|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 4 ΑΑΔ 744
16 Σεπτεμβρίου, 2004
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
TORGUT YASHAR, ΩΣ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ
ΤΟΥ YUKSEL CEMAL HUDAVERDI,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 454/2002)
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία ― Διαφορές στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου ― Ακίνητη ιδιοκτησία ― Ζητήματα σχετικά με την μεταβίβασή της, ενδιαφέρουν μόνο τα μέρη των οποίων τα αστικά δικαιώματα μεταβάλλονται και όχι το κοινό ευρύτερα ― Η περίπτωση της καθυστέρησης συντέλεσης της μεταβίβασης ακινήτου τουρκοκυπρίου έως ότου εξασφαλιστεί η συναίνεση του Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών ― Κρίθηκε ότι εντάσσεται στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου, κατ' απόκλιση προς άλλη πρωτόδικη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Ο αιτητής προσέβαλε την παράλειψη του καθ' ου η αίτηση να αποδεχθεί δήλωση μεταβίβασης ακινήτου τουρκοκυπρίου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η παρούσα περίπτωση εντάσσεται στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου. Η μεταβίβαση ακίνητης ιδιοκτησίας ενδιαφέρει μόνο τα μέρη των οποίων τα αστικά δικαιώματα μεταβάλλονται και όχι το κοινό ευρύτερα. Αυτή η πραγματικότητα αντανακλάται στο Άρθρο 51 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (Ν. 9/65 όπως τροποποιήθηκε) όπου, σε σχέση με διαταγή, γνωστοποίηση ή απόφαση του Διευθυντή, προβλέπεται δικαίωμα έφεσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο με βάση τα Άρθρα 80 και 81 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224, όπως τροποποιήθηκε. Η πρόνοια στην παράγραφο (γ) του Άρθρου 14 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου, με την οποία η διακριτική εξουσία του Διευθυντή να μην επιτρέπει την αποδοχή δήλωσης μεταβίβασης όπου «η σκοπούμενη μεταβίβασις ή υποθήκευσις θα αντέβαινεν ή αντέκειτο προς τας διατάξεις οιουδήποτε ετέρου εκάστοτε εν ισχύϊ νόμου» δεν μεταβάλλει, την αστική φυσιογνωμία της επί του θέματος απόφασης του Διευθυντή. Εφόσον εν προκειμένω παρέχεται στον Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών λόγος, η απόφαση αναφορικά με την εξέλιξη είναι δική του, όχι του Διευθυντή. Δεν υιοθετείται η πρωτόδικη άποψη στην Northgate Ltd v. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1501, ότι τέτοιες περιπτώσεις εμπίπτουν στον τομέα του δημοσίου δικαίου.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Northgate Ltd v. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1501.
Προσφυγή.
Μ. Βλαδιμήρου, για τον Αιτητή.
Λ. Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Στις 2 Οκτωβρίου 2001 κατατέθηκε, στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λάρνακας, δήλωση μεταβίβασης ακινήτου, στη βάση πωλητηρίου εγγράφου της ίδιας ημερομηνίας, μεταξύ του Τουρκοκύπριου ιδιοκτήτη του ακινήτου και μιας Κυπριακής εταιρείας περιορισμένης ευθύνης. Το πωλητήριο υπεγράφη εκ μέρους του ιδιοκτήτη από άλλον Τουρκοκύπριο ο οποίος ενεργούσε ως πληρεξούσιος αντιπρόσωπος. Στο πληρεξούσιο έγγραφο αναγραφόταν, ως διεύθυνση του ιδιοκτήτη, το χωριό Κυβισίλι ενώ στη δήλωση μεταβίβασης προστίθετο και διεύθυνση στη Λευκωσία, όπως επίσης και το ότι ο ιδιοκτήτης ήταν μόνιμος κάτοικος Αγγλίας. Ο αιτητής προβάλλει ότι ζήτησε παράλληλα και την κατάθεση του πωλητηρίου εγγράφου για σκοπούς ειδικής εκτέλεσης αλλά αυτό το δεύτερο παύει να έχει νόημα από τη στιγμή που κατατέθηκε η δήλωση μεταβίβασης.
Το Κτηματολόγιο προέβη σε διερεύνηση αναφορικά με τη διαμονή ή κατοικία του ιδιοκτήτη και προώθησε την περίπτωση προς την Υπηρεσία Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών ώστε να πληροφορηθεί κατά πόσο ο Κηδεμόνας Τουρκοκυπριακών Περιουσιών, ο οποίος διορίστηκε με βάση το Άρθρο 3 του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και Άλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991 (Ν. 139/91) συναινούσε στη μεταβίβαση. Η περίπτωση παρέμεινε σε εκκρεμότητα. Την 31 Μαΐου 2002 καταχωρίστηκε η παρούσα προσφυγή. Με την οποία ζητείται:
«Α) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη ή/και άρνηση του Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας διά του Επαρχιακού Κτηματολογικού Λειτουργού Λάρνακας, να αποδεκτεί και καταχωρήσει για σκοπούς ειδικής εκτέλεσης δυνάμει του Περί Πωλήσεως Γαιών (Ειδική Εκτέλεση) Νόμου Κεφ. 232 και τροποποιήσεων το πωλητήριο έγγραφο μεταξύ της Αιτήτριας εταιρείας Α. Σωφρονίου Κτηματική Ltd., και του πληρεξούσιου αντιπροσώπου του Yuksel Cemal Hudaverdi, Torgut Yashar, ημερομηνίας 2/10/01 είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη εννόμου αποτελέσματος ή/και παν ότι παραλήφθηκε θα έπρεπε να εκτελεστεί.
Β) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη ή/και άρνηση του Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας δια του Επαρχιακού Κτηματολογικού Λειτουργού Λάρνακας, να αποδεχτεί στις 2/10/01 την Δήλωση Μεταβιβάσεως Ακινήτων δυνάμει του Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου υπ. αρ. 9/65 μεταξύ της Αιτήτριας εταιρείας Α. Σωφρονίου Κτηματική Ltd., και του πληρεξούσιου αντιπροσώπου του Yuksel Cemal Hudaverdi, Torgut Yashar είναι άκυρη, παράνομη, και στερημένη εννόμου αποτελέσματος ή/και πάν ότι παραλήφθηκε θα έπρεπε να εκτελεστεί.»
�
Έθεσα προκαταρκτικά και εξέτασα ζήτημα δικαιοδοσίας. Το οποίο αφορούσε στο κατά πόσο το αντικείμενο της προσφυγής εμπίπτει στο ιδιωτικό και όχι στο δημόσιο δίκαιο. Με ενδιάμεση απόφαση, ημερ. 13 Μαΐου 2003, αφού διατύπωσα κάποιες παρατηρήσεις, επέλεξα να αφήσω το ζήτημα ανοικτό για να το αποφασίσω στο τέλος, με το ωφέλημα που θα είχα των πληρέστερων στοιχείων και της περαιτέρω επιχειρηματολογίας των συνηγόρων.
Καταλήγω ότι η περίπτωση εντάσσεται στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου. Η μεταβίβαση ακίνητης ιδιοκτησίας ενδιαφέρει μόνο τα μέρη των οποίων τα αστικά δικαιώματα μεταβάλλονται και όχι το κοινό ευρύτερα. Αυτή η πραγματικότητα αντανακλάται στο Άρθρο 51 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965 (Ν. 9/65 όπως τροποποιήθηκε) όπου, σε σχέση με διαταγή, γνωστοποίηση ή απόφαση του Διευθυντή, προβλέπεται δικαίωμα έφεσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο με βάση τα Άρθρα 80 και 81 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224, όπως τροποποιήθηκε. Η πρόνοια στην παράγραφο (γ) του Άρθρου 14 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου, με την οποία η διακριτική εξουσία του Διευθυντή να μην επιτρέπει την αποδοχή δήλωσης μεταβίβασης όπου «η σκοπούμενη μεταβίβασις ή υποθήκευσις θα αντέβαινεν ή αντέκειτο προς τας διατάξεις οιουδήποτε ετέρου εκάστοτε εν ισχύϊ νόμου» δεν μεταβάλλει, κατά τη γνώμη μου, την αστική φυσιογνωμία της επί του θέματος απόφασης του Διευθυντή. Όπου, σε σχέση με την παράγραφο (γ) του Άρθρου 14, προκύπτει ο,τιδήποτε το οποίο πρέπει να ληφθεί υπόψη, το έργο του Διευθυντή δεν μπορεί παρά να είναι μόνο διαπιστωτικό. Δηλαδή, όπου προϋποτίθεται η λήψη απόφασης βάσει άλλου νόμου, η ευθύνη για τη λήψη της ανήκει στο όργανο στο οποίο ανήκει η εφαρμογή του άλλου νόμου, όχι στο Κτηματολόγιο κατά την άσκηση της εξουσίας για μεταβίβαση. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και Άλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1991 (Ν. 139/91). Εφόσον παρέχεται στον Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών λόγος, η απόφαση αναφορικά με την εξέλιξη είναι δική του, όχι του Διευθυντή. Ας σημειωθεί δε ότι δεν διατυπώθηκε με αυτή την προσφυγή οποιαδήποτε αμφισβήτηση σε σχέση με τον εν λόγω νόμο. Δεν συμμερίζομαι λοιπόν την πρωτόδικη άποψη στην Northgate Ltd v. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1501, ότι τέτοιες περιπτώσεις εμπίπτουν στον τομέα του δημοσίου δικαίου.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως μη παραδεκτή. Έξοδα υπέρ της Δημοκρατίας.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.