|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 551/2004, 552/2004 και 553/2004)
10 Φεβρουαρίου, 2005
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
CYPRUS AIRWAYS (DUTY-FREE SHOPS) LTD.,
ΑΙΤΗΤΡΙΑ,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΚΑΘ΄ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ.
Ε. Παπαγεωργίου (κα), για τους Αιτητές-Καθ' ων η αίτηση στις προσφυγές.
Α. Κραμβής για Π. Πολυβίου, για την Καθ΄ης η Αίτηση-Αιτήτρια στις προσφυγές.
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο Έφορος Τελών Χαρτοσήμου επέβαλε στην αιτήτρια Εταιρεία τέλος χαρτοσήμου σε τρεις διαφορετικές οικονομικές συμφωνίες που συνήψε με τρεις αντισυμβαλλόμενους της, ήτοι τη Cyprus Airways Ltd. (προσφυγή 551/04), την Κυπριακή Δημοκρατία (προσφυγή 552/04) και Aer Riant International C.P.T. (προσφυγή 553/04). Οι τρεις αυτές συμφωνίες έγιναν σε τρεις διαφορετικές ημερομηνίες.
Η αιτήτρια προσέβαλε τις τρεις πράξεις του Εφόρου Τελών Χαρτοσήμου με τις πιο πάνω τρεις ξεχωριστές προσφυγές.
Οι καθ' ων η αίτηση, μετά την καταχώρηση των γραπτών ενστάσεων, με την παρούσα αίτηση ζητούν διάταγμα του Δικαστηρίού για τη συνένωση και συνεκδίκαση των τριών προσφυγών με το αιτιολογικό ότι:-
«Τα κοινά νομικά και πραγματικά σημεία και γεγονότα στις τρεις προσφυγές είναι τέτοιας σημασίας και έκτασης σε σχέση με τα υπόλοιπα θέματα που εγείρονται σ' αυτές, ώστε να στοιχειοθετούν ουσιώδη συνάφεια μεταξύ των επίδικων θεμάτων, και να καθιστούν αναγκαία και επιθυμητή την ταυτόχρονη εκδίκασή τους προς αποφυγή της πολλαπλότητας των διαδικασιών και ευχερέστερης κατανόησης των επίδικων θεμάτων με τον αποκλεισμό κάθε δυσχέρειας που δυνατό να προκύψει με τη ξεχωριστή εκδίκασή τους, για σκοπούς εξυπηρέτησης ή/και ομοιόμορφης απονομής της δικαιοσύνης.»
Η αιτήτρια εταιρεία στις τρεις προσφυγές και καθ' ης η αίτηση στην παρούσα αίτηση, καταχώρησε γραπτή ένσταση ισχυριζόμενη ότι πρόκειται για τρεις διαφορετικές διοικητικές πράξεις που απέχουν μεταξύ τους χρονικά και καταλήγει:-
«Με βάση τα δεδομένα και στοιχεία ενώπιον του Σεβαστού Δικαστηρίου, δεν είναι ούτε αναγκαία ούτε επιθυμητή ούτε δυνατή η συνεκδίκαση των τριών πιο πάνω Προσφυγών, ούτε και η συνεκδίκασή τους εξυπηρετεί οποιοδήποτε θεμιτό δικονομικό σκοπό, όπως η ευχερέστερη κατανόηση των επιδίκων θεμάτων ή/και η ομοιόμορφη απονομή της δικαιοσύνης. Αντίθετα, εφόσον πρόκειται για τρεις διαφορετικές διοικητικές αποφάσεις και/ή πράξεις με διαφορετικό αντικείμενο (δηλαδή τρεις διαφορετικές Συμφωνίες), η συνεκδίκαση των τριών υποθέσεων δεν είναι επιτρεπτή με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια της νομολογίας.»
Κατά την προφορική ακρόαση ενώπιον μου οι ευπαίδευτοι συνήγοροι και των δύο πλευρών υποστήριξαν τις θέσεις τους όπως έχουν διατυπωθεί πιο πάνω. Ο συνήγορος της καθ' ης η αίτηση εταιρείας τόνισε εμφαντικά ότι πρόκειται για τρεις διαφορετικές διοικητικές πράξεις, ότι τα γεγονότα διαφέρουν σε κάθε μια από τις τρεις και δεν υπάρχει καμιά συνάφεια μεταξύ τους. Αντίθετα η συνήγορος των αιτητών στην παρούσα ενδιάμεση αίτηση υπέβαλε ότι επιβάλλεται η συνεκδίκαση των προσφυγών γιατί και οι τρεις αφορούν τους ίδιους διαδίκους, παρουσιάζουν τα ίδια νομικά σημεία και προσομοιάζοντα γεγονότα. Με παρέπεμψε δε στη νομολογία επί του θέματος.
Από τη μελέτη των τριών προσφυγών προκύπτει σαφώς ότι όλες βασίζονται στα ίδια νομικά σημεία και σε πανομοιότυπα γεγονότα. Μάλιστα τα νομικά σημεία συμπίπτουν επακριβώς και στις τρεις προσφυγές χωρίς να παραλείπεται ούτε ένα σίγμα. Αλλά και τα γεγονότα είναι πανομοιότυπα και στις τρεις προσφυγές.
Έχω καταλήξει, έχοντας κατά νου και τη σχετική νομολογία, ότι η παρούσα περίπτωση είναι κλασσική τοιαύτη για να εκδοθεί διάταγμα συνεκδίκασης.
Στην υπόθεση Μακρίδης ν. Μιχαηλίδου (Αρ. 1) (1990) 1 ΑΑΔ 416 έχουν τεθεί οι αρχές της νομολογίας για το θέμα. Αναφέρονται τα εξής στις σελίδες 418 και 419:-
«Μετά την έναρξη της ακρόασης της έφεσης του Τάκη Μακρίδη υπεβλήθη από το δικηγόρο της ιδιοκτήτριας (εφεσείουσας στην έφεση 7924) αίτηση για συνεκδίκαση των δύο εφέσεων. Το αίτημα εδράζεται στις διατάξεις της Δ.35 κ.28 οι οποίες έχουν την προέλευσή τους, όπως συνάγεται από τη σημείωση στο περιθώριο, από την πρακτική που υιοθέτησε η Δικαστική Επιτροπή του Αγγλικού Ανακτοβουλίου στην υπόθεση Hiddingh v. Denyssen [1887] 12 App. Cas. 107. Δεν υπάρχει ανάλογη πρόνοια στους αγγλικούς θεσμούς προφανώς διότι το θέμα το οποίο πραγματεύεται η Δ.35 κ.28 αποτελεί πτυχή των συμφυών εξουσιών του δικαστηρίου. Το κριτήριο για την ταυτόχρονη εκδίκαση δύο ή περισσότερων εφέσεων είναι η ευκολία η οποία μπορεί να προκύψει στην απονομή της δικαιοσύνης, θέμα που ανάγεται κατ' εξοχή στη διακριτική ευχέρεια του εκδικάζοντος εφετείου. Στην υπόθεση Fruit and Vegetables Industry Etc. v. Halco Ltd. & Another (1975) 11 J.S.C. 1611 επισημαίνεται ότι αίτηση για την συνεκδίκαση εφέσεων μπορεί να υποβληθεί σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας· συνεπώς δεν προκύπτει κώλυμα στην έγκριση της αίτησης από το γεγονός ότι η ακρόαση μιας από τις δύο εφέσεις έχει ήδη αρχίσει. Η περίσωση εξόδων είναι ένας από τους παράγοντες που εξειδικεύεται στην υπόθεση Hiddingh (ανωτέρω) ότι συμβάλλει στους σκοπούς που αποβλέπει να εξυπηρετήσει η συνένωση.
Άλλος παράγοντας που άπτεται του ίδιου θέματος, όχι ήσσονος σημασίας, είναι η σφαιρική κατανόηση των επιδίκων θεμάτων. Η συνένωση για τους σκοπούς της Δ.35 κ.28 δε συνεπάγεται ούτε τη συγχώνευση, ούτε την εξομοίωση των επιδίκων θεμάτων που εγείρονται σε κάθε μια από τις εφέσεις που θα συνεκδικαστούν. Τα επίδικα θέματα της κάθε έφεσης διατηρούν την αυτοτέλειά τους. Η περίσωση χρόνου και δαπάνης, η αποφυγή επαναλήψεων καθώς και η ευχερέστερη κατανόηση των επίδικων θεμάτων με τον αποκλεισμό κάθε δυσχέρειας που θα μπορούσε να προκύψει από το διαχωρισμό τους, αποτελούν τους κυριότερους παράγοντες που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου να διατάξει τη συνεκδίκαση εφέσεων.»
(Βλέπε επίσης: Georghios Hadjiathanasiou v. Loizos Parperides and Others (1975) 1 C.L.R. 401 και Άννας Ηλία κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 884).
Στην παρούσα αίτηση όλα τα νομικά σημεία και στις τρεις προσφυγές είναι τα ίδια, όπως πανομοιότυπα είναι και τα πραγματικά γεγονότα. Συντρέχουν έτσι οι αρχές που έχουν τεθεί από τη νομολογία όπως εκτίθενται ιδιαίτερα στο πιο πάνω απόσπασμα από την αυθεντία Μακρίδης.
Η αίτηση γίνεται δεκτή και εκδίδεται το αιτούμενο διάταγμα.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
&# 9;(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ