|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 4 ΑΑΔ 1065
23 Δεκεμβρίου, 2004
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΑΡΙΤΙΝΗ ΦΡΕΝΑΡΙΤΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 961/2003)
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία ― Ακυρωτική δικαστική απόφαση ― Συμμόρφωση της διοίκησης προς το ακυρωτικό αποτέλεσμα ― Ειδικά η αποκατάσταση δημοσίου υπαλλήλου ― Διάκριση μεταξύ της αποκατάστασης υπαλλήλου όταν ο ίδιος είχε ασκήσει την προσφυγή που οδήγησε στην ακυρωτική απόφαση και της αποκατάστασης που διενεργείται συνεπεία ακύρωσης που επέτυχαν τρίτοι ― Νομολογιακά πορίσματα και εφαρμογή τους στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.
Η αιτήτρια προσέβαλε την παράλειψη αναδρομικής προαγωγής της στην συνδυασμένη θέση Χημικού 1ης Τάξης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η αιτήτρια δεν ήταν πρόσωπο το οποίο είχε υπέρ του μια ακυρωτική απόφαση λόγω δικής του προσφυγής, ούτως ώστε να τίθετο θέμα υποχρέωσης της διοίκησης με βάση το Άρθρο 146.5 του Συντάγματος να συμμορφωθεί με την ακυρωτική απόφαση όσον αφορά την αιτήτρια.
Αν η αιτήτρια είχε καταχωρήσει προσφυγή και αυτή επετύγχανε, τότε, για να μπορούσε να θεωρηθεί πλήρης η αποκατάσταση της αιτήτριας, όπως ήταν η υποχρέωση της διοίκησης με βάση το Άρθρο 146.5 του Συντάγματος, έπρεπε η αιτήτρια να θεωρηθεί ότι είχε πραγματική υπηρεσία στη θέση Χημικού 2ης τάξης. Όμως η περίπτωση της αιτήτριας δεν ήταν τέτοια που η διοίκηση είχε υποχρέωση έναντί της, να προβεί σε πλήρη αποκατάσταση με την έννοια του Άρθρου 146.5 του Συντάγματος.
Η αιτήτρια δεν μπορούσε να θεωρηθεί ότι είχε «τριετή τουλάχιστον υπηρεσία στη θέση Χημικού 2ας τάξεως», αφού η υπηρεσία της ήταν πλασματική λόγω αναδρομικού διορισμού. Με δεδομένα αυτά τα γεγονότα δεν έχει γίνει δυσμενής διάκριση μεταξύ της αιτήτριας και των υποψηφίων εκείνων που είχαν πραγματική τριετή υπηρεσία στη θέση Χημικού 2ης τάξης. Επομένως η παρούσα προσφυγή δεν μπορεί να επιτύχει.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δημοκρατία ν. Κοντογιώργη (2001) 3 Α.Α.Δ. 1037 ,
Πελεκάνου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 469/96, ημερ. 25.2.2000,
Θεοφυλάκτου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2004) 4 Α.Α.Δ. 45,
Αριστείδης ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 558,
Καζάνος ν. Α.ΤΗ.Κ. (2001) 3 Α.Α.Δ. 293,
Πατσαλοσαββή - Λεοντίου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 70.
Προσφυγή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Kαθ' ης η αίτηση
Cur. adv. vult.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Η αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή ζητά την ακόλουθη θεραπεία:
«Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση της καθ' ης αίτηση, ημερ. 8/9/2003 που κοινοποιήθηκε (μέσω της Αρμόδιας Αρχής) στην αιτήτρια την 10/9/2003 με την οποία αρνήθηκε να αποφασίσει την προαγωγή της αιτήτριας ή και απέρριψε πρόταση της αρμόδιας αρχής για να προάξει και/ή δεν προήγαγε κατά την σύσταση της Αρμόδιας Αρχής αναδρομικά την αιτήτρια κατ' ίση μεταχείριση με άλλους συναδέλφους της κατά τις απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας στη συνδυασμένη θέση Χημικού 1ης Τάξης, Γενικό Χημείο, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Β. Έξοδα και Φ.Π.Α.»
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Η αιτήτρια διεκδίκησε κατά το έτος 1993 μια από τις τρεις θέσεις Χημικού 2ης τάξης, Γενικό Χημείο, χωρίς όμως τότε να διοριστεί. Εναντίον των πιο πάνω διορισμών καταχωρήθηκαν σειρά προσφυγών με τελική κατάληξη την Δημοκρατία ν. Κατερίνας Κοντογιώργη (2001) 3 Α.Α.Δ. 1037, όπου υπήρξε ακυρωτική απόφαση. Κατόπιν των ανωτέρω η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) επανεξέτασε το θέμα στις 4/3/03 και διόρισε την αιτήτρια στη θέση Χημικού 2ης τάξης αναδρομικά από 2/3/93. Στη συνέχεια τέθηκε θέμα για προαγωγή της αιτήτριας στη συνδυασμένη θέση Χημικού 1ης τάξης από 2/3/96. Ο Διευθυντής του Γενικού Χημείου με επιστολή προς την Ε.Δ.Υ. ημερ. 10/6/03 σύστησε την αιτήτρια για προαγωγή στη θέση Χημικού 1ης τάξης από 2/3/96.
Τα σχετικά καθήκοντα της θέσης, όπως και τα απαιτούμενα προσόντα σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας ήταν τα ακόλουθα:
«Καθήκοντα και Ευθύναι:
Τα αυτά ως εις την 2αν τάξιν αλλ' εις ηυξημένον βαθμόν ευθύνης.
Απαιτούμενα προσόντα:
(1) Πενταετής τουλάχιστον μεταπτυχιακή πείρα, εκ της οποίας τριετής τουλάχιστον υπηρεσία εις την θέσιν Χημικού 2ας Τάξεως.
(2) Οργανωτική και διοικητική ικανότης, πρωτοβουλία, υπευθυνότης και ευθυκρισία.
(3) Πολύ καλή γνώσις της Ελληνικής και της Αγγλικής γλώσσης.»
(η υπογράμμιση είναι δική μου)
Η Ε.Δ.Υ. στη συνεδρίαση της ημερ. 29/7/03 απέρριψε την σύσταση με το ακόλουθο σκεπτικό:
«Ο Διευθυντής του Γενικού Χημείου, με επιστολή του με αρ. Π. 80 και ημερ. 10/6/03, αναφέρθηκε στις πρόνοιες του Κανονισμού 12 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Γενικών) Κανονισμών του 1991 έως 2002 που διέπουν προαγωγές μεταξύ συνδυασμένων θέσεων ή τάξεων και σύστησε την Φρεναρίτου Χαριτίνη, Χημικό 2ης τάξης, για προαγωγή στη συνδυασμένη θέση Χημικού 1ης Τάξης, Γενικό Χημείο, από 2.3.96.
Ο Διευθυντής βεβαίωσε ότι η Φρεναρίτου Χαριτίνη:
(α) εκτέλεσε ικανοποιητικά τα καθήκοντα της θέσης της,
(β) συμπλήρωσε την περίοδο υπηρεσίας που απαιτεί το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης, και
(γ) ικανοποιεί τις οποιεσδήποτε άλλες απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, από τα στοιχεία που έχει ενώπιον της, παρατηρεί τα ακόλουθα όσον αφορά την υπηρεσιακή κατάσταση της:
(α) από 16/11/92 προσλήφθηκε ως Τεχνικός Χημείου, 2ης Τάξης, Ú
(β) από 15.9.01 διορίστηκε στη θέση Χημικού, 2ης Τάξης,
(γ) από 2.3.93 διορίστηκε στη θέση Χημικού, 2ης Τάξης, αναδρομικά.
Η Επιτροπή, αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από τον Προσωπικό Φάκελο και το Φάκελο των Υπηρεσιακών Εκθέσεων της ΦΡΕΝΑΡΙΤΟΥ Χαριτίνης και αφού έλαβε υπόψη τη σύσταση του Διευθυντή, έκρινε ότι η σύσταση δεν μπορεί να γίνει δεκτή γιατί, σύμφωνα με τον Κανονισμό 14(5) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Γενικών) Κανονισμών του 1991 έως 2002, μόνο σε περίπτωση αναδρομικής προαγωγής θεωρείται η υπηρεσία ως πραγματική. Στην παρούσα περίπτωση πρόκειται για πλασματική υπηρεσία λόγω αναδρομικού διορισμού.»
Το Άρθρο 14 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Γενικών) Κανονισμών του 1991, Κ.Δ.Π. 98/91 έχει ως ακολούθως:
«14. (1) Τηρουμένων των διατάξεων του Νόμου και του Κανονισμού 15, όταν σε σχέδια υπηρεσίας απαιτείται ορισμένος χρόνος υπηρεσίας για προαγωγή, η υπηρεσία πρέπει να είναι πραγματική υπηρεσία.
(2) Για τους σκοπούς της παραγράφου (1) ο όρος «πραγματική υπηρεσία» περιλαμβάνει -
(α) Χρόνο κατά τον οποίο υπάλληλος βρίσκεται με άδεια ανάπαυσης, άδεια ασθένειας και άδεια μητρότητας.
(β) χρόνο κατά τον οποίο υπάλληλος βρίσκεται σε διαθεσιμότητα κατά τη διάρκεια αστυνομικής ή πειθαρχικής έρευνας, ή μέχρι τη συμπλήρωση της υπόθεσης, αν η ποινική ή πειθαρχική διαδικασία δεν απέληξε σε καταδίκη του πειθαρχική ποινή εκτός από την επίπληξη ή την αυστηρή επίπληξη δε λαμβάνεται υπόψη για τους σκοπούς της υποπαραγράφου αυτής.
(γ) χρόνο κατά τον οποίο υπάλληλος βρίσκεται σε διαθεσιμότητα, διότι εκκρεμούσε εναντίον του διαδικασία πτώχευσης που τερματίστηκε με την αποκατάσταση του υπαλλήλου στη θέση του.
(3) Για τους σκοπούς της παραγράφου (1) ο όρος «πραγματική υπηρεσία» δεν περιλαμβάνει -
(α) Χρόνο άδειας χωρίς απολαβές για λόγους άλλους ή του δημόσιου συμφέροντος.
(β) χρόνο παράτασης της άδειας ασθένειας με μισές απολαβές.
(γ) χρόνο απουσίας του υπαλλήλου λόγω φυλάκισης του.
(δ) χρόνο κατά τον οποίο ο υπάλληλος βρίσκεται σε διαθεσιμότητα, εκτός αν πρόκειται για μια από τις περιπτώσεις που αναφέρονται στις υποπαραγράφους (β) και (γ) της παραγράφου (2).
(4) Όταν σε σχέδιο υπηρεσίας απαιτείται για προαγωγή ορισμένος χρόνος πείρας σε μια θέση, θεωρείται πείρα η υπηρεσία στη θέση αυτή, όπως αυτή λογίζεται με βάση τις πιο πάνω παραγράφους.
(5) Σε περίπτωση που υπάλληλος προάγεται αναδρομικά σε μια θέση, λογίζεται ότι έχει υπηρετήσει σ' αυτή από την ημερομηνία που αρχίζει η προαγωγή του.»
Στις 10/11/03 καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή προς υποστήριξη της οποίας προβάλλονται οι εξής νομικοί ισχυρισμοί: (1) Μη πλήρης αποκατάσταση της αιτήτριας στο δημόσιο δικαίωμα για προαγωγή μετά τον αναδρομικό διορισμό της στη θέση Χημικού 2ης τάξης, (2) Έλλειψη δέουσας έρευνας και πλάνη περί τα πράγματα και (3) Άνιση μεταχείριση - παραβίαση Αρχής της καλής πίστης.
Από την πλευρά του ο δικηγόρος της καθ' ης η αίτηση προς υποστήριξη της απόφασης της Ε.Δ.Υ. αναφέρει ότι (α) η προαγωγή της αιτήτριας στη θέση Χημικού 1ης τάξης από 2/3/96 δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή από την Ε.Δ.Υ., ενόψει νομοθετικού κωλύματος, (β) η Ε.Δ.Υ. διεξήγαγε δέουσα έρευνα και εν πάση περιπτώσει όλα τα στοιχεία της αιτήτριας ήσαν ενώπιον της Ε.Δ.Υ και (γ) ανόμοια μεταχείριση ανόμοιων καταστάσεων δεν παραβιάζει την αρχή της ισότητας.
Νομικοί ισχυρισμοί
1. Μη πλήρης αποκατάσταση της αιτήτριας στο δημόσιο δικαίωμα για προαγωγή μετά τον αναδρομικό διορισμό στη θέση Χημικού 2ης τάξης.
Έχει υποβληθεί εκ μέρους του ευπαιδεύτου συνηγόρου της αιτήτριας ότι μετά την έκδοση της ακυρωτικής απόφασης στην Α.Ε. 2641, Δημοκρατία ν. Κατερίνας Κοντογιώργη (2001) 3 Α.Α.Δ. 1037, δημιουργήθηκε υποχρέωση της Ε.Δ.Υ. μέσα στα πλαίσια πλήρους συμμόρφωσης της προς το δεδικασμένο αλλά και της αρχής της ισότητας (Άρθρα 146.5 και 28 του Συντάγματος αντίστοιχα) «να μη συνεχίζει η Ε.Δ.Υ. να την ταλαιπωρεί διακρίνοντας την άνισα από την μεταχείριση που έτυχαν οι άλλοι διορισθέντες το 1993». Εδικαιούτο και αυτή προαγωγή στη θέση Χημικού 1ης τάξης από 2/3/96. Σύμφωνα με τη σχετική εισήγηση η Ε.Δ.Υ. δεν μπορεί να δίνει αναδρομικό διορισμό κατ' εφαρμογή του Άρθρου 146.4 και 5 και ταυτόχρονα να μην αναγνωρίζει την υπηρεσία της αιτήτριας στη θέση από την ημερομηνία του διορισμού της, που αν εγίνετο νόμιμα εξ' υπαρχής, θα ετύγχανε της ίδιας μεταχείρισης όπως είχαν οι άλλοι που διορίστηκαν το 1993. Η αιτήτρια παρέπεμψε στην απόφαση Σωτήρης Α. Πελεκάνου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή Αρ. 469/96, ημερ. 25/2/00, Νικολάου Δ.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Ε.Δ.Υ. επικαλέστηκε τις πρόνοιες του Καν. 14 των περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Γενικών) Κανονισμών του 1991 (Κ.Δ.Π. 98/91) υποδεικνύοντας ότι η προαγωγή της αιτήτριας στη θέση Χημικού 1ης τάξης από 2/3/96 δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή, από την Ε.Δ.Υ., ενόψει νομοθετικού κωλύματος. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον ισχυρισμό, η αιτήτρια έχει διοριστεί και όχι προαχθεί, με συνέπεια να μην μπορεί να θεωρηθεί η υπηρεσία της από 2/3/93 ως πραγματική, όπως ρητά απαιτεί ο Καν. 14(5) σε συνδυασμό με τον Καν. 14(1).
Η επίδικη θέση Χημικού 1ης τάξης, είναι θέση προαγωγής (συνδυασμένη μετά της θέσεως Χημικού 2ης τάξης) για τη διεκδίκηση της οποίας το οικείο σχέδιο απαιτεί μεταξύ άλλων: «Πενταετής τουλάχιστον μεταπτυχιακή πείρα, εκ της οποίας τριετής τουλάχιστον υπηρεσία εις την θέσιν Χημικού 2ης Τάξεως».
Από την παράθεση των πιο πάνω προκύπτει ότι η ρύθμιση του Καν. 14(5) της Κ.Δ.Π. 98/91 δεν αφορά αναδρομικό διορισμό, όπως είναι η παρούσα περίπτωση της αιτήτριας αλλά αναδρομική προαγωγή. Έτσι το αιτιολογικό της απορριπτικής απόφασης της Ε.Δ.Υ. ότι η αιτήτρια δεν διέθετε πραγματική υπηρεσία αλλά πλασματική υπηρεσία λόγω αναδρομικού διορισμού, είναι εκ πρώτης όψης εύλογο. Σχετική επί του θέματος διαχωρισμού μεταξύ πραγματικής και πλασματικής υπηρεσίας, είναι η πρόσφατη απόφαση του Ηλιάδη, Δ. στην Δημήτρης Θεοφυλάκτου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2004) 4 Α.Α.Δ. 45, όπου παρατίθεται και το εξής απόσπασμα από την υπόθεση Αριστείδης ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 558:
«Έχει νομολογηθεί ότι ο όρος «υπηρεσία» υποδηλώνει πραγματική υπηρεσία, σε αντίθεση με πλασματική υπηρεσία, εκτός εάν υπάρχει διαφορετική ρητή πρόβλεψη - (βλ. Σωτήρης Ροδοθέου ν. Της Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 3 Α.Α.Δ. 338, Ανδρέας Δαμιανίδης ν. Της Κυπριακής Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 359, Ανδρέας Σ. Κακούρης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 2762)»
Στην υπόθεση Δημήτρης Θεοφυλάκτου (πιο πάνω) εξετάστηκε παρόμοιο θέμα αναφορικά με προαγωγή στη θέση Γραμματέα Β΄ ή Υποπρόξενου και είχε τεθεί θέμα πραγματικής και πλασματικής υπηρεσίας. Η απόφαση του Δικαστηρίου στηρίχθηκε στην προαναφερθείσα υπόθεση Αριστείδης ν. Δημοκρατίας καθώς και σε αριθμό άλλων αποφάσεων μεταξύ των οποίων και στην Ανδρέας Καζάνος ν. Α.ΤΗ.Κ. (2001) 3 Α.Α.Δ. 293.
Βρίσκω ότι τα όσα αποφασίστηκαν στην πιο πάνω υπόθεση Δημήτρης Θεοφυλάκτου βρίσκονται σε αντίθεση με τα όσα αποφασίστηκαν στην υπόθεση Σωτήρη Α. Πελεκάνου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, υποθ. Αρ. 469/96, ημερ. 25/2/00 (Νικολάου Δ.) που επικαλέστηκαν η πλευρά της αιτήτριας. Ήδη ανάφερα ότι στην Δημήτρης Θεοφυλάκτου το Δικαστήριο στηρίχθηκε μεταξύ άλλων και στην υπόθεση Καζάνου που είναι της Ολομέλειας.
Μετά από αρκετό προβληματισμό, έχω καταλήξει να δεχθώ ως ορθή τη νομική άποψη που εκφράστηκε από το Νικολάου Δ. στην υπόθεση Σωτήρη Α. Πελεκάνου (πιο πάνω) αφού εκεί φαίνεται να συζητήθηκε το θέμα με ιδιαίτερη αναφορά στην υποχρέωση της διοίκησης, μετά από ακυρωτική απόφαση, να θέσει τον υπάλληλο στη θέση που θα ήταν αν διορίζετο από το αρχικό στάδιο. Βασίστηκε και ο αδελφός δικαστής Νικολάου σε απόφαση της Ολομέλειας (Πατσαλοσαββή - Λεοντίου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 70), στην οποία επίσης το θέμα που απασχόλησε το δικαστήριο ήταν «το κατά πόσο, με τον αναδρομικό διορισμό της εφεσείουσας στο εξωτερικό, θα έπρεπε να της καταβληθεί όχι μόνο ο μισθός αλλά και το ειδικό επίδομα που προβλεπόταν ως αποζημίωση για υπαλλήλους που υπηρετούσαν στο εξωτερικό, αφού η υπηρεσία της ήταν πλασματική.» Η Ολομέλεια αποφάσισε ότι η εφεσείουσα είχε δικαίωμα σε όλα τα ωφελήματα, με το εξής δικαιολογητικό:
«Ο αναδρομικός διορισμός μεταβάλλει την παρελθούσα πραγματικότητα αντικαθιστώντας την με τη νέα δημιουργηθείσα κατάσταση. Η οποία βέβαια, από τη φύση της, δεν διατρέχει το διαρρεύσαν διάστημα παρά μόνο νοητικά. Η σημασία της όμως έγκειται στα παράγωγα της. Η αναγνώριση των οποίων ως προκυψάντων δικαιωμάτων εξηγεί και δικαιολογεί την αναδρομικότητα εφόσον βέβαια δεν προσβάλλεται η νομιμότητα της. Σε ό,τι αφορά δε αυτά τα παράγωγα δεν χωρεί διάκριση μεταξύ τους ανάλογα με την εκ των υστέρων διαφορική θεώρηση αποτελεσμάτων.
Εν προκειμένω, ό,τι θα εδικαιούτο η εφεσείουσα αν κατείχε τη θέση κατά τον χρόνο στον οποίο αναφέρεται η αναδρομή, το δικαιούται και τώρα. Η έννοια της «αποζημίωσης» στην οποία αναφέρεται ο Κανονισμός 14(2) και την οποία υπογράμμισε ο συνήγορος των εφεσιβλήτων ως συναρτημένη με την πραγματικότητα της καθαυτό ύπαρξης εκ της οποίας να απορρέουν τα όσα σκοπούσε η αποζημίωση να αντισταθμίσει, παραγνωρίζει τον σκοπό της αναδρομικότητας που δεν είναι άλλος από την παραγωγή αποτελεσμάτων με οντότητα εξ υπαρχής και διατρέχουσα προς το παρόν. Η διεκδικηθείσα επιχορήγηση αποτελούσε μέρος των απολαβών της θέσης από την ημερομηνία αναδρομικού διορισμού και ως εκ τούτου αναπόφευκτο παράγωγο της.»
Ο Νικολάου, Δ. καταλήγει ως ακολούθως στη Σωτήρης Πελεκάνου:
«Θα έπρεπε λοιπόν η πλασματική υπηρεσία του αιτητή να λαμβανόταν υπόψη και για σκοπούς προαγωγής. Το ίδιο θα έπρεπε να λαμβανόταν υπόψη, στο πλαίσιο της πλασματικής υπηρεσίας, ο,τιδήποτε θα προέκυπτε στη διάρκεια πραγματικής υπηρεσίας: που είναι, σε αυτή την περίπτωση, η άσκηση διοίκησης για περίοδο δύο χρόνων που προβλέπεται στους Καν. 31 και 32 ως προϋπόθεση για κρίση βάσει του Καν. 27. Ο αιτητής είχε δικαίωμα να κριθεί για προαγωγή βάσει του Καν. 27 με την τριετή πλασματική υπηρεσία στη θέση και τη νοητή διετή άσκηση διοίκησης εντός αυτής.»
Ενόψει των πιο πάνω και λόγω κάποιας ουσιώδους ασάφειας στα γεγονότα της υπόθεσης, έκρινα ορθό και επανάνοιξα την υπόθεση για να διευκρινίσουν οι συνήγοροι και ιδιαίτερα η πλευρά της αιτήτριας κατά πόσο στο αρχικό στάδιο όταν καταχωρήθηκαν οι προσφυγές 496/93 και 497/93 (αντικείμενο της Α.Ε. 2641) που αφορούσαν την πλήρωση των 3 θέσεων Χημικού 2ης τάξης, που είχε διεκδικήσει και η αιτήτρια αλλά δεν είχε διοριστεί, είχε καταχωρήσει και η αιτήτρια οποιαδήποτε προσφυγή η οποία να είχε επιτύχει ούτως ώστε να έχουμε περίπτωση αναδρομικού διορισμού της αιτήτριας λόγω του ότι είχε υπέρ της την ακυρωτική απόφαση. Η απάντηση εκ μέρους των ευπαιδεύτων συνηγόρων της αιτήτριας ήταν ότι δεν είχε καταχωρήσει τότε η αιτήτρια προσφυγή. Ήταν προσφυγές που καταχωρήθηκαν από άλλους υποψήφιους (η 496/93 από τον Κώστα Κακουρή και η 497/93 από την Κατερίνα Κοντογιώργη με ε.μ. την Αγάθη Αναστάση, Μάρω Χριστοδουλίδου και Δώρα Ζήνωνος-Παρτασίδου) οι οποίες προσφυγές ήσαν αντικείμενο της Α.Ε. 2641. Με την εν λόγω αναθεωρητική έφεση ακυρώθηκαν οι διορισμοί «ένεκα της διεξαγωγής προφορικής εξέτασης από την Συμβουλευτική Επιτροπή». Ακολούθησε επανεξέταση της πλήρωσης των εν λόγω θέσεων οπότε, εφόσον εφαρμόστηκε το πραγματικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο της αρχικής πλήρωσης των θέσεων, θεωρήθηκε ως υποψήφια και η Χαριτίνη Φρεναρίτου (αιτήτρια) και διορίστηκε τώρα αναδρομικά.
Με βάση τα πιο πάνω γεγονότα δε θεωρώ την αιτήτρια ότι ήταν πρόσωπο το οποίο είχε υπέρ του μια ακυρωτική απόφαση λόγω δικής του προσφυγής ούτως ώστε να τίθετο θέμα υποχρέωσης της διοίκησης με βάση το Άρθρο 146.5 του Συντάγματος να συμμορφωθεί με την ακυρωτική απόφαση όσον αφορά την αιτήτρια.
Αν η αιτήτρια είχε καταχωρήσει προσφυγή και αυτή επετύγχανε, τότε, για να μπορούσε να θεωρηθεί πλήρης η αποκατάσταση της αιτήτριας, όπως ήταν η υποχρέωση της διοίκησης με βάση το Άρθρο 146.5 του Συντάγματος, έπρεπε η αιτήτρια να θεωρηθεί ότι είχε πραγματική υπηρεσία στη θέση Χημικού 2ης τάξης με την έννοια του Άρθρου 14(1) των Κανονισμών, αφού σύμφωνα με τις αποφάσεις που έκρινα ότι αντικατοπτρίζουν την ορθή νομική θέση στο θέμα επανεξέτασης μετά από ακυρωτική απόφαση, (Σωτήρης Α. Πελεκάνου και Πατσαλοσαββή - Λεοντίου (ανωτέρω) δεν έπρεπε να γίνει διαχωρισμός μεταξύ πραγματικής και πλασματικής υπηρεσίας. Εφόσον λοιπόν η υπηρεσία θα έπρεπε να θεωρηθεί πραγματική, η αιτήτρια θα ικανοποιούσε την πρόνοια του σχεδίου υπηρεσίας δηλαδή ότι είχε «τριετή τουλάχιστον υπηρεσία στη θέση Χημικού 2ας τάξεως», αφού ο αναδρομικός διορισμός άρχιζε από 2/3/93, όπως ήταν και η σύσταση του Διευθυντή. Στις 2/3/96 συμπλήρωνε 3 χρόνια. Η ύπαρξη του Καν. 14(5) που διέπει ρητά την περίπτωση της «αναδρομικής προαγωγής» δεν θα εμπόδιζε τη διοίκηση από του να εφαρμόσει, όσον αφορά αναδρομικό διορισμό, τον Καν. 14(1). Θα προχωρούσα να πω ότι η πρόνοια του Καν. 14(5) ίσως να ήταν περιττή αφού η νομολογία που ερμηνεύει την υποχρέωση της διοίκησης να συμμορφώνεται με μια ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, μπορούσε να καλύψει τόσο αυτούς που αποκαθίστανται σε θέση διορισμού όσο και αυτούς που αποκαθίστανται σε θέση προαγωγής. Όμως η περίπτωση της αιτήτριας δεν ήταν τέτοια που η διοίκηση είχε υποχρέωση έναντι της, να προβεί σε πλήρη αποκατάσταση με την έννοια του Άρθρου 146.5 του Συντάγματος.
Με βάση τα πιο πάνω καταλήγω ότι η αιτήτρια δεν μπορούσε να θεωρηθεί ότι είχε «τριετή τουλάχιστον υπηρεσία στη θέση Χημικού 2ας τάξεως», αφού η υπηρεσία της ήταν πλασματική λόγω αναδρομικού διορισμού κάτω από τις περιστάσεις που έχω ήδη αναφέρει. Με αυτά τα γεγονότα δεν βρίσκω να έχει γίνει δυσμενής διάκριση μεταξύ της αιτήτριας και των υποψηφίων εκείνων που είχαν πραγματική τριετή υπηρεσία στη θέση Χημικού 2ης τάξης. Επομένως η παρούσα προσφυγή δεν μπορεί να επιτύχει.
Ως αποτέλεσμα η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της αιτήτριας, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.