|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 433/2003)
10 Νοεμβρίου, 2004
[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.]
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ
Αιτητή
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΠΑΝΑΚΡΙΣΕΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ
Καθ΄ων η αίτηση
--------------------
Σ. Οικονομίδης για τον αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ΄ ων η αίτηση.
--------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Το Συμβούλιο Κρίσεως, το 1999, διαβάθμισε τον αιτητή ως προακτέο κατά αρχαιότητα από το βαθμό του Ταγματάρχη. Ο αιτητής άσκησε ιεραρχική προσφυγή και το Συμβούλιο Επανακρίσεων, με απόφασή του που εκδόθηκε και κυρώθηκε από τον Υπουργό το ίδιο έτος αλλά γνωστοποιήθηκε στον αιτητή, μάλιστα μετά από οχλήσεις του, μόλις το 2003, την απέρριψε κατά πλειοψηφία, υιοθετώντας όμως μόνο τον ένα από τους λόγους που επικαλέστηκε το Συμβούλιο Κρίσεων. Ειδικά, το γεγονός ότι βαρυνόταν με πειθαρχικά παραπτώματα. Παραθέτω τη σχετική επιστολή προς τον αιτητή ημερομηνίας 12.5.03 που περιλαμβάνει την αιτιολογία της κρίσης:
"Το Συμβούλιο Επανακρίσεων, κατά την πιο πάνω συνεδρία του, απόρριψε, κατά πλειοψηφία, την ιεραρχική προσφυγή του πελάτη σας, αφού έλαβε υπόψη τη φύση και σοβαρότητα των τεσσάρων πειθαρχικών παραπτωμάτων που βαρύνετο και για τα οποία του επιβλήθηκαν, στις 22.12.1989 πειθαρχική ποινή 2ήμερου περιορισμού, στις 29.3.1990 πειθαρχική ποινή 5νθήμερης φυλάκισης, στις 25.11.1990 πειθαρχική ποινή 8ήμερης φυλάκισης και στις 10.7.1991 πειθαρχική ποινή 4ήμερης κράτησης. Τα παραπτώματα αυτά, σύμφωνα με την απόφαση του Συμβουλίου Επανακρίσεων, φανερώνουν ότι ο Αξιωματικός αυτός δεν επεδείκνυε τον απαιτούμενο ζήλο, ευαισθησία και ενδιαφέρον για την Υπηρεσία, αλλά ούτε και την απαιτούμενη επιμέλεια και τυπικότητα στην εκτέλεση των καθηκόντων του."
Ο αιτητής αμφισβητεί το κύρος της διαβάθμισης με εισηγήσεις που απολήγουν να αφορούν στη βαρύτητα που ήταν επιτρεπτό να προσδοθεί στα πειθαρχικά του παραπτώματα. Επικαλείται σειρά πρωτόδικων αποφάσεων (βλ. Konnaris and Another v. Republic (1974) 3 CLR 377, Tseriotis v. Municipality of Nicosia (1968) 3 CLR 215 και HjiPanayiotou v. Republic (1968) 3 CLR 159) (και την απόφαση της Ολομέλειας στη Δημοκρατία v. Χατζηκωνσταντίνου (1999) 3 AAΔ 728,
με την κεντρική εισήγηση πως, αντίθετα προς τους Κανονισμούς, δευτερεύουσας σημασίας παράγοντας αφέθηκε να ρυθμίσει το θέμα κατά τρόπο αποφασιστικό. Σημειώνω πως όλες οι πιο πάνω υποθέσεις αφορούσαν σε διαβαθμίσεις που διαμορφώθηκαν ακριβώς με αναφορά σε παλαιά πειθαρχικά παραπτώματα και πως ήταν όλες ακυρωτικές. Οι καθ΄ ων η αίτηση, αντίθετα, θεωρούν πως η προσβαλλόμενη διαβάθμιση αιτιολογείται με αναφορά σε νόμιμο στοιχείο στο οποίο προσδόθηκε ευλόγως επιτρεπτή βαρύτητα.Οι πειθαρχικές ποινές που επιβλήθηκαν στον αιτητή δεν εμπόδισαν, προφανώς υπό το πρίσμα της συνολικής του υπηρεσίας, την κατά τα αντίστοιχα έτη ψηλή βαθμολογία του στα ουσιαστικά προσόντα που, βεβαίως, περιλαμβάνουν και κεφάλαια στα οποία εντάσσονται όσα η διάπραξη των πειθαρχικών αδικημάτων επαγόταν. Περαιτέρω δε, αφού τρία χρόνια περίπου μετά από την τελευταία πειθαρχική ποινή προάχθηκε στο βαθμό του Ταγματάρχη, για όλα τα χρόνια ως τον ουσιώδη χρόνο, εξασφάλιζε κυρίως την ανώτατη βαθμολογία και σε ορισμένες περιπτώσεις την επίσης ευμενή αμέσως κατώτερη, του βαθμού 9. Μάλιστα και με εγκωμιαστικά σχόλια. Χωρίς έκτοτε, δηλαδή από το 1991, να έχει διαπράξει άλλο πειθαρχικό παράπτωμα.
Παλαιά πειθαρχικά παραπτώματα μπορούν, βεβαίως, να συνυπολογιστούν. Κατά τον Κανονισμό 41(6) λαμβάνονται υπόψη και εκτιμούνται όλα τα κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του αξιωματικού στοιχεία, "ιδιαίτερη όμως σημασία δίδεται στα στοιχεία του κατεχόμενου βαθμού". Ενώ, παράλληλα, κατά τον Κανονισμό 33(1) "τα ουσιαστικά προσόντα του αξιωματικού προσδιορίζουν την εν γένει ικανότητα και αξία του και αποτελούν τα βασικά στοιχεία πάνω στα οποία στηρίζεται η κρίση του...".
Υπό το πρίσμα της νομολογίας μας (ανωτέρω) ανεπιτρέπτως προσδόθηκε αποφασιστική σημασία στα παλαιά πειθαρχικά παραπτώματα του αιτητή. Τα πιο κάτω από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας αρ. 4752/87, που αναφέρθηκε από την Ολομέλεια στην Δημοκρατία ν. Χατζηκωνσταντίνου (ανωτέρω)
είναι χαρακτηριστικά:"Μή νομίμως και ανεπαρκώς αιτιολογημένη η κρίση του εφεσίβλητου ως παραμένοντος στο βαθμό του ανθυπασπιστού αεροπορίας, καθ' όσον στηρίζεται σε πειθαρχικές ποινές οι οποίες επεβλήθησαν σ' αυτόν σε παρωχημένο χρόνο για παραπτώματα μη χαρακτηριστικά και δεν εμπόδισαν την εξέλιξη του στον κατεχόμενο βαθμό.
...δεδομένου ότι στα προσόντα της πειθαρχικότητας και αισθήματος ευθύνης, των οποίων την έλλειψη διαπιστώνει το συμβούλιο από την επιβολή των ως άνω ποινών, ο εφεσίβλητος βαθμολογείται στις εκθέσεις ικανότητας του κατεχομένου βαθμού με λίαν καλώς (8 και 9) εκτός μιας στην οποία βαθμολογείται με 7".
Όπως και τα ακόλουθα από την απόφαση του Δικαστή Γαβριηλίδη στην απόφαση Χαρ. Κτώρα ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 131/02, ημερομηνίας 18.11.02:
"Από την αιτιολογία των αποφάσεων του Συμβουλίου Κρίσεων Αξιωματικών και του Συμβουλίου Επανακρίσεων Αξιωματικών, που παρέθεσα πιο πάνω, προκύπτει ότι δεν δόθηκε η δέουσα βαρύτητα στα ουσιαστικά προσόντα του αξιωματικού, όπως αυτά καθορίζονται στον Κανονισμό 33(1) και, κυρίως, παρά τη ρητή πρόνοια του Κανονισμού 41(6), δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στα στοιχεία του βαθμού που κατείχε ο αιτητής, δηλαδή του Ταγματάρχη, αλλά, αντίθετα, δόθηκε ιδιαίτερη (κατ' ακρίβεια αποφασιστική) σημασία σε στοιχεία των προηγούμενων βαθμών, δηλαδή του Υπολοχαγού και του Λοχαγού.
Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι και τα δύο Συμβούλια άσκησαν πλημμελώς τη διακριτική τους ευχέρεια, έξω, δηλαδή, από τα πλαίσια που προδιαγράφονται από τους Κανονισμούς 33(1) και 41(6), με αποτέλεσμα η κρίση τους να πάσχει λόγω νομικής πλάνης και, συνεπακόλουθα, λόγω μη νόμιμης αιτιολογίας".
Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
C:\My Documents\2004\part4\433-03.doc