|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 838/2003)
11 Νοεμβρίου 2004
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΟΥΣΙΑΣ,
Αιτητής,
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Καμιά εμφάνιση για τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, με την οποία, κατόπιν επανεξέτασης, σε συνεδρία ημερ. 5 Ιουνίου 2003, επέλεξε ξανά τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Λάζαρο Γ. Λαζάρου, Ανδρέα Π. Χριστοδούλου και Σταμάτη Ν. Ταραπουλούζη για προαγωγή στη θέση Αρχιδεσμοφύλακα, Φυλακές (θέση προαγωγής).
Η προηγούμενη απόφαση της Ε.Δ.Υ., ημερ. 15 Ιουνίου 2001, ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο επειδή με τη σύσταση εμφανίζονταν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα να υπερτερούσαν σε ιδιότητες και ικανότητες, οι οποίες όμως περιλαμβάνονταν στη βαθμολογημένη αξία σε σχέση με την οποία ο αιτητής και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα ήταν ισοδύναμοι: βλ. Γεώργιος Ρουσιά ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 798/01 κ.α. ημερ. 23 Δεκεμβρίου 2002. Ο συνάδελφος που εξέτασε την περίπτωση επεκτάθηκε και ευρύτερα για να υποδείξει πως δεν υπήρχε κανένα έρεισμα για την προτίμηση των ενδιαφερομένων προσώπων έναντι του αιτητή. Παρέθεσε απόσπασμα από την απόφαση της πλειοψηφίας της Ολομέλειας στη Μοδίτη ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2852, ημερ. 25 Οκτωβρίου 2002, όπου εκτίθενται οι σχετικές αρχές. Θεωρώ χρήσιμο να υπενθυμίσω το σκεπτικό:
«Όπως είδαμε προηγουμένως, ως προς την αξία, τόσο ο αιτητής όσο και όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, έχουν αξιολογηθεί σχεδόν ταυτόσημα με τον αιτητή να υπερέχει οριακά δύο ενδιαφερομένων μερών στο κεφάλαιο αυτό. Όσον αφορά τα προσόντα, φαίνεται ότι μπορεί να λεχθεί με σιγουριά ότι ο αιτητής δεν υστερεί των ενδιαφερομένων μερών, άνκαι υποστηρίκτηκε ότι, εν πάση περιπτώσει, υπερτερεί των ενδιαφερομένων μερών και στον τομέα αυτό.
Όσον αφορά τέλος την αρχαιότητα, από τα στοιχεία των φακέλων προκύπτει ότι ο αιτητής έχει την ίδια αρχαιότητα με τα ενδιαφερόμενα μέρη Ανδρέα Κυριάκου, Γεώργιο Λάμπρου, Μιχαλάκη Καϊσή, Χαράλαμπο Χατζηνικολάου, Σολωμό Σολωμού και Φίλιππο Άρνου, ενώ υπερέχει κατά πέντε και πλέον χρόνια των ενδιαφερομένων μερών Ανδρέα Χριστοδούλου, Λάζαρου Λαζάρου και Ανδρέα Πελαβά. Υπερέχει ακόμα και του ενδιαφερόμενου μέρους Σταμάτη Ταραπουλούζη κατά επτά ολόκληρα χρόνια, αλλά όπως είδαμε, η προαγωγή του συγκεκριμένου ενδιαφερόμενου μέρους θα πρέπει να ακυρωθεί για άλλο λόγο.
Τίποτε από όσα περιέχονται στη σύσταση του Διευθυντή δεν την αιτιολογεί, μέσα στα πλαίσια που έθεσε η πλειοψηφία του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην πρόσφατη απόφαση Μοδίτης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2852, ημερ. 25.10.2002. Αντίθετα, όσα αναφέρονται στη σύσταση έρχονται σε αντίθεση με τα στοιχεία των φακέλων, αφού στα στοιχεία και ιδιότητες στα οποία αναφέρεται ο Διευθυντής, τόσον τα ενδιαφερόμενα μέρη, όσον και ο αιτητής έχουν αξιολογηθεί ως εξαίρετοι.
Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Μοδίτης ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω:
"Καταλήγουμε πως η σύσταση του προϊσταμένου εκδήλως δεν μπορεί να προσθέτει ή να αφαιρεί από την υπηρεσιακή εικόνα των υπαλλήλων. Δεν είναι πηγή τέτοιας πληροφόρησης και δε συναρτάται προς την αξία, ως του ενός από τα κριτήρια που προβλέπει ο Νόμος. Η σύσταση, στην οποία αναφέρεται ο Νόμος, εμπεριέχει μόνο τη συμβουλή ή γνώμη του προϊσταμένου ως προς τον κατάλληλο για προαγωγή στη βάση του συνόλου των κριτηρίων, με δοσμένη την υπηρεσιακή τους εικόνα όπως την αποτυπώνουν οι φάκελοι. Ο προϊστάμενος του τμήματος στο οποίο υφίσταται η κενή θέση γνωρίζει στην πράξη τις ανάγκες εκείνης της θέσης και εξ αυτού προκύπτει και ο ρόλος του. Να επισημάνει τί από τα δεδομένα, δηλαδή από τις ιδιότητες και τις ικανότητες που καταφαίνεται ότι έχει ένας υπάλληλος, ταιριάζει καλύτερα σ΄ αυτές τις ανάγκες ώστε αυτός να αναδεικνύεται ως ο καταλληλότερος. Οπότε, και στην περίπτωση που η ΕΔΥ έχει άλλη άποψη ως προ το ποιός είναι ο καταλληλότερος, να χρειάζεται να αιτιολογήσει αυτή την απόκλιση ειδικά."»
Κατά την επανεξέταση κλήθηκε ο Διευθυντής και διατύπωσε νέα σύσταση. Άλλαξε τη φρασεολογία του αλλά η προσέγγιση του παρέμεινε η ίδια. Είναι προφανές ότι η νέα σύσταση απέβλεπε στην επαναπροαγωγή των ενδιαφερομένων προσώπων, κατ΄ αντίθεση με το ακυρωτικό αποτέλεσμα. Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Δημοκρατίας δήλωσε, με την υπευθυνότητα που πάντοτε τον διακρίνει, πως δεν είναι δυνατό να υποστηριχθεί η προσβαλλόμενη απόφαση αφού και η νέα σύσταση δεν συνάδει με το περιεχόμενο των φακέλων.
Η Ε.Δ.Υ., με την τότε σύνθεση της, θα έπρεπε να αντιλαμβανόταν ότι η σύσταση του Διευθυντή ήταν και πάλι, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, πλημμελής. Στηρίχθηκε ωστόσο σε αυτή για να επαναπροαγάγει τα ίδια ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Το Δικαστήριο σέβεται τη διαφορετικότητα της άποψης και της κρίσης και λαμβάνει υπόψη το ενδεχόμενο λάθους από το οποίο κανένας δεν εξαιρείται αλλά αυτή η περίπτωση είναι τόσο κτυπητή που δεν μου επιτρέπει να αποφύγω τον χαρακτηρισμό της ως ολωσδιόλου απαράδεκτης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ