ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

         (Υπόθεση Αρ. 392/03)

                                

 

19  Σεπτεμβρίου, 2005

 

 

[Γ.  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟ  ΑΡΘΡΟ  146  ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

---------------

 

SIGMA RADIO T.V. LTD

Αιτητές,

 

 

ν.

 

 

ΑΡΧΗΣ  ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ  ΚΥΠΡΟΥ

Καθ΄ ης η αίτηση.

----------------

 

Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.

Μ. Καλλιγέρου, για την Καθ΄ ης η αίτηση.

 

                                                          ---------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Προσβάλλεται η απόφαση της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, ημερομηνίας 19.2.03 και 19.3.03, με την οποία, αφού διαπιστώθηκε παράβαση των κανονισμών 21(5), 21(6), 22(1) και 32(3)(α) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000 (ΚΔΠ.10/2000), επιβλήθηκε πρόστιμο στους αιτητές.  

Κατά τις διευκρινίσεις, ενόψει της απόφασης της Πλήρους Ολομέλειας στην Sigma Radio T.V. Ltd κ.α ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγή 320/99 κ.α., ημερ. 24.2.04, τα προταθέντα ως λόγοι ακυρότητας περιορίστηκαν στα πιο κάτω:

 

(1)                 Οι καθ΄ ων η αίτηση, ασκώντας διακριτική εξουσία, θα έπρεπε να είχαν επιλέξει αντί τη διοικητική διαδικασία την παραπομπή της υπόθεσης σε ποινικό Δικαστήριο.

(2)                 Κατά το άρθρο 11 του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν.7(Ι)/98) ήταν υποχρεωτική η λήψη συμβουλής από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, πράγμα που δεν έγινε.  

(3)                 Υπάρχει ζήτημα πολλαπλότητας στις ποινές.  

 

Για το πρώτο, δεν υπάρχει καν υπόβαθρο που θα δικαιολογούσε περαιτέρω συζήτηση.  Εκλαμβάνεται ως δεδομένο πως η επιλογή της πειθαρχικής δίωξης αντί της ποινικής είναι η δυσμενέστερη και επικαλούνται το άρθρο 52(3) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν.158(Ι)/99).  Χωρίς όμως αναφορά στο άρθρο 48 του Ν.7(Ι)/98 που προβλέπει, σε περίπτωση καταδίκης για ποινικό αδίκημα, φυλάκιση για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα τρία χρόνια ή χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις £20.000.   Μάλιστα με την περαιτέρω πρόνοια του άρθρου 49 πως όταν το ποινικό αδίκημα διαπράττεται από νομικό πρόσωπο, την ευθύνη γι΄ αυτό φέρουν και όλα τα μέλη του διοικητικού ή διαχειριστικού συμβουλίου ή της επιτροπής που διαχειρίζεται τις υποθέσεις του νομικού προσώπου και ο γενικός διευθυντής ή ο διευθυντής ή ο διευθύνων σύμβουλός του.   Ενώ, στην άλλη περίπτωση, με βάση το άρθρο 3 του Ν.7(Ι)/98, η Αρχή έχει εξουσία να επιβάλλει διοικητικές κυρώσεις, μεταξύ των οποίων διοικητικό πρόστιμο που δεν θα υπερβαίνει στην περίπτωση παγκύπριου τηλεοπτικού σταθμού, το ποσό των £5.000 για κάθε ημέρα παράβασης.   Οι αιτητές εννοούν πως ήταν δυσμενέστερη γι΄ αυτούς η επιλογή της διοικητικής διαδικασίας επειδή αυτή έχει ελλείμματα ως προς την αμεροληψία δεδομένου ότι η Αρχή είναι κριτής της δικής της απόφασης να διώξει, στη βάση δικής της έρευνας, χωρίς μαρτυρία ξένου προς αυτή ειδικού.   Και εν προκειμένω, όμως, κατά παραγνώριση της απόφασης της Πλήρους Ολομέλειας  στην Sigma Radio T.V. Ltd (ανωτέρω) πως η διοικητική διαδικασία δεν έχει τέτοια ελλείμματα.  

 

Και η δεύτερη από τις εισηγήσεις είναι αβάσιμη.  Στηρίζεται στην πρόνοια του άρθρου 11(1) του Ν.7(Ι)/98 σύμφωνα με  την οποία, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο  του Κανονισμού 10 των περί της Συμβουλευτικής Επιτροπής Ραδιοτηλεόρασης Κανονισμών του 1999 (ΚΔΠ 154/99), "η Αρχή συστήνει Συμβουλευτική Επιτροπή Ραδιοτηλεόρασης για να την συμβουλεύει στην άσκηση των αρμοδιοτήτων της".  Θεωρούν οι αιτητές πως συνάγεται υποχρέωση, ως "συστατικό στοιχείο για ύπαρξη νόμιμης απόφασης της Αρχής κατά το Νόμο", για κάθε θέμα, η εξασφάλιση συμβουλής από το προβλεπόμενο ως γνωμοδοτικό όργανο. Ιδίως σε σχέση με την επιλογή της διοικητικής αντί της ποινικής διαδικασίας το οποίο, και να συστήθηκε, πράγμα που αμφισβητούν, δεν είχε εμπλακεί στη διαδικασία με οποιοδήποτε τρόπο.  Οι καθ΄ ων η αίτηση κατέθεσαν πρακτικό, ως εξυπακούον σύσταση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και επεκτάθηκαν στις πρόνοιες του Κανονισμού 10 της ΚΔΠ.154/99.   Με την εισήγηση πως δεν απαιτείτο τέτοια συμβουλή στην περίπτωση οπότε, ούτως ή άλλως, και το ζήτημα της συγκρότησης της Συμβουλευτικής Επιτροπής απολήγει άσχετο.  

 

Δεν μπορώ να συμμεριστώ την άποψη των αιτητών.   Ανεξάρτητα από το ζήτημα της γενικότερης εμβέλειας του άρθρου 11 του Νόμου, στην οποία δεν χρειάζεται να επεκταθώ, δεν έχει τεκμηριωθεί η αντίληψη πως ήταν υποχρεωτική η εμπλοκή της Συμβουλευτικής Επιτροπής στη διαδικασία προς επιβολή, εφόσον στοιχειοθετείται παράβαση, διοικητικής κύρωσης.   Για την οποία ο Κανονισμός 41 της ΚΔΠ.10/00, στον οποίο δεν έγινε καν αναφορά, περιλαμβάνει λεπτομερείς πρόνοιες.  

 

Μένει το τρίτο θέμα, εκείνο της "πολλαπλότητας στις ποινές" και θα χρειαστεί να δούμε τα δεδομένα, σε συνάρτηση προς τους Κανονισμούς που κρίθηκε ότι παραβιάστηκαν.   Στις 11.6.02, μεταξύ των ωρών 16:30 και 17:30, δηλαδή εντός οικογενειακής ζώνης, μεταδόθηκε επεισόδιο της σειράς "Αστυνόμος Ρεξ" αφού προηγήθηκε ακουστική προειδοποίηση ότι "η σειρά που ακολουθεί είναι κατάλληλη για όλη την οικογένεια".   Με παράλληλη οπτική προειδοποίηση "Κ", δηλαδή "κατάλληλο για όλους".   ΄Οπως διαπιστώνεται στην απόφαση της Αρχής, χωρίς επ΄ αυτού αμφισβήτηση από τους αιτητές, περιείχε σκηνές βίας ακατάλληλες για ανηλίκους, ως εξής:  

 

"Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάζεται η καταδίωξη και προσπάθεια για στραγγαλισμό κοπέλας σε ασανσέρ. Η σκηνή περιέχει σωρεία κοντινών πλάνων και ποικιλία επαναλαμβανόμενων σκηνών βίας που προκαλούν και παρατείνουν την ένταση και την αγωνία.   Η συγκεκριμένη σκηνή, συνοδεύεται και από ανάλογη υπόκρουση ήχου η οποία εντείνει τον τρόμο και την απόγνωση που εκφράζονται στο πρόσωπο της κοπέλας στα κοντινά πλάνα και στις ακραίες σκηνές βίας."

     

Η Αρχή έκρινε πως στοιχειοθετήθηκε παράβαση των τεσσάρων κανονισμών που ανάφερα στην αρχή και επέβαλε διοικητικό πρόστιμο £1.000 για την κάθε παράβαση, συνολικά £4.000.  Οι αιτητές εισηγούνται ακύρωση της απόφασης αναφορικά με την ποινή με παραπομπή στις υποθέσεις Aντέννα Λτδ v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγή 1105/02, ημερομηνίας 21.5.04 και Πολιτιστική και Πληροφορική Εταιρεία "Ο Λόγος" ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγή 598/03 ημερομηνίας 23.11.04 στις οποίες, όμως, όπως επισημαίνει η καθ΄ ης η αίτηση, επιβλήθηκε συνολικό πρόστιμο για διάφορες παραβάσεις οπότε δεν φαινόταν αν "ο αριθμός των διατάξεων στις οποίες διαπιστώθηκε παράβαση επέδρασε σωρευτικά στον καθορισμό του προστίμου, αφού όταν η παράβαση θεμελιώνεται στα ίδια γεγονότα δεν είναι επιτρεπτός ο πολλαπλασιασμός με αναφορά στις διατάξεις".  Εξακολουθεί όμως να παραμένει θέμα ως προς το αν επιβλήθηκε πολλαπλό πρόστιμο στη βάση των ίδιων γεγονότων.  ΄Οπως στις Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγή 362/03 ημερ. 27.2.04 και Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγή 431/04 ημερ. 7.4.05.   

 

Οι  δύο από τις κατηγορίες στηρίζονταν στους κανονισμούς 21(6) και 32(3)(α). Ο πρώτος επιβάλλει στους σταθμούς υποχρέωση να  "εξασφαλίζουν όπως τα προγράμματα τα οποία μεταδίδονται εντός της οικογενειακής ζώνης είναι κατάλληλα για όλο το κοινό, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών κάτω των δεκαπέντε ετών".  Ο δεύτερος, απαγορεύει τη "μετάδοση προγραμμάτων εντός οικογενειακής ζώνης που ενδέχεται να βλάψουν σοβαρά τη σωματική, πνευματική ή ηθική ανάπτυξη των ανηλίκων και ειδικότερα προγραμμάτων που περιέχουν ερωτικές σκηνές ή σκηνές βίας".   Τα συστατικά τους στοιχειοθετήθηκαν από τη μετάδοση του επεισοδίου ενόψει του περιεχομένου του, δηλαδή στη βάση των ίδιων γεγονότων και, κατά τις προαναφερθείσες υποθέσεις, μια μόνο ποινή θα έπρεπε να επιβληθεί.  

 

Οι υπόλοιπες δύο από τις κατηγορίες στηρίζονταν στους κανονισμούς 21(5) και 22(1).  Ο πρώτος επιβάλλει στους σταθμούς την "ευθύνη να διασφαλίζουν ότι οι τηλεθεατές ή ακροατές είναι πάντοτε ενήμεροι σχετικά με το περιεχόμενο  του προγράμματος που παρακολουθούν".   Ο δεύτερος επιβάλλει στους σταθμούς την υποχρέωση παροχής προειδοποιήσεων σχετικά με τη φύση της εκπομπής.   Τα συστατικά τους στοιχειοθετούνται από τις προειδοποιήσεις που δόθηκαν, τα γεγονότα τους ήταν τα ίδια και μια μόνο ποινή θα έπρεπε να επιβληθεί.  

 

Δεν προωθήθηκε άλλη εισήγηση και δεν θα επεκταθώ σε περαιτέρω συζήτηση των αποφάσεων στις Προσφυγές 362/03 και 431/04, πολύ λιγότερο αφού υπάρχουν και  διαφορές στα δεδομένα τους. Εν προκειμένω, όπως και στην περίπτωση της 362/03, η παροχή λανθασμένης προειδοποίησης αναδεικνύεται ως ξεχωριστό γεγονός, πρόσθετο προς όσα στοιχειοθετούσαν τις υπόλοιπες κατηγορίες και δεν θα ήμουν έτοιμος να ακυρώσω ως παράνομη την επιβολή ποινής και σε σχέση με την προειδοποίηση.

 

Η προσφυγή επιτυγχάνει εν μέρει.  Επικυρώνεται ως προς το μέρος της για την καταδίκη και τις δύο ποινές συνολικού ύψους £2.000 για τις παραβάσεις των κανονισμών 21(5) και 21(6).  Κατά τα λοιπά, ακυρώνεται.  Καμιά διαταγή για έξοδα.      

 

    

 

                                 Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

 

 

/ΕΣΓ

 

 

 

 

 

 

C:\WINDOWS\Application Data\Microsoft\Templates\Normal.dot

 

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο