ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 394/2003)

 

22 Ιουνίου 2005

 

[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΤΣΙΑΜΠΙΡΤΑΣ,

Αιτητής,

- ν. -

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

Καθ΄ ων η αίτηση.

---------------------------

Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.

Ρ. Παπαέτη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.

Λ. Παπαφιλίππου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 2 - Γ. Θεοδώρου.

Ν. Παπαγεωργίου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 5 - Α. Θεοδοσίου.

Καμιά εμφάνιση για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη 1, 3 και 4.

---------------------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

     Με απόφαση ημερ. 18 Αυγούστου 2000 η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας επέλεξε για προαγωγή τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Άννυ Σιακαλλή, Γεώργιο Χρ. Θεοδώρου, Πέτρο Χριστοφόρου, Μάριο Κανάρη και Ανδρέα Ι. Θεοδοσίου για προαγωγή στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Ανώτερου Διοικητικού Λειτουργού, Γενικό Διοικητικό Προσωπικό, Γενικές Κατηγορίες Προσωπικού.

 

     Ο αιτητής, ο οποίος συγκαταλεγόταν στους υποψηφίους, προσέβαλε την απόφαση με την προσφυγή αρ. 1412/2000 στην οποία ο Αρτέμης, Δ., εξέδωσε, στις 2 Απριλίου 2002, ακυρωτική απόφαση λόγω πλημμέλειας στη σύσταση του Προϊσταμένου.  Εξήγησε λεπτομερώς, με αναφορά στα υπηρεσιακά στοιχεία των υποψηφίων, ότι η σύσταση αντιστρατευόταν τις νομολογημένες αρχές, όπως αυτές είχαν πρόσφατα διευκρινιστεί με τις αποφάσεις της Ολομέλειας στις υποθέσεις Χριστοδουλίδου ν. Ε.Δ.Υ., (1999) 3 Α.Α.Δ. 626, Κουάλης κ.α. ν. Ε.Δ.Υ., (1999) 3 Α.Α.Δ. 742, Μεστάνας ν. Ε.Δ.Υ., (2001) 3(Α) Α.Α.Δ. 213 και Ε.Δ.Υ. ν. Πογιατζής, (2001) 3(Β) Α.Α.Δ. 787.  Ας σημειωθεί ότι έχουμε έκτοτε, στην ίδια ακριβώς γραμμή, την απόφαση της πλειοψηφίας της Πλήρους Ολομέλειας στην υπόθεση Μοδίτη ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2852, ημερ. 25 Οκτωβρίου 2002. 

      Η Ε.Δ.Υ. προέβη σε επανεξέταση.  Με την προσβαλλόμενη απόφαση, ημερ. 30 Δεκεμβρίου 2002, επαναπροάχθηκαν τα ίδια ενδιαφερόμενα πρόσωπα.  Απέβη και πάλι κρίσιμη η σύσταση.  Η οποία, αυτή τη φορά, διατυπώθηκε από το νέο Προϊστάμενο του Τμήματος.  Ο αιτητής καταλογίζει και σ΄ αυτή τη σύσταση περίπου τις ίδιες πλημμέλειες.

    

      Σύγκριση μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης σύστασης αποκαλύπτει, κατά τρόπο που δεν επιδέχεται συζήτησης, ουσιαστική ομοιότητα των δύο.  Η δεύτερη επαναλαμβάνει, με κάποια όμως φραστική διαφοροποίηση και συντόμευση, τις πλημμέλειες της πρώτης.  Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορεί επομένως να υποστηριχθεί.

 

      Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.  Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.

 

 

                                                                Γ.Κ. Νικολάου,

Δ.

/ΕΘ

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο