ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

 

Προσφυγή αρ.1251/2003

 

 

8  Σεπτεμβρίου, 2005

 

 

[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στης]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146  ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΚΑΡΟΛΙΝΑ ΠΕΛΕΝΤΡΙΤΟΥ ΑΝΗΛΙΚΗ

ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΥΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΠΕΛΕΝΤΡΙΤΟΥ

Αιτήτρια,

 

- ν. -

 

ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Καθών η αίτηση

------------------

Α.Σ. Αγγελίδης με Ξ. Ευγενίου (κα)  για την αιτήτρια

Σ. Σαμψών με Ε. Σατράκη (κα) για τον καθού η αίτηση

 

-----------------------

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ:  Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά δήλωση του δικαστηρίου με την οποία να κηρύσσεται άκυρη η απόφαση του καθού η αίτηση που της κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερ. 16/10/03 με την οποία καθόρισαν το εφάπαξ ποσό υπέρ της στις Λ.Κ. 16.000 και Λ.Κ. 1.200 αντίστοιχα, για διεθνείς νίκες της στο άθλημα της κολύμβησης.  Η ανήλικη είχε πάρει το Δεκέμβριο του 2002 στην Αργεντινή. τη 2^η θέση σε παγκόσμιο πρωτάθλημα (100 μ. πρόσθιο) και την 5^η θέση σε παγκόσμιο πρωτάθλημα (στα 50μ. ελεύθερο).  Αγωνίστηκε με κολυμβήτριες με ίση όραση με την ίδια,  στην κατηγορία S 13 (ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠΌ 1/10 ΟΡΑΣΗ). 

 

Η αίτηση στηρίζεται σε 9 νομικούς λόγους οι οποίοι μπορούν να συνοψιστούν ως ακολούθως:

(α) άνιση μεταχείριση, προφανής πλάνη περί το νόμο και τα πράγματα, έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας.

(β)   Λήφθηκε κατά διαδικασία ή λειτουργία με πάσχουσα σύνθεση και

(γ) στηρίζεται σε πολιτική που δεν έχει κανονιστική δύναμη και άρα αποτελεί πράξη πάσχουσα. 

 

Η πλευρά του καθού η αίτηση εγείρουν προδικαστικές ενστάσεις.  Καταρχήν ισχυρίζονται ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη.  Αναφέρονται σε διάφορες ενέργειες της αιτήτριας (επιστολή στην Επίτροπο Διοικήσεως, παράπονο στο βουλευτή Γιάννο Λαμάρη, και στο γεγονός ότι πληρώθηκε το ποσό των ΛΚ. 16.000 από τις 8/8/03) για να δείξουν ότι, όταν καταχωρείτο η προσφυγή στις 29/12/03, αυτή ήταν εκπρόθεσμη.  Προωθούν βέβαια, διαζευκτικά και τη θέση ότι η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί στην ουσία της, αφού η απόφαση του καθού η αίτηση να προβεί στην πληρωμή του ποσού των Λ.Κ. 16.000 έγινε, σύμφωνα με τον ισχυρισμών τους,  νομότυπα. 

 

Εξέταση προδικαστικών ενστάσεων

 Εφόσον εγείρεται ένσταση ως προς το παραδεκτό της προσφυγής θα πρέπει να εξετάσω πρώτα αυτό τον ισχυρισμό.  Ενόψει του ότι είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με τη νομική πτυχή που αφορά την υποχρέωση ενός αιτητή να προσβάλει μια διοικητική πράξη πριν την παρέλευση 75 ημερών αφότου έλαβε γνώση αυτής (βλ. Ελλη Ιωάννου Στόρευ ν. Υπουργείου Εσωτερικών και/ή Επαρχικής Διοίκησης Λάρνακας υποθ. 1073/02 ημερ. 26/8/04), προτιμώ να μεταφέρω και επαναλάβω στην παρούσα τα όσα εκεί είχα αναφέρει:

 

«Αναφορικά με το θέμα αυτό του εκπροθέσμου μιας προσφυγής και του τι αποτελεί αρκετή γνώση για να αρχίζει η προθεσμία των 75 ημερών που διαλαμβάνει το άρθρο 146.3 του Συντάγματος στην υπόθεση Χειμωνίδου ν. Ιατρικές Υπηρεσίες κα (1998) 3 Α.Α.Δ. 870 σελ. 873 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα

 

«Σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου η προθεσμία που καθορίζει το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος είναι επιτακτική και πρέπει να εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις προς το δημόσιο συμφέρον.  Επίσης, έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι «γνώση» σημαίνει γνώση της απόφασης, πράξης ή παράλειψης, η οποία παρέχει δικαίωμα προσφυγής δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος και όχι γνώση της μαρτυρίας η οποία είναι αναγκαία προς τεκμηρίωση ενώπιον του Δικαστηρίου ισχυρισμών για αντισυνταγματικότητα, παρανομία ή υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας.  Η θέση αυτή έχει καθιερωθεί από παλιά στην υπόθεση Moran v. Republic 1 Α.Α.Σ.Δ. 10 και ακολουθήθηκε έκτοτε από το Ανώτατο Δικαστήριο, σε σειρά αποφάσεων.  Έχει νομολογηθεί επίσης ότι για την έναρξη της προθεσμίας των 75 ημερών δεν απαιτείται η γνώση και της αιτιολογίας της απόφασης (Βλέπε: Moran (πιο πάνω), Plousiou v. Central Bank (1982) 3 C.L.R. 1382).  Σύμφωνα με τη νομολογία επαρκήνς γνώση είναι εκείνη που περιλαμβάνει πληροφόρηση για κάθε ουσιαστικό στοιχείο της απόφασης.  Πλήρης είναι η γνώση, όταν επιτρέπει στο διοικούμενο να βεβαιωθεί με ακρίβεια για την οικονομική ή ηθική βλάβη που υφίσταται από την απόφαση της Διοίκησης.  Η ύπαρξη της αναγκαίας πληροφόρησης για τους σκοπούς του Άρθρου 146.3 κρίνεται αντικειμενικά.  (Βλέπε:  Αλίκη Γεωργίου ν. Δήμου Λάρνακας (1998) 3 Α.Α.Δ. 197 και Ανδρέας Ελληνίδης και Άλλοι ν. Υπουγρού Εσωτερικών, Προσφυγή Αρ. 722/96, ημερ. 26.5.98).

 

Κατά συνέπεια, έχοντας υπόψη τις πιο πάνω αναφερθείσες θέσεις της νομολογίας η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι ορθή.  Η εφεσείουσα γνώριζε όλα τα στοιχεία της επίδικης πράξης καθώς και την οικονομική ή ηθική βλάβη που υφίστατο έξι τουλάχιστον χρόνια πριν την καταχώρηση της προσφυγής της.»

 

Στην υπόθεση L΄Union Nationale (Tourism and Sea Resorts) Ltd. ν.. Συμβουλίου Αποχετεύσεως Λεμεσού-Αμαθούντας (1998) 3 Α.Α.Δ. 513, σελ. 525 λέχθηκαν τα ακόλουθα:

 

«Έχει νομολογηθεί ότι για να κινήσει την προθεσμία για την άσκηση προσφυγής η δημοσίευση εις την εφημερίδα της Δημοκρατίας πρέπει να είναι πλήρης και η πράξη να είναι με τέτοιο τρόπο διατυπωμένη ώστε να προκύπτει σαφώς το περιεχόμενο της (βλ. Pissas (No.1) v. E.A.C. (1966) 3 C.L.R. 634, 638).

 

Πλήρης είναι η γνώση η οποία επιτρέπει εις τον ενδιαφερόμενο να διαγνώσει με βεβαιότητα και ακρίβεια την υλική ή την ηθική ζημιά την οποία υφίσταται από τη δημοσιευόμενη ή κοινοποιούμενη πράξη (Βλ. Θ:Δ. Τσάτσου «Η Αίτησης Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας» σελ. 74, Aspri v. Republic (1979) 3 C.L.R. 490, 497, 398)."

 

Στην ίδια υπόθεση σελ. 526 διαβάζουμε τα εξής:

 

«Στην Papaioannou v. Republic (1982) 3 Α.Α.Δ. 103, 108, 109, ο Πικής, Δ. - όπως ήταν τότε - υποδεικνύει πως από την επισκόπηση της σχετικής ελληνικής νομολογίας πηγάζουν οι πιο κάτω προτάσεις οι οποίες πρέπει  να καθοδηγούν το δικαστήριο στο θέμα της προθεσμίας:

 

(1)  Οσάκις ο Νόμος απαιτεί δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα τέτοια δημοσίευση είναι απαραίτητη για να θέσει σε κίνηση την προθεσμία σε σχέση με τρίτα πρόσωπα.

 

(2)  Η γνωστοποίηση της απόφασης οσάκις προβλέπεται από το Νόμο δεν είναι ανάγκη να γίνεται με οποιοδήποτε επίσημο τύπο.  Μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιοσδήποτε τύπος νοουμένου ότι είναι αποτελεσματικός.

 

(3)  Η γνωστοποίηση δεν είναι ανάγκη να επεκτείνεται στην κάθε λεπτομέρεια της απόφασης.  Εφόσον ενημερώνει τον επηρεαζόμενο για το αποτέλεσμα και τη βάση της αιτιολογίας θα θεωρηθεί επαρκής παρά την απουσία ασήμαντων λεπτομερειών.

 

(4)  Οσάκις ο Νόμος απαιτεί έγγραφη γνωστοποίηση η αποστολή της γνωστοποίησης δεν αποτελεί κατ' ανάγκη προϋπόθεση για την ενεργοποίηση της προθεσμίας.  Η προθεσμία κινείται από την στιγμή που ο επηρεαζόμενος λαμβάνει γνώση της απόφασης.  Έτσι αν η γνώση αποκτηθεί με άλλο τρόπο η προθεσμία αρχίζει να κινείται από τότε.

 

(5)  Η γνώση η οποία απαιτείται για να θέσει σε κίνηση την προθεσμία που προβλέπεται από το άρθρο 146.3 του Συντάγματος πρέπει να είναι αρκετά εκτεταμένη έτσι που να πληροφορεί τον επηρεαζόμενο διάδικο επαρκώς για τις επιπτώσεις της απόφασης επί της κατάστασης και θέσης του και τον καθιστά ικανό να λάβει τα θεραπευτικά μέτρα που προσφέρονται από το Νόμο.»

 

Για το ίδιο θέμα σχετικά είναι και τα όσα αναφέρονται στην απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Αννα Κύρου Μαραθεύτη ν. Δήμου Λεμεσού Α.Ε. 2962, ημερ. 5/6/02.»

Πέραν των πιο πάνω στην πιο πρόσφατη υπόθεση Ανδρέας Χρίστου κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, υποθ. αρ. 183/03 ημερ.22/10/04 σελ. 4 αναφέρονται τα εξής:

 

«Η γνώση τεκμαίρεται ότι υπάρχει όταν ο διοικούμενος έχει γνώση των στοιχείων που επηρεάζουν την θέση του.  (Papaioannou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 103, 108), ενώ σε περίπτωση αμφιβολίας κατά πόσο ο αιτητής έλαβε γνώση ή ως προς την επάρκεια της ειδοποίησης, η αμφιβολία ενεργεί υπέρ του διοικούμενου»

 

Εφαρμόζοντας τις πιο πάνω νομικές αρχές στα γεγονότα της δικής μας υπόθεσης, καταλήγω ότι η λήψη της επιταγής από μόνη της, έστω και αν το αναφερόμενο σ' αυτή ποσό δεν ήταν το αναμενόμενο από την αιτήτρια, δεν αποτελεί «πλήρη γνώση» και/ή «επαρκή ειδοποίηση» της απόφασης.  Τέτοια γνώση έλαβε η αιτήτρια με την επιστολή ημερ. 16/10/03, δηλαδή την προσβαλλόμενη απόφαση, μετά από σχετικό αίτημα της.  Πριν από την εν λόγω επιστολή της 16/10/03 η αιτήτρια δε γνώριζε το σκεπτικό με το οποίο το ποσό καθορίζετο στις Λ.Κ. 16.000.  Τούτο προκύπτει και από την επιστολή της ημερ. 2/9/03 που στάληκε στο Γενικό Διευθυντή του Κ.Ο.Α. με την οποία η αιτήτρια διατύπωνε τα ακόλουθα:

 

"Θέμα: Επιταγή του Πριμ για τις επιτυχίες της Κολυμβήτριας Πελενδρίτου Καρολίνας στο 2^ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής 2002.

 

Αναφορικά με το πιο πάνω θέμα και σχετικά με την επιταγή που έχετε αποστείλει στην Παραολυμπιακή Επιτροπή Κύπρου στις 8 Αυγούστου 2003 με αρ. 9807917 παρακαλώ όπως μας διευκρινίσετε γραπτώς τι αντιπροσωπεύει το ποσό των £16.000.

 

Βάσει του πίνακα αξιολογούμενων αγώνων του Κ.Ο.Α. η κολυμβήτρια δικαιούται και θα έπρεπε να πάρει εφάπαξ πριμ τα ακόλουθα ποσά:

 

1.  Παγκόσμιοι Αγώνες Κολύμβησης, 2^η θέση στα 100 μ. Πρόσθιο ΛΚ £80,000

2.  Παγκόσμιοι Αγώνες Κολύμβησης, 5^η θέση στα 50μ Ελεύθερο (20% επί του ποσού των ΛΚ £30,000) δηλαδή ΛΚ£6,000.

 

Η Κολυμβήτρια θα παραλάβει το ως άνω ποσό ΑΝΕΥ ΒΛΑΒΗΣ των Δικαιωμάτων της.

 

Αναμένω την γραπτή σας απάντηση το συντομότερο.»

 

 

Παρά το ότι η πλευρά της αιτήτριας ζητούσε την «γραπτή απάντηση» του καθού η αίτηση το συντομότερο, αυτή ήλθε με καθυστέρηση 45 ημερών.  Λαμβάνοντας υπόψη αυτή την καθυστέρηση και το γεγονός ότι όταν παράλαβε την επιταγή η αιτήτρια το έπραξε ΑΝΕΥ ΒΛΑΒΗΣ, καταλήγω όπως ήδη ανάφερα, ότι πλήρη και ικανοποιητική γνώση της απόφασης είχε με την επιστολή ημερ. 15/10/03.  Με το ίδιο σκεπτικό και η επιστολή ημερ. 2/9/03 προς την Επίτροπο Διοικήσεως (που σημειώνω φέρει την ίδια ημερομηνία με την επιστολή προς τον καθού η αίτηση με την οποία η αιτήτρια ζητούσε απάντηση στα ερωτήματα της) αλλά και το παράπονο προς το βουλευτή, δεν αλλοιώνουν την κατάσταση.  Επομένως η προσφυγή είναι εμπρόθεσμη και η προδικαστική ένσταση, αναφορικά με αυτό το λόγο, απορρίπτεται.

 

Οι καθών προβάλλουν και δεύτερη προδικαστική ένσταση ότι δηλαδή η επιβράβευση της αιτήτριας που αφορά την κατάληψη της 5^ης θέσης στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα εναπόκειται «χαριστικά στη διακριτική ευχέρεια του καθού».  Από τη στιγμή που ο καθού ασκεί διοικητική εξουσία και εκδίδει κάποια απόφαση, αυτή ελέγχεται δικαστικά ούτως ώστε να αποφασιστεί αν έγινε με ορθή άσκηση της διακριτικής ευχέρειας ή όχι. Επομένως απορρίπτεται και αυτή η ένσταση.

 

Εξέταση ουσίας της υπόθεσης

Αναφορικά με τα ποσά που παραχωρούντο για σκοπούς πριματοδότησης για τους Ολυμπιακούς, Παγκύπριους και άλλους αγώνες, αυτά φαίνονται σε σχετικό πίνακα των Κανονισμών.  Κατά τον ουσιώδη χρόνο είχαν, όπως αυτά συνοψίζονται πιο κάτω:

 

Θέση	Μεσογειακοί	Κοινοπ./ Πανευρωπαικοί Κλειστου Στίβου (£)	Πανευρ./ Παγκόσμιοι Κλειστού Στίβου (£)	Παγκόσμιοι     (£)	Ολυμπιακοί      (£)
1η 2η 3η 4η 5η 6η 7η 8η	30.000 20.000 15.000 10.000 8.000 6.000	40.000 30.000 20.000 15.000 10.000 8.000	50.000 40.000 30.000 20.000 15.000 10.000	100.000 80.000 60.000 40.000 30.000 20.000	300.000 250.000 200.000 150.000 100.000 80.000 60.000 40.000

 

Για τη δική μας περίπτωση ισχύουν τα όσα αναφέρονται τους Παγκόσμιους.

 

Το σχέδιο που διαλάμβανε τα πιο πάνω, δεν προέβλεπε σε διαχωρισμό μεταξύ παγκοσμίων αγώνων με αθλητές χωρίς αναπηρία και αθλητές με αναπηρία.  Όμως με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του καθού η αίτηση ημερ. 4/2/03, που σημειώνω είναι μεταγενέστερη της ημερομηνίας των επιδόσεων της αιτήτριας, υιοθετήθηκε η εισήγηση Επιτροπής του Οργανισμού όπως οι μη αρτιμελείς αθλητές αντιμετωπιστούν διαφορετικά, δηλαδή μειονεκτικά και με τρόπο που εμπεριέχει το στοιχείο της άδικης και άνισης μεταχείρισης.

 

Επί του θέματος υπάρχει και η απόφαση της Επιτρόπου Διοικήσεως η οποία παρόλο ότι δεν δεσμεύει το δικαστήριο, εντούτοις έχω προσέξει ότι αγγίζει την ουσία του θέματος.  Διαπιστώνει δηλαδή μια ανεξήγητη ασάφεια όσον αφορά το λόγο εισαγωγής αυτής της πρόνοιας που μειώνει τα εν λόγω ποσά, στην περίπτωση αθλητών με αναπηρία, κατά το 1/5. 

 

Αφού εξέτασα τις αντίστοιχες θέσεις, έχω επίσης καταλήξει ότι η προαναφερθείσα απόφαση για μείωση του ποσού κατά 80% λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα και χωρίς συνεννόηση με την Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή η οποία, όπως αναφέρει και η Επίτροπος Διοικήσεως, είχε ήδη εκφράσει τη θέση ότι αποδίδει την ίδια βαρύτητα στους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς αγώνες.  Κατ' αναλογία η θέση αυτή πρέπει να ισχύει και στους παγκόσμιους αγώνες που είναι και η περίπτωση μας.  Περαιτέρω δε φαίνεται να παρέχεται επαρκής αιτιολογία γιατί ενώ αρχικά το σχέδιο δεν προέβαινε σε οποιαδήποτε διαφοροποίηση, το νέο σχέδιο να προβαίνει σε ουσιαστική διάκριση σε βάρος αθλητών με αναπηρία όπως και η αιτήτρια.  Και αν ακόμα θα επιτρέπετο κάποια διάκριση μεταξύ των δυο κατηγοριών αθλητών (αρτιμελών και μη), λογικά αυτή θα έπρεπε να ήταν προς όφελος αθλητών με αναπηρία που, παρά το πρόβλημα τους, με αξιοθαύμαστες και αξιέπαινες προσπάθειες καταφέρουν να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες της ζωής.  Όμως η απόφαση μου είναι ότι δεν πρέπει να υπάρχει διαφοροποίηση παρά το ότι η κάθε κατηγορία αγωνίζεται ξεχωριστά.

 

Με βάση τα πιο πάνω η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ της αιτήτριας όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

 

                  

                                                                               Μ. Φωτίου, Δ.

 

 

/ΚΑσ

 

 

 

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο