγματικότητας, το ουσιώδες ερώτημα αφορά στο κατά πόσο ήταν εύλογα επιτρεπτό να επιλεγούν οι ενδιαφερόμενοι ενόψει της δοσμένης διαφοράς στη βαθμολογία.  Ασχολήθηκα με παρόμοιο ζήτημα στην Κώστας Καρασαμάνης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 1091/04 ημερομηνίας 7.9.05.  Εκεί η διαφορά στη βαθμολογία σε ένα στοιχείο έκλινε την πλάστιγγα έναντι της υπεροχής σε αρχαιότητα, όχι στη θέση ή σε κάποια από τις προηγούμενες θέσεις αλλά μόνο με αναφορά στην ημερομηνία γέννησης των υποψηφίων.  Έκρινα πως οι συσχετισμοί  δεν στοιχειοθετούσαν έκδηλη υπεροχή και πως η ΕΔΥ, ενισχυμένη και από τη γνώμη του Διευθυντή, δεν μπορούσε να θεωρηθεί ότι κινήθηκε εκτός των ακραίων ορίων της διακριτικής της εξουσίας.

 

Το ίδιο και εδώ εφόσον συνυπολογίσουμε πως η υπεροχή των ενδιαφερομένων στην αρχαιότητα ήταν ουσιαστική και κάλυπτε όλη τη σταδιοδρομία τους. Οι φάκελοι δείχνουν αρχαιότητα των ενδιαφερομένων στην αμέσως προηγούμενη θέση του Αποθηκάριου  1ης τάξης που εκτείνεται από ένα χρόνο και τέσσερις μήνες στην περίπτωση των Χατζησωτηρίου, Παπαμιχαήλ και Μιχαήλ και καταλήγει σε δέκα μήνες στην περίπτωση των Πεκρή και Σοφοκλέους και σε έξι μήνες στην περίπτωση της Χριστοδούλου.  Ενώ οι ενδιαφερόμενοι ήταν αρχαιότεροι του αιτητή και στη θέση του Αποθηκάριου 2ης Τάξης.

 

Δεν έχει στοιχειοθετηθεί λόγος ακυρότητας, η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

 

Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

C:\My Documents\2005\PART 4\583-04.doc Created by Μaria Shambarta

 

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο