|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθ εση Αρ. 1032/2002)
31 Ιανουαρίου, 2005
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Καθ΄ ου η αίτηση.
- - - - - -
Χρ. Λειβαδιώτου για Γ. Καλλή, για τον Αιτητή.
Χ. Καραπατάκης για Μ. Χ»Χριστοφή, για τον Καθ ΄ου η αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η προσφυγή στρέφεται εναντίον απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του καθ' ου η αίτηση Δήμου σύμφωνα με την οποία, ο Δήμος Λάρνακας παραχώρησε άδεια στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο για ανέγερση τετραόροφης οικοδομής με ισόγειο χώρο στάθμευσης επί των τεμαχίων 343 και 344 Φ/ΣΧ 40/63 ΕΙ, ενορία Άγιος Νικόλας, τοποθεσία Μοναστήρι στη Λάρνακα. Τα εν λόγω τεμάχια συναπτώς γειτνιάζουν με την οικία του αιτητή στην οποία διαμένει με την οικογένεια του.
Η περιοχή είναι αραιοκατοικημένη τα δε προμνησθέντα τεμάχια εμπίπτουν στη ζώνη Κα. 4. Οι μέγιστοι συντελεστές δόμησης και κάλυψης είναι 1,20:1:00 και 0,50:1.00 αντίστοιχα, με ανώτατο όριο τρεις ορόφους. Το ενδιαφερόμενο μέρος πρότεινε με τα σχέδια που υπέβαλε, την ανέγερση τεσσάρων ορόφων και μείωση του συντελεστή κάλυψης σε 0,40:1,00 ενώ το ύψος αυξήθηκε από 11,30 μ. στα 15:50 μ. Τα σχέδια προνοούν υπόστεγο χώρο στάθμευσης ύψους 2,80 μέτρα. Η κάλυψη του ισογείου ανέρχεται σε 38.6%. Επειδή το ισόγειο της οικοδομής δόθηκε ως υπόστεγος χώρος στάθμευσης αυξήθηκε το ύψος της οικοδομής. Η κάλυψη του ισογείου εμειώθη από 0,50:1,00 σε 0,38:1,00. Οι αποστάσεις της οικοδομής από τα γειτονικά σύνορα αυξήθηκαν από 3 σε 5 μέτρα. Το Δημοτικό Συμβούλιο σε συνεδρία του ημερομηνίας 2.4.2002, επικύρωσε την απόφαση της επιτροπής τεχνικών υπηρεσιών ημερομηνίας 6.3.2002 και αποφάσισε να παραχωρήσει χαλάρωση σύμφωνα με τις πρόνοιες του παραρτήματος Β παράγραφος 5.4 του τοπικού σχεδίου Λάρνακας. Η πολεοδομική άδεια αρ. 75/02 εκδόθηκε την 11.4.2002.
Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης του καθ΄ ου η αίτηση Δήμου με την οποία εκδόθηκε η προμνησθείσα άδεια.
Αμφισβητείται για πρώτη φορά στα πλαίσια της γραπτής αγόρευσης του καθ' ου η αίτηση, το έννομο συμφέρον του αιτητή. Η μη έγερση του θέματος προδικαστικά με τα νομικά σημεία της ένστασης δεν εμποδίζει την εξέταση του ακόμα και στο τελευταίο στάδιο της διαδικασίας. Βλ. Θαλασσινός ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 255. Ο καθ' ου η αίτηση, προβάλλει τον ισχυρισμό ότι το γεγονός ότι ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης παρακείμενου ακινήτου δεν δημιουργεί αφ΄ εαυτό το απαραίτητο έννομο συμφέρον για προσβολή της επίδικης απόφασης.
Η δυνατότητα ακύρωσης διοικητικής πράξης μέσω προσφυγής δεν είναι προσιτή στον κάθε πολίτη, δεν ισούται δηλαδή με λαϊκή αγωγή (actio popularis). (Kritiotis v. The Municipality of Paphos and Others (1986) 3 C.L.R. 322, 338) Το κριτήριο είναι η ύπαρξη άμεσης σχέσης του συμφέροντος του αιτητή, υλικού ή ηθικού, που δημιουργεί τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου, ενώ η έλλειψή του, στερεί από το δικαστήριο την εξουσία να ασχοληθεί με την προσφυγή. Το σχετικό βάρος απόδειξης βρίσκεται επί των ώμων του αιτητή, που είναι υποχρεωμένος να πείσει το δικαστήριο ότι έχει έννομο συμφέρον να παρέμβει προς ακύρωση της διοικητικής πράξης.
Στην Kritiotis, (ανωτέρω), εξετάστηκε το συμφέρον ιδιοκτήτη γειτονικού κτήματος που επηρεαζόταν από την άδεια οικοδομής που εκδόθηκε για το γειτονικό ακίνητο. Στην απόφαση αυτή παρατίθεται το ακόλουθο απόσπασμα από τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 265:
"Επίσης κέκτηται έννομον
συμφέρον ο ιδιοκτήτης γειτονικού οικοπέδου προσβάλλων πράξιν επιτρέπουσαν την ανέγερσιν οικοδομής κατά παράβασιν των κειμένων διατάξεων, εξ ής παραβλάπτεται η ιδιοκτησία αυτού."
Στην Armonia Estates Ltd v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Τάλας (2000) 3 ΑΑΔ 119 γίνεται αναφορά στην ανάγκη παρουσίασης στοιχείων εκ μέρους των αιτητών που να πιθανολογούν την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος δείχνοντας με ποιο τρόπο η οικοδομή των ενδ. μερών, επηρεάζει βλαπτικά τα δικά τους συμφέροντα.
Το στοιχείο της ιδιοκτησίας δεν είναι από μόνο του αρκετό για τη θεμελίωση εννόμου συμφέροντος προσβολής άδειας οικοδομής που εκδόθηκε σε σχέση προς γειτονικό ακίνητο κατά παράβαση του νόμου όταν η ιδιοκτησία του γείτονα δεν πλήττεται από την παρανομία. Ο γείτονας δικαιούται να προσβάλει την άδεια οικοδομής μόνο όταν τα δικαιώματά του επηρεάζονται άμεσα και δυσμενώς. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι πρόσφατη νομολογία δέχεται ότι έννομο συμφέρον μπορούν να έχουν όχι μόνο οι ιδιοκτήτες γειτονικών ακινήτων, αλλά και ακινήτων που βρίσκονται στην ίδια περιοχή (βλ. Σοφούλλα Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1996) 3 ΑΑΔ 270).
Το ακίνητο του αιτητή ευρισκόμενο σε ελεγχόμενη περιοχή και στην περιοριστική ζώνη Κα 4 η οποία προνοεί κατά το μέγιστο τρεις ορόφους, κάλυψη 50% και ύψος 11.30μ. έφερε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και δυνατότητες απόλαυσης του αέρα, του ήλιου και άλλων αγαθών. Με την υπό ανέγερση τετραώροφη οικοδομή πλήττονται ενδεχομένως όλες αυτές οι ανέσεις.
Σύμφωνα με το άρθρο 5.4. του Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας, η Πολεοδομική Αρχή είναι δυνατό να αναπροσαρμόζει το επιτρεπόμενο ύψος, τον αριθμό των ορόφων και/ή το ποσοστό κάλυψης νοουμένου ότι δεν επηρεάζονται οι ανέσεις της περιοχής, παρακείμενων ιδιοκτησιών και χρήσεων σε ορισμένες περιπτώσεις (α-ιε).
Σε αυτήν ακριβώς την πρόνοια επί της οποίας θεμελιώνεται το έννομο συμφέρον του αιτητή, βρίσκεται και ο λόγος ακύρωσης της προσβαλλόμενης πράξης. Ενώ δηλαδή ο καθ' ου η αίτηση Δήμος ως αρμόδια Πολεοδομική Αρχή επικαλείται το Παράρτημα Β του Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας παρ. 5.4. για την εγκριθείσα χαλάρωση στο ύψος και αριθμό των ορόφων, δεν υπάρχει ένδειξη στο διοικητικό φάκελο ότι έγινε οποιαδήποτε έρευνα για τις παρακείμενες ιδιοκτησίες και το κατά πόσο αυτές πλήττονται από την συγκεκριμένη οικιστική ανάπτυξη.
Η έρευνα ξεκίνησε από τον αρμόδιο Πολεοδόμο Δημοτικό Μηχανικό ο οποίος αναφέρει τα ακόλουθα:
«............ πρόκειται για ανάπτυξη σε δύο οικόπεδα κανονικού σχήματος και εμβαδού και η παραχώρηση χαλάρωσης στο ύψος και ιδιαίτερα στον αριθμό ορόφων δεν δικαιολογείται με καμμιά πρόνοια του Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας.
.............. η παραχώρηση παρόμοιων χαλαρώσεων, είτε θα πρέπει να δικαιολογείται από τα χαρακτηριστικά του τεμαχίου (σχήμα, μέγεθος κλπ.), είτε να τεκμηριώνεται μέσα από την ίδια την αρχιτεκτονική πρόταση, δηλ. να «αποζημιώνεται» έμμεσα με τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων πρασίνου, παιδότοπων κλπ.»
Η έκθεση της Τεχνικής Υπηρεσίας, επιβεβαιώνει τα πιο πάνω και η άποψη της είναι αρνητική. Το θέμα συζητήθηκε αργότερα στην Επιτροπή Τεχνικών Υπηρεσιών που υπέχει συμβουλευτικό ρόλο και η οποία, αποφάσισε να εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο να εγκρίνει τη χορήγηση χαλάρωσης σε ό,τι αφορά το ύψος και τον αριθμό ορόφων και στη συνέχεια να εκδώσει την αιτούμενη πολεοδομική άδεια. Και αυτό, παρά τα όσα τέθηκαν ενώπιον της από την έκθεση της Τεχνικής Υπηρεσίας και ήταν σημαντικά για την έκβαση της πολεοδομικής αίτησης.
Το Δημοτικό Συμβούλιο, υιοθέτησε την πιο πάνω εισήγηση της Επιτροπής. Προκύπτει από το φάκελο ως μόνη αιτιολογία ότι η αρμόδια αρχή, άσκησε θετικά την διακριτική ευχέρεια που της παρέχει η παρ. 5.4 του Τοπικού Σχεδίου, βασιζόμενη στο ότι, το ύψος ολόκληρης της οικοδομής αυξήθηκε λόγω ανέγερσης υπόστεγου χώρου στάθμευσης ύψους 2,80, μέτρων. Οσον αφορά την υπέρβαση των ορόφων, το Δημοτικό Συμβούλιο έχει δώσει τέτοιες χαλαρώσεις στο παρελθόν νοουμένου ότι μειώνεται η κάλυψη του ισογείου που στη συγκεκριμένη περίπτωση μειώθηκε από 50% σε 38% οι δε αποστάσεις της οικοδομής από τα γειτονικά σύνορα αυξάνονται από τα 3 μ. σε 5 μ.
Το προηγούμενο της χορήγησης χαλαρώσεων δεν μπορεί να υποστηρίξει την έγκριση χαλάρωσης και σ΄ αυτή περίπτωση αφού εδώ, το ζητούμενο είναι αν οι όροι που έχουν τεθεί, ικανοποιούν αφενός τις πρόνοιες του νόμου και αφετέρου δεν επηρεάζουν δυσμενώς τις ανέσεις των παρακείμενων ιδιοκτησιών. Φαίνεται πως δεν εξειδικεύτηκε κανένα από τα δυο. Ο καθ' ου η αίτηση στηρίχθηκε στο άρθρο 5.4. του Τοπικού Σχεδίου γενικά και αόριστα, μόνο για να εκδώσει την προσβαλλόμενη πράξη χωρίς να εξειδικεύει ποια προβλήματα επιλύονται με την προτεινόμενη ανάπτυξη ή ποιοι στόχοι, από αυτούς που καταγράφονται ρητά υπό α-ιε, θα πραγματοποιούνταν. Φαίνεται επίσης πως δεν διενέργησε τη δέουσα έρευνα που επιβάλλει ο Νόμος αναφορικά με τον δυσμενή επηρεασμό των ανέσεων της περιοχής. Συνεπώς, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί λόγω έλλειψης της δέουσας έρευνας και πάσχουσας αιτιολογίας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.