|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 4 ΑΑΔ 964
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 888/2002
16 Νοεμβρίου, 2004
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΦΙΤΗ
Αιτητής
- ν. -
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
Καθής η αίτηση
------------------------------
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον αιτητή
Χρ. Ραγουζαίου, για Α. Δημητρίου, για την καθής η αίτηση
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται η απόφαση της καθής η αίτηση να προάξει τον Χριστάκη Χαραλάμπους (ενδιαφερόμενο μέρος) στη θέση Τεχνικού Επιθεωρητή Σταθμού Β΄ Μηχανολογική Συντήρηση) Κλίμακα Α10 στον Ηλεκτροπαραγωγό Σταθμό Δεκέλειας από 1/9/02 αντί του αιτητή.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Στις 4.1.2002 η καθής η αίτηση κυκλοφόρησε την γνωστοποίηση κενών θέσεων με αρ. 2/02 για την πλήρωση θέσεων στις οποίες περιλαμβανόταν και μία θέση Τεχνικού Επιθεωρητή Σταθμού Β΄ (Μηχανολογική Συντήρηση), Κλίμακα Α10, στον Ηλεκτροπαραγωγό Σταθμό Δεκέλειας. Για την εν λόγω θέση που στη συνέχεια θα αναφέρεται ως «η επίδικη θέση» αποτάθηκαν για προαγωγή, ανάμεσα σε άλλους, ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος (ε.μ.). Ο αιτητής παρουσιάζεται στον κατάλογο αιτητών που δεν τηρούν το σχέδιο υπηρεσίας της επίδικης θέσης.
Σύμφωνα με το αναθεωρημένο σχέδιο υπηρεσίας προσοντούχοι είναι μόνο οι κατέχοντες τη θέση Ανώτερου Τεχνικού (Μηχανολογικής Συντήρησης) Σταθμού, με υπηρεσία όχι μικρότερη των τριών ετών. Ο αιτητής κατείχε ομοιόβαθμη θέση αλλά αυτή του Ανώτερου Τεχνικού Εργαστηρίου Σταθμού.
Η Μεικτή Συμβουλευτική Επιτροπή Επιλογής για Προαγωγές Γραφειακού & Tεχνικού Προσωπικού (στο εξής Μεικτή Επιτροπή Επιλογής) κατά τη συνεδρία της στις 27.3.2002 επιλήφθηκε των αιτήσεων των υπαλλήλων για προαγωγή στην επίδικη θέση και επέλεξε τρεις (3) υπαλλήλους ως επικρατέστερους, όπως αναφέρονται με αλφαβητική σειρά στα πρακτικά της Μεικτής Επιτροπής Επιλογής ημερ. 27.3.2002 και στην έκθεση της εν λόγω Επιτροπής προς την καθής η αίτηση ημερ. 2.4.2002. Όσον αφορά τον αιτητή, τα μέλη της Επιτροπής Επιλογής διαπίστωσαν ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ως προσοντούχος υποψήφιος.
Η εισήγηση της Μεικτής Επιτροπής Επιλογής υποβλήθηκε στην Συμβουλευτική Υπεπιτροπή της καθής η αίτηση για θέματα προσωπικού η οποία, κατά τη συνεδρία της στις 12.7.02 επιλήφθηκε του θέματος και αποφάσισε να συστήσει στην καθής η αίτηση την προαγωγή του ε.μ. στην επίδικη θέση. Όσον αφορά τον αιτητή, τα μέλη της Συμβουλευτικής Υπεπιτροπής προέβηκαν κι αυτοί στην διαπίστωση ότι αυτός δεν κατέχει τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα.
Η καθής η αίτηση κατά τη συνεδρία της στις 24.7.02 αφού μελέτησε και αξιολόγησε όλα τα στοιχεία που είχε ενώπιον της και αφού διαπίστωσε ότι ο αιτητής δεν μπορεί να θεωρηθεί ως προσοντούχος υποψήφιος, αποφάσισε την προαγωγή του ε.μ. στην επίδικη θέση.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Ο αιτητής προς υποστήριξη της προσφυγής προβάλλει τους ακόλουθους νομικούς ισχυρισμούς. Συγκεκριμένα:
1. ΄Οτι ο ίδιος αποκλείστηκε με βάση ultra vires σχέδιο υπηρεσίας. Συγκεκριμένα ο αιτητής κατέχει τη θέση Ανώτερου Τεχνικού Εργαστηρίου Σταθμού από το 1995 και με βάση το σχέδιο υπηρεσίας της επίδικης θέσης με ημερ. 20/2/92 είχε τα απαραίτητα προσόντα της παραγράφου ΙΙΙ (Ι), Το νέο σχέδιο υπηρεσίας ευνοεί κάποιους ομοιόβαθμους και στερεί σε άλλους ομοιόβαθμους από το δικαίωμα της ίσης ομαλής ανέλιξης με τρόπο ώστε φωτογραφικά αποκλείστηκε ο αιτητής.
2. Ο Νόμος της Α.Η.Κ. (Κεφ. 171 ως έχει τροποποιηθεί) δεν παραχώρησε ούτε και μπορούσε να παραχωρήσει στην Αρχή τη δυνατότητα να εκδίδει κανονισμούς οι οποίοι να έρχονται σε σύγκρουση με την αρχή της ισότητας ως αυτή διαφυλάσσεται με το άρθρο 28 του Συντάγματος και το άρθρο 38 του Ν. 158(1)/99 καθώς και με την αρχή της καλής πίστης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη προς τη συνέπεια της διοίκησης.
Εκ μέρους του δικηγόρου της καθής η αίτηση, προς απόρριψη της προσφυγής, προβάλλονται οι ακόλουθοι ισχυρισμοί:
1. Ο ισχυρισμός ότι το σχέδιο υπηρεσίας είναι ultra vires είναι αόριστος και γενικώς δεν καθορίζει σε ποιά πρόνοια της σχετικής νομοθεσίας αντίκειται στο επίδικο σχέδιο υπηρεσίας.
2. Οι ισχυρισμοί του αιτητή για άνιση μεταχείριση και προκατάληψη είναι επίσης ανεδαφικοί.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Αρχίζω από τον πρώτο νομικό ισχυρισμό ότι δηλαδή ο αιτητής αποκλείστηκε με βάση ultra vires σχέδιο υπηρεσίας. Για την εξέταση του εν λόγω ισχυρισμού είναι απαραίτητη η αναφορά στη νομοθεσία που διέπει τους εν λόγω κανονισμούς καθώς και στη νομολογία για τη φύση των κανονισμών αυτών. Η σχετική νομοθετική πρόνοια που προβλέπει για την έκδοση Κανονισμών περιέχεται στο άρθρο 44 του περί Ανάπτυξης Ηλεκτρισμού Νόμου (Κεφ. 171 ως έχει τροποποιηθεί) πριν την τροποποίηση με το Ν. 81(1)/04. Δυνάμει του πιο πάνω άρθρου εκδόθηκαν οι περί Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμοί του 1986, (Κ.Δ.Π. 291/86). Σχετικό είναι το άρθρο 9 των Κανονισμών όπου διαβάζουμε τα εξής:
«(1) Η ονομασία, η κατηγορία, τα καθήκοντα και ευθύναι εκάστης θέσεως, η αντιστοιχούσα προς αυτήν μισθολογική κλίμαξ και τα διά την κατοχήν αυτής απαιτούμενα προσόντα περιλαμβάνονται εις σχέδια υπηρεσίας καταρτιζόμενα υπό της Αρχής κατόπιν κοινών συνεννοήσεων μετά της συντεχνίας.
(2) Όπου η Αρχή θεωρή επιθυμητόν διά τους σκοπούς της υπηρεσίας να μεταβάλη την ονομασίαν οιασδήποτε θέσεως, η τοιαύτη μεταβολή θα γίνηται εις τρόπον ώστε η νέα ονομασία να αποδίδη κατά το δυνατόν τας ευθύνας και τα καθήκοντα της θέσεως.
(3) Κατά την προκήρυξιν οιασδήποτε θέσεως πρώτου διορισμού, πρώτου διορισμού και προαγωγής, ή προαγωγής, η Αρχή θα γνωστοποιή το αντίστοιχον διά την θέσιν σχέδιον υπηρεσίας εις τους ενδιαφερομένους διά την θέσιν καθ' ον τρόπον η Αρχή θα κρίνη εκάστοτε ως τον πλέον ενδεδειγμένον διά να καθιστά τούτο γνωστόν εις πάντας τους τυχόν ενδιαφερομένους.
(4) Πας ενδιαφερόμενος διά την πλήρωσιν οιασδήποτε προκηρυχθείσης υπό της Αρχής θέσεως θα δικαιούται επί τη αιτήσει του προς τον Διευθυντήν να λαμβάνη δωρεάν αντίγραφον του αντιστοίχου προς την θέσιν σχεδίου υπηρεσίας ως και πάσαν άλλην χρήσιμον δι' αυτόν πληροφορίαν εν σχέσει προς την τοιαύτην θέσιν.»
Δυνάμει του πιο πάνω άρθρου εκδόθηκαν στις 20/2/92 και 25/5/99 τα υπό κρίση σχέδια υπηρεσίας. Παραθέτω σχετικά την επίμαχη διάταξη ως είχε πριν και μετά την εν λόγω τροποποίηση:
«Απαιτούμενα προσόντα (σχέδιο υπηρεσίας της 20/2/92)
ΙΙΙ(Ι). Ευδόκιμος υπηρεσία στη θέση Ανώτερου Τεχνικού Εργαστηρίου Σταθμού ή Ανώτερου Τεχνικού Μηχανολογικής Συντήρησης Σταθμού διάρκειας όχι μικρότερης των 3 ετών.
Απαιτούμενα προσόντα (σχέδιο υπηρεσίας της 25/5/99 και μετά)
ΙΙΙ(Ι). Ευδόκιμος υπηρεσία στη θέση Ανώτερου Τεχνικού Σταθμού (Μηχανολογική Συντήρηση) όχι μικρότερης των τριών ετών και τουλάχιστο 18ετής συνολική υπηρεσία στην Αρχή.»
Είναι κοινό έδαφος ότι με το πρώτο σχέδιο υπηρεσίας θα μπορούσε ο αιτητής να είναι υποψήφιος ενώ με το δεύτερο δεν δικαιούτο. Σε ότι αφορά τον χαρακτήρα (νομική φύση) των σχεδίων υπηρεσίας υιοθετώ τα αναφερθέντα στην Meletis v. C.P.O. & Another (1987) 3(C) C.L.R. 1984, σελ. 1987, Εθνικός ν. Κ.Ο.Α. (1984) 3 C.L.R. 1150 και Χατζηπαύλου ν. Α.Η.Κ. (1991) 3 Α.Α.Δ. 11.
Στην Εθνικός ν. Κ.Ο.Α. πιο πάνω σελ. 1155-1156, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Τhe subordinate legislation, in order to be valid, must be intra vires the statute which authorized the making of it. Delegated legislation is both necessary, convenient and desirable but its content should always be within the ambit of the enabling enactment. If the sub judice administrative decision was reached in virtue of a Law, which includes public instrument, which was not validly made, such decision has to be annulled and to be declared to be null and void and of no effect whatsoever, as having been based on an invalid enactment - (Christodoulou v. TheRepublic, 1 R.S.C.C. 1).
Subordinate legislation may be ultra vires (a) as to the extent and contents of it, or (b) as to the mode in which it has been made. When a subsidiary legislation is examined with a view to deciding on a contention that it is ultra vires, the answer to this question depends, in every case, on the true construction of the relevant enabling power concerned - (Marangos and Others v. The Municipal Committee of Famagusta, (1970) 3 C.L.R. 7 at p. 13; Attorney-General v. Brown, (1920) 1 K.B. 773, at p. 791; Nicos Papaxenophontos & Others v. The Republic, (1982) 3 C.L.R. 1037)."
Σε δική μου μετάφραση:
«Η δευτερογενής νομοθεσία για να είναι έγκυρη θα πρέπει να είναι μέσα στα πλαίσια του εξουσιοδοτούντος νόμου. Τέτοια νομοθεσία είναι αναγκαία, βολική και επιθυμητή αλλά το περιεχόμενο της θα πρέπει πάντοτε να είναι μέσα στην εξουσία του εξουσιοδοτούντος νόμου. Εάν η επίδικη διοικητική πράξη ελήφθη με βάση ένα νόμο, φράση που συμπεριλαμβάνει και δευτερογενή νομοθεσία ο οποίος δεν έγινε με έγκυρο τρόπο, τότε τέτοια απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί διότι έχει βασισθεί σε άκυρη νομοθετική διάταξη. (Christodoulou v. The Republic 1 R.S.C.C. 1).
H δευτερογενής νομοθεσία δυνατό να είναι ultra vires (α) ως προς την έκταση και το περιεχόμενο αυτής ή (β) ως προς τον τρόπο με τον οποίο έχει γίνει. Όταν εξετάζεται το ερώτημα κατά πόσο μια νομοθετική διάταξη είναι καθ' υπέρβαση νόμου (ultra vires) η απάντηση, σε κάθε περίπτωση, εξαρτάται από την ορθή ερμηνεία του σχετικού εξουσιοδοτούντος νόμου.»
Στρεφόμενοι στα γεγονότα της δικής μας υπόθεσης βλέπουμε ότι από απλή σύγκριση των υποπαραγράφων ΙΙΙ (I) του σχεδίου υπηρεσίας ημερ. 20/2/92 με την αντίστοιχη παράγραφο του σχεδίου ημερ. 25/5/99 αποκλείεται ο αιτητής και η συγκεκριμένη επαγγελματική κατηγορία στην οποία ανήκει, αφήνοντας έτσι την διεκδίκηση των ανώτερων θέσεων μόνο σε άλλη ομοιόβαθμη κατηγορία.
Μελέτησα τις αντίστοιχες θέσεις. Έχω τελικά καταλήξει ότι στην υπό κρίση περίπτωση η συγκεκριμένη πρόνοια του σχεδίου υπηρεσίας αποτελεί αυθαίρετο αποκλεισμό της επαγγελματικής κατηγορίας στην οποία ανήκει ο αιτητής υπέρ άλλης ομοιόβαθμης. Κατά συνέπεια ενώ το σχέδιο υπηρεσίας είναι, κατά την άποψη μου, εντός του πλαισίου του εξουσιοδοτικού νόμου (άρθρο 44 του Κεφ. 171 ως έχει τροποποιηθεί και άρθρο 9 της Κ.Δ.Π. 291/86) ως προς την έκταση και περιεχόμενο, εντούτοις είναι ultra vires ως προς τον τρόπο που έγινε αφού σκοπό έχει την άνιση μεταχείριση μεταξύ υπαλλήλων που είχαν κοινό διαγεγραμμένο υπηρεσιακό μέλλον ή δυνατότητες. Παραβιάστηκε δηλαδή η αρχή της ισότητας διότι ο αιτητής τελούσε υπό παρόμοιες συνθήκες με αυτή του προσώπου που τελικά επιλέγει. Η παραβίαση των αρχών της ισότητας που καθιερώνει το άρθρο 28 του Συντάγματος ελέγχεται από τα δικαστήρια γιατί αποτελεί το βάθρο του κράτους δικαίου.
Με βάση όλα τα πιο πάνω καταλήγω ότι το σχέδιο υπηρεσίας που εκδόθηκε στις 25/5/99 είναι άκυρο ως προς τον τρόπο έκδοσης του αφού παραβιάζει τη συνταγματική αρχή της ίσης μεταχείρισης. Κατά συνέπεια κακώς δε θεωρήθηκε ως υποψήφιος ο αιτητής.
Ως αποτέλεσμα η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται με βάση το άρθρ. 146.4(β) του Συντάγματος. Η καθής η αίτηση να καταβάλει τα έξοδα του αιτητή όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή.
Μ. Φωτίου, Δ.
ΚΑς